ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 586

ตอนที่ 586 สถานที่ขุดเจออิงอิง

น่าเสียดายที่โจวเจ๋อเปิด ‘สมุดบันทึก’ ทั่วทั้งเล่มแล้ว แต่หาบันทึกเกี่ยวกับศาลแม่นางไป๋บทที่สองไม่เจอ โดยทั่วไปแล้วจดหมายและบันทึกประจำวันของนายจางเจี่ยนจะเล่าถึงการศึกษาและอุตสาหกรรม เรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองก็เล่าไม่น้อย

โดยเฉพาะหลังจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่งจบลง อุตสาหกรรมแห่งชาติได้รับความเสียหายอีกครั้ง นายจางเจี่ยนก็ประสบปัญหาอยู่ไม่น้อย บันทึกประจำวันและจดหมายในช่วงหลัง มักจะแสดงจิตใจที่เป็นห่วงประเทศเป็นห่วงปวงประชามากกว่า

เบาะแสเพียงอย่างเดียวที่พบ พอถึงตรงนี้ดันขาดตอนเสียแล้ว ในประวัติศาสตร์ ต่อให้เป็นเรื่องที่เกี่ยวกับพวกกษัตริย์และขุนนาง หลายครั้งก็มักจะถูกบันทึกอย่างคลุมเครือ กระทั่งมีการเขียนวิพากษ์วิจารณ์สไตล์ชุนชิว[1]ให้เห็นอยู่เนืองๆ

ดังนั้นถ้าอยากจะหาข้อมูลละเอียดยิบของศาลเจ้าเล็กๆ แห่งหนึ่งในอำเภอขนาดเล็ก อยากจะหาบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร จึงยากถึงยากมาก เพราะไม่ใช่บุคคลในตำนานที่เป็นที่รู้จัก อิทธิพลและข้อจำกัดจึงมีอยู่อย่างเห็นได้ชัด

เมื่อเดินออกมาจากพิพิธภัณฑ์ขนาดเล็กก็เป็นเวลาหนึ่งทุ่มกว่าแล้ว โจวเจ๋อนั่งลงข้างถนนแล้วจุดบุหรี่

อิงอิงเดินตามหลังอย่างไม่ค่อยเข้าใจ เธอไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆ เถ้าแก่ก็อยากหาบันทึกของแม่นางไป๋ของเธอ และตอนนี้เธอก็ไม่กล้าพูดมาก จึงได้แต่ยืนข้างๆ โจวเจ๋ออย่างว่านอนสอนง่าย เพราะเรื่องนี้จะต้องเกี่ยวกับตัวเธอเองแน่นอน

“เถ้าแก่ สรุปมันคืออะไรกันแน่” ทนายอันอดไม่ได้ที่จะถาม

“ตอนบ่ายที่อยู่ในสวนสนุกดิสนีย์แลนด์ เจอชุดการ์ตูนเปล่าหนึ่งตัว วิ่งมาพูดเรื่องเทศกาลเสื้อกันหนาวเผาอิงอิงกับผม” โจวเจ๋อตอบด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“แม่นางไป๋ใจดำคนนั้นกลับมาแล้วเหรอ”

โจวเจ๋อส่ายหน้า “ไม่แน่ใจ ผมแค่เห็นความผิดปกติของชุดการ์ตูนตัวนั้น แต่ไม่สามารถเห็นร่องรอยของเธอได้จริงๆ”

“เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะกลับมา ตอนนั้นเธอมอบอิงอิงให้คุณ จากนั้นตัวเองก็ลงไปนรกเพื่อขอตำแหน่งราชการโดยอาศัยบุญที่ตัวเองได้สะสมมาก่อนหน้านี้ แล้วตอนนี้นรกก็เกิดการเปลี่ยนแปลงพอดี เธอยังจะมีอารมณ์กระโดดขึ้นมาอีกเหรอ”

“ผมก็คิดแบบนี้เหมือนกัน แต่ปัญหาคือ ไม่ว่าตัวของเธอจะขึ้นหรือไม่ขึ้นมา แต่เรื่องของเทศกาลเสื้อกันหนาวดูเหมือนจะยังไม่ผ่านไปจริงๆ”

“เหอะ อย่างนั้นคุณเครียดขนาดนี้ไปทำไม ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเสียหน่อย” ทนายอันไม่ใส่ใจ เขาอยากฟังรายละเอียดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของนรกมากกว่า ส่วนเรื่องของอิงอิง เขาไม่รู้สึกว่าจะเป็นเรื่องใหญ่และสำคัญอะไร

ในกรณีที่เลวร้ายที่สุดต่อให้แม่นางไป๋วิ่งขึ้นมาจริงๆ ในร้านหนังสือมีคนเยอะขนาดนี้ยังต้องกลัวเธออีกเหรอ

ทว่าดูท่าทางร้อนใจของโจวเจ๋อในเวลานี้แล้ว ทนายอันก็พอเข้าใจได้ เถ้าแก่ของตัวเอง ท่าทีที่ปฏิบัติต่อคนอื่นสามารถใช้คำว่าเฉยชามาบรรยายได้ แต่สำหรับสาวใช้ผีดิบคนนี้ กลับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

“เถ้าแก่ เป็นเพราะว่าไม่ได้เผาข้าดังนั้นจึงเกิดเรื่องใช่ไหมเจ้าคะ” อิงอิงเดินเข้าไปถามอย่างกลัวๆ

โจวเจ๋อทำตาถมึงทึงใส่เธอแล้วพูดอย่างไม่พอใจ “ถ้าหากคุณจะพูดว่าเผาคุณตอนนี้เลย ผมอาจจะโกรธมาก”

อิงอิงทำปากจู๋ เธอคิดจะพูดจริงๆ เมื่อครึ่งปีก่อนเธอได้สั่งทำเตียงไม้ไผ่ให้ตัวเองสำหรับเทศกาลเสื้อกันหนาวเสียดายที่ได้แต่จ่ายค่าเช่าเก็บไว้ในโกดังของโรงงานมาตลอด ไม่สามารถยกออกมาได้

แต่ใช่ว่าอิงอิงคิดอยากตายลูกเดียว เธอแค่คิดว่าหากวันไหนเถ้าแก่นึกครึ้มขึ้นมาอยากจะเผาเธอในเทศกาลเสื้อกันหนาว แล้วหาเตียงไม้ไผ่ไม่ทันเถ้าแก่จะหงุดหงิด ไอรีนโนเวล

“จริงๆ แล้วคุณไม่น่ากลับมาเร็วขนาดนี้ ในเมื่อคนนั้นปรากฏร่องรอยในดิสนีย์แลนด์แล้ว ทางที่ดีที่สุดคือลองสืบหาแถวๆ ดิสนีย์แลนด์” ทนายอันวิเคราะห์

โจวเจ๋อส่ายหน้า “นั่นไม่ใช่ร่างแยกและไม่ใช่หุ่นเชิด อีกฝ่ายไม่ทิ้งโอกาสให้ผมตามหาเบาะแส จะอยู่หรือไม่อยู่ที่เซี่ยงไฮ้ จึงไม่ต่างกัน”

ทนายอันได้ยินดังนั้นแล้วทำท่าเหมือนครุ่นคิด

“ไม่มีเหตุผลที่จะป้องกันโจรพันวัน เรื่องนี้หากไม่จัดการ ผมรู้สึกว่าอาจจะเป็นปัญหาใหญ่”

โจวเจ๋อไม่อยากให้จู่ๆ วันไหนเกิดอะไรขึ้นกับอิงอิง นี่คือสิ่งที่เขาไม่สามารถรับได้

“เหล่าอัน พอจะมีวิธีสืบได้ไหมหลังจากลงนรกไปแล้วไปเป็นขุนนางตำแหน่งไหน ที่ไหน และแอบวางแผนการทำเรื่องอะไรอยู่”

“เถ้าแก่ เป็นไปไม่ได้เลย ไม่ต้องพูดถึงตอนนี้ที่ในนรกวุ่นวายมาก ต่อให้เป็นเมื่อก่อน ด้วยความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนของยมโลก เว้นเสียแต่มีระดับสูงมากพอ ไม่อย่างนั้นยากที่จะหาถูกคน นอกจากนี้ในนรกไม่ได้มีแค่ยมโลกเท่านั้น ถ้าหากแม่นางไป๋เข้าไปพึ่งอำนาจอื่น ก็มีความเป็นไปได้ นรกคือราชสำนัก ส่วนฝ่ายอื่นเป็นเจ้าเมือง ที่นั่นพวกเขาก็มีขุนนางเหมือนกัน”

“เฮ้อ” โจวเจ๋อตอนนี้รู้สึกเสียใจอยู่บ้าง รู้อย่างนี้ตอนที่ตัวเองอยู่ในนรก ตัวเองน่าจะสั่งให้เจ้าโง่รีบระเบิดร่างของพญายมเสีย และบังคับถามเขาว่า ‘แม่นางไป๋ที่ทงเฉิง คุณรู้จักไหม’ แน่นอนว่าอันนี้ได้แต่คิดเท่านั้น เรื่องจบแล้วเพิ่งมาคิดได้ในภายหลังไม่มีประโยชน์อะไร

“งั้นเอาอย่างนี้ ผมจะลองหาวิธีตามหาภูตผีปีศาจที่อยู่แถวนี้ ดูซิว่าจะหาเบาะแสจากพวกเขาได้บ้างไหม เสียดายเดี๋ยวนี้โลกเปลี่ยนไป ระบบศักดินาถูกทำลาย เจ้าที่และเจ้าป่าเจ้าเขาแทบจะไม่เหลือแล้ว ถ้าหากสามารถตามหาปู่เจ้าที่แล้วถามได้ อย่างนั้น…”

“ปู่เจ้าที่ไม่ต้องคิดหรอก ดูเหมือนจะถูกผมกินไปแล้ว”