ยอดหญิงในเงามาร นิยาย บท 42

ยามนี้ชีจิ่นถูกส่งจากไปแล้ว สำหรับชีหยวนแล้วถือเป็นเรื่องดีอย่างมาก จะได้ถือโอกาสนี้ใช้เวลากับฮูหยินและท่านโหวให้เต็มที่ เพื่อเพราะสร้างความสัมพันธ์อันดีขึ้นมา

ชีหยวนเผยรอยยิ้มที่ไม่แสดงอารมณ์ออกมา “สาวน้อยที่โง่งม เจ้าไร้เดียงสาเกินไปแล้ว”

ยังกล่าวไม่ทันจบ นอกห้องก็มีเสียงร้องด้วยความตกใจของเสาเย่าดังเข้ามา

ไป๋อินรีบออกไปตรวจสอบดู

จากนั้น ชีหยวนก็ได้ยินไป๋อินร้องเสียงดังอยู่หน้าประตูว่า “คุณชายใหญ่ ท่านเข้าไปไม่ได้เจ้าค่ะ! คุณหนูของพวกเรายังไม่ลุกจากเตียงเลยเจ้าค่ะ ท่านเข้าไปไม่ได้นะเจ้าคะ!”

สีหน้าของชีหยวนแปรเปลี่ยนเป็นเย็นชาแล้ว

ส่วนชีอวิ๋นถิงนั้น ได้เลิกม่านบุกเข้ามาในห้องอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยงแล้ว เขาไม่กล่าวสิ่งใดก็พุ่งเข้าหาชีหยวนทันที มือข้างหนึ่งคว้าคอเสื้อขอชีหยวนขึ้นมา อีกข้างก็บีบคอของชีหยวนไว้ เค้นถามอย่างดุร้ายว่า “เจ้าบังคับให้อาจิ่นจากไป เจ้าบีบบังคับจนอาจิ่นจากไปแล้ว เจ้ามันนังสารเลว!”

เจ้าคนเสียสตินี่!

เหลียนเฉียวตกใจอย่างมาก นางรีบไปดึงแขนของชีอวิ๋นถิงออกอย่างสุดกำลัง “คุณชายใหญ่! ท่านปล่อยคุณหนูของพวกเราเถิดเจ้าค่ะ!”

ชีหยวนก้มศีรษะลง ยกศอกขึ้น แล้วกระแทกเข้าที่ท้องของชีอวิ๋นถิงอย่างแรง

ชีอวิ๋นถิงถูกข้อศอกของนางกระแทกเข้าอย่างจัง เจ็บปวดจนแยกเขี้ยวออกมาทันที วินาทีถัดมาก็คลายการควบคุมบนตัวนางลง

ชีหยวนจึงหลุดพ้นจากมือของเขา นางลูบคลำกระดูกลำคอที่เจ็บแปลบของตน จากนั้นก็จ้องตากับชีอวิ๋นถิงอย่างอำมหิตและเย็นชา

ดูท่าความเร็วในการสังหารคนของนาง จะยังช้าเกินไป

ยามนี้ เมื่อนึกขึ้นมาแล้ว ชีอวิ๋นถิงก็ไม่เคยมีไมตรีต่อนางแม้แต่น้อยเลย

เมื่อวานตอนที่เขาลงมือ ก็ไม่เคยคิดว่า หากเขาใส่ร้ายได้สำเร็จ นางจะประสบกับชะตากรรมเช่นใด

สำหรับนางแล้ว ชีอวิ๋นถิงยังน่ารังเกียจยิ่งกว่าชีจิ่นเสียอีก!

เพราะชีจิ่นเป็นคุณหนูตัวปลอม หากนางกลับมา ก็ต้องเกิดความขัดแย้งทั้งในเรื่องฐานะและผลประโยชน์กับนางอยู่แล้ว

แค่คิดถึงเรื่องนี้ นางก็รู้สึกว่าคุณหนูใหญ่ของตนช่างน่าสงสารนัก

คุณหนูใหญ่ทำผิดอะไรกัน?

ชีอวิ๋นถิงอับอายจนกลายเป็นโทสะ “เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร!”

ชีหยวนค่อยๆ ลุกขึ้นมา คว้าแจกันดอกไม้ที่อยู่ด้านข้างขึ้นมา แล้วไปยืนที่ด้านข้างของเหลียนเฉียว “ชีอวิ๋นถิง หากเจ้ายังทำตัวงี่เง่าอยู่ที่นี่อีก เจ้าเชื่อไหมว่าชีจิ่นของเจ้าก็จะไม่ได้กลับมาแล้ว?”

นางหัวเราะอย่างเย็นชาทีหนึ่ง “วันนี้ ท่านพ่อให้ข้าไปร่วมงานเลี้ยงที่ตระกูลเซี่ยง อีกสักครู่คนก็น่าจะมาแล้ว เจ้ายังคิดจะทำตัวเสียสติอยู่ที่นี่ต่อจริงหรือ?!”

เพลิงโทสะที่อัดแน่นอยู่เต็มอกของชีอวิ๋นถิง ได้ถูกขจัดจนสลายไปในเวลานี้แล้ว

เขาชี้ไปที่ชีหยวน จากนั้นก็สะบัดม่านจากไปอย่างโมโหแล้ว

คนทั้งห้องล้วนถอนใจอย่างโล่งอก เหลียนเฉียวรีบวิ่งเข้าตรวจดูคอของชีหยวน “คุณหนู พวกเราจะต้องไปฟ้องฮูหยินนะเจ้าคะ!”