ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 148
สรุปบท ตอนที่148 บุคคลอันตราย: ยอดคุณหมอสกุลเฉิน
สรุปตอน ตอนที่148 บุคคลอันตราย – จากเรื่อง ยอดคุณหมอสกุลเฉิน โดย Internet
ตอน ตอนที่148 บุคคลอันตราย ของนิยายActionเรื่องดัง ยอดคุณหมอสกุลเฉิน โดยนักเขียน Internet เต็มไปด้วยจุดเปลี่ยนสำคัญในเรื่องราว ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยปม ตัวละครตัดสินใจครั้งสำคัญ หรือฉากที่ชวนให้ลุ้นระทึก เหมาะอย่างยิ่งสำหรับผู้อ่านที่ติดตามเนื้อหาอย่างต่อเนื่อง
ตอนที่148 บุคคลอันตราย
ฉีเล่ยทราบดีว่า แม้หลินชูวโม่จะไม่ใช่คนดีอะไรขนาดนั้น แต่เธอก็ยังพอมีความน่าเชื่อถืออยู่บ้าง ดังนั้นเขาจึงไม่ถามอะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่ออีก แต่ตั้งคำถามใหม่ขึ้นแทนว่า
“แล้วเรื่องการตลาดล่ะ จะเอายังไง?”
หลินชูวโม่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงจริงจังขึ้นกว่าเดิมมาก
“ที่ฉันโทรเรียกนายมาก็เพราะเรื่องนี้นี่แหละ ไม่กี่วันก่อนฉันเพิ่งจดทะเบียนก่อตั้งบริษัท ชูวโม่เซียงเทียน ไบโอโลจี้ จำกัด ขึ้นมา ซึ่งจะใช้ที่นี่เป็นสำนักงานใหญ่ของเรา และถ้าหากมีผลิตภัณฑ์อื่นๆเกิดขึ้นมาในอนาคต ทุกอย่างจะถูกจดเบียนทางการค้าภายใต้ชื่อบริษัทนี้ทั้งหมด”
หลินชูวโม่กล่าวต่อว่า
“ฉันจ้างให้ทนายมาจัดการเรื่องสัญญาการโอนหุ้นเรียบร้อยแล้ว ถ้านายสนใจจะมาร่วมมือด้วยจริงๆก็ไม่มีปัญหานะ เดี๋ยวฉันจะให้นายขึ้นมาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทนี้เลย”
ขณะที่หลินชูวโม่กล่าวออกไปแบบนั้น เธอก็หันหลังไปหยิบหนังสือสัญญาฉบับหนึ่งออกมาส่งให้ฉีเล่ย
หญิงสาวคนนี้สวยงามทุกอากัปกิริยาจริงๆ เพียงแค่อาศัยจุดแข็งนี้ของเธอ เวลานี้มันก็ได้สร้างแรงกดดันอย่างมากให้ฉีเล่ยแล้ว
เขาเอ่ยปากขอรับหนังสือสัญญากลับไปศึกษาอย่างละเอียดถี่ถ้วนก่อนอีกที ไม่ใช่เพราะเขาหวาดระแวงกลัวว่าหลินชูวโม่จะแทงข้างหลัง แต่นี่ก็เพื่อความปลอดภัยของตัวเขาเองที่อาจจะมีปัญหาเกิดขึ้นได้ในอนาคต
หลินชูวโม่เองก็ไม่ได้พูดอะไรมากเช่นกัน เพราะทั้งสองเข้าใจกันดี ไม่จำเป็นต้องเอ่ยปากอธิบายอะไรกันมากมาย
“มีอีกเรื่องที่ฉันต้องการขอคำแนะนำจากนายหน่อย ในเมื่อจุดแข็งของผลิตภัณฑ์ตัวนี้ค่อนข้างโดดเด่น คิดว่าจะตั้งราคาเท่าไหร่ดี?”
“ตั้งราคาเหรอ?”
ฉีเล่ยครุ่นคิดอยู่สักพักหนึ่ง ก่อนจะกล่าวขึ้นว่า
“เรื่องนี้ค่อนข้างตัดสินใจยากนะ ลองคำนวณจากราคาต้นทุนแล้วบวกอัตรากำไรที่ต้องการไปสิ”
หลินชูวโม่กล่าวตอบทันทีว่า
“คำนวณเรียบร้อยแล้ว ต้นทุนต่อขวดเฉลี่ยอยู่ที่ 300หยวน ถ้าสามารถขยายฐานการผลิตได้ในอนาคต เราจะสามารถลดราคาต้นทุนได้มากกว่านี้”
“ถ้าอย่างนั้น…ขายขวดละ600หยวน?”
“600หยวน?”
หลินชูวโม่จ้องฉีเล่ยด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่าไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง
“แพงไปเหรอ?”
ฉีเล่ยเพิ่งรู้สึกว่าตนเสนออะไรไม่เข้าท่าออกไป จึงยกมือขึ้นเกาหัวแก้เขินเล็กน้อย
หลินชูวโม่ส่ายหน้าไปมาอย่างอดไม่ได้พร้อมกับพูดขึ้นว่า
“ดูท่านายจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับผู้หญิงเลยจริงๆสินะ รู้ไหมว่า ผู้หญิงที่เข้ามาใช้บริการฉีดวิตามินผิวใสในคลินิกของฉัน เฉลี่ยต่อรอบแล้วพวกเธอต้องจ่ายกันเท่าไหร่?”
ฉีเล่ยส่ายหน้าไปมาและตอบไปตามความจริง
“ผมไม่รู้”
“เฉลี่ยต่อคน 3,800หยวน!(19,000บาท)”
หลินชูวโม่กล่าว
“….”
ฉีเล่ยถึงขั้นต้องปิดปากเงียบพูดอะไรไม่ออก พลางแอบคิดสงสัยอยู่ในใจว่า ผู้หญิงพวกนี้เสียสติกันหมดแล้วรึไง? ยอมจ่ายเงินจำนวนมากมายขนาดนั้น เพียงเพื่อแลกกับการฉีดวิตามินที่ช่วยทำให้ผิวใสแค่ไม่กี่เดือนนี่นะ?
หลินชูวโม่ตอบกลับด้วยสีหน้าดูแคลนต่อว่า
“นายประเมินอำนาจการใช้จ่ายของผู้หญิงต่ำเกินไปแล้ว อีกอย่างนะ ฉันก่อตั้งคลินิกนี้ขึ้นมาก็เพื่อต้อนรับลูกค้าระดับไฮเอนด์ ถ้าตั้งราคาสินค้าต่ำเกินไป มีหวังลูกค้าหนีไปใช้บริการที่อื่นกันหมดแน่”
“ถ้าอย่างงั้น…คุณคิดว่าควรตั้งราคาเท่าไหร่ดี?”
หลินชูวโม่แสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ดวงตาคู่คมสวยฉายแววเจ้าเล่ห์ประดุจจิ้งจอกสาว เธอหันจ้องหน้าฉีเล่ยพร้อมกับเอ่ยตอบไปว่า
“ฉันสั่งให้โรงงานผลิตบรรจุภัณฑ์สองขนาด แบบน้ำราคาขวดละ5,888หยวน ส่วนแบบแป้งราคาขวดละ9,888หยวน”
“….”
ฉีเล่ยถึงกับแน่นิ่งไปชั่วขณะ
“แพงเกินไปรึเปล่า…”
ชายผมสั้นยกดูนาฬิกาข้อมือขึ้นดู พร้อมเอ่ยขึ้นด้วยใบหน้านิ่งเรียบ
“จนป่านนี้แล้วหมอนั่นยังไม่มาอีกเหรอเหรอ? น่าจะได้เวลาออกมาแล้วนี่”
ยังไม่ทันที่จะพูดจบดี ก็มีชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีเบจสวมกางเกงสแล็คสีขาวเดินออกมาจากเกท และด้วยใบหน้าที่หล่อเหลาของเขา จึงได้กลายมาเป็นจุดสนใจใหม่ของสายตาทุกคู่ขึ้นมาทันที
ร่างสูงผอมเพรียว แววตาเฉียบคม สันจมูกโด่งกว่าคนจีนทั่วไปมาก ผมสีดำขลับ ดูโดยรวมแล้วมีเสน่ห์เหลือล้น
ขณะที่เขากำลังเดินตรงไปยังทางออกนั้น จู่ๆก็มีสาวสวยคนหนึ่งรวบรวมความกล้าหาญทั้งหมดวิ่งเข้าไปทัก และเริ่มบทสนทนาเองในทันที
“สวัสดีค่ะ เอ่อ…ฉันเป็นคนที่นั่งข้างๆคุณบนเครื่องบินเมื่อกี้ คือ…คือไหนๆเราก็อยู่เมืองเดียวกันแล้ว บางทีอาจจะเป็นพรมลิขิตก็ได้ ฉันขอ…ขอเบอร์ติดต่อได้ไหมค่ะ? ไว้มีโอกาสเราออกมาดื่มกาแฟด้วยกันนะคะ”
ชายหนุ่มคนนั้นเหลือบมองหญิงสาวเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยปากตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแต่ฟังดูอ่อนโยนอยู่ในที
“ผมก็อยากจะดื่มกาแฟกับคุณนะครับคนสวย แต่ขืนผมทำแบบนั้น มีหวังภรรยาของผมต้องหัวเสียแน่เลย”
แววตาของหญิงสาวคนนั้นดูเศร้าหมองลงทันใด
“ขอโทษค่ะ ขอโทษที่รบกวนค่ะ…”
ชายคนนั้นยิ้มอ่อนตอบไปว่า
“เป็นผมมากกว่าครับที่ควรขอโทษ ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะครับ”
หลังจากปฏิเสธคำขอของหญิงสาวด้วยกิริยาท่าทางที่แสนสุภาพไปแล้ว ในที่สุดชายคนนั้นก็เห็นเพื่อนสนิททั้งสองที่กำลังรอรับตนเองอยู่ จึงรีบเร่งฝีเท้าเดินตรงเข้าไปหาคนทั้งคู่ทันที
เมื่อไปถึงชายหนุ่มก็ยกกำปั้นชกเข้าที่หน้าอกของพวกเขาทั้งสองคนด้วยความคิดถึงคนละหนึ่งที
ชายหนุ่มผมสั้นเองก็ชกกำปั้นใส่หน้าอกของอีกฝ่ายตอบเช่นกัน ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
ชายผมยาวยังยิ้มและกล่าวอีกว่า
“คังฟาน อันที่จริงฉันไม่อยากให้แกกลับมาเลยว่ะ เดี๋ยวสาวๆพวกนั้นต้องพากันแห่มากรี๊ดนายแน่เลย พวกฉันก็คงต้องตกกระป๋องกันหมดน่ะสิ!”
คังฟานหัวเราะและตอบกลับไปทันที
“ของๆฉันก็เหมือนของพวกนายนั่นแหละ ไม่ต้องห่วงหรอกน่า เอาล่ะ กลับบ้านกันเถอะ”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอสกุลเฉิน