ยั่ว นิยาย บท 27

“นี่ค่ะกินซะ สงสาร” นิราวางขนมลงบนโต๊ะ ก่อนจะหยิบเอกสารของตัวเองไปทำต่อเงียบๆ โดยไม่สนใจคนที่สั่งให้มาทำงานในนี้อีกเลย

“เธอว่าเราจะกระตุ้นยอดขายรถล็อตนี้ยังไงดี” เสือถามนิราที่นั่งอยู่ห่างออกไปอย่างขอความเห็น รถรุ่นนี้ยังไม่เปิดตัวอย่างเป็นทางการ แต่เขาปล่อยโฆษณาออกไปก่อนหน้าแล้ว แต่ยอดสั่งซื้อก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นสักนิด

“คุณก็ลดราคาลงสิคะ ทุนทำรถแค่ไม่กี่แสน แต่ขายราคาหลักล้าน เอาเปรียบผู้บริโภคเยอะเกินไป ลดลงมาสักนิดก็ไม่ขาดทุน และอาจจะได้ยอดเพิ่มเยอะกว่าเดิมก็ได้นะ” นิราเงยหน้ามาบอกเสือ รถที่ผลิตล็อตนี้ทุนสูงเพราะเน้นแต่อะไหร่ที่มีคุณภาพ แต่มันก็ยังมีกำไร เมื่อเทียบกับราคาที่สูงกว่ารถทุกรุ่น ลดราคาลงมาอีกนิดก็ไม่ถึงกับขาดทุนหรอก

“อืม มีอะไรเสนออีกไหม” เสือเห็นด้วยกับเธอนะ ฝ่ายขายของบริษัทก็ตั้งราคาซะสูงเชียว

“คุณลองคิดเองบ้างสิคะ นี่ฉันเป็นเลขานะคะไม่ใช่ประธาน” อะไรๆ ก็ถามเลขา เงินเดือนก็เท่านั้น แล้วดูเอกสารที่ต้องทำให้ก่อนจะถึงมือประธานนี่สิ เยอะแยะมากมาย

“ฉันจ้างเธอมานะนิรา”

“ฉันก็ทำงานของฉันอยู่นี่ไงคะ งานพวกนั้นคนเป็นประธานกับพวกผู้บริหารต้องช่วยกันคิดนะคะ ไม่ใช่ฉัน”

“ฉันชอบความคิดเห็นของเธอ มันไม่เห็นแก่ผลประโยชน์ของบริษัทเลย แต่มันก็ตรงตามความต้องการของผู้บริโภค”

“จัดการยื่นเปลี่ยนราคาไปให้ฝ่ายการเงินปรับด้วยนะ งานเสร็จรึยัง จะพาไปเลือกชุด”

“ทำงานยังไม่ถึงชั่วโมงเลยนะคะ คุณนี้ก็ขยันอู้งานจังเลย” นิรายังไม่ได้เริ่มทำอะไรด้วยซ้ำ นี่ก็นั่งลงไม่ถึง10 นาที เสือก็เอาแต่ถามเธอ และก็ชวนออกไป ใช้เส้นขึ้นมาเป็นประธานป่ะเนี้ย งานการไม่อยากจะทำ

“งานพวกนั้นฉันทำเสร็จแล้ว ตอนเธอไม่อยู่ คงจะรอเธอกลับมาทำอยู่หรอกนะ ลาตั้ง5 วัน แค่เธอไปวันเดียวงานก็สุมเต็มโต๊ะแล้ว ทีหลังห้ามลา” เอกสารพวกนั้นเสือวางไว้เพื่อให้เธอนำไปคืนแต่ละแผนกนั่นแหละ เขาจัดการหมดแล้ว เหลือแค่งานที่กองอยู่บนโต๊ะเขาแค่นั้นที่เสือไม่ยอมทำ

“อ่า ขอบคุณค่ะที่ช่วยทำ” นิราเปิดดูเอกสารทั้งหมดเพื่อเช็คความเรียบร้อยอีกครั้ง และมันเป็นอย่างที่เสือพูด เอกสารทั้งหมดถูกเสือเซ็นและแก้ไขเรียบร้อยแล้ว ก็ดีที่รู้จักทำงานบ้าง

“ถ้าไม่มีปัญหาอะไรแล้ว ก็ไปกันเถอะ อาจจะต้องเลือกหลายร้าน” ก็ไม่อยากควงใครไปงานสักเท่าไหร่หรอก แต่ถ้าควงไปก็ต้องทำให้คู่ควงของเขาดูเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาบ้าง ไม่ใช่ไปแบบจืดชืดแบบนี้ คนได้นินทาแน่ๆ

นิราจึงต้องยอมเดินตามเสือไปขึ้นรถข้างล่าง ถ้ามันเกี่ยวกับงานเธอก็คงต้องทำให้ออกมาดีที่สุดนั่นแหละ ให้มันคุ้มกับเงินเดือนที่ได้รับ

เสือพานิรามาเลือกชุดที่ร้านประจำที่เคยพาเด็กๆ มา แม้จะไม่อยากทำกับเธอเหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ แต่มันก็เลี่ยงไม่ได้ และถ้าให้ย้อนกลับไป เขาคงไม่ผูกมัดใครไว้ด้วยเงื่อนไขแบบนั้น

“คุณเสือพาใครมาอีกแล้วคะวันนี้” เจ้าของร้านพูดอย่างดีใจที่เห็นหน้าเสือ ลูกค้าที่กระเป๋าหนักที่สุดของร้านเธอ แต่ช่วงนี้เธอไม่เห็นเสือเลย รวมทั้งคนที่เขาควงด้วย ก็นึกว่าเสือคนนี้จะสิ้นลายซะแล้ว แต่คงจะไม่ใช่ เพราะวันนี้เขาก็ควงผู้หญิงเข้าร้านเธอเหมือนเคย