ยามดอกวสันต์ผลิบาน นิยาย บท 577

แต่ถ้าหากเพราะเหตุนี้แล้วทําให้ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย เกรงว่าฮูหยินหยวนย่อมไม่มีทาง ชอบใจ

ป้ารับใช้ผู้นั้นไม่อาจกล่าวอะไรมาก กล่าวอย่างเป็นนัยว่า “บุตรสะใภ้ยืนขึ้นมาได้ คนเป็น แม่สามีย่อมยินดี แต่ถ้าหากบุตรชายยืนอยู่ฝั่งเดียวกับบุตรสะใภ้…”

ที่แท้เรื่องส่งคนกลับมานั้นคุณชายใหญ่สวี่อนุญาตแล้วนี่เอง

ฝานหลิวซื่อพยักหน้า พอจะเข้าใจความหมายของป้ารับใช้ผู้นั้นแล้ว

อย่างไรก็ตามนี่ล้วนเป็นเรื่องของซอยซิ่งหลิน และพวกนางก็ล้วนแล้วแต่เป็นบ่าว ลอบ กระซิบกระซาบคุยกันสองประโยคเป็นเรื่องธรรมชาติ แต่ถ้าแอบเอามาวิพากษ์วิจารณ์นั่นไม่ ถูกต้องแล้ว

ทั้งสองไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้อีก พูดคุยเรื่องวันปีใหม่แล้วต่างคนต่างกลับไปรายงานหน้าที่ของ ตน

โจวเสาจิ่นมิได้เก็บเรื่องที่ซอยซิ่งหลินส่งของขวัญปีมาให้ช้ามาใส่ใจ และก็ไม่รู้ว่าที่ซอยซิ่ง หลินเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง ทางด้านซอยซิ่งหลินนั้นฮูหยินหยวนนอนอยู่บนเตียงมาเกือบหนึ่งเดือน แล้ว ท่าทางอิดโรยไร้ซึ่งเรี่ยวแรง ตามท่านหมอมาดูอาการแล้ว กล่าวเพียงว่าเป็นเพราะจิตใจ ได้รับความกระทบกระเทือน พักผ่อนอย่างสงบก็ได้แล้ว นางอยากใช้โอกาสนี้ให้หมิ่นเจียกลับมา เฝ้าไข้ หวนคิดได้ว่าเฉิงสวี่และหมิ่นเจียยังไม่มีลูก เรื่องทายาทนี้เป็นเรื่องใหญ่ อย่างไรก็ต้อง อดทนให้นางคลอดบุตรชายคนโตให้ได้ถึงจะใช้การได้ แต่เข้าใจก็ส่วนเข้าใจ รู้ก็ส่วนรู้ ความกรุ่น โกรธนี้ยากจะกลืนลงไปได้จริงๆ

5342

หยวนซื่อครุ่นคิดว่าอย่างไรก็ต้องหาวิธีรู้ให้ได้ว่าเฉิงสวี่อยู่ที่เหมียนจู๋เป็นอย่างไรบ้างถึงจะ ดี

เฉิงจิงเลิกงานแล้วกลับมาหานางเพื่อหารือเรื่องรับฮูหยินผู้เฒ่ากัวกลับมาฉลองปีใหม่ “… เรือนของท่านแม่จัดเตรียมไปถึงไหนแล้ว คราวก่อนตอนเฉลิมฉลองวันไหว้พระจันทร์ที่ประตูเฉาห ยางนั้น ข้าเห็นทางด้านโน้นมีอาหารรายการใหม่ๆ จํานวนมาก ที่บ้านมีบ่าวทําเป็นหรือไม่ ถ้าหาก ไม่มี ก็ให้คนไปคัดลอกรายการอาหารที่ท่านแม่กินบ่อยๆ มาส่วนหนึ่ง ตั้งใจบอกภรรยาของเจ้าสี่ สักหน่อย ให้นางส่งคนครัวมารับใช้สักสองสามคน ยังมีอวิ้นเกอเอ๋อร์อีก ท่านแม่เห็นเขาเป็นดั่ง แก้วตาดวงใจก็ไม่ปาน ท่านแม่ต้องกลับมาอยู่ที่นี่หนึ่งเดือนกว่า ในบ้านก็ไม่มีเด็กเล็กคนอื่น เกรง ว่าคงรู้สึกเงียบเหงาแย่ เจ้าไปถามภรรยาของเจ้าสี่สักหน่อย ดูว่ารับอวิ้นเกอเอ๋อร์มาอยู่ด้วยสัก ระยะหนึ่งได้หรือไม่ ท่านแม่จะต้องดีใจอย่างแน่นอน พูดถึงเรื่องนี้ เจ้าควรจะเรียนรู้จากชิวซื่อบ้าง ถึงจะถูก เจ้าดูนาง นอกจากช่วยท่านอารองดูแลอาเป่ ากับอาเหรินแล้ว ยามว่างก็พารั่งเกอเอ๋อร์ สองสามีภรรยาไปเยี่ยมเยียนท่านแม่ ท่านแม่อายุมากแล้ว จึงชอบให้ที่บ้านครื้นเครงมีความสุข เจ้าเป็นสะใภ้คนโต เป็นภรรยาเอกของตระกูลเฉิง ควรจะทําได้ดีกว่าพวกเขาถึงจะถูก…” และอีก มากมาย ล้วนเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ทั้งสิ้น ทว่าทุกเรื่องกลับบอกกล่าวอย่างละเอียดและจริงจัง

หยวนซื่อรู้สึกเจ็บที่หน้าอก

ตอนนั้นนางเลี้ยงลูกพร้อมกับดูแลฮูหยินผู้เฒ่ากัวเพียงลําพังอยู่ที่จินหลิง เหตุใดเขาถึงไม่ ใส่ใจความยากลําบากของตน ยามเห็นหน้าก็พูดเพียงไม่กี่ประโยคว่า ‘ลําบากเจ้าแล้ว’ เท่านั้น อย่างอื่นไม่เคยมีแม้แต่ประโยคเดียว ตอนนี้ยังเอานางไปเปรียบเทียบกับชิวซื่อ บอกว่านางสู้ชิวซื่อ ไม่ได้อีก…

หยวนซื่อหายใจไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง สีหน้าเปลี่ยนเป็นไม่น่าดูยิ่ง กล่าวอย่างไม่เกรงใจ ว่า “กตัญ�ูต่อแม่สามีเป็นเรื่องที่ข้าสมควรทํา แต่ให้รับอวิ้นเกอเอ๋อร์มาดูแลด้วยอีกคน ท่านทํา

5343

เกินไปแล้วหรือไม่ ก็อย่างที่ท่านกล่าวมา อวิ้นเกอเอ๋อร์เป็นแก้วตาดวงใจของท่านแม่ นี่หากว่ามา ที่นี่แล้วไปหกล้มที่ไหนหรือชนอะไรเข้า ข้าจะอธิบายกับท่านแม่และน้องสะใภ้สี่ว่าอย่างไร นี่มิใช่ ว่าท่านกําลังหาเรื่องอยู่หรอกหรือ”

เฉิงจิงไม่พอใจ ด้วยอายุของเขา มีหลานชายอายุเท่าอวิ้นเกอเอ๋อร์ได้แล้วด้วยซํ้าไป ในใจของเขาแล้ว ก็รักใคร่อวิ้นเกอเอ๋อร์หลานลุงผู้นี้ไม่ต่างไปจากหลานปู่เลย

หยวนซื่อเคยเลี้ยงลูกมาสามคน คนไหนบ้างที่มิได้เติบโตมาอย่างดี แม้แต่ตอนเป็น อีสุกอีใส บนร่างกายก็ไม่มีรอยแผลเป็นหลงเหลืออยู่เลย ตอนนี้เฉิงเจิงสองพี่น้องออกเรือนไปแล้ว เฉิงสวี่สองสามีภรรยาก็ไปประจําการแล้ว แต่ละวันนอกจากอาหารสามมื้อแล้วในบ้านก็ไม่มีเรื่อง อะไรให้ต้องยุ่งวุ่นวายอีก แค่เด็กน้อยที่ร่างกายแข็งแรงสมบูรณ์ดีคนเดียวจะดูแลให้ดีไม่ได้ได้ อย่างไร เห็นๆ อยู่ว่าเป็นเพราะนางไม่อยากดูแลอวิ้นเกอเอ๋อร์! เห็นได้ชัดว่าไม่ชอบบุตรของพี่น้องของเขา!

สีหน้าของเฉิงจิงค่อยๆ เยียบเย็นลงมา นึกถึงระยะนี้ที่นางไม่สบายอย่างไรเหตุผลมา หลายครั้ง ก็ยิ่งรู้สึกเบื่อหน่าย กล่าวขึ้นว่า “เช่นนั้นก็ได้! ช่วงนี้เจ้าไม่สบาย ก็ไม่อาจให้เจ้ามาดูแล เรื่องพวกนี้อีก เจ้าพักฟื้นไปก่อน ข้าจะไปนั่งเล่นกับเจ้าสี่ ไปเยี่ยมท่านแม่สักหน่อย”

หยวนซื่อรีบตะโกนเรียกสาวใช้เด็กเข้ามาปรนนิบัติเฉิงจิงเปลี่ยนเสื้อผ้า

เฉิงจิงปฏิเสธ กล่าวว่า “เวลาไม่เช้าแล้ว พรุ่งนี้ข้ายังต้องไปประชุมเช้า ค่อยเปลี่ยนที่บ้าน เจ้าสี่สักชุดก็พอ” จากนั้นครุ่นคิดครู่หนึ่ง กล่าวอีกว่า “ข้าจะอยู่รับมื้อเย็นที่โน่นด้วย”

5344

หยวนซื่อขมวดคิ้ว รู้สึกว่าท่าทางของเฉิงจิงทําให้นางไม่สบายใจเล็กน้อย อยากกล่าว อะไรสักเล็กน้อย เฉิงจิงก็สลัดข้ารับใช้ในห้องทิ้งออกจากประตูไปแล้ว

นางจําต้องเก็บความคิดนั้นไว้ในใจ ตั้งใจจะรอให้เฉิงจิงกลับมาแล้วค่อยคุยกับเขาอย่าง ละเอียดอีกครั้ง

เฉิงจิงเร่งคนหามเกี้ยวไปตลอดทางจนถึงประตูเฉาหยาง เฉิงฉือเพิ่งเลิกงาน แต่ว่าเขากลับมาจากไปสอนวิชาเลขให้หวงไท่ซุนในช่วงบ่าย โจวเสาจิ่นปรนนิบัติเขาเปลี่ยนอาภรณ์

ทั้งสองคนกระซิบคุยกันอยู่ในห้องขนาบข้าง “…วันนี้หวงไท่ซุนตรัสถามข้าว่าสนิทสนม กับองค์ชายสี่หรือไม่ ข้าบอกเล่าการคบหาของทั้งสองบ้านให้หวงไท่ซุนฟัง หวงไท่ซุนไม่ได้ตรัส อะไร ข้าพิจารณาแล้ว อาจมีคําพูดอะไรแพร่ไปถึงพระกรรณของหวงไท่ซุนแล้ว”

โจวเสาจิ่นฟังแล้วเป็นกังวลใจยิ่งนัก กล่าวว่า “หวงไท่ซุนจะทรงคิดว่าท่านเป็นคนของ องค์ชายสี่หรือไม่เจ้าคะ”

“น่าจะไม่” เฉิงฉือกล่าวยิ้มๆ “หวงไท่ซุนประทับอยู่ที่วังบูรพา อีกทั้งพระชนมายุยังน้อย ปกติไม่อาจออกจากวังได้ จู่ๆ เขามาตรัสถามถึงองค์ชายสี่ได้อย่างไรนั้น คนที่อยู่เบื้องหลังคอยส่ง ข่าวให้หวงไท่ซุนผู้นั้นจะต้องช่วยหวงไท่ซุนสืบเรื่องที่เขาต้องการทราบอย่างแน่นอน การที่หวงไท่ ซุนเลือกมาสอบถามเรื่องขององค์ชายสี่ที่ข้าก่อน ย่อมต้องมีเหตุผลเป็นแน่ แต่อย่างไรก็ตาม คนที่ คบหากับองค์ชายสี่เหมือนกับพวกเรานี้ก็มีไม่น้อยเลย ถ้าหากหวงไท่ซุนทรงทราบการกระทํา ทั้งหมดขององค์ชายสี่ จะต้องระแวดระวังตัวกับองค์ชายสี่ขึ้นมาอย่างแน่นอน จะได้ดูปฏิกิริยา ของหวงไท่ซุนด้วยพอดี”

5345

ถ้าหากเป็นคนที่ควรค่าจะเดิมพันด้วยคนหนึ่ง เช่นนั้นก็เดิมพันสักครั้งก็แล้วกัน แต่ถ้าไม่ ก็กอดอกดูอยู่ข้างๆ ก็พอ

อย่างไรเสียไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม เฉิงฉือตัดสินใจแน่วแน่แล้วว่าจะไม่ให้องค์ชายสี่ สืบทอดบัลลังก์

โจวเสาจิ่นกําชับเขาสองสามประโยคว่าให้ระวัง เฉิงจิงก็มาถึง

สองพี่น้องไปคารวะฮูหยินผู้เฒ่ากัวพร้อมกัน

อวิ้นเกอเอ๋อร์วิ่งได้แล้ว เขาได้ยินคนรายงานเสร็จไม่รอให้ฮูหยินผู้เฒ่ากัวเอ่ยปากก็วิ่งตึงๆ ออกมาแล้ว เลิกผ้าม่านขึ้นส่งยิ้มให้เฉิงจิงและเฉิงฉือพลางกล่าว “รีบเข้ามา รีบเข้ามา ข้างนอก หนาว”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน