ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 113

ตอนที่ 113 โผล่ออกมา!

เนื่องจากเหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน และเพื่อย่นระยะเวลาของขั้นตอนการผ่าชันสูตรศพ มีศพสองสามศพถูกเคลื่อนย้ายไปยังโรงพยาบาลในเครือทงเฉิงที่อยู่ใกล้ๆ เพื่อช่วยตรวจศพ

เมืองทงเฉิงเป็นเมืองที่เงียบสงบ และเพราะเหตุนี้ จู่ๆ เกิดคดีฆ่าคนที่รุนแรงปรากฏขึ้นมา จึงดึงดูดความสนใจของฝ่ายต่างๆ ได้ภายในพริบตา ในวีแชตโมนเมนต์และเวยป๋อ ข่าวที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้แพร่กระจายไปทั่ว ประชาชนมากมายถึงขนาดเกิดอาการหวาดกลัวและไม่สบายใจ

ดังนั้นจึงสร้างแรงกดดันให้กับทางตำรวจในระดับหนึ่ง

ทางตำรวจทุ่มเททำงานอย่างตั้งใจ เพื่อที่จะหาเบาะแสและปิดคดีให้ได้ในเร็ววัน จึงมีการสร้างทีมสืบสวนพิเศษขึ้นมาโดยตรง แน่นอนว่า เรื่องราวพวกนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับโจวเจ๋อ

ตอนนี้เขาจำเป็นต้องยืนยันเรื่องหนึ่ง นั่นคือหมอและพยาบาลที่เสียชีวิตพวกนั้นถูกคนฆ่าหรือว่าถูก…ผีฆ่ากันแน่

ในความเป็นจริง โจวเจ๋อไม่ได้รู้สึกกระวนกระวายใจใดๆ ต่อการตายของคนพวกนั้น และไม่ถึงขั้นที่ตัวเองต้องรับผิดชอบหรือรู้สึกละอายใจอะไร ถ้าหากผีผู้หญิงตนนั้นเก่งสักหน่อย เธอก็คงกลายเป็นดาบที่โจวเจ๋อยืมมาฆ่าคนไปนานแล้ว คนที่ใช้ชีวิตมนุษย์เป็นเครื่องมือในการเดิมพันเหล่านั้น ตายไปกลับจะทำให้โลกนี้สะอาดขึ้นเยอะ

แต่สิ่งที่โจวเจ๋อทนไม่ได้ก็คือ ถ้าหากมีผีอีกตัวหนึ่งแอบซ่อนอยู่ในมุมมืดจริง แต่ตัวเขาเองกลับไม่รู้ มันรอให้เขาออกไป แล้วจึงเริ่มออกมาฆ่าคน นั่นคือการบกพร่องในหน้าที่ของเขา

เขาตามไล่ล่านกนางแอ่นมาตลอด คิดไม่ถึงว่าจะถูกนกนางแอ่นจิกตา ความรู้สึกแบบนี้ไม่ได้สวยงามสักเท่าไร

โจวเจ๋อแอบหยิบเสื้อกาวน์หมอตัวหนึ่งมาสวมใส่ แล้วเดินเข้าไปในห้องดับจิต มีศพสองศพกำลังถูกผ่าชันสูตรอยู่ ที่นี่พักศพไว้สามศพ เมื่อก่อนโจวเจ๋อเคยเป็นหมอที่นี่เหมือนกัน ทำงานที่นี่มาสิบปี ดังนั้นจึงคุ้นเคยกับโรงพยาบาลในเครือแห่งนี้เป็นอย่างมาก

มิหนำซ้ำห้องดับจิตนี้ หลังจากโจวเจ๋อได้เกิดใหม่ จริงๆ แล้วก็เคยมาที่นี่แล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนั้นเขาได้เจอลูกสองสามคนกำลังแย่งสมบัติของแม่อยู่ที่นี่โดยที่ไม่มีใครสนใจไปรับศพ

นักพรตเฒ่ารีบมาจากสถานีตำรวจเพื่อมาเจอกับโจวเจ๋อที่โรงพยาบาลในเครือ เขาได้แอบถามนักข่าวพวกนั้นพอได้ข้อมูลมาบ้างไม่มากก็น้อย จากนั้นก็รีบมารายงานกับโจวเจ๋อ

เพียงแต่สิ่งที่ทำให้นักพรตเฒ่าผิดหวังก็คือ โจวเจ๋อไม่สนใจข้อมูลเหล่านั้นเลย เขาขาดความสนใจในการสืบคดีซึ่งต่างแตกต่างจากเถ้าแก่คนก่อนของนักพรตเฒ่า

อุณหภูมิในห้องดับจิตแน่นอนว่าไม่สูงมาก ความน่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านออกไปทั้งด้านในและด้านนอก

“เถ้าแก่ ทำไมศพถูกย้ายมาผ่าที่โรงพยาบาลนี้” นักพรตเฒ่าไม่เข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

“หมอนิติเวชเก่งๆ ต่อให้เป็นประเทศที่พัฒนาแล้วก็ยังไม่เพียงพอต่อความต้องการ ในประเทศจีนก็เช่นกัน ถ้าหากเป็นคดีที่มีแค่ศพสองศพเท่านั้น ก็ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลย แต่คนที่ตายในครั้งนี้มีมากกว่าสิบคน เดิมทีจำนวนของหมอนิติเวชที่ถูกจัดสรรให้สถานีตำรวจทงเฉิงมีจำนวนไม่พออยู่แล้ว จึงได้แต่อาศัยความช่วยเหลือจากกำลังคนของหน่วยงานอื่นนอกเหนือจากภาครัฐ”

โจวเจ๋อตรวจสอบหมายเลขและกวาดตาดูตารางที่อยู่ด้านหลังประตู จากนั้นจึงลากตู้แช่เย็นออกมา ในนั้นมีศพของหญิงชราผมสีขาวเทาศพหนึ่ง

นักพรตเฒ่ามองศพแล้วเบิกตาโตเอ่ยว่า “นี่ต้องเป็นฝีมือของผีแน่นอน พยาบาลสาวถูกดูดจนตัวแห้ง”

โจวเจ๋อยื่นมือเคาะแผ่นเหล็ก “นี่เป็นศพของคนไข้ที่อยู่ในห้องใต้ดินของโรงพยาบาลนั้น”

“อ้อ แบบนี้นี่เอง”

นักพรตเฒ่าลูบศีรษะอย่างเก้อเขิน

“ถ้าอย่างนั้นตายได้ยังไง” นักพรตเฒ่าถามอีก

“ตอนที่ศพยังมีชีวิตอยู่เดิมเป็นโรคมะเร็งอยู่แล้ว และคนไข้พวกนั้นที่นอนอยู่ในห้องใต้ดินก็ถูกมองว่าเป็นเครื่องมือการพนัน ถูกห้ามไม่ให้มีการรักษาใดๆ นานแล้ว พวกเขาจะตายตอนไหนมีความเป็นไปได้เสมอ แต่ดูโดยรวมแล้ว ศพนี้ไม่ได้มีแผลภายนอกที่ชัดเจน และผมก็ไม่สามารถรับรู้ถึงพลังชี่พิฆาตจากตัวเธอได้เลย”

“อย่างนั้นสาเหตุการตายของเธอจึงแปลกมากและหาสาเหตุยากใช่ไหม” นักพรตเฒ่าทำเป็นลูบคางเต๊ะท่าเก่ง ราวกับว่าเวลานี้เขากำลังครุ่นคิดอย่างลึกซึ้ง “อย่างนั้นก็น่าสนุกละ เดาสาเหตุการตายไม่ได้ ต้องมีอะไรแปลกๆ อยู่ในนี้แน่นอน”

“ป่วยตาย”

“อะไรนะ”

“ผมพูดว่า เธอน่าจะป่วยตาย”

“เอ่อ…”

ถ้าหากคนที่อยู่ตรงหน้าเป็นคนอื่นไม่ใช่โจวเจ๋อ นักพรตเฒ่าอยากจะด่าเสียหน่อย

เจ้าบอกว่าป่วยตายแต่ยังวิเคราะห์นานขนาดนี้ แถมยังปล่อยให้ข้าแสร้งทำเป็นจริงจังเสียขนาดนี้ ข้าไม่หน้าแตกแย่เหรอ!

โจวเจ๋อไม่สนใจความคิดของนักพรตเฒ่า แต่ดึงศพที่สองออกมา นี่เป็นศพผู้ชาย เป็นชายหนุ่มวัยรุ่น

“ศพนี้ข้าคุ้นหน้าเล็กน้อย อ้อ เฮ้ย นี่คือศพของยามคนนั้น” นักพรตเฒ่าจำศพนี้ได้ว่าเป็นใคร ไม่ว่าอย่างไรเขากับยามรักษาความปลอดภัยคนนั้นก็เคยปะทะกันมาก่อน

โจวเจ๋อยื่นมือเชยคางของศพขึ้นมา มีแผลสีแดงเข้มอยู่ตรงนี้

แผลลึกมาก ปากแผลเนียนกริบ

“นี่คือถูกปาดคอเหรอ” นักพรตเฒ่าพูดเดา

โจวเจ๋อพยักหน้า สาเหตุการตายคือถูกของมีคมปาดลำคอทำให้เสียเลือดมากจนเสียชีวิต

โจวเจ๋อเปิดตู้แช่เย็นของศพที่สามออกมาอีก นี่เป็นศพของผู้หญิง

“อันนี้ข้ารู้จัก เป็นพยาบาลสาวคนหนึ่งที่อยู่ในโรงพยาบาล ตอนนั้นด้านล่างเธอใส่เปปป้าพิก ข้ามองอยู่สองสามทีแน่ะ”

โจวเจ๋อตรวจสอบคางของศพผู้หญิง พบว่าเธอไม่มีบาดแผลตรงนี้ จากนั้นจึงเลื่อนลงไปตามลำคอ โจวเจ๋อเห็นด้านล่างอกข้างซ้ายของศพผู้หญิง มีปากแผลที่ลึกมาก รอยแผลไม่ได้ยาวมากเหมือนรอยแผลตรงคอของศพผู้ชายที่อยู่ถัดไป แต่ระดับความลึกนั้นน่ากลัวมาก

หากตัดปัจจัยที่ไม่คาดคิดอย่างอื่นทิ้งไป และวิเคราะห์ตามประสบการณ์ในชาติที่แล้วของโจวเจ๋ออย่างเดียว การเสียชีวิตของทั้งสองคนน่าจะมาจากบาดแผลสองจุดที่ตัวเขาหาเจอ

“นี่คือถูกคนแทงด้วยกริชใช่ไหม” นักพรตเฒ่าถือว่าเป็นคนที่เคยเดินทางไปเจ็ดย่านน้ำ และเคยเป็นหมอเท้าเปล่าในชนบทมาพักหนึ่ง ถึงแม้จะมีนิสัยชอบหลอกลวงผู้คน แต่ก็นับว่ามีประสบการณ์และความรู้มากมาย

“น่าจะเป็นของมีคมคล้ายกริช” โจวเจ๋อพยักหน้า