ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1485

ลั่วชิงยวนจึงกล่าวคำอำลาลุงเฉิง จากนั้นจึงเดินทางลงเขาไปกับอวี๋หงเพื่อเดินทางกลับ

ระหว่างทาง ลั่วชิงยวนกล่าวกับอวี๋หงว่า “สมบัติทุกสิ่งในเมืองแห่งภูตผีล้วนเป็นของตระกูลอวี๋ของท่าน ท่านเป็นพี่ชายของอวี๋ตันเฟิ่ง ย่อมสมควรที่จะเข้าควบคุมเมืองแห่งภูตผี”

“หากท่าน…”

ลั่วชิงยวนยังมิทันกล่าวจบ อวี๋หงก็ขัดจังหวะนาง “มิต้องแล้ว”

“ข้าทราบเรื่องราวทั้งหมดจากลุงเฉิงแล้ว เมืองแห่งภูตผีเป็นสิ่งที่น้องสาวข้ามอบให้ท่าน”

“ท่านแก้แค้นให้นางสำเร็จ ก็ถือว่าเป็นผู้มีพระคุณต่อตระกูลอวี๋ของพวกข้า”

“ท่านเป็นเจ้าเมืองแห่งภูตผีแล้ว อย่าได้ปฏิเสธเลย”

อวี๋หงรู้สึกซาบซึ้งใจยิ่งนัก ทั้งยังเสียใจที่เคยเข้าใจลั่วชิงยวนผิดไป

โชคดีที่ลั่วชิงยวนมิได้ถือสา มิเช่นนั้นคืนนั้นตระกูลของพวกเขาคงต้องประสบเคราะห์ร้าย เกรงว่าจะมิเหลือผู้รอดชีวิต

เมื่อคิดถึงตรงนี้ อวี๋หงก็หันมายิ้มให้ลั่วชิงยวน “ข้าเห็นว่าแม่นางลั่วมีสติปัญญาเฉลียวฉลาด ทั้งยังขับไล่ภูตผีปีศาจและมีความสามารถทางการแพทย์ เมืองแห่งภูตผีมีกับดักและอันตรายมากมาย ท่านก็ยังสามารถบุกเบิกหนทางได้ ช่างน่าเลื่อมใสยิ่งนัก”

“มิทราบว่าจะมีวาสนาได้สาบานเป็นพี่น้องกับแม่นางลั่วหรือไม่?”

“ถึงแม้ข้าจะมีอายุพอจะเป็นบิดาของท่านได้แล้ว แต่ข้ามิอยากเอาเปรียบท่าน เป็นพี่น้องกันดีหรือไม่?”

เมื่อได้ยินดังนั้น ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง

“พี่น้องหรือ? เช่นนี้มิถือว่าข้าเอาเปรียบท่านหรอกหรือ?”

อวี๋หงหัวเราะเสียงดัง “ข้ายินดี!”

“แล้วแต่แม่นางลั่วจะยินยอมหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนมิได้ลังเล ตอบตกลงทันที “ดีสิ เช่นนั้นต่อไปข้าจะเรียกท่านว่าพี่ชาย!”

อวี๋หงฟังแล้วพึงพอใจยิ่งนัก กระทั่งรู้สึกซาบซึ้งใจด้วยซ้ำ

เขามิได้ยินคำเรียกขานว่าพี่ชายมานานหลายปีแล้ว

“ฮ่าๆๆๆ ดีมาก! นับจากนี้ไปเจ้าคือน้องหญิงของอวี๋หงผู้นี้! คุณหนูแห่งตลาดมืด! ข้าดูแลเมืองป้านกุ่ย เจ้าดูแลเมืองแห่งภูตผี”

“ต่อไปหากมีสิ่งใดที่ต้องการก็บอกพี่ชายได้ทุกเมื่อ!”

“และหากมีผู้ใดรังแกเจ้า ก็จงบอกพี่ชายด้วย!”