ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 262
ตอนที่262 นับถอยหลังสู่หายนะ
เวลานี้ ซือไถเพิ่งจะเข้าใจว่า เพราะเหตุใดชายหญิงเผ่าเหมี่ยวจึงได้นำตัวเขามาที่บ้านหลังนี้อีกครั้ง
“ค่อยๆ ใจเย็นๆ ไม่ต้องตื่นเต้นตกใจ ทำจิตใจให้ผ่อนคลาย…”
หนอนกู่ค่อยๆ คืบคลานเข้าไปในร่างของซือไถ มันค่อยๆเจาะเข้าไปในผิวหนังของเขาอย่างช้าๆ กระทั่งในที่สุดก็เข้าสู่ภายในร่างกายของเขาได้
ซือไถยังจดจำความเจ็บปวดทรมานที่เกิดจากหนอนกู่ได้ไม่ลืม เขาไม่มีท่างที่จะลบเลือนความรู้สึกเจ็บปวดที่ฝังลึกลงไปในจิตใจครั้งนั้นได้ และท้ายที่สุด เขาก็ต้องกลับมารับรู้ความเจ็บปวดเหมือนเมื่อครั้งก่อนอีก
“นี่พวกเธอคิดที่จะใช้ฉันเป็นหนูทดลองสินะ?”
“อืมม ก็ฉลาดดีนี่! แต่คุณก็ต้องเข้าใจพวกเราเหมือนกัน ถ้าพวกเราไม่มั่นใจว่าหนอนกู่ได้เจริญเติบโต และได้รับการพัฒนาตามที่ต้องการแล้ว พวกเราจะกล้าดำเนินตามแผนการได้ยังไงล่ะ ใช่ไหม?”
หนอนกู่ภายในร่างของซือไถออกฤทธิ์อย่างรวดเร็ว และเวลานี้ใบหน้าของชายชราก็เริ่มปลี่ยนเป็นสีเขียว ก่อนจะกลายเป็นสีม่วง ลักษณะของเขาในตอนนี้ดูคล้ายกลับคนที่ได้รับบาดเจ็บ และสูญเสียเลือดไปมาก
สภาพของชายชราดูช่างน่าสะพรึงกลัวมากเหลือเกิน!
ผิวหนังบริเวณลำคอเริ่มเน่าเปื่อย และมีรอยจ้ำเกิดขึ้นเป็นจุดๆมากมาย ตามมาด้วยน้ำเหลืองที่ไหลออกมาจากรอยเน่าเปื่อยนั้น
“จุ๊ๆๆๆ ดูเหมือนว่าจะสร้างความเจ็บปวดให้กับผู้ที่โดนอย่างมาก แต่ว่า…”
ก่อนที่อี้ชาจะทันได้พูดจบประโยค ซิ่วเอ๋อที่ยืนดูอยู่ข้างๆ ก็เป็นฝ่ายพูดออกมาเสียก่อน “ฉันว่ามันยังไม่โตเต็มวัยมากพอ”
เป็นเพราะการขัดขวางของฉีเล่ยในครั้งนั้น ทำให้ชายหญิงเผ่าเหมี่ยวคู่นี้ไม่สามารถระบุวัยของหนอนกู่ที่เลี้ยงได้อย่างแม่นยำ พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องหาคนมาเป็นหนูทดลองให้กับพวกเขา
“พวกแกเอาคนมาเป็นหนูทดลองหนอนกู่ของตัวเองแบบนี้ พวกแกจะต้องตกนรก! ฉันของสาปแช่งให้พวกแกตกนรกหมกไหม้!”
ซือไถร้องตะโกนออกมาอย่าคลุ้มคลั่งราวกับคนบ้า
การถูกทรมานซ้ำแล้วซ้ำเล่า ด้วยการปล่อยหนอนกู่เข้าร่างแบบนี้ ทำให้ซือไถรู้สึกท้อแท้สิ้นหวัง และหวาดกลัว ทุกครั้งที่เขาเห็นซิ่วเอ๋อกับอี้ชาปรากฏตัว ชายชราได้แต่คร่ำครวญอยู่ในใจว่า เขาจะต้องเจ็บปวดทรมานแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่?
แต่ถึงแม้ว่าเขาจะครุ่นคิดไปมากแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่า ตัวเองจะต้องพบเจอกับสถานการณ์เลวร้ายอะไรอีกบ้าง และจะต้องเผิชญหน้ากับมันไปอีกนานแค่ไหน?
“ขุมนรกงั้นเหรอ?”
ซิ่วเอ๋อหัวเราะออกมา ก่อนจะพูดเย้ยหยันต่อว่า “มีหรือจริงรึเปล่าก็ไม่รู้? แต่ถ้ามีจริงๆฉันก็ไม่กลัวหรอกนะ เพราะคนที่จะต้องตกนรกก่อนคงจะไม่ใช่พวกฉัน แต่เป็นไอ้พวกหมอแผนจีนโน่นต่างหากล่ะ!”
แต่ตอนนี้ ซือไถกลับไม่สามารถตอบโต้อะไรอีกฝ่ายได้อีกแล้ว นั่นเพราะเขาเจ็บปวดทรมานจนไม่สามารถพูดอะไรได้ จนกระทั่งผ่านไปราวสองสามนาที ในที่สุดซือไถก็เป็นลมหมดสติไป
อี้ชาที่ยืนอยู่ข้างๆ หันไปจ้องมองร่างที่นอนแน่นิ่งของชายชราพร้อมกับพูดขึ้นว่า
“จะให้ปลุกตาแก่นี่ขึ้นมาไหม? แต่ฉันว่าตอนนี้ควรหยุดการทดลองไว้สักพักก่อน!”
“ไม่จำเป็น! ปล่อยให้ตาแก่นี่อยู่แบบนี้ไปก่อน ไว้พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับมาดู แล้วถ้าพรุ่งนี้ร่างกายของมันเกิดการเปลี่ยนแปลงที่มากกว่านี้ พวกเราค่อยจับมันโยนทิ้งไป ถึงตอนนั้นเราก็น่าจะพอตัดสินใจอะไรได้บ้างแล้วล่ะ!”
ชายหญิงเผ่าเหมี่ยวทั้งสองคน ไม่ได้รายงานเรื่องนี้ให้กับหัวหน้าเผ่า หรือคนอื่นๆในเผ่ารู้เลย ทันทีที่พวกเขาได้พบกับฉีเล่ย ทั้งคู่ก็คิดแผนการนี้ขึ้นมาได้ และลงมือทำตามแผนทันที
แล้วก็เป็นอย่างที่ฉีเล่ยคาดเดาไว้ตั้งแต่แรก หากชายหญิงเผ่าเหมี่ยวคู่นี้คิดจะเล่นงานแพทย์แผนจีนตั้งแต่แรก พวกมันคงจะไม่เลือกมาที่เมืองเจียงหลิงตั้งแต่แรกอย่างแน่นอน
อี้ชาเห็นด้วยกับความเห็นของซิ่วเอ๋อ หลังจากพยักหน้าส่งสัญญาณให้แล้ว เขาก็เดินนำซิ่วเอ๋อลงไปข้างล่าง และปล่อยให้ซือไถนอนหมดสติอยู่ในห้องตามลำพัง
………..
ในเวลาเดียวกันนั้น
ฉีเล่ยซึ่งอยู่บนเขาหงหยาซาน และกำลังเดินค้นหาหญ้าท้อจนใกล้จะหมดเรี่ยวแรง แต่ก็ยังไม่เห็นสมุนไพรที่รูปร่างลักษณะคล้ายกับหญ้าท้อในตำราร้อยสมุนไพร ที่ไป่ฉวนเทียนเอาให้เขาดูเลย
ฉีเล่ยที่เดินถือไฟฉายส่องหาหญ้าท้อมานานร่วมสองสามชั่วโมง ในที่สุดก็ได้แต่ทรุดนั่งลงบนพื้นอย่างหมดเรี่ยวแรง ปากก็ได้แต่บ่นพึมพำ
“โธ่โว้ย! ทำไมมันถึงได้หายากหาเย็นนักนะ?”
เวลานี้ ฉีเล่ยไม่เพียงแค่เหนื่อยกาย แต่เขายังรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างมากด้วย นั่นเพราะเขารู้ว่าเหลือเวลาอีกไม่มากนัก หากเขาไม่สามารถค้นหาหญ้าท้อพบก่อนที่หนอนกู่ในห้องนั้นจะโตเต็มวัยแล้วล่ะก็ ทั่วทั้งเมืองเจียงหลิงจะต้องเผชิญกับหายนะใหญ่หลวงขึ้นอย่างแน่นอน
ฉีเล่ยแทบไม่กล้าที่จะจินตนาการถึงผลที่จะตามมา เขาได้แต่กัดฟัน สลัดความเหน็ดเหนื่อยในร่างกายทิ้งออกไปจนหมด แล้วลุกขึ้นยืน และเริ่มเดินหาหญ้าท้อต่อไปในทันที
หลังจากเดินมุ่งหน้าไปตามทางบนยอดเขาต่ออีกราวสองสามร้อยเมตร ฉีเล่ยก็เตรียมตัวที่จะเลี้ยวไปสำรวจทางทิศตะวันออกแทน แต่ในขณะนั้นเอง จู่ๆ จมูกของเขาก็ได้กลิ่นอะไรบางอย่าง มันเป็นกลิ่นที่ออกจะแปลกๆอย่างมาก!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอสกุลเฉิน