ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 45

ตอนที่ 45 คนเลว

พระอาทิตย์ตอนเย็นสีแดงเข้มเหมือนกับลูกแอปเปิล เหมือนใบหน้าของเด็กสาวที่ร้อนฉ่า

โจวเจ๋อนั่งอยู่ในร้านหนังสือ กำลังจัดการบิลล็อตล่าสุด กิจการของร้านหนังสือเข้าสู่ช่วงยากจนข้นแค้น และปัญหาสำคัญอยู่ที่สมบัติของตัวเองที่สืบทอดจากสวีเล่อ มันช่างน้อยจริงๆ

ถ้าหากไม่ใช่เพราะได้ส่วนแบ่งของหนังสือที่ละเมิดลิขสิทธิ์ในครั้งนั้น มีความเป็นไปได้สูงที่ร้านจะไม่สามารถดำเนินกิจการได้ต่อไป

หลังจากกลับมาจากโรงพยาบาลคืนนั้น โจวเจ๋อได้เผาเงินกระดาษที่เหลือทั้งหมด โจวเจ๋อนั่งยองๆ สูบบุหรี่อยู่หน้าร้านสักพักหนึ่ง และก็จริง ไม่มีคนเอาเงินมาโยนให้อีก

จากคำพูดของศพผีสาว ครั้งนี้คือการใช้ส่วนบุญป้องกันภัยพิบัติ

เงินกระดาษที่ได้จากผี ก็เท่ากับได้ส่วนบุญ ยามที่คุณจำเป็นต้องใช้เงิน สามารถนำเงิน ‘มาแลก’ ได้ ยามที่ต้องการหลบภัย ก็สามารถนำเงินมาหลบความยุ่งยากได้

อุบัติเหตุครั้งที่แล้ว ได้มีรายงานข่าวออกมา เป็นเศรษฐีคนหนึ่งจ้างฆาตกรฆ่าภรรยา

มีข่าวที่ไม่เป็นทางการระบุว่า ผู้ต้องสงสัยเหมือนจะพูดว่ามีผู้หญิงชั้นมัธยมปลายคนหนึ่ง โผล่มาซัดพวกเขาไปหนึ่งยก แน่นอนว่าอันนี้ไม่มีใครเชื่อ เพราะไม่ใช่เซเลอร์มูนเสียหน่อย

อย่างไรก็ตาม ถือว่าเรื่องนั่นจบลงแล้ว เงินกระดาษของโจวเจ๋อไม่ได้ถูกเผาอย่างไร้ประโยชน์

สวี่ชิงหล่างที่อยู่ข้างบ้านเดินเข้ามา พร้อมกับถือแก้วน้ำชาสองใบอยู่ในมือ ไลฟ์สไตล์ของเขานับวันยิ่งสูงขึ้น

เดิมทีเป็นเด็กหนุ่มขยันมีหัวคิด แต่หลังจากที่มีห้องชุดกว่ายี่สิบหลัง ในที่สุดก็เริ่มเพลิดเพลินไปกับการใช้ชีวิตที่ถดถอย

ทั้งสองคนนั่งลงข้างเคาน์เตอร์ดื่มน้ำชาด้วยกัน

“ภรรยาของคุณคนนั้น หมู่นี้เป็นยังไงบ้างครับ” สวี่ชิงหล่างถาม

“เธอพูดว่าเธออยากอยู่เงียบๆ สักพัก ขอใช้เวลาคิดหน่อย” โจวเจ๋อตอบ

ขั้นตอนการสารภาพดำเนินไปอย่างราบรื่น กระทั่งพูดได้ว่ามากจนล้นเกินไป

ความชอบของหมอหลินที่มีต่อตัวเอง มีแนวโน้มพัฒนาถึงขั้น ‘มีอาการป่วย’ อย่างหนึ่ง แต่ยังดีที่เธอยังเป็นคนที่มีสติอยู่

สวีเล่อตายแล้ว เขาโจวเจ๋อยืมศพคืนชีพ เรื่องที่น่าเหลือเชื่อหลายอย่างเกิดขึ้นตรงหน้าเธอ และคุณอยากจะให้เธอยอมรับทั้งหมด ใช้ชีวิตอย่างมีความสุขโดยไม่ต้องอายกับ ‘สามีคนปัจจุบัน’ ควบตำแหน่ง ‘ผู้ชายในฝัน’ กับตัวเองต่อไป จึงยากลำบากนิดหน่อย

“ถือว่าไม่เลวแล้ว เธอเข้มแข็งมากกว่าที่ผมจินตนาการไว้เสียอีก” สวี่ชิงหล่างหัวเราะ “คนทั่วไปคาดว่าน่าจะตกใจจนเป็นบ้าไปแล้ว”

โจวเจ๋อไม่ปฏิเสธ

สวี่ชิงหล่างเดิมทีไม่ควรรู้เรื่องนี้ แต่เห็นได้ชัดว่ามีคนแอบเปิดเผยความลับ

และคนที่เปิดเผยความลับนี้ไม่ต้องไปหาก็รู้ว่าเป็นใคร

คนนั้นก็คือแม่นางไป๋อิงอิง

“อ้อใช่ มีเรื่องอยากถามนาย” โจวเจ๋อถามอย่างจริงจัง “ตอนที่สวีเล่อเปิดร้านก็จนขนาดนี้แล้วเหรอ”

“ไม่นะ ผมรู้ว่าเขาใช้ชีวิตอย่างมีความสุขมาก แต่ก่อนที่เขาจะตาย ผมก็ไม่ค่อยได้ไปมาหาสู่กับเขาเท่าไร เป็นคนซื่อบื้อไม่ค่อยพูด ไม่น่าสนใจ แต่เขาใช้เงินเยอะมาก ผมจำได้ ตอนนั้นเขาชอบช่วยเหลือญาติพวกนั้นของเขาในร้านหนังสือเป็นประจำ และใจกว้างมาก”

สวี่ชิงหล่างพูดจบก็เหลือบตามองโจวเจ๋อ ทั้งยังแลบลิ้นออกมาเลียปาก

“แต่คุณน่าสนุกกว่า”

เผลอแป๊บเดียว ก็มีทรวดทรงองค์เอว ดวงตาหยาดเยิ้มดุจแพรไหม ทำให้จิตใจคนรู้สึกวาบหวามเสียจริง

“นายไม่ไปเป็นผู้ชายขายตัว น่าเสียดายจริงๆ เดิมทีก็เป็นผู้ชายขายตัวรุ่นพี่ได้”

“รู้จักพูดเป็นบ้างไหม” สวี่ชิงหล่างพูดด้วยความโกรธ

“นี่คือคำชม”

“เหอะ…” สวี่ชิงหล่างยื่นมือชี้ไปที่โจวเจ๋อ “คุณเป็นห่วงตัวเองจะดีกว่า”

“เกี่ยวอะไรกับฉัน” โจวเจ๋อยื่นมือชี้ไปที่ร้านหนังสือ “ช่วงนี้กิจการไม่ค่อยดี เจอคนเป็นมาไม่ถึงสองสามคนก็ยังพอไหว แต่นี่แม้แต่ผีก็แทบไม่มี”

“คุณกับภรรยาที่เป็นหมอของคุณไม่คิดจะพัฒนาอะไรกันเหรอ ผมรู้สึกว่าเธอแค่ต้องการเวลาทำใจสักพักจากนั้นก็สามารถรับได้ อย่างไรเสียเธอก็เป็นผู้หญิงประเภทนั้น พูดตามจริง คุณได้กำไรแล้ว มีแต่สวรรค์ที่รู้ว่าในยุคนี้ยังมีผู้หญิงนิสัยเหมือนสาวโบราณแบบนี้อยู่ด้วย พ่อแม่ของเธอต้องเป็นคนประหลาดแน่นอน”

“อืม” โจวเจ๋อพยักหน้า พ่อตาแม่ยายของตัวเองเป็นคนแปลกมากจริงๆ

พ่อตาเคยเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาล และตัวท่านเองก็เคยบริหารบริษัททางการแพทย์แห่งหนึ่ง ตามหลักแล้วถือว่าเป็นบุคคลที่ประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน แต่ในอีกแง่มุมหนึ่ง กลับมีความคิดที่ดื้อรั้นหัวโบราณอย่างเห็นได้ชัด

“ผู้หญิงแบบนี้ ขอแค่คุณปราบพยศของเธอได้ เธอก็จะยอมช่วยเหลือสามีสั่งสอนบุตรให้คุณ” สวี่ชิงหล่างเผยสีหน้า ที่แสดงความใฝ่ฝัน “ผมก็อยากได้ผู้หญิงแบบนี้”

“นายก็มีแล้วนี่” โจวเจ๋อพูดซ้ำเติม

“มาพูดเรื่องของคุณดีกว่า ต่อไปคุณก็จะใช้ชีวิตกับเธอใช่ไหมครับ”

“น่าจะใช่” โจวเจ๋อเอ่ย

“อย่างนั้นก็ต้องนอนด้วยกันใช่ไหมครับ” สวี่ชิงหล่างยื่นมือที่สั่นเล็กน้อยออกมา แล้วพูดต่อว่า “ที่ผมพูดว่า ‘นอน’รวมถึงคำกริยาที่มีการเคลื่อนไหวที่ซับซ้อนกับตำแหน่งที่พิเศษเฉพาะอีกมากมาย คุณเข้าใจใช่ไหมครับ”

โจวเจ๋อพยักหน้า เขายังไม่รู้ว่าสวี่ชิงหล่างหมายความว่าอะไรกันแน่

“อืม ถ้างั้น ปัญหาของคุณมาแล้ว ตอนนี้คุณใช้ร่างกายของสวีเล่อ ถ้าหากพวกคุณนอนด้วยกันจริงๆ ก็หมายความว่าคุณสวมเขาให้สวีเล่อใช่ไหมครับ”

สวี่ชิงหล่างหรี่ตา เวลานี้เขาหัวเราะอย่างร้ายกาจมาก

จากนั้นโจวเจ๋อก็ตกอยู่ในภวังค์

“กระทั่งดีเอ็นเอของคุณก็ไม่ใช่ของคุณแต่เดิม แต่เป็นของสวีเล่อ หมายความว่าหลังจากที่พวกคุณผ่านขั้นตอนคำกริยา ‘นอน’ ที่ซับซ้อนด้วยกันแล้ว เด็กก็จะเกิดมา ซึ่งจริงๆ แล้วก็ไม่ใช่ลูกของคุณอีก แต่เป็นลูกของสวีเล่อกับหลินหวั่นชิว ใช่ไหมครับ”

จากนั้นโจวเจ๋อก็ครุ่นคิดอีก

สวี่ชิงหล่างยิ่งพูดยิ่งสนุก มองโจวเจ๋อใช้ความคิดต่อไป เขารู้สึกมีความสุขในใจอย่างบอกไม่ถูก!

ตอนแรกที่แม่นางไป๋สั่งให้คนใช้ยกเกี้ยวมารับตัวเอง

เป็นโจวเจ๋อที่แอบชี้นิ้วมาที่ตัวเขา

และความแค้นนี้ เขาจดบันทึกไว้ในสมุดแล้ว!