ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 325

ตอนที่ 325 ทำให้แย่ลง

เถ้าแก่โจวไม่คิดว่าตัวเองเป็นคนนิสัยดีเท่าไร ถึงแม้เขาจะชอบนอนอาบแดด ชอบขี้เกียจมักจะปล่อยให้เวลาผ่านไปเปล่าๆ แต่ในความเป็นจริงนั้นถ้าหากไม่ใช่เพราะผลงานของการจับผีร้ายในครั้งนี้ให้รางวัลหนัก เขาคงไม่นั่งรถนานสามชั่วโมงอย่าง ‘ลำบากลำบน’ มาที่ฉางโจว

พี่ชาย คุณบ้าไปแล้วเหรอ ผมสังเกตเห็นว่าคุณก็ตัวสั่นเพราะเสียงระฆังเหมือนกัน แต่ผมไม่ใส่ใจขนาดนั้น ผลปรากฏว่าคุณกลับทำให้แย่ลงกว่าเดิม!

โจวเจ๋อสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วลุกขึ้น ตัวตนของผู้ชายวัยกลางคนคนนี้ไม่ต้องพูดก็รู้ เมืองฉางโจวมียมทูตสามตน ตนหนึ่งเก็บศพทำความสะอาดอยู่ที่บ้าน อีกสองตนวันๆ เอาแต่ลุ่มหลงมัวเมาอยู่ในไนต์คลับไม่ตั้งใจทำงาน ตอนนี้กลับมีคนที่ตัวสั่นเหมือนตัวเองโผล่มาแต่อยู่ในร่างของคนเป็น มันเป็นตัวอะไรกันแน่ไม่พูดก็รู้แล้ว

นี่เหมือนตำรวจอเมริกาที่ไม่รับผิดชอบ เลิกงานตรงเวลา พอเห็นผู้หญิงโดนลวนลามเดิมทีไม่คิดจะสนใจ ผลสรุปคือเมื่อมองอย่างละเอียด กลับพบว่าคนที่โดนลวนลามเป็นลูกสาวของตัวเอง

ผู้ชายวัยกลางคนลุกขึ้น รีบพูดขอโทษโจวเจ๋อติดต่อกัน “ขอโทษๆๆๆ….” จากนั้นโจวเจ๋อจึงยื่นมือเก็บเศษใบชาที่ติดหน้าของตัวเอง ส่วนมืออีกข้างหนึ่งก็คว้าคอของอีกฝ่ายอย่างแรง

“เอื้อ…” ผู้ชายวัยกลางคนเริ่มดิ้นโดยอัตโนมัติ ลูกค้าและพนักงานในร้านน้ำชาก็มองมาทางนี้

“ตำรวจจับผู้ร้าย!” โจวเจ๋อตะโกน

ทุกคนต่างงงงันไปชั่วขณะ เดิมทีมีความน่าจะเป็นน้อยมากอยู่แล้วที่จะเห็นผู้กล้าออกมายืนหยัดเพื่อความถูกต้องตามท้องถนน ดังนั้นจึงยิ่งไม่มีใครก้าวออกมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อคนที่กำลัง ‘ต่อสู้กัน’ เป็นผู้ชายสองคน ไม่ใช่สาวสวยเสียหน่อย

โจวเจ๋อบีบคอด้านหลังของผู้ชายวัยกลางคนอยู่แบบนี้แล้วลากออกมาจากร้านน้ำชาอย่างโจ่งแจ้ง คอด้านหลังของคนจริงๆ แล้วบอบบางเป็นอย่างมาก ไม่เชื่อคุณก็ลองดู เวลาถูกคนใช้แรงบีบตรงนั้น มากพอที่จะทำให้คุณเจ็บปวดจนมึนศีรษะ

เมื่อเดินออกมาจากร้านน้ำชา โจวเจ๋อกะว่าจะหามุมลับตาคนดึงวิญญาณของไอ้หมอนี่ออกมาส่งกลับไปนรกเพราะขี้เกียจกลับไปที่บ้านของหลิวฉู่อวี่ แต่ผู้ชายวัยกลางคนที่โดนจับไว้กลับเข้าใจผิดคิดว่าโจวเจ๋อเป็นอันธพาล จึงร้องขอชีวิตไม่หยุด และยังบอกว่าตัวเองยอมจ่ายเงินให้ลูกพี่เพื่อชดเชยค่าเสื้อผ้า

โจวเจ๋อยิ้มพราย รู้สึกว่าไอ้หมอนี่โง่ๆ ทึ่มๆ ผู้หลบหนีที่ยืมศพคืนชีพได้จะโง่ขนาดนี้เชียวเหรอ

‘ปึ้ง!’ โจวเจ๋อโยนอีกฝ่ายไปที่กองขยะที่อยู่ตรงทางเลี้ยวของซอย เขาสะบัดมือซ้าย เล็บยาวออกมา แต่ตอนที่โจวเจ๋อจะดึงวิญญาณออกมานั้น ผู้ชายวัยกลางคนพลันลืมตาและปากได้ท่องคาถาอะไรบางอย่าง

มันไม่ใช่คาถาลวงตา แต่ชั่วเวลาเพียงครู่เดียว โจวเจ๋อกลับรู้สึกหนักขาทั้งสองข้างเป็นอย่างมาก กระทั่งเริ่มสูญเสียการทรงตัว ตัวโอนเอนอยู่กับที่ไม่หยุด เหมือนจะล้มลงได้ตลอดเวลา

สีหน้าทึ่มเซ่อซ่าบนใบหน้าของผู้ชายวัยกลางคนพลันหายไป แทนที่ด้วยสีหน้าดูถูกเหยียดหยามไม่เกรงใจใคร เขากำลังหัวเราะ เขาหัวเราะอย่างสบายใจ หลังจากลุกขึ้นยืนจากกองขยะแล้ว เขาจัดระเบียบเสื้อผ้าของตัวเองเล็กน้อย แล้วยื่นหน้าเข้ามาพูดกับโจวเจ๋อ “คุณเป็นยมทูตใช่ไหม” โจวเจ๋อขึงตาใส่เขา

“ฮิๆ มีบางคนที่คุณจับไม่ได้หรอก” ผู้ชายวัยกลางคนเชิดหน้า แล้วพ่นเสียง ‘ขาก…’ ออกมาจากในปาก เขากำลังจะขากเสลดใส่ใครไม่ต้องพูดก็รู้ วินาทีนั้นเล็บทั้งสิบนิ้วของโจวเจ๋อพลันเกิดควันสีดำพวยพุ่งออกมา ควันดำลอยฟุ้งกระจายไปทั่ว โจวเจ๋อที่โดนมนต์วิเศษสะกดเมื่อครู่ตัวเบาในทันใด

‘ฉึบ!’ ผู้ชายวัยกลางคนยังไม่ทันได้ขากเสลดออกมา คอของเขาก็ถูกเล็บของโจวเจ๋อปาดเป็นแผลแล้ว เลือดสดไหลทะลักออกมา ผู้ชายวัยกลางคนเซล้มไปข้างหลัง มือข้างหนึ่งกดคอของตัวเองอย่างแน่นหนา พลางมองโจวเจ๋อด้วยแววตาที่เหลือเชื่อ

พวกลูกเศรษฐีเพลย์บอยบางคนคิดว่าบ้านตัวเองใหญ่ จึงไม่เห็นตำรวจบ้านๆ อยู่ในสายตา แต่หารู้ไม่ตำรวจบ้านๆ ที่เขาเจอกลับเป็นลูกเจ้าหน้าที่รัฐระดับสูงที่มาทดลองใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ผู้ชายวัยกลางคนวิ่งไปข้างหลังทันที โดยไม่สนใจเลือดสดที่ไหลทะลักออกมาจากคอของตัวเอง

โจวเจ๋อขยับคอของตัวเองเสียงดังกร๊อบแล้วรีบวิ่งตามไป เมื่อเทียบกับการทำผลงาน สำหรับโจวเจ๋อในตอนนี้พฤติกรรมที่ไอ้หมอนั่นอยากจะขากเสลดใส่ตัวเขาเมื่อครู่ ทำให้เขายากที่จะทนรับได้ยิ่งกว่า คนที่รักอนามัยเป็นที่สุด ถ้าหากโดนขากเสลดใส่จริงๆ อย่างนั้นฆ่าเขาให้ตายเสียยังดีกว่า!

ผู้ชายวัยกลางคนรู้ว่าตัวเองหนีได้ไม่ไกล และข้างหลังเขามีควันสีดำเป็นสายกำลังเข้าใกล้เขาอย่างรวดเร็ว พยายามที่จะพันธนาการเขาเอาไว้

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล