ตอนที่ 334 กู้ชีพ!
“เถ้าแก่ ช่วยออกมาแล้ว ช่วยออกมาแล้ว! ตัวประกันรอดแล้ว รอดแล้ว!” นักพรตเฒ่าตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น
โจวเจ๋อเงยหน้าขึ้น เห็นพวกเด็กๆ ถูกตำรวจลำเลียงออกมาในจอโทรทัศน์ ผู้สื่อข่าวก็รุดหน้าเข้าไปเพื่อสอบถามถึงสถานการณ์ดังกล่าวด้วย เหล่าผู้ปกครองกอดลูกตัวเองและร้องไห้อย่างขมขื่น
แต่ว่าในเลนส์กล้องมีภาพที่วิ่งผ่านไปแวบหนึ่ง นั่นก็คือมีเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์หามเปลที่คลุมด้วยผ้าขาววิ่งไปทางรถพยาบาล
มีคนอยู่บนเปลหาม
เห็นได้ชัดว่านักพรตเฒ่าไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งนี้ ในความเป็นจริง หากชาติที่แล้วโจวเจ๋อไม่ได้เป็นศัลยแพทย์ที่มักจะได้เข้าช่วยเหลือในเหตุการณ์ฉุกเฉินอย่างนี้มาก่อน คาดว่าก็คงยากจะสังเกตเห็นจุดนี้
แต่ว่าในรายงานข่าวกลับไม่มีการพูดถึงเรื่องผู้บาดเจ็บและเสียชีวิตเลย ผู้สื่อข่าวก็ไม่ได้รายงาน เพียงแค่ออกอากาศยืนยันว่าตัวประกันที่ถูกคนร้ายจับไว้ หรือก็คือเด็กๆ และคุณครูเหล่านั้นล้วนได้รับความช่วยเหลือสำเร็จ
“เถ้าแก่ ตอนนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจจางไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม” นักพรตเฒ่าพูดอย่างมีความสุขมาก
“ไม่ใช่” โจวเจ๋อส่ายหน้า “ยังไม่สามารถสรุปได้”
ในเวลานี้ ผู้สื่อข่าวเริ่มสัมภาษณ์ตำรวจ ผู้ให้สัมภาษณ์เป็นร้อยตำรวจเอกแผนกอาชญากรรมของสถานีตำรวจทงเฉิง แต่ไม่ใช่จางเยี่ยนเฟิงที่เข้าไปเจรจากับคนร้าย
สายตาของโจวเจ๋อหยุดนิ่งไปชั่วขณะ โดยสัญชาตญาณแล้ว โจวเจ๋อรู้สึกได้ว่าเกิดเรื่องบางอย่างกับเจ้าหน้าที่ตำรวจจาง
ถ้าไม่ได้เกิดเรื่องอะไรกับจางเยี่ยนเฟิงละก็ ทำไมคนที่ถูกสัมภาษณ์ถึงไม่ใช่เขาล่ะ
เขาเสี่ยงชีวิตช่วยเหลือตัวประกันได้สำเร็จ ตามกฎแล้วเป็นธรรมดาที่จะต้องถูกสัมภาษณ์และได้รับคำยกย่องชมเชยถึงจะถูก
โจวเจ๋อหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรหาจางเยี่ยนเฟิง
“เถ้าแก่ หากเกิดเรื่องละก็ สถานีโทรทัศน์ก็น่าจะออกอากาศใช่ไหม”
“บางทีภาพอาจไม่เหมาะที่จะถ่ายทอดสดก็เป็นได้ หรือไม่ก็เป็นข่าวที่ยังไม่ได้รับการยืนยัน ด้านนี้มันอาจจะทำให้ข่าวสารล่าช้า…”
“ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก กรุณาติดต่อใหม่…”
โทรไม่ติด!
โจวเจ๋อเลียริมฝีปาก
ในเวลานี้เอง โทรศัพท์ของโจวเจ๋อดังขึ้น เมื่อก้มหน้ามองก็พบว่าไม่ใช่จางเยี่ยนเฟิงโทรกลับมา แต่เป็นเบอร์ของผู้อำนวยการหลิน
“ฮัลโหล”
“อาเจ๋อ คุณอยู่ร้านหนังสือไหมคะ”
“อยู่ครับ”
“มาโรงพยาบาลฉันหน่อยสิ โรงพยาบาลเพิ่งรับผู้ป่วยที่บาดเจ็บจากไฟไหม้รุนแรงสองราย หนึ่งในนั้นยังเป็นตำรวจด้วย สถานการณ์ตอนนี้อันตรายมากค่ะ มาช่วยฉันที”
“ตำรวจแซ่จางใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ แซ่จาง”
“ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้”
โจวเจ๋อรีบลุกขึ้นเดินไปที่ประตูทันที ทนายอันมองโจวเจ๋อด้วยความสงสัย
“ขับรถพาผมไปส่งที่โรงพยาบาลหน่อย”
บังเอิญว่ารถของทนายอันจอดอยู่หน้าร้านหนังสือพอดี
“อืม ได้ครับ”
ทนายอันไม่ได้ถามอะไรต่อ หยิบกุญแจรถออกมาแล้วลุกขึ้นอย่างว่าง่าย เปิดประตูรถและเข้าไปนั่ง
โจวเจ๋อนั่งอยู่ตรงตำแหน่งข้างคนขับ ในขณะเดียวกันก็เอ่ยกำชับ “ขับเร็วหน่อย”
“ไม่มีปัญหา”
ยี่สิบนาทีต่อมา รถขับแล่นเข้าไปในโรงพยาบาลเอกชนของผู้อำนวยการหลิน รถตำรวจหลายคันจอดออกันอยู่หน้าประตู เมื่อโจวเจ๋อเดินก้าวเข้าไปอย่างรวดเร็วนั้น ก็มองเห็นตำรวจสิบกว่านายยืนกังวลอยู่ตรงทางเดินหน้าห้องฉุกเฉิน โจวเจ๋อยังพอจะรู้จักสองสามคนในนั้นด้วย พวกเขาเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของจางเยี่ยนเฟิง ตำรวจหญิงหลายคนกำลังร้องไห้อยู่ตรงนั้น ส่วนตำรวจหนุ่มก็มีน้ำตาคลอเบ้าอยู่เช่นกัน
ให้ตายเถอะ คงไม่ใช่ว่าเหล่าจางจะได้รับการเชิดชูเกียรติคุณจริงๆ ใช่ไหม
โจวเจ๋อหยิบโทรศัพท์มือถือออกมากดโทรไปที่โทรศัพท์ของผู้อำนวยการหลิน ฝ่ายนั้นไม่รับและตัดสายทิ้งทันที
แต่ไม่นานพยาบาลสาวก็วิ่งมาหาโจวเจ๋อ โจวเจ๋อตามเธอเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ภายใต้ความช่วยเหลือของพยาบาลสาว โจวเจ๋อเปลี่ยนเสื้อผ้าและเดินผ่านทางเดิน ซึ่งก็คือการเดินที่ต้องแทรกผ่านระหว่างตำรวจสิบกว่านายนั้นไป
เมื่อพยาบาลเปิดประตู โจวเจ๋อเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน
…
‘ติ๊ด…ติ๊ด…ติ๊ด…”
เสียงอุปกรณ์ช่วยชีวิตต่างๆ ในห้องฉุกเฉินรวมไปถึงร่างของแพทย์และพยาบาลหลายคนที่กำลังรีบเร่งบนเตียงผ่าตัด ต่างอธิบายให้เห็นว่าสถานการณ์ในเวลานี้ย่ำแย่และยากลำบากเพียงใด
โดยเฉพาะเสียงของอุปกรณ์ตรวจสอบต่างๆ ยิ่งน่ารำคาญ
อันที่จริง สำหรับคนทั่วไป ไม่รู้จักว่าเครื่องมือตรวจสอบเหล่านี้คืออะไรและมีไว้เพื่ออะไร ตราบใดที่พวกมันอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบๆ ไม่ร้องละก็ โดยพื้นฐานแล้วก็ไม่มีปัญหาอะไร
แต่ทว่าตอนนี้ ปัญหาไม่อาจเรียกว่าเล็กน้อยได้เลย
โจวเจ๋อเดินไปอยู่ข้างๆ ผู้อำนวยการหลิน ผู้อำนวยการหลินหลีกทางให้โจวเจ๋อ ในขณะเดียวกันก็แนะนำ
“บาดแผลไฟไหม้รุนแรง ถูกเผาไหม้มากกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ พวกเรากำลังทำความสะอาดบางส่วน ส่วนลำดับต่อไปคุณช่วยสั่งการด้วยค่ะ”
ผู้อำนวยการหลินไม่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างโจวเจ๋อกับจางเยี่ยนเฟิง เหตุผลที่เธอเชิญโจวเจ๋อมา ก็เพราะว่าเธอหวังว่าจะใช้ทุกวิถีทางเพื่อรักษาชีวิตของผู้บาดเจ็บเท่าที่จะทำได้ เพราะตอนที่ผู้บาดเจ็บถูกส่งเข้ามา ว่ากันว่าเพื่อปกป้องเด็กอนุบาลและต่อสู้กับคนร้ายถึงได้ถูกไฟคลอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล