ยามดอกวสันต์ผลิบาน นิยาย บท 581

คนพวกนี้มาทําไมกันนะ

โจวเสาจิ่นขมวดคิ้วมุ่นในทันที

แต่พวกเขามาหาเฉิงเก้า หากนางเข้าไปสอดแทรก เช่นนั้นเฉิงเก้าจะกลายเป็นอะไรเล่า

นางครุ่นคิดแล้วจึงกล่าวว่า “พวกเจ้าอยู่ข้างๆ จับตาดูสักหน่อย ถ้าหากสถานการณ์ไม่ดีก็ มาบอกข้า”

สาวใช้เด็กรับคําแล้วออกไป

เซี่ยซื่อเอ่ยถามอย่างสงสัยว่า “เป็นคนของจวนรองกับจวนสามหรือเจ้าคะ”

เรื่องที่ตระกูลเฉิงแยกตระกูลนั้นนางก็ได้ยินมาเหมือนกัน เพียงแต่ฟังมาเป็นทอดๆ เล็กน้อย ไม่รู้ว่าจริงหรือเท็จแต่อย่างใด

เนื่องจากเกี่ยวข้องกับโจวเสาจิ่น นางจึงกล่าวอย่างเป็นนัยว่า “หากเจ้าสนใจใคร่รู้ ก็ กลับไปถามพี่สะใภ้รองได้ สองคนนี้ข้าเคยกําชับบ่าวเฝ้าประตูเอาไว้ว่า ถ้าพวกเขามาต้องบอก ข้า”

หลีกเลี่ยงไม่ให้ก่อความวุ่นวายขึ้นอีก

บางทีอาจสืบเนื่องจากความทรงจําของชาติที่แล้ว นางมักจะคิดว่าเฉิงสือคนพวกนี้ชอบ แสวงหาผลประโยชน์ จะไม่มาหาเฉิงเก้าโดยไร้สาเหตุเป็นแน่ นางไม่ชอบเป็นมิตรกับคนประเภท นี้

เซี่ยซื่อพยักหน้าอย่างกระดากอายเล็กน้อย

สุดท้ายนี่เป็นเรื่องอดีต นางถามอย่างนี้ก็ดูไม่ค่อยดีนัก

5377

โจวเสาจิ่นเห็นแล้วหลุดหัวเราะพลางกล่าวว่า “มิใช่ว่าข้าไม่บอกเจ้า แต่เรื่องนี้ซับซ้อนยิ่ง ข้าก็ไม่รู้จะเล่าให้เจ้าฟังอย่างไรถึงจะดี ดังนั้นให้เจ้ากลับไปแล้วถามพี่สะใภ้รองดีกว่า”

เซี่ยซื่อจึงนึกถึงข่าวลือข้างนอก

ต่างลือกันว่าการแยกตระกูลของตระกูลเฉิงที่จินหลิงเกี่ยวข้องกับท่านป้าสะใภ้ใหญ่ หยวนซื่อ

เป็นไปได้หรือไม่ว่าด้วยเหตุนี้ ท่านอาสะใภ้เล็กจึงพูดอะไรไม่ได้

นางฉุกคิดได้ว่าต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลังเป็นแน่ จึงไม่เหมาะสมหากจะซักถามโจวเสาจิ่ นอีก นางรีบคลี่ยิ้มพลางเปลี่ยนหัวข้อสนทนาขึ้นว่า “ไม่รู้ว่าท่านแม่กับท่านย่าคุยอะไรกันอยู่นะ เจ้าคะ พูดกันนานถึงเพียงนี้ก็ยังไม่ออกมา”

ในเทศกาลวันสรงนํ้าองค์พระโพธิสัตว์โจวเสาจิ่นไม่ได้ออกไปข้างนอก เซี่ยซื่อใกล้จะถึง กําหนดคลอดแล้ว ชิวซื่อกับเซื่ยซื่อจึงไม่ได้ออกไปที่ไหนเช่นกัน กลับเป็นหยวนซื่อที่มาหาครั้งหนึ่ง มาแสดงความยินดีกับโจวเสาจิ่นที่ตั้งครรภ์ นั่งที่ประตูเฉาหยางเพียงครู่เดียวก็อ้างว่ารู้สึกไม่ สบายแล้วกลับไป ครั้งนี้ชิวซื่อพาเซี่ยซื่อมาคารวะฮูหยินผู้เฒ่ากัว โจวเสาจิ่นกับเซี่ยซื่อสตรีมีครรภ์ สองคนนั่งอยู่ใต้ค้างดอกจื่อเถิงในลานเรือนขณะพูดคุยจิบนํ้ากินผลไม้และขนมขบเคี้ยว ส่วนชิ วซื่อกลับอยู่ในห้องของฮูหยินผู้เฒ่ากัวเป็นเวลานานไม่ออกมา

โจวเสาจิ่นคิดว่าชาส้มจี๊ดนํ้าผึ้งนี้สดชื่นเป็นอย่างมาก ตอบยิ้มๆ ว่า “คนหนึ่งเป็นแม่สามี เจ้า อีกคนเป็นแม่สามีข้า ต่างเป็นผู้ที่ปฏิบัติกับคนอื่นอย่างใจดีมีเมตตา ไม่ว่าพวกนางจะพูดอะไร พวกเราเพียงรับฟังก็พอแล้ว”

เซี่ยซื่อตะลึงงัน นัยน์ตาพลันมีประกายวาบผ่านสายหนึ่ง

หรือว่าเพราะอย่างนี้ ความสัมพันธ์ของอาสะใภ้เล็กกับท่านย่าจึงดีเป็นพิเศษกันนะ

5378

มิน่าทุกครั้งที่ตนกลับบ้านเดิมหรือมารดาจากบ้านเดิมมาเยี่ยมนางก็มักจะบอกให้นาง เรียนรู้จากอาสะใภ้เล็กให้ดี

นางระบายยิ้มอ่อนหวานพลางเอ่ยว่า “ท่านอาสะใภ้กล่าวได้ถูกต้องเจ้าค่ะ”

จากนั้นก็โยนเรื่องนี้ไปข้างหลัง ยิ้มพลางสนทนาเรื่องสัพเพเหระในบ้านกับโจวเสาจิ่น

สาวใช้เด็กที่มาแจ้งโจวเสาจิ่นเมื่อครู่วิ่งเข้ามา กล่าวกับโจวเสาจิ่นอย่างกระหืดกระหอบ ว่า “ฮูหยิน คุณชายใหญ่สือผู้นั้นนัดคุณชายใหญ่เก้าออกไปรํ่าสุรา คุณชายใหญ่เก้าตอบรับแล้ว กําลังเตรียมจะออกไปแล้วเจ้าค่ะ”

โจวเสาจิ่นให้สาวใช้เด็กคนนั้นไปเรียกฉินจื่อจี๋เข้ามา สั่งเขาว่า “รีบส่งบ่าวที่มาก ประสบการณ์และปราดเปรื่องคนหนึ่งไปติดตาม ไม่ว่าอย่างไรห้ามให้คุณชายใหญ่เก้าเกิดเรื่อง อะไรขึ้นโดยเด็ดขาด โดยเฉพาะเรื่องเหล่านั้นที่ตอนนี้ดูเหมือนไม่มีอะไรแต่ภายหลังส่งผลต่อ หน้าที่การงานของคุณชายใหญ่เก้าได้”

คนของตระกูลฉินเป็นพ่อบ้านในตระกูลเฉิงมานาน แม้ปกปิดเรื่องที่เกิดขึ้นในตอนแรก เอาไว้ แต่จะปิดบังจากคนของตระกูลฉินได้อย่างไร ยิ่งกว่านั้นฉินจื่อจี๋เป็นผู้ที่มาเป็นพ่อบ้านให้ เฉิงฉือ แทนที่จะให้เขาสับสนฟังคนอื่นพูดเลื่อนเปื้อน มิสู้ให้เขารู้เรื่องราวภายในเสียเลยยังจะ ดีกว่า

เฉิงสือกับเฉิงเจิ้งทําอะไรลงไปในตอนนั้น เขารู้แจ่มแจ้งยิ่งกว่าชิวซื่อเสียอีก

ฉินจื่อจี๋ตอบว่า “ขอรับ” อย่างนอบน้อม แล้วหมุนกายไปจัดเตรียมพ่อบ้านส่วนตัวคนหนึ่ง ไว้ข้างกายเฉิงเก้า ติดตามเขาออกไป

มีฉินจื่อจี๋ดูแลจัดการ โจวเสาจิ่นจึงวางใจลงได้

5379

จวบจนชิวซื่อประคองฮูหยินผู้เฒ่ากัวออกมา นางก็ไปต้อนรับอย่างเบิกบานใจ เอ่ยถามฮู หยินผู้เฒ่ากัวกับชิวซื่อว่าอยากจะไปนั่งเล่นที่สวนดอกไม้หรือไม่ “…อากาศวันนี้ดีถึงเพียงนี้ ภรรยารั่งเกอก็ต้องขยับเขยื้อนให้มากสักหน่อยถึงจะดีนะเจ้าคะ”

ชิวซื่อคลี่ยิ้มพลางมองฮูหยินผู้เฒ่ากัว

ฮูหยินผู้เฒ่ากัวดูอารมณ์ดียิ่ง ยิ้มแย้มพลางตอบว่า “ดี” พวกหญิงรับใช้อุ้มอวิ้นเกอเอ๋อร์ แล้วไปสวนดอกไม้ด้วยกัน

ระหว่างทาง ฮูหยินผู้เฒ่ากัวบอกโจวเสาจิ่นกับเซี่ยซื่อว่า “เจ้ารองอยู่ที่ซานตงทํางานได้ดี ยิ่ง ที่ศาลต้าหลี่มีตําแหน่งว่างที่หนึ่ง ผู้บังคับบัญชาของเขาแนะนําเขาไปรับตําแหน่งที่ศาลต้าหลี่ แม่สามีของเจ้าตั้งใจมาแจ้งเรื่องนี้ให้กับข้า ถ้าหากทุกอย่างราบรื่น เขาก็จะกลับมาร่วมพิธีครบ ร้อยวันของลูกพวกเจ้าได้”

“นี่เป็นเรื่องดีจริงๆ นะเจ้าคะ” โจวเสาจิ่นรีบแสดงความยินดีกับชิวซื่อ

ชิวซื่อกล่าวอย่างขัดเขินว่า “เรื่องนี้ยังมิได้กําหนดเรียบร้อยเลย ข้าตัดสินใจไม่ได้เล็กน้อย จึงมาปรึกษาท่านแม่ ท่านแม่บอกว่าเป็นเรื่องดี”

เฉิงเว่ยเคยทํางานในสํานักฮั่นหลินมาก่อน กลับมาจากการรับราชการต่างเมือง มี ประสบการณ์ทํางานในท้องถิ่น เมื่อกลับมาแล้วอย่างไรก็ได้รับตําแหน่งที่ค่อนข้างดีในหกกรม สามสํานักได้ แน่นอนว่าเป็นเรื่องดี!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน