ยอดหญิงในเงามาร นิยาย บท 49

เหล่าคุณหนูตระกูลเซี่ยงต่างตกใจจนแข็งทื่อไปแล้ว ไม่มีผู้ใดล่วงรู้เหตุผลว่าอยู่ดี ๆ เหตุใดถึงได้มีชายแปลกหน้าสองคนปรากฏตัวในสวนบุปผาหลังเช่นนี้

เป็นคุณหนูรองเซี่ยงที่จำเซียวอวิ๋นถิงได้ก่อน ก็ตะโกนออกมาด้วยความตื่นตระหนก “อ๋องจิ้ง!”

นางอึ้งงันไป ไม่รู้ว่าเหตุใดเซียวอวิ๋นถิงจึงมาปรากฏตัวอยู่ที่เรือนหลังของตระกูลเซี่ยงได้ และคนที่นอนอยู่บนพื้นคือผู้ใด ความคิดในหัวตีกันพัลวันอลหม่านแล้ว

กลับเป็นชีหยวนที่ดึงแขนเสื้อของคุณหนูรองไว้ และเตือนด้วยเสียงเบาว่า “คุณหนูรองเซี่ยง ไปเชิญผู้ที่สามารถตัดสินเรื่องนี้ได้มาก่อนเถิด”

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าเซียวอวิ๋นถิงจะมาจับกุมคนที่เขตพื้นที่ของตระกูลเซี่ยงได้อย่างไร และไม่รู้ด้วยว่าคนที่เขาจับกุมตัวคือผู้ใด

แต่บุคคลผู้นั้นคืออ๋องจิ้ง ต่อให้เป็นท่านโหวเมื่อพบท่านอ๋องก็ต้องประสานมือคารวะอย่างนอบน้อม ในเวลานี้ ไปเชิญคนที่สามารถเป็นนายได้มาถามไถ่ให้กระจ่างชัด ถือเป็นความคิดที่ไม่เลวทีเดียว

คุณหนูรองเซี่ยงได้สติแล้ว ก็หมุนตัวกลับมาด้วยขาที่อ่อนล้าสั่งให้คนรีบไปรายงานให้เรือนหน้ารับรู้

เซียวอวิ๋นถิงจ้องมองชีหยวนคล้ายว่ามีความคิดในใจ

ตอนแรกพบเด็กสาวคนนี้ฆ่าคนในทะเลสาบ

บัดนี้เมื่อได้พานพบกันอีกครา ตนเองก็กำลังจับคนร้ายในทะเลสาบเช่นกัน

หรือเพราะมีวาสนาเดียวกันกระมัง

เขาเลิกคิ้วมองเหล่าแม่นางที่คุกเข่าอยู่ ก็โบกมืออย่างเฉยเมย “ลุกขึ้นเถิด ข้ามาเพื่อจับตัวคนร้าย พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องวิตกกัน”

จับตัวคนร้าย?

คุณหนูรองเซี่ยงยิ่งเคร่งเครียดขึ้นทันที

กลับกันชีหยวนจ้องมองคนตรงหน้าอย่างตั้งอกตั้งใจ คล้ายกับเดาออกว่าคนที่ถูกเซียวอวิ๋นถิงจับกุมนั้นคือใคร

เห็นเซียวอวิ๋นถิงหิ้วคนผู้นั้นกำลังจะเดินออกไป นางเผลอตะโกนออกไปว่า “ช้าก่อนเพคะใต้เท้า!”

ทุกคนพลันมองนางด้วยความประหลาดใจทันใด

เซียวอวิ๋นถิงเองก็เช่นกัน

เขาผินใบหน้ามองชีหยวนปราดหนึ่ง ถามนิ่งๆ ว่า “มีธุระหรือ?”

หัวใจของชีจิ่นเต้นรัวอย่างรุนแรง

และเหตุการณ์นี้ก็ผ่านพ้นไปอย่างรวดเร็ว

เพียงแต่ฮูหยินผู้เฒ่าเซี่ยงสั่งให้คนไปเรียกพวกนางทั้งหมดมาที่เรือนหน้าด้วยความรวดเร็วแล้ว

นางหวังเห็นชีหยวน รอยยิ้มบนใบหน้าพลันจางหายไปทันที “เจ้าคงไม่ได้ก่อเรื่องอะไรที่เรือนหลังหรอกกระมัง?”

เหล่าคุณหนูตระกูลเซี่ยงเพิ่งสั่งให้คนรีบร้อนเข้าเมื่อครู่ ไม่รู้ว่าพูดคุยอะไรกันบ้าง

ฮูหยินผู้เฒ่าเซี่ยงดูสีหน้าไม่สู้ดีมาจนถึงยามนี้

นางหวังรู้สึกว่าเรื่องนี้คงหนีไม่พ้นต้องเกี่ยวข้องกับชีหยวนแน่ หนำซ้ำยังคิดว่าชีหยวนต้องไปล่วงเกินบรรดาคุณหนูของตระกูลเซี่ยงที่เรือนหลังอย่างแน่นอน

แม้จะชินชากับท่าทีของนางหวังไปแล้ว ทว่าชีหยวนในยามนี้ก็ยังอดรู้สึกผิดหวังไม่ได้

นางไม่ได้ทำอะไรผิด แต่นางหวังกลับเอาแต่เพ่งเล็งนางด้วยแรงเกลียดชังมหาศาลอยู่ทุกเสี้ยวขณะ

สิ่งนี้ทำให้นางรู้สึกน่าขันอยู่เล็ก ๆ