ยอดคุณหมอสกุลเฉิน นิยาย บท 289
ตอนที่289 เทือกเขาจิ่วเหลียน
หลังจากกลับมาที่บ้านของหลินชูวโม่แล้ว ฉีเล่ยก็ยังคงหมกมุ่นครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องคัมภีร์เจินจิ่วเจี่ยอี่จิงต่ออีก
หยางจี้โจวคือหนึ่งในสิบหมอเทวดาแห่งการฝังเข็มในยุคโบราณ ในยุคที่การฝังเข็มนั้นไม่ได้รับความสนใจ และไม่มีผู้ใดให้ความสำคัญ ศาสตร์นี้จึงค่อยๆเลือนหายไป แต่หยางจี้โจวก็เป็นคนหนึ่งที่พยายามรวบรวมศาสตร์การฝังเข็ม ซึ่งเป็นหนึ่งในการรักษาของแพทย์แผนจีนให้คงอยู่ต่อไป
‘วิธีการฝังเข็มขั้นเทพงั้นเหรอ?!’
‘คัมภีร์ที่ได้รับการแก้ไขและรวบรวมโดยหยางจี้โจว นี่มันเป็นผลงานชิ้นเอกล้ำค่ามากทีเดียว!’
ฉีเล่ยได้แต่แอบคิดในใจว่า หากเขาสามารถได้ตำราเล่มนี้มาครอบครอง เขาก็จะยิ่งมีความรู้ในศาสตร์แพทย์แผนจีนเพิ่มมากขึ้น และนั่นจะทำให้เขายิ่งมีความมั่นใจในการแข่งขันแพทย์แผนจีนครั้งนี้มากขึ้น
เทือกเขาจิ่วเหลียนตั้งอยู่ทางด้านตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศ มีตำนานเล่าขานกันว่า สถานที่แห่งนี้เป็นแหล่งรวมของเส้นลมปราณมังกร แต่เนื่องจากเวลาที่ล่วงเลยไป ทำให้เส้นลมปราณมังกรได้เลือนหายไปด้วย แต่ถึงแม้ปัจจุบันจะไม่หลงเหลือเส้นลมปราณมังกรให้เห็นอีกแล้ว ก็ยังไม่มีใครกล้าเหยียบย่ำ
ฉีเล่ยไม่รู้ว่าใครเป็นคนเขียนจดหมายฉบับนี้มาให้เขา และไม่รู้ว่าเรื่องที่เขียนนั้นเป็นความจริง หรือเรื่องหลอกลวงกันแน่ เขาจึงได้แต่ลังเลใจว่าจะไปหรือไม่ไปดี?
หลินชูวโม่เดินมาเห็นสีหน้าเคร่งเครียดของฉีเล่ยเข้า ก็ได้แต่หัวเราะออกมาพร้อมกับถามไปว่า
“ทำไมหน้าดำคร่ำเครียดขนาดนั้นล่ะ? อย่าบอกนะว่ามีใครกล้ามาหาเรื่องนายอีก?”
ฉีเล่ยส่ายหน้าไปมา แล้วจึงหันไปถามหญิงสาวว่า “นี่คุณเคยไปเทือกเขาจิ่วเหลียนบ้างไหม?”
แต่หลินชูวโม่กลับทำสีหน้าประหลาดใจ และถามฉีเล่ยกลับว่า “นี่นายก็พูดถึงเทือกเขาจิ่วเหลียนกับเขาด้วยเหรอ? ทำไมช่วงนี้ถึงได้มีแต่คนพูดชื่อนี้นะ? มันมีอะไรรึเปล่า?”
แต่ฉีเล่ยก็แค่โบกมือไปมาพร้อมตอบกลับไปว่า
“ไม่มีอะไร ผมแค่เคยได้ยินชื่อนี้มาตั้งนานแล้ว ก็เลยลองถามคุณดู คุณได้ยินอะไรแปลกๆเกี่ยวกับเทือกเขานี้มางั้นเหรอ?”
จะมีเรื่องบังเอิญขนาดนี้เชียวเหรอ?
ความจริงเทือกเขาจิ่วเหลียนนั้นไม่ได้เป็นสถานที่ที่อยู่ในความสนใจของผู้คน คนที่รู้จักน่าจะมีจำนวนน้อยด้วยซ้ำไป แต่ทำไมจู่ๆถึงได้มีคนพูดถึงชื่อนี้ขึ้นมาอย่างที่หลินชูวโม่บอก
ระหว่างที่ฉีเล่ยกำลังครุ่นคิดสงสัยอยู่นั้น หลินชูวโม่ก็ได้ตอบกลับมาว่า “เปล่า! ฉันไม่ได้ได้ยินเรื่องแปลกประหลาดอะไรมาหรอก แค่ช่วงนี้มีแต่คนอยากจะไปที่นั่น ไม่รู้ว่าทำไม?”
จากนั้น หลินชูวโม่ก็จ้องหน้าฉีเล่ยด้วยสีหน้างุนงงสงสัย ก่อนจะถามขึ้นด้วยน้ำเสียงคาดคะเน “หืมม หรือนายเองก็คิดที่จะไปที่นั่งด้วย?”
ฉีเล่ยจำต้องพยักหน้า อีกอย่างเขาเองก็เห็นหลินชูวโม่เป็นเพื่อนคนหนึ่ง จึงไม่มีอะไรที่จะต้องปิดบัง “อืมม เรียกว่าไม่มีทางเลือก และจำเป็นต้องไปน่าจะถูกต้องกว่า”
จากนั้น เขาก็หยิบจดหมายฉบับนั้นยื่นให้หลินชูวโม่พร้อมกับพูดว่า “อ่านดู แล้วจะเข้าใจเอง!”
หลังจากอ่านจบแล้ว หลินชูวโม่จึงได้แต่เตือนว่า “เทือกเขาจิ่วเหลียนค่อนข้างอันตรายมาก ถ้านายจะไปจริงๆ ก็ต้องระมัดระวังตัวให้ดีล่ะ”
ฉีเล่ยนั้นไม่เคยเดินทางไปแถบตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศมาก่อน อีกทั้งแถบนั้นก็ล้วนแล้วแต่เป็นภูมิประเทศที่ค่อนข้างอันตราย และยังมีสถานที่ตามตำนานเล่าขานหลายๆแห่งอยู่อีกด้วย
ด้วยความเป็นห่วง หลินชูวโม่จึงได้ไปค้นหาข้อมูลมากมาย รวมทั้งอุบัติเหตุต่างๆที่เกิดขึ้นภายในเทือกเขาจิ่วเหลียนมาให้ฉีเล่ย เธอวางข้อมูลทั้งหมดไว้ตรงหน้าฉีเล่ย พร้อมกับเอ่ยเตือนด้วยความเป็นห่วง
“นี่! เอาไปอ่านซะ ฉันไม่อยากให้นายต้องเกือบตายเหมือนตอนอยู่เจียงหลิง เข้าใจไหม?”
เมื่อครั้งที่ฉีเล่ยเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับชายหญิงชาวเหมี่ยวครั้งนั้น เขาเองก็เกือบจะเอาชีวิตไม่รอดมาครั้งหนึ่งแล้ว หากไม่ใช่เพราะพลังหยางบริสุทธิ์ในร่างของเขาแล้วล่ะก็ ป่านนี้ เขาคงก้าวผ่านประตูแห่งความตายเข้าไปแล้วอย่างแน่นอน
อย่าว่าแต่หลินชูวโม่เลย แม้แต่ฉีเล่ยเองก็ยังรู้สึกหวาดกลัวบ้าง เมื่อนึกถึงอันตรายในครั้งนั้น
ฉีเล่ยหันไปถามหลินชูวโม่ว่า “คุณรู้ไหมว่าทำไมผมถึงต้องไปที่นั่น? คุณยังจำเรื่องเกี่ยวกับตระกูลจินที่ผมเล่าให้ฟังได้ใช่ไหม?”
หลินชูวโม่พยักหน้า จากนั้นฉีเล่ยจึงได้เล่าต่อพร้อมกับหัวเราะขื่น
“ที่ผมได้เป็นรองประธาน และสภาแพทย์แผนจีนได้รับการสนับสนุนจากตระกูลจินนั้น ไม่ใช่เพราะเรื่องที่ผมช่วยชีวิตผู้เฒ่าจินเพียงอย่างเดียวนะ แต่ยังเป็นเพราะผมรับปากจะเข้าร่วมแข่งขันแพทย์แผนจีนในครั้งนี้ด้วยต่างหาก”
“ถึงแม้ผมจะได้รับฉายาหมอเทวดา แต่ใครจะไปรู้ได้ว่า ในการแข่งขันแพทย์แผนจีนครั้งนี้ ผมจะต้องไปพบเจอกับคู่แข่งระดับไหนบ้าง?” ฉีเล่ยเล่าต่อด้วยน้ำเสียงกังวล
“ในเมื่อครั้งนี้ผมมีโอกาสที่จะได้คัมภีร์เจินจิ่วเจี่ยอี่จิงฉบับแก้ไข ผมก็คงไม่ละทิ้งโอกาสแน่! ไม่งั้นจะมีคำพูดที่ว่า อยากได้ลูกเสือก็ต้องเข้าถ้ำเสืองั้นเหรอ? ยังไงซะผมก็ต้องไปให้ได้!”
ฉีเล่ยยิ้มให้กับหลินชูวโม่อีกครั้ง พร้อมกับย้ำให้เธอมั่นใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอสกุลเฉิน