ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 232

ตอนที่ 232 อยู่ดีๆ ก็ซวย

ภายในร้านหนังสือ หลิวฉู่อวี่นั่งลง ข้างๆ มีน้ำชาและผลไม้ เขาไม่ได้หยิบหนังสืออะไรมาอ่าน แต่กลับหยิบกระจกแต่งหน้าออกมาแล้วเติมแป้งให้ตัวเอง

ท่าทีอ่อนหวาน จริตจะก้านและสีหน้าแบบนั้น จุ๊ๆ หลังจากสวี่ชิงหล่างเห็นฉากนี้ จึงพบว่าตัวเองแทบจะรับไม่ได้เหมือนกัน สุดท้ายก็คิดว่าไม่เห็นจะดีกว่า จึงขึ้นไปชั้นบนเพื่อเตรียมตัวพักผ่อน

โจวเจ๋อเหมือนจะได้ยินสวี่ชิงหล่างพูดจาดูแคลนว่า “แรด”

นักพรตเฒ่ายังคงนั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ อ่านหนังสือที่อยู่ในมืออย่างสนุกสนาน แม้แต่ภาคต่ออีกนับล้านตัวอักษรก็ยังอ่านจบ นอกจากนี้ยังอ่านซ้ำไปซ้ำมาอีกสองสามรอบ

จนถึงสุดท้าย นักพรตเฒ่าจึงบ่นว่าเถ้าแก่ยืมซากคืนชีพเร็วเกินไป น่าจะปล่อยให้สวีเล่อคนชั่วเขียนเยอะกว่านี้หน่อย ไม่ว่าอย่างไรนี่ก็คืออาชีพอันยิ่งใหญ่ที่สร้างความสุขให้กับคนรุ่นหลัง กระทั่งกลายเป็นร่องรอยความเป็นหนุ่มสาวที่ฝังลึกในใจของคนรุ่นหลังอีกหลายคน

ไป๋อิงอิงนั่งอยู่ข้างหลังโจวเจ๋อ คอยรินน้ำชาให้โจวเจ๋อเรื่อยๆ จากนั้นในมือของไป๋อิงอิงก็ถือหนังสือ ‘การฝึกฝนทักษะของสาวใช้’ และกำลังศึกษาอย่างละเอียด

นอกจากนี้ยังเป็นเวอร์ชันภาษาญี่ปุ่นอีกด้วย โจวเจ๋อมองด้วยความตกใจที่ไป๋อิงอิงเรียนภาษาญี่ปุ่นได้ด้วยตัวเอง

แต่เมื่อลองคิดดูแล้วจึงเข้าใจ คนที่มีชีวิตสองร้อยปีโดยที่ร่างกายและวิญญาณไม่ดับสลาย ความฉลาดของนางน่าจะเหนือกว่าที่จะใช้สายตาของคนปกติทั่วไปมองได้

จากนั้นก็เริ่มเข้าสู่ตอนกลางคืนอย่างช้าๆ

นักพรตเฒ่ากำลังรอดวงวิญญาณ เขากำลังรอนักร้องคนนั้น รอให้นักร้องคนนั้นมาเติมเต็มการติดตามดาราของนักพรตเฒ่าโดยเฉพาะ

และหลิวฉู่อวี่ยมทูตคนใหม่ที่มาจากฉางโจวก็กำลังรอดวงวิญญาณของเขาเหมือนกัน

โจวเจ๋อบิดขี้เกียจ เงยหน้ามองสองคนนั้นหนึ่งที แล้วจึงคิดว่าพวกเขากำลังรอคนคนเดียวกันใช่ไหม ดูเหมือนจะมีความเป็นไปได้สูง

ทว่าเพื่อนร่วมสายอาชีพที่อยู่ข้างบ้านคนนี้ก็เป็นพวกไล่ตามดาราเหมือนกันเหรอ เพราะอยากตามดาราถึงได้มาเป็นยมทูต เหอะๆ ไม่น่าจะสุดโต่งขนาดนั้น

‘แอ๊ด…’ ประตูของร้านหนังสือถูกผลักออก ผู้ชายตัวผอมสูงใส่หมวกไม้ไผ่สานใบหนึ่งเดินเข้ามา ผู้ชายคนนี้ถือไม้ไผ่อยู่ในมือ แถมยังใส่แว่นกัดแดด ดึกขนาดนี้ยังจะใส่แว่นกันแดด แล้วก็หมวกไม้ไผ่สานอีก เห็นแล้วอยากจะทุบศีรษะของเขาจริงๆ

ตั้งแต่หัวจรดเท้าผู้ชายตัวผอมสูงคนนั้นได้แสดงออกว่า ‘ฉันเท่’ ‘ฉันเป็นผู้รู้’ อย่างเห็นได้ชัด จากนั้นจึงหาที่นั่งติดริมหน้าต่างแล้วนั่งลง เขาไม่ได้สั่งน้ำชาและไม่ได้หยิบหนังสือออกมาอ่าน แต่นั่งตัวตรงหลังตรงใส่แว่นกันแดดอยู่ตรงนั้น

ทว่านักพรตเฒ่าก็หาทางจนได้ หยิบน้ำแร่แก้วหนึ่งยกไปให้เขา ขณะเดียวกันได้พูดเน้นกับผู้ชายทำเท่คนนั้นว่า “ค่าใช้จ่ายขั้นต่ำหนึ่งร้อยหยวน” พอวางน้ำลง นักพรตเฒ่าจึงเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์แล้วหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านต่อ

เจ้าลิงตัวเล็ก และนักพรตเฒ่าก็นั่งอยู่ที่เคาน์เตอร์ข้างหลังอีก ดังนั้นเถ้าแก่โจวจึงมองไม่เห็น หากเถ้าแก่โจวมองเห็นละก็ เกรงว่าคงจะตบหน้านักพรตเฒ่าไปแล้ว

ตอนนี้เจ้าลิงน้อยยังคงรักษาความไร้เดียงสาในตอนแรกได้ดีมาก เถ้าแก่โจวจะไม่ยอมให้นักพรตเฒ่าพาเจ้าลิงน้อยทำตัวเกเรแน่นอน

หลังจากมีคนเพิ่มมาอีกหนึ่งคน บรรยากาศในร้านหนังสือยิ่งเงียบเข้าไปอีก ไม่มีใครพูดอะไร ต่างคนต่างอยู่กับตัวเอง

โจวเจ๋อจึงหลับตาเอนตัวนอนลงไปเลย ไป๋อิงอิงลุกขึ้นมาช่วยนวดไหล่ให้โจวเจ๋อ จากนั้นก็นอนหลับรอจนถึงเวลาประมาณเที่ยงคืน เกิดลมพัดมาจากด้านนอก ต่อจากนั้นอุณหภูมิเหมือนจะลดลงเล็กน้อยเพราะเหตุนี้

โจวเจ๋อเงยหน้ามองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความสงสัย

ไป๋อิงอิงพูดพึมพำ “เถ้าแก่ ที่มาเป็นผีใช่ไหม จัดฉากเวอร์วังอลังการมาก”

ใช่แล้ว มีลมพัดและฝนตกปรอยๆ ขาดก็แต่เพลงพื้นหลังสักเพลง นี่เป็นรูปแบบการปรากฏตัวของตัวเอกในภาพยนตร์ชัดๆ

เถ้าแก่โจวเคยส่งผีมากมายนับไม่ถ้วนในร้านหนังสือแห่งนี้ คนอื่นเข้าหมู่บ้านมาแบบเงียบๆ ไม่อยากให้ใครรู้ วันนี้กลับเป็นครั้งแรกที่ได้เจอสถานการณ์แบบนี้ กลิ่นอายวิญญาณแทรกอยู่ท่ามกลางสายลม เป็นผีไม่ผิดแน่

จากนั้นเพลงพื้นหลังก็มีจริงๆ มีผู้ชายคนหนึ่งกำลังร้องเพลงอยู่ข้างนอก ร้องเพลงรักที่ได้รับความนิยมในยุค 90เส้นเสียงอ่อนหวานละมุน แฝงไปด้วยการผ่านโลกมาอย่างโชกโชน

นักพรตเฒ่าลุกขึ้นพรวดด้วยสีหน้าตื่นเต้นดีใจ!

เฮ้ย มาจริงๆ!

หลิวฉู่อวี่ไม่ขยับเขยื้อนเหมือนเดิม ดูตัวเองที่อยู่ในกระจกต่อไป เขารักษาท่าทางและการกระทำเหล่านี้นานสองสามชั่วโมงแล้ว พอมองตัวเองแล้วก็ยิ่งอยากมองอีก และยิ่งรู้สึกว่าตัวเองสวย เขากำลังเคลิบเคลิ้มอย่างลึกซึ้ง

ผู้ชายที่สวมหมวกไม้ไผ่สานก็ไม่ขยับเหมือนกัน หลังจากที่เขาเข้ามาแล้วก็นั่งนิ่งตัวตรงตลอดเวลา การนั่งลักษณะนี้ กับเดดพูลที่นั่งไม่ขยับอยู่ตรงนั้นในตอนนี้ ดูเหมือนทั้งสองคนกำลังแข่งขันกัน

ผู้มาเยือนมาอย่างอลังการมาก คนที่เดินเข้ามาก่อนเป็นผู้ชายใส่สูทสีไวน์แดงคนหนึ่ง ผู้ชายคนนี้กำลังร้องเพลงรักสุดซึ้งด้วยใบหน้าที่ขาวซีด