ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 116

ตอนที่ 116 ผู้คนบนถนนแทบขาดใจ

ตอนที่โจวเจ๋อกับนักพรตเฒ่าเดินออกมาจากโรงพยาบาล ไป๋อิงอิงนั่งรถแท็กซี่มาพอดี เธอใส่กางเกงยีนส์สีฟ้าและเสื้อฮู้ดสีขาวตัวหนึ่ง ดูแล้วสวยน่ารักสดใสเป็นอย่างมาก

ถึงแม้จะนอนหลับมานานสองร้อยปี แต่อายุของเธอกลับหยุดไว้ที่สิบหกปี

“เถ้าแก่” ไป๋อิงอิงทักทายโจวเจ๋อจากอีกฝั่งของถนน

“ดังนั้นสัตว์ป่าจึงก่อเรื่องง่ายกว่า” นักพรตเฒ่าสูดจมูก มองไป๋อิงอิงที่กำลังเดินข้ามถนน แล้วพูดอย่างทอดถอนใจว่า “สู้ตัวที่เลี้ยงที่บ้านไม่ได้รู้เรื่องกว่า”

ตอนนี้เรื่องราวชัดเจนมากแล้ว ฆาตกรที่อยู่เบื้องหลังมีความเป็นไปได้สูงว่าเป็นผีดิบตัวหนึ่ง และในร้านหนังสือ ก็มีผีดิบที่เลี้ยงไว้อยู่พอดี นั่นก็คือไป๋อิงอิง

นักพรตเฒ่าเห็นไป๋อิงอิงทำความสะอาดบ้านและต้อนรับลูกค้ากับตาตัวเอง พอทำงานเสร็จก็ยังต้องนอนเป็นเพื่อนโจวเจ๋ออีก ถือว่าเป็นพนักงานยุคใหม่แห่งศตวรรษใหม่ที่ชอบอุทิศตนมากที่สุด

“เถ้าแก่ เรื่องรุนแรงมากเหรอ” ไป๋อิงอิงเดินมาแล้วจึงถาม เพราะเธอรู้ดีว่า ถ้าหากเรื่องไม่ถึงขั้นรับมือยาก เถ้าแก่จะไม่เรียกเธอมาโดยเฉพาะ

โจวเจ๋อมองนักพรตเฒ่า “คุณอธิบายสถานการณ์ให้เธอฟังหน่อย” จากนั้นโจวเจ๋อจึงเรียกรถแท็กซี่คันหนึ่ง แล้วทั้งหมดก็ขึ้นรถไปด้วยกัน

รถขับมาถึงย่านคฤหาสน์หรู หลังจากทั้งสามคนลงจากรถแล้วจึงเดินไปที่บ้านของหวังเคอโดยตรง

พอกดกริ่ง ไม่ช้าหวังเคอก็เปิดประตู เขายิ้มให้โจวเจ๋อและคนอื่นๆ แล้วผายมือทำท่า ‘เชิญ’

“น้ำซุปใกล้จะเสร็จแล้ว เดี๋ยวทุกคนดื่มด้วยกันนะครับ ต่อให้งานยุ่งก็จะปล่อยให้ร่างกายพังไม่ได้”

“ข้าเห็นด้วยกับที่เจ้าพูด”

นักพรตเฒ่าตื่นเต้นดีใจไม่หยุด เขาเพิ่งจะกินมื้อดึกได้ครึ่งเดียวก็ต้องรีบจ่ายเงินแล้ววิ่งกลับที่ไปโรงพยาบาลกับโจวเจ๋อ ตอนนี้เขายังกินไม่อิ่มท้องจริงๆ

ทุกคนนั่งลงในห้องรับแขก หวังเคอถือถือถาดที่ใส่ซุปเนื้อมาสี่ถ้วย แล้ววางตรงหน้าโจวเจ๋อ นักพรตเฒ่า รวมทั้งไป๋อิงอิงคนละถ้วย ของเขาเองก็ยกมาหนึ่งถ้วย

ซุปเนื้อน้ำใสมาก โรยด้วยต้นหอมหยดน้ำมันงาอีกสองหยด ทุกชามมีเนื้อสามชิ้น นักพรตเฒ่าไม่เกรงใจ ยกขึ้นมาแล้วกินเลย แถมยังกินอย่างเอร็ดอร่อยมาก

เมื่อเห็นนักพรตเฒ่ายกถ้วยกินคำใหญ่คำโต โจวเจ๋อที่นั่งอยู่ข้างๆ จึงส่ายหน้าเล็กน้อย ไม่รู้ว่าทำไม ในใจรู้สึกสะอิดสะเอียนเป็นพักๆ ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ดื่มน้ำซุปที่อยู่ตรงหน้าเลยสักนิด แต่ความรู้สึกคลื่นไส้แบบนั้นกลับรุนแรงมาก

ไป๋อิงอิงก็ไม่กินอะไร ไม่แตะน้ำซุปที่อยู่ตรงหน้า

“ว้าว ติดใจ!”

นักพรตเฒ่าใช้หลังมือเช็ดปาก เมื่อเห็นโจวเจ๋อไม่กิน จึงเอ่ยอย่างแปลกใจ “เถ้าแก่ กินหน่อยเถอะ ร่างกายจะได้อบอุ่น”

“ผมไม่หิว คุณกินเถอะ” โจวเจ๋อพูด

“อย่างนั้นเกรงใจแย่” นักพรตเฒ่าทำเป็นพูดปัด

“กินเถอะ อย่าฟุ่มเฟือย”

ขณะที่พูด โจวเจ๋อยังส่งซุปเนื้อที่อยู่ตรงหน้าไป๋อิงอิงก่อนหน้านั้นมาวางตรงหน้านักพรตเฒ่าด้วย

“ฮ่าๆ อย่างนั้นข้าปฏิเสธก็คงน่าเกลียด ฝีมือทำอาหารของคุณหวัง เยี่ยมจริงๆ” นักพรตเฒ่าเริ่มกินอย่างเอร็ดอร่อยอีกครั้ง

โจวเจ๋อรู้สึกว่าตัวเองทนดูไม่ไหวแล้ว จึงได้แต่ลุกขึ้นมองไปที่หวังเคอ “พูดเรื่องคดีเถอะ”

หวังเคอพยักหน้า วางชามกับตะเกียบที่อยู่ในมือ ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อแสดงตัวให้โจวเจ๋อไปห้องหนังสือพร้อมกับเขา

เอกสารมากมายถูกวางอยู่บนโต๊ะในห้องหนังสือ

“อะ นี่คือรูปที่เพิ่งส่งมา ศพที่ถูกผ่ายังดีอยู่ ไม่เกิดเรื่องอะไร แต่มีศพอีกสองสามศพที่ยังไม่ทันผ่า กลับเกิดการเปลี่ยนแปลงที่ผิดปกติ ศพกลายเป็นน้ำหนอง และยังเกิดการตอบสนองฉับไวบางอย่างที่ไม่สามารถเกิดขึ้นกับคนตายได้อย่างเช่นลุกขึ้นนั่งบนเปลหามกะทันหัน และยังมีคนได้ยินเสียงเดินอยู่ข้างใน หลังจากที่ฉันทราบข่าว ก็นึกถึงนายทันที”

หวังเคอวางรูปภาพซ้อนกันตรงหน้าโจวเจ๋อ โจวเจ๋อดูรูปภาพพลางถามว่า “ยังมีเบาะแสอะไรอีกไหม” เรื่องที่อยู่ในรูปภาพ โจวเจ๋อรู้ดี เขาเพิ่งประสบกับเหตุการณ์เช่นนี้มาด้วยตัวเอง

“ทางตำรวจสืบตัวตนของผู้ตายทั้งหมดแล้ว อันที่จริงก็ไม่มีสิ่งที่เกินคาดอะไร ผู้ตายโดยพื้นฐานแล้วมีส่วนเกี่ยวข้องกับโรงพยาบาลแห่งนั้น และเพราะเหตุนี้ แนวคิดของตำรวจก็คือฆ่ายกหมู่ ฆาตกรก่อเรื่องที่เสียสติแบบนี้จุดประสงค์ก็เพื่อแก้แค้น ตอนนี้ทางตำรวจได้เปลี่ยนจุดโฟกัสมาที่ผู้ต้องสงสัยที่เคยมีปัญหากับการรักษาของโรงพยาบาลแต่เรื่องนี้น่าแปลกใจมาก เพราะโรงพยาบาลแห่งนี้ไม่เคยผ่านการตรวจสอบ และเมื่อเกิดเรื่องที่ร้ายแรงขนาดนี้ มีบางสิ่งที่ปิดไม่มิดอย่างสิ้นเชิง นั่นก็คือการพนัน เกมพนันที่เดิมพันด้วยชีวิตคน นี่เป็นสิ่งที่ทำให้คนตกใจมาก”

หวังเคอยื่นมือขยับกรอบแว่นของตัวเอง ขณะเดียวกันก็เริ่มหมุนปากกาที่อยู่ในมือของตัวเอง

“มีอะไรอีกไหม” โจวเจ๋อถามต่อ

จนถึงตอนนี้ ข้อมูลที่หวังเคอได้รับเป็นสิ่งที่โจวเจ๋อรู้หมดแล้ว

“ไม่มีแล้ว ถ้าอยากจะระบุตัวฆาตกร อย่างแรกต้องจับต้นตอของห่วงโซ่ธุรกิจใต้ดินสีดำทั้งหมดก่อน จากนั้นค่อยเลือกจากคนที่แพ้พนัน โดยสืบจากนักพนันที่อยู่ในท้องถิ่นหรือในมณฑลนี้ นอกจากนี้ คนที่ถูกส่งไปเป็นเครื่องมือสำหรับการเล่นพนัน ครอบครัวของพวกเขาก็คือเป้าหมายสำคัญที่น่าสงสัย เมื่อดูจากตอนนี้ ผู้ต้องสงสัยในเวลานี้จึงมีเยอะมากจริงๆ ความยากของการสืบสวนจึงสูงมาก และต้องใช้เวลามาก ฉันกำลังรอข้อมูลที่ละเอียดกว่านี้”

โจวเจ๋อเริ่มทนไม่ไหว เขาลุกขึ้นเตรียมตัวบอกลา เพราะข้อมูลของหวังเคอสำหรับเขาแล้ว ไม่มีมูลค่าอะไร

“อย่าเพิ่งไปสิ นั่งอีกสักพักก่อน” หวังเคอรั้งให้อยู่ต่อ

“ดื่มน้ำซุปต่อเถอะ”

“อย่างนั้นก็ไม่มีอะไรต้องพูดแล้วจริงๆ” โจวเจ๋อเอ่ย

ถ้านายพูดว่าดื่มน้ำซุปต่อฉันจะไปจริงๆ แล้ว

“อันที่จริงยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ที่ทางตำรวจยังไม่รู้แต่ฉันกลับรู้แล้ว”

หวังเคอเอนตัวพิงไปข้างหลัง พลางมองโจวเจ๋อ สายตาของเขาที่ซ่อนอยู่ภายใต้เลนส์แว่นตา เห็นได้ชัดถึงความหนักอึ้ง “แต่ฉันกลัวว่านายจะเข้าใจฉันผิด”

“จะไม่พูดก็ได้”