ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 217

ตอนที่ 217 ตัวเอง…เมื่อแปดสิบปีก่อน!

ทันใดนั้นตู้นิรภัยที่ทั้งแข็งแกร่งและใหญ่โตก็แตกเป็นรูอย่างกะทันหัน

อุณหภูมิโดยรอบก็เริ่มลดลงอย่างรวดเร็ว

มือที่ผอมแห้งติดกระดูกนั้นอยู่ห่างจากชายชราในชุดกาวน์สีขาวที่กอดตู้นิรภัยเอาไว้ไม่ถึงสองเดซิเมตรเท่านั้น

ชายชราเงยหน้าขึ้นมองดูมือโครงกระดูกนั้น สีหน้าของเขากระตุกเล็กน้อย ราวกับว่าไม่มีความฮึกเหิมที่ขับเคลื่อนการกล่าวสุนทรพจน์ก่อนหน้านี้อีกต่อไป ร่างกายท่อนล่างของเขากำลังสั่นเทา ถ้าตัวเขาไม่ได้ล้มโผเข้าหาตู้นิรภัยคงจะทรงตัวแทบไม่อยู่ บางทีเขาอาจจะล้มลงกับพื้นแล้วก็ได้ในตอนนี้

เพราะเขาอยู่ใกล้มือนี้ที่สุด ดังนั้นความรู้สึกของเขาจึงสัมผัสได้ลึกซึ้งที่สุด โดยเฉพาะเมื่อครู่นี้ เขาสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่า ตู้นิรภัยที่ก่อนหน้านี้ยังแข็งแกร่งมากพอที่จะทนต่อการกระแทกได้หลายครั้ง ดูเหมือนว่าในชั่วพริบตาได้กลายเป็นเป็นขนมปังกรอบที่กองทัพใช้กิน ทำเอางุนงงไปทั้งอย่างนั้น

ผู้คนที่ยังคงร้องเพลงมาร์ชทหารอยู่ในที่นี้ก่อนหน้านี้ต่างก็พากันเงียบพร้อมกัน พวกเขาทำอะไรไม่ถูกและหวาดกลัวเล็กน้อย

นี่เป็นศูนย์วิจัยของพวกเขา ในวันปกติทั่วไปแล้ว พวกเขาต่างหากที่เป็นฝ่ายสร้างความหวาดกลัว ตอนนี้ดันสับเปลี่ยนสถานะ ทำให้พวกเขายากที่จะยอมรับได้

อ้อ ไม่สิ

ไม่ใช่ยอมรับไม่ได้ แต่เป็นการยากที่จะคุ้นเคย

‘กุกกัก…กุกกัก…กุกกัก…’

ในเวลานี้สลักขนาดใหญ่ของตู้แช่แข็งค่อยๆ แตกร้าวออกมาอย่างช้าๆ

ตามด้วยประตูตู้แช่แข็งถูกผลักเปิดออกอย่างเชื่องช้า

ร่างของชายชราก็ร่วงลงบนพื้นเช่นกัน เขาอยากจะรักษาการยืนทรงตัวเอาไว้ แต่ก็ไร้เรี่ยวแรงทรุดตัวลงบนพื้นและเงยหน้าขึ้นมองไปทางตู้แช่แข็ง

ในตู้แช่แข็งมีศพอยู่หนึ่งศพ ศพมีสภาพเสียหายรุนแรงมาก

ศีรษะครึ่งหนึ่งของศพได้หายไป ราวกับมันถูกตัดขาดในฉับเดียว และบาดแผลยังคงราบเรียบเป็นพิเศษ กระทั่งยังมีเงาวาววับแปลกๆ

ภายใต้ใบหน้าครึ่งหนึ่ง มีดวงตาที่เหลืออยู่เพียงข้างเดียวปิดแน่น และไม่มีเค้าส่อให้เห็นว่าจะลืมตาขึ้นเลยแม้แต่น้อย รอยแตกพาดเป็นแนวยาวตั้งแต่ศีรษะลงไปถึงท่อนล่างของร่างกาย เหมือนกับว่าขุดสร้างคูน้ำไว้บนร่างกาย

มีรอยแหว่งขนาดใหญ่ที่หน้าอกด้านซ้าย สามารถมองทะลุจากด้านนอกไปยังฝั่งตรงข้าม และมองเห็นซี่โครงด้านในได้อย่างชัดเจน

มือเท้าทั้งสี่ของศพบางส่วนมีเนื้อหนังปกคลุมอยู่ แต่อีกส่วนหนึ่งเป็นกระดูกเปลือยเปล่า เผยให้เห็นถึงความน่าสะพรึงกลัวอย่างหนึ่ง

สิ่งที่ศพนี้ทำให้คนเกิดความรู้สึกที่ลึกล้ำที่สุดก็คือโครงกระดูกของเขา ราวกับหินหยกที่มีความโปร่งใสเต็มไปด้วยพลังอย่างหนึ่ง กระทั่งยังสามารถทำให้เกิดความรู้สึกที่น่าพึงพอใจแก่ผู้คนอีกด้วย

คนสวมชุดกาวน์สีขาวทั้งหมดที่อยู่ในเหตุการณ์เป็น ‘นักวิจัย’ ที่ทำการการทดลองกับสิ่งมีชีวิต พวกเขาได้ทำการทดลองที่โหดร้ายทารุณด้วยตนเองมานับไม่ถ้วน เป็นธรรมดาที่มีความรู้ความเข้าใจในเรื่องขีดจำกัดของชีวิตมนุษย์เกินกว่าที่คนทั่วไปจะเข้าใจถึง!

นี่เป็นคนที่ตายจนไม่อาจจะตายได้อีก เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะยังมีชีวิตอยู่ และไม่มีเหตุผลที่เขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไป

แต่ว่ามีเพียงเขาคนเดียวในตู้นิรภัย ดังนั้นนอกจากเขาแล้วสิ่งที่กระแทกตู้นิรภัยก่อนหน้านี้จะเป็นใครไปได้

นอกเหนือจากนี้ ก็ยังเป็นมือของเขาที่เจาะทะลุตู้นิรภัยที่ทั้งหนาและกว้างนี้

ในขณะที่ฝูงชนกำลังร้องเพลง

ในขณะที่ฝูงชนกำลังตื่นเต้นที่สุด

เขาก็สาดน้ำเย็นใส่ทุกคน และเติมตัวหยุดลงในท่วงทำนองดนตรีเพลงนี้ทันที

ศพยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อนอยู่ตรงนั้น รักษาท่ายกแขนขึ้นเพียงครึ่งหนึ่งไว้อย่างนั้น

นับตั้งแต่ที่ประตูนิรภัยค่อยๆ เปิดออกมาก็ไม่ขยับอีกเลย

เขานิ่งเงียบจนเหมือนกับผลงานศิลปะชิ้นหนึ่ง ที่แฝงไปด้วยกลิ่นอายแห่งความงดงาม จนกระทั่งสร้างความงดงามประหนึ่งเทพวีนัสแขนหักก็ไม่ปาน

เมื่อเห็นฉากนี้ ชายชราที่ยังคงนั่งขวัญหนีดีฝ่ออยู่บนพื้นเมื่อสักครู่ก็ยกแขนของตัวเองชูขึ้นอีกครั้ง และตะโกนอะไรบางอย่างเป็นภาษาญี่ปุ่น เขายังคงตื่นเต้น ยังคงลิงโลด และยังคงมองโลกในแง่ดีเช่นเดิม

บางที ในทุกๆ ทีมล้วนต้องมีคนลักษณะแบบเขาอยู่ ถึงจะสามารถคงสภาพจิตใจของทีมต่อไปได้ละมั้ง

แต่คราวนี้ ก่อนที่เขาจะทันได้แพร่ความรู้สึกแบบนี้ให้เพื่อนร่วมงานคนอื่นที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียง เดิมทีมือโครงกระดูกที่ไม่ขยับเขยื้อนก็หล่นลงมาอย่างเชื่องช้า ราวกับคิดว่าเขาส่งเสียงดังจนเกินไป ร่วงลงมาอย่างเป็นธรรมชาติ ต้องการจะขัดจังหวะการพูดมากของเขา ทั้งยังเหมือนผู้อาวุโสที่เป็นห่วงเป็นใยคุณ อยากจะลูบหัวของคุณ

นี่เป็นสัมผัสแห่งความรัก

ชายชราไม่กลัว เพราะการเคลื่อนไหวของศพนั้นเชื่องช้ามาก กระทั่งสามารถสัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่เรียกว่าความอ่อนโยน

ชายชรายิ่งตื่นเต้นมากขึ้นไปอีก เขายิ่งเชื่อมากขึ้นเรื่อยๆ ว่านี่เป็นปาฏิหาริย์ที่เทพีแห่งแสงอาทิตย์มอบให้จักรวรรดิญี่ปุ่นอันยิ่งใหญ่ เป็นโอกาสสำหรับจักรวรรดิที่จะผงาดขึ้นครองมหาอำนาจ และเขาก็เป็นพยานและผู้ค้นพบ

ชื่อของเขา จะถูกกำหนดให้จารึกไว้บนตำแหน่งที่โดดเด่นที่สุดของศาลเจ้าสันติรัฐ[1]ในวันหน้า!

การทำงานวิจัยประเภทนี้ในสถานที่นี้ บางคนอาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจิตใจและตัวตนของพวกเขาได้บิดเบี้ยวไปนานแล้ว

เช่นเดียวกับชายชราในเวลานี้ หลังจากผ่านความไม่กลัวในตอนแรกมาได้ ในใจของเขาก็ถูกความปีติยินดีเข้ามาแทนที่

นักวิจัยในชุดกาวน์สีขาวในบริเวณใกล้เคียงเหล่านี้ไม่มีคนส่งเสียงกรีดร้อง พวกเขามีความหวาดกลัว พวกเขามีความกลัว แต่ไม่มีใครเลือกที่จะออกไป กลับกันต่างก็ยืนอยู่ที่เดิม ราวกับว่ากำลังรอคอยสถานการณ์ก้าวต่อไป

ก้นบึ้งในหัวใจของทุกคนล้วนมีความปีติยินดีเล็กน้อย และมีความคาดหวังอยู่นิดหน่อย มักจะรู้สึกอยู่เสมอว่าหากพระเจ้าต้องการเลือกที่จะเข้าข้างคนคนเดียวหรือคนกลุ่มหนึ่งแล้วละก็

เป็นไปได้มากว่าต้องเป็นตัวเองแล้วละ

จากนั้น สถานการณ์ก็มีความคืบหน้าขึ้น มือโครงกระดูกร่วงลงบนกลางศีรษะของชายชราเบาๆ

จากนั้น ใบหน้าของชายชราที่ยังคงเปี่ยมไปด้วยความสุขและความปีติ ในชั่วพริบตาก็คล้ายกับรูปปั้นน้ำแข็งที่ถูกราดด้วยน้ำร้อน เริ่มละลายไปอย่างรวดเร็ว

ใบหน้าเหี่ยวย่นของเขา เบ้าตาลึกของเขา จมูกที่ค่อนข้างแบนของเขา ศีรษะของเขา ทุกสิ่งทุกอย่างบนหัวของเขาทั้งหมดต่างเน่าเปื่อยลงไปในชั่วพริบตา เกือบจะในพริบตาเดียวเท่านั้น หัวของชายชรากลายเป็นหัวกะโหลกศีรษะ

แต่ในเวลานี้

ชายชราที่ตระหนักถึงความรู้สึกนี้โดยตรงเพิ่งทำท่าจะกรีดร้องอย่างเจ็บปวดออกมา ปากของกะโหลกศีรษะเปิดกว้าง แต่เขาไม่สามารถส่งเสียงออกมาได้อีกต่อไปแล้ว ราวกับว่าเขากำลังตะโกนแบบไร้ซุ่มเสียง!

เคยมีทหารญี่ปุ่นนายหนึ่งได้เขียนไว้ในบันทึกหลังจากที่ใช้ดาบซามูไรตัดศีรษะชาวจีนอย่างรวดเร็ว ภายในระยะเวลาสั้นๆ ศีรษะของอีกฝ่ายที่ร่วงลงกับพื้นยังสามารถกะพริบตาได้

แต่ในครั้งนี้ ฉากนี้กลับมาในรูปแบบสุดขั้วและตรงไปตรงมามากขึ้น มันเป็นการเริ่มต้นใหม่ของการทดลองนี้!

หลังจากการตะโกนอย่างไร้ซุ่มเสียง ศพของชายชราก็ล้มลงตึงไปด้านข้างอย่างสลดใจ

พวกนักวิจัยในชุดกาวน์สีขาวที่รวมตัวกันอยู่ภายในและภายนอกห้องทดลองถึงได้เริ่มชุลมุนขึ้นมา และเริ่มลนลานวิ่งหนีออกไปข้างนอกอย่างบ้าคลั่ง เมื่อเผชิญกับฉากที่น่าทึ่งนี้ สภาพจิตใจของพวกเขาก็แตกกระเจิดกระเจิงทันที!

ภายใต้ผลกระทบกระเทือนทางจิตใจที่ไม่คาดคิดนี้ ความเคารพต่อจักรวรรดิและความจงรักภักดีต่อจักรวรรดินั้น เหมือนกับเศษกระดาษที่ถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยทันที!

ปีศาจ

ปีศาจตัวจริง

ปรากฏขึ้นแล้ว!

…

ในภาชนะที่ปิดอย่างมิดชิดนั้น มีศพที่น่าสยดสยองของแม่และลูกสาวที่ยังไม่ทันได้จัดการ พวกเธอนอนอยู่ในนั้นอย่างเงียบๆ