อวี๋หงตกใจ “ว่ากระไรนะ? หนีไปแล้วรึ?”
ผู้คุ้มกันกล่าวอีกว่า “เมื่อครู่นี้มีพวกที่ตรวจตราเห็นท่านนักบวชระดับสูงต่อสู้กับฮูหยิน แล้วท่านนักบวชระดับสูงก็หนีไปขอรับ”
เมื่อได้ยินดังนั้น อวี๋หงก็โกรธมาก
นางกล้าหนีไปหรือ?
ลั่วชิงยวนเองก็ประหลาดใจเล็กน้อย อดมิได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ “เรื่องอื่นมิเก่ง แต่เรื่องหนีเอาตัวรอดกลับวิ่งเร็วเสียจริง”
สีหน้าของอวี๋หงโกรธเกรี้ยว เขามิน่าเชื่อคำพูดของนางเลยตั้งแต่แรก!
จากนั้นอวี๋หงก็เงยหน้ามองลั่วชิงยวน “เช่นนั้นวันพรุ่งพวกเรายังจะไปเมืองแห่งภูตผีอีกหรือไม่?”
ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ไป”
ในเมื่อพบญาติของอวี๋ตันเฟิ่งแล้วก็สมควรไปนำร่างกลับมา
แต่ลั่วชิงยวนก็กล่าวอีกว่า “เพียงแต่ร่างนั้นเกรงว่าจะมิอาจให้ผู้อาวุโสทั้งสองเห็นได้ พวกท่านอาจจะรับมิได้”
เมื่อได้ยินดังนั้น อวี๋หงก็ยิ่งปวดใจ
ในคฤหาสน์เกิดเรื่องวุ่นวาย ผู้อาวุโสทั้งสองได้ยินเสียงดังก็รีบร้อนออกมาดู
อวี๋หงใช้ความพยายามอย่างมากกว่าจะปลอบประโลมผู้อาวุโสทั้งสองให้คลายกังวลลงได้ และเกลี้ยกล่อมให้กลับเรือนไปก่อน
บาดแผลของอวี๋หงได้รับการพันผ้าเรียบร้อยแล้ว เขาถามอย่างลังเลว่า “แม่นางลั่ว พอจะช่วย… ดูอาการบาดเจ็บของหัวหนิงด้วยได้หรือไม่?”
ลั่วชิงยวนพยักหน้า
แม้ว่าอวี๋หงจะกล่าวถ้อยคำรุนแรงมากมาย แต่แท้จริงแล้วในใจเขาก็ยังตัดใจจากโหยวหัวหนิงมิได้
จากนั้นทั้งสองก็ไปยังห้องของโหยวหัวหนิง
เมื่อไปถึง โหยวหัวหนิงก็สลบไปแล้ว
ลั่วชิงยวนจับชีพจรให้นางพลางตรวจดูบาดแผลภายนอก จากนั้นก็สั่งยาให้โหยวหัวหนิง
นางนำยันต์มาเผาแล้วผสมน้ำป้อนให้โหยวหัวหนิงกิน
กลิ่นอายชั่วร้ายที่หลงเหลืออยู่ในร่างโหยวหัวหนิงจึงสลายหายไปในพริบตา
“นางจะมิเป็นกระไรใช่หรือไม่?” อวี๋หงถามด้วยความเป็นห่วง
ลั่วชิงยวนตอบว่า “คงมิเป็นอะไร”
“เพียงแต่คงป่วยอยู่สองสามวัน กินยานี้ให้ตรงเวลาประเดี๋ยวก็ดีขึ้น”
“เมื่อพวกเรากลับมาจากบนเขา นางก็คงจะหายดีแล้ว”
อวี๋หงพยักหน้าอย่างครุ่นคิด “เช่นนั้นก็ดี”
ลั่วชิงยวนมองเขา “ที่นางแต่งงานกับท่านเพราะมีจุดประสงค์แอบแฝง ท่านมิขุ่นเคืองหรือ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...