ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 575

ตอนที่ 575 เจ้าโง่มะเร็งชายแท้

“สรรพ…ชีวิต…ล้วน…เท่า…เทียม…กัน…” ตราลัญจกรผนึกลงไปพร้อมกับพายุฝนฟ้าคะนอง เทียบกับฉากที่พญายมผิงเติงหวังลู่สำแดงอิทธิฤทธิ์ก่อนหน้านี้ มันยิ่งใหญ่กว่าหลายเท่าจนนับไม่ถ้วน!

เฉกเช่นเดียวกับดาบวิเศษ คนธรรมดาวาดฝีไม้ลายมือเป็นที่น่าประทับใจ แต่หากตกอยู่ในเงื้อมมือของปรมาจารย์แห่งดาบ ก็จะเป็นรูปแบบและบรรยากาศที่แตกต่างกันออกไป

จงรู้ไว้ว่าในตอนนั้นคนที่ผิงเติ่งหวังลู่ทุบเป็นเพียงชายดุจสตรีที่บาดเจ็บสาหัส แต่ผู้ที่อิ๋งโกวจะทุบในเวลานี้คือพระกษิติครรภ์โพธิสัตว์!

วิชาเหมือนกัน แต่ผู้ที่ถูกทุบต่างกัน ฉากก็ต่างกันอีกด้วย!

ภายใต้เสียงฟ้าร้องคำรามกึกก้อง ราวกับฟากฟ้าเปล่งวาจาคน สรรพชีวิตล้วนเท่าเทียมกัน หากไม่เท่าเทียมจะแก้อย่างไร

ไม่สู้ถล่มไปเลยดีกว่า!

‘ตู้ม!’ ศาลบรรพชนเล็กหายวับไปกับตา แม้แต่ยอดผา ‘ไท่ซาน’ สูงชันก็ถูกถากราบเป็นหน้ากลอง!

ในอดีต ที่นี่เป็นศาลบรรพบุรุษของเชื้อสายไท่ซานฝู่จวิน และเป็นเวลาหลายพันปีมาแล้วที่กลายเป็นอาศรมของพระกษิติครรภ์โพธิสัตว์ แต่ปัจจุบันนี้ ตอนนี้ เวลานี้กลับแผดเผามอดไหม้ท่ามกลางเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่า!

เมื่อหวนกลับสู่นรกอีกครั้งได้พบเจอผู้คนมากมาย พวกเขาก็นับว่าเป็นผู้นำกระแสของนรกในยุคปัจจุบันนี้ ทว่าผู้ที่เข้าตาอันเฉียบแหลมของอิ๋งโกวอย่างแท้จริงคือผิงเติ่งหวังลู่ พระกษิติครรภ์โพธิสัตว์ที่อยู่เบื้องหน้านับได้เพียงครึ่งเดียวเท่านั้น เพราะผิงเติ่งหวังไม่เต็มใจคุกเข่า! ส่วนพระกษิติครรภ์โพธิสัตว์องค์นี้ที่อยู่ตรงหน้า แท่นบูชาของพระองค์ว่างเปล่านั้นไม่ผิด แต่สิ่งที่พระองค์กระทำ กลับพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อตามหาผู้ที่ทำให้พระองค์คุกเข่าได้

ทอดสายตามองไป ผู้ที่อยู่ในตำแหน่งสูงส่งทั้งนรกล้วนแต่เป็นกลุ่มคนที่สามารถทำทุกอย่างเพื่อลาภยศและครองตำแหน่งโดยไร้ความสามารถ โดยเฉพาะฉากที่พญายมพวกนั้นพนมมือข้างเดียวและสวดพระนามของพระพุทธเจ้า ยิ่งทำให้เจ้าทะเลแห่งความตายในอดีตโมโหจนแทบกระอักเลือดออกมาเต็มปาก หรือนี่จะเป็นเส้นทางที่เลือกเดินต่างกัน จึงไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ละมั้ง

นี่คือหนทาง นี่คือความเชื่อ ดูเหมือนจะไม่มีอะไร มองไม่เห็นจับต้องไม่ได้ แต่สำหรับอิ๋งโกวแล้วมันกลับน่าขยะแขยงเหลือทนจริงๆ

เมื่อครั้นยากจนและเยาว์วัยกล้าพูดกล้าทำนั้นเป็นเรื่องธรรมดา เมื่อวังเถียนไห่ยังเด็กก็เคยมีช่วงที่ ‘แม้จะถูกตัดหัวก็ไม่ยอมเปลี่ยนความคิด มีชีวิตอยู่เพื่อความภาคภูมิใจในวัยเยาว์’ แต่หลังจากขึ้นสู่ตำแหน่งสถานะสูงส่งแล้ว คนที่กล้าไม่คุกเข่ากล้าไม่ไหลตามฝูงชนนั้นมีน้อยมาก น้อยมากจริงๆ

ด้วยเหตุนี้ หากไม่ได้พบผิงเติ่งหวังลู่ พญายมที่ถูกไล่ฆ่าและตายอย่างไม่เสียดายในท้ายที่สุดผู้นั้น บางทีการเดินทางในนรกหลังจากกลับมาครั้งนี้ ก็น่าผิดหวังเหลือเกิน ช่างไร้สีสันสดใส

ท่ามกลางซากปรักหักพังบนยอดเขา พระวรกายสีทองของพระกษิติครรภ์โพธิสัตว์ยังคงอยู่เช่นเดิม อิ๋งโกวรู้สึกว่าไม่ต้องเอ่ยถึงความแข็งแกร่งในการต่อสู้ที่แท้จริงของอีกฝ่ายว่าเป็นอย่างไร แต่ความสามารถในการต้านทานการโจมตีนั้น ช่างสุดยอดจริงๆ!

แม้ว่าจะตัดสินจากประสบการณ์ของอิ๋งโกว ในบรรดาคนที่เขารู้จักทั้งหมด คนที่สามารถทัดเทียมกับพระกษิติครรภ์โพธิสัตว์นั้นมีไม่มากเช่นกัน แต่โดยพื้นฐานแล้วมันไร้ประโยชน์ ไม่ใช่ว่าอิ๋งโกวไม่เคยเห็นสัตว์อสูรดุร้ายที่ต้านทานการโจมตีได้ดียิ่งกว่า ในสมัยที่เพิ่งมาถึงนรก ในทะเลแห่งความตายมีเต่าดำโบราณอยู่ตัวหนึ่งเป็นญาติกับเทพเต่างูดำ[1] ซึ่งสามารถต้านทานการโจมตีได้จริงๆ แบบที่ตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ แต่อิ๋งโกวทุบตีมันในทะเลแห่งความตายอย่างแข็งขันไม่หยุดเป็นเวลาสามปี จนในที่สุดมันก็ถูกทุบแหลก

พระกษิติครรภ์โพธิสัตว์ในเวลานี้ยังไม่ได้ตระหนักว่าถูกคนตรงหน้าเอาพระองค์ไปเปรียบเทียบกับเต่าชรา ยังคงกล่าวว่า “ในเมื่อสรรพชีวิตล้วนเท่าเทียมกัน เหตุใดท่านถึงกระทำเรื่องเช่นนั้นในกาลก่อน หยินหยางดำรงอยู่แบ่งเป็นโลกมนุษย์และนรก เดิมมันก็ไม่เท่าเทียมกัน! มีเขตกั้นระหว่างชีวิตและความตาย ความทุกข์ทรมานของสิ่งมีชีวิตจะไม่มีวันได้รับการแก้ไข! ท่านเอาแต่พูดว่า ‘สรรพชีวิตล้วนเท่าเทียมกัน’ ทว่าเป็นเพียงคำพูดที่ท่านรู้สึกว่ามันเข้ากับสถานการณ์ในตอนนี้ สำหรับสิ่งที่ท่านคิดอยู่ในใจคือสิ่งใด เดาว่าก็คงจะไม่สนใจไยดีใช่หรือไม่”

“เหอะ…”

บางที ในสายตาของพระกษิติครรภ์โพธิสัตว์ ตัวพระองค์เองเป็นตัวแทนของสายธรรมะอย่างแท้จริง เป็นศีลธรรมและสัจธรรมอย่างแท้จริง เป็นนักปฏิรูป ส่วนระบบยมโลกรวมถึงพญายมผิงเติ่งหวังลู่ล้วนเป็นกลุ่มที่ได้รับผลประโยชน์ของพรรคอนุรักษ์นิยม แต่อิ๋งโกวเป็นบรรพบุรุษของพรรคอนุรักษ์นิยม!

ตอนแรกหากอิ๋งโกวไม่ได้ยืนอยู่ท่ามกลางภูเขาศพทะเลเลือดและตัดนิ้วทั้งสิบ นรกอันเจิดจรัสนี้คงเข้าสู่การเปลี่ยนแปลงตามที่พระองค์คาดหวังไปนานแล้ว

อิ๋งโกวไม่เต็มใจอธิบาย และคร้านจะอธิบาย การตอบสนองของเขาง่ายมาก ซึ่งคล้ายกับการปล่อยหมัดก่อนหน้านี้ เขาถือตราลัญจกรและตะโกนเสียงดังอีกครั้ง “สรรพ…ชีวิต…ล้วน…เท่า…เทียม…กัน…”

“…” พระกษิติครรภ์โพธิสัตว์

อันที่จริง มีสายตาหลายคู่กำลังจับจ้องมาที่นี่ แต่พวกเขาได้ยินเพียงเสียง ‘สรรพชีวิตล้วนเท่าเทียมกัน’ ดังมาเป็นระลอก และเสียงคำรามดังสนั่นเป็นพักๆ ซึ่งผ่านมานานแล้วก็ยังไม่หยุดเลย

…

ก่อนหน้านี้อิ๋งโกวแบ่งร่างแยกนับพัน ร่างแยกหนึ่งในนั้นที่แบกรับน้ำหนักของโจวเจ๋ออยู่ได้เดินทางข้ามระยะทางไกลด้วยความเร็วที่น่าเวียนหัว จนในที่สุดก็ถึงยอดเขาแห่งหนึ่ง ทางข้างหน้าเป็นสะพาน สะพานแห่งนี้ใหญ่มากแค่ไหนยากที่จะใช้ตัวอักษรพรรณนาออกมา ก่อนลงนรก โจวเจ๋ออ่านข่าวและจำได้ว่าสะพานฮ่องกง จูไห่ มาเก๊าเปิดให้สัญจรแล้ว แต่เมื่อเทียบกับสะพานที่อยู่ข้างหน้าแห่งนี้ ไม่สิ เทียบกันไม่ได้เลยสักนิด

คุณเคยเห็นสะพานกว้างไร้ขอบเขตหรือไม่

คุณเคยเห็นสะพานที่ทอดยาวไปถึงบนท้องฟ้าหรือไม่

ในที่สุดโจวเจ๋อก็ได้เห็นมันจริงๆ ในวันนี้แล้ว แต่ใต้สะพานและบนสะพาน มีพวกวิญญาณที่เดินเฉื่อยชาตลอดทางมาจากเส้นทางน้ำพุเหลืองตรงนั้น กำลังจะลืมสิ้นชาตินี้และไปยังชาติหน้า

ณ ที่แห่งนี้ ชีวิตและความตายกลายเป็นเรื่องคลุมเครืออย่างยิ่ง เดิมทีสองคำนี้ดูเหมือนจะแตกต่างกันอย่างชัดเจน แต่คิดไม่ถึงว่าในตอนนี้จะปรากฏพื้นที่สีเทาขึ้นมา

อิ๋งโกวมองหาโขดหินบนภูเขาแล้วนั่งลง โจวเจ๋อไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อไปอีก พูดให้ชัดตามตรง หลังจากอิ๋งโกวใช้วิชาร่างแยกออกมา โจวเจ๋อก็ตะลึงงันอย่างสมบูรณ์ ดูเหมือนว่าจะแตกต่างจากที่เคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้

ไม่ใช่ว่ายอมตายในสนามรบหรอกหรือ

หากตั้งใจสู้จนตายในสนามรบจริงๆ จะอ้อมไปโค้งมาตั้งมากมายขนาดนี้ไปทำไม

ในตอนนี้เอง โจวเจ๋อมองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาจากเชิงเขา หญิงสาวสาวเท้าก้าวยาวๆ ไม่นานก็ถึงไหล่เขา และไม่นานก็ถึงยอดเขา

เธอสวมชุดสีม่วงทองหรูหรา แม้ว่าจะมีผ้าคลุมหน้าบดบังอยู่ก็ตาม แต่กลับเต็มไปด้วยความร่ำรวยและสง่างาม!

โจวเจ๋อเคยเจอหญิงสาวคนนี้มาก่อน เมื่อตอนอยู่ที่โรงเรียนมัธยมผิงเฉาก็เป็นผู้หญิงคนนี้ที่นำสมุดหยินหยางมาส่งถึงมือของเขา ทั้งยังสอนให้เขายืนยันความเป็นเจ้าของ โจวเจ๋อคิดถึงเธอมาโดยตลอด คิดถึงเธอมากๆ ทุกครั้งที่เห็นเจ้าลิงเล่นสมุดหยินหยางก็จะคิดถึงเธอ อยากจะเจอเธออีกครั้ง และขอ ‘คู่มือการใช้งาน’ ที่เธอดูเหมือนว่าจะลืมให้ในตอนแรก แต่ว่าเวลานี้วินาทีนี้ได้เจอกับหญิงสาวคนนี้ที่นี่ มันช่างน่าสนใจจริงๆ