ยอดหญิงในเงามาร นิยาย บท 39

ท่ามกลางความมืดมิดของรัตติกาล ในที่สุด จวนหย่งผิงโหวที่วุ่นวายมาค่อนคืน ก็เข้าสู่ความสงบในช่วงสั้นๆ

สรรพสิ่งรอบกายเงียบสงัด แม้แต่หญิงรับใช้ที่ทำหน้าที่เฝ้าประตูยังหลับสัปหงกอยู่บนโต๊ะ และยังหาวออกมาเป็นระยะ

ในขณะที่กำลังสะลึมสะลือนั่นเอง นางพลันได้ยินเสียงทุบประตูดัง ‘ปังปังปัง’ อย่างเร่งร้อน

เสียงนี้ทำให้นางสะดุ้งขึ้นมา ตอนแรกยังคิดว่าตนเองกำลังฝันไป รอจนเสียงยิ่งชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ จึงรีบปาดน้ำลายทีหนึ่ง จากนั้นวิ่งมาเปิดประตูเรือน

เมื่อประตูเรือนถูกเปิดออก เกาเจียที่กำลังขมวดคิ้วอยู่ก็ตำหนิออกมาว่า “ทำอะไรอยู่ฮึ? เปิดประตูแค่นี้ก็ยังอืดอาดชักช้า!”

หญิงรับใช้หวาดหวั่นจนสีหน้าซีดขาว รีบอธิบายว่า “ลมแรงเกินไปน่ะเจ้าค่ะ เลยคิดไม่ถึงว่าท่านจะมาในเวลานี้…”

นางหวังที่อยู่ข้างหลังกระแอมขึ้นมาทีหนึ่งอย่างหมดความอดทน “อย่าได้พูดมาก เข้าไปแล้วค่อยว่ากัน!”

เกาเจียรีบรับคำ ดันหญิงรับใช้ที่เฝ้าประตูออก จากนั้นประคองนางหวังเดินเข้าไป

ภายในห้อง บรรดาสาวใช้ทั้งหลายล้วนยังไม่เข้านอน ต่างก็อยู่เป็นเพื่อนชีจิ่นอย่างระมัดระวัง

วันนี้พวกนางก็มองออกแล้วว่า เกรงว่าท่านโหวคงโมโหคุณหนูของพวกตนแล้วจริงๆ

เรื่องนี้ย่ำแย่อย่างมาก

ชีจิ่นก็โมโหจนแทบจะกระอักเลือดแล้วเช่นกัน นางคิดมาตลอดว่าตนเองควบคุมทุกอย่างไว้ในมือ การควบคุมชีอวิ๋นถิงไว้ ก็เท่ากับการกุมจุดตายของนางหวังและชีเจิ้นไว้อย่างแน่นหนา

เพราะชีอวิ๋นถิงเป็นบุตรชายคนโตที่เกิดจากภริยาเอก เป็นผู้สืบทอดำแหน่งจวนหย่งผิงโหวที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง และในอนาคต จะได้สืบทอดจวนโหวต่ออย่างไม่ต้องสงสัย

แต่สิ่งที่คิดไม่ถึงก็คือ สมองของชีอวิ๋นถิงจะโง่เขลาเช่นนี้!

หากเขาคิดจะไล่ชีหยวนออกไป มีตั้งหลายวิธีให้คิดได้

แต่ผลกลับเป็นว่า แกล้งป่วยเสียเอง…

เปลวไฟจากเทียนไขที่อยู่ภายในห้องไหวระริก ส่งเสียงดังเพี๊ยะๆ ออกมาสองสามครั้ง

เปลือกตาขวาของนางก็กระตุกตามขึ้นมาอย่างรุนแรงด้วยเช่นกัน

เมื่อนางคิดถึงวันนี้ ที่ชีอวิ๋นถิงยอมรับว่าตนใส่ร้ายน้องสาวแท้ๆ ของตนอย่างไม่ลังเลแม้แต่น้อยเพื่อชีจิ่น ก็รู้สึกแค้นจนแม้แต่ท้องก็ปวดขึ้นมา

บุตรชายที่เลี้ยงดูมาอย่างยากลำบาก อีกนิดเดียวก็จะถูกทำลาย เพียงเพราะไประบายโทสะแทนชีจิ่นแล้ว

สิ่งนี้ ทำให้นางหวังไม่กลัวไม่ได้

นางจ้องชีจิ่นเขม็ง “เจ้าถึงกับกล้าหลอกใช้ความรักที่ท่านพี่เจ้ามีต่อเจ้า ไปทำร้ายชีหยวน! เจ้าเคยคิดหรือไม่ว่า เรื่องนี้ จะทำลายชื่อเสียงของท่านพี่เจ้าจนย่อยยับได้?!”

ชีจิ่นถูกเข้าใจผิดแล้วจริงๆ!

นางได้แสดงออกทั้งอย่างเป็นนัยและเปิดเผยให้ชีอวิ๋นถิงไล่ชีหยวนไปจริง

แต่นางมิได้เป็นคนออกความคิดที่โง่เง่าอย่างที่สุดนี่จริงๆ!

ผลคือคนไล่ไปไม่สำเร็จ ความผิดนี้กลับต้องให้นางมาแบกรับ นางจึงส่ายหน้าสุดชีวิตอย่างอดไม่ได้ว่า “ข้าไม่เคยทำเช่นนั้นเจ้าค่ะ! ท่านแม่ ท่านพี่ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับข้ามาก่อนเลย หากข้ารู้ จะปล่อยให้เขาไปทำเรื่องเช่นนี้ได้อย่างไรกันเจ้าคะ?”

“หุบปาก!” นางหวังตะคอกให้นางหยุดอย่างเย็นชา จากนั้นหันหน้าไปสั่งเกาเจียว่า “ไป ให้พวกสาวใช้ไปเก็บของให้คุณหนูรอง แล้วส่งคุณหนูรองไปที่บ้านพักในชนบทเสีย!”