ยอดหญิงในเงามาร นิยาย บท 44

แม้ชีอวิ๋นถิงโง่เขลา แต่ชีหยวนก็น่ารังเกียจ!

นางมองชีหยวนอย่างเย็นชา “นั่นเป็นพี่ชายของเจ้า! เจ้าเพิ่งกลับมา ยังไม่เคยใช้เวลาร่วมกับเขามาก่อน เขาไม่ชอบเจ้าก็เป็นเรื่องธรรมดา เจ้าอ่อนลงหน่อย ที่ควรก้มหัวก็ต้องก้มหัว หากเจ้าลดท่าทีลงแล้ว เขาย่อมไม่มีทางไม่พอใจเจ้า ”

หยุดไปครู่หนึ่ง นางเห็นชีหยวนเงยหน้าขึ้นมองตนนิ่งๆ จึงเลี่ยงสายตาไปอย่างรู้สึกผิดอยู่บ้าง แล้วกล่าวเสียงหนักต่อว่า “เรื่องคอของเจ้า อย่าได้พูดเหลวไหลออกไป ยิ่งอย่าได้เอ่ยกับท่านพ่อของเจ้า! เพื่อไม่ให้ความสัมพันธ์ของพวกเจ้ายิ่งแย่ไปกว่านี้ รู้หรือไม่?”

ตั้งแต่ต้นจนจบ นางหวังมิได้ตำหนิชีอวิ๋นถิงแม้แต่ครั้งเดียว

ทว่า ชีหยวนก็มิได้รู้สึกแปลกใจแล้ว

เพราะในชาติที่แล้ว หลังชีอวิ๋นถิงแต่งภรรยา ก็ยังสามารถรักษาตัวประดุจหยกไม่แตะต้องอิสตรี และยังปฏิบัติกับลูกของชีจิ่นราวบุตรในไส้ของตนอีก

กระทั่งสนับสนุนองค์ชายสี่ ‘ฉีอ๋อง’ เพื่อชีจิ่นด้วย

ยามนี้มาลองคิดดูแล้ว หากมิใช่เพราะมีมารดาที่ไม่แยกแยะผิดถูกชั่วดีแบบนางหวังคอยให้ท้าย แล้วชีอวิ๋นถิงจะทำตัวบัดซบถึงเพียงนั้นได้อย่างไร?

นางมิได้ปฏิเสธ เพียงพยักหน้าเบาๆ เท่านั้น “ลูกทราบแล้วเจ้าค่ะ”

ในใจของนางหวังจึงได้รู้สึกดีขึ้นกว่าเดิมมาก ในที่สุดก็รู้สึกมองนางอย่างสบายตาขึ้นมาบ้างแล้ว จากนั้นก็พานางขึ้นรถม้าไป

ตลอดทาง นางหวังก็กำชับชีหยวนอย่างเข้มงวดว่า “เจ้าไม่เคยไปสถานที่แบบนี้ ที่ไม่ควรมองก็อย่ามอง หากไม่ควรพูดก็อย่าพูด จะได้ไม่ต้องขายหน้า”

นี่ก็เป็นเพราะสถานที่ที่จะไปคือตระกูลเซี่ยง ซึ่งเป็นตระกูลที่จะดองญาติกันในอนาคต และความสัมพันธ์ของทั้งสองตระกูลก็แน่นแฟ้นดุจครอบครัวเดียวกัน มิเช่นนั้น นางหวังคงไม่อยากพาชีหยวนไปให้ต้องอับอายเป็นแน่

ส่วนชีหยวนก็เพียงแต่รับปากเรียบๆ เท่านั้น

และในเวลานี้ ที่ตระกูลชี ชีอวิ๋นถิงกำลังต่อยเสาเข็มไม้ดังตึงตึงตึงอยู่

เขาใช้เสาไม้พวกนั้นเป็นตัวแทนของชีหยวน แค้นจนแทบอยากจะต่อยให้แตกเป็นชิ้นๆ

ต่อยไปครู่หนึ่ง เขาก็ปลดปลอกข้อมือออก จากนั้นผรุสวาทอย่ารุนแรงออกมาทีหนึ่งว่า ‘บัดซบ’

เขาอดนึกถึงอาจิ่นไม่ได้