ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 587

ตอนที่ 587 ช็อตไฟฟ้า

สถานที่แห่งนี้ นับตั้งแต่ที่ขุดอิงอิงออกมาโจวเจ๋อก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย อันที่จริง ถ้าหากใส่ใจสักเล็กน้อย เขาอาจจะค้นพบความผิดปกติของที่นี่นานแล้ว

แต่อาจจะเป็นเพราะแม่นางไป๋จับจุดนี้ได้ ดังนั้นจึงไม่ต้องปิดบังอะไร แค่พูดว่าฉันจะลงนรก จากนั้นจึงอยู่ที่นี่ต่ออย่างเปิดเผยโดยทิ้งร่อยรองไว้อย่างชัดเจน

กระทั่งแม่นางไป๋อาจจะยืนอยู่ในมุมมืดไหนสักแห่งมาตลอด และหนึ่งปีกว่าที่ผ่านมา จริงๆ แล้วเธอกำลังจับตามองร้านหนังสือโดยห่างเพียงแค่กระจกกั้น อาจจะเป็นตอนเช้า หรือไม่ก็ตอนกลางคืน มักจะมีเงาผู้หญิงสวยสีขาวปรากฏตัวแล้วหายไปเป็นประจำ โดยที่โจวเจ๋อรวมทั้งทุกคนในร้านหนังสือต่างคนต่างไม่รู้ตัว

โจวเจ๋อเลียปาก มองไปที่ไป๋อิงอิงที่ยืนอยู่ข้างตัวเอง ทั้งๆ ที่เทศกาลเสื้อกันหนาวผ่านไปแล้ว เขาไม่ได้เผาเธอ แม่นางไป๋กลับโผล่ออกมาอีก เธอมีจุดประสงค์อะไรกันแน่

มีหลายอย่างที่ไม่เข้าใจ แต่ไม่สามารถหาคำตอบได้ อย่างน้อยก่อนที่จับตัวแม่นางไป๋ ความสงสัยคลางแคลงเหล่านี้ไม่สามารถอธิบายได้อย่างสิ้นเชิง โจวเจ๋อลุกขึ้น เรียกอิงอิงกลับไปด้วยกัน

แม่นางไป๋เป็นใครกันแน่ โจวเจ๋อไม่แน่ใจ แต่ก็ไม่ได้ให้ความสำคัญมากเท่าไร ผู้หญิงคนนั้น ต่อให้เก่งกาจแค่ไหนจะสู้พญายมได้เหรอ

แต่เพราะโดนผู้หญิงคนนั้นแอบจ้องมองอยู่ในที่มืด จึงรู้สึกไม่ชอบใจอย่างมาก กระสับกระส่ายเหมือนอยู่บนเปลวไฟ นอกจากนี้บางทีเธออาจไม่สามารถทำอะไรเขาได้ แต่อิงอิงถูกเธอหล่อเลี้ยงและอยู่เป็นเพื่อนถึงสองร้อยปี หากจะพูดว่าเธอไม่มีวิธีจัดการอิงอิง โจวเจ๋อเป็นคนแรกที่ไม่เชื่อ

“อิงอิง”

“เถ้าแก่”

“ถ้าหากมีวันหนึ่งจู่ๆ แม่นางไป๋มาปรากฏอยู่ตรงหน้าคุณ คุณจะทำยังไง”

อิงอิงมองเถ้าแก่ พลางตกอยู่ในความครุ่นคิด เธอรู้ว่าคำพูดของเถ้าแก่มีความนัยอย่างหนึ่ง และเข้าใจว่าถึงแม้เถ้าแก่จะถาม แต่คำตอบที่อยากได้มีเพียงอย่างเดียวเท่านั้น

เธอลังเล เธอสับสน ถ้าหากเป็นบทแฟนหนุ่มทั่วไป เวลานี้คงเข้าไปปลอบนานแล้ว เพราะจะยอมปล่อยให้แฟนสาวของตัวเองตกอยู่ในสถานการณ์สับสนยุ่งเหยิงได้อย่างไร แต่โจวเจ๋อได้แต่ขับรถของตัวเองอย่างตั้งใจ ไม่ได้สนใจอะไรผู้ชายทื่อๆ ก็คือผู้ชายทื่อๆ ถึงแม้โจวเจ๋อจะทนดูทนฟังประโยคที่ว่า ‘ไม่มีแก่นกายของข้าในตอนนั้นเจ้าคงไม่รอดมาถึงตอนนี้และคงไม่ได้มีตำแหน่งเหมือนอย่างทุกวันนี้’ ของเจ้าโง่ต่อไปไม่ไหวแล้วเหมือนกันก็ตาม

ทว่าทั้งสองคน จริงๆ แล้วคือวิ่งห้าสิบก้าวหัวเราะเยาะหนึ่งร้อยก้าว ไม่อย่างนั้นชาติที่แล้วฐานะของโจวเจ๋อดีขนาดนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะโสดมาตลอด เป็นศัลยแพทย์ที่เก่ง เลื่อนตำแหน่งในโรงพยาบาลก็เร็ว อย่างน้อยในระดับชั้นชาวบ้านในเมืองถือว่าเป็น ‘เขยเต่าทองคำ’ ก็ว่าได้

แต่เถ้าแก่โจวภายใต้เงื่อนไขที่ไม่มีความต้องการทางเพศ ไม่มีปัญหาทางด้านจิตใจ และไม่มีปัจจัยอื่นเข้ามากระทบ เขาอาศัยความสามารถของตัวเองเป็นโสดมาตลอด คนที่มีฐานะอยู่ในระดับเดียวกันทำไม่ได้จริงๆ!

“เถ้าแก่ ถ้าหากเจอแม่นางไป๋ละก็…” อิงอิงเพิ่มความกล้า แล้วพูดอย่างแน่วแน่ “ข้าจะต่อยนางหนักๆ ไปเลยเจ้าค่ะ!”

โจวเจ๋อหัวเราะ พยักหน้า เขาไม่กลัวว่าแม่นางไป๋จะมาหาเรื่องต่อหน้า ในความเป็นจริงถ้าหากแม่นางไป๋มีความสามารถมีความเก่งจริง เหตุใดต้องเล่นซ่อนแอบอยู่ในดิสนีย์แลนด์ด้วย

ชีวิตไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ใช่ละครทีวี สิ่งที่โจวเจ๋อต้องหลีกเลี่ยงก็คือ โครงเรื่องน้ำเน่าออกแนวแม่พระสมองพิการแบบนั้น อย่างเช่น แม่นางไป๋เดินมาอยู่ตรงหน้าอิงอิง อิงอิงนึกถึงความผูกพันในอดีตอย่างนั้นอย่างนี้ การดำเนินเรื่องลักษณะนี้ ถึงจะน้ำเน่าที่สุดและน่าโมโหที่สุด

ตอนนี้ได้คำสัญญาจากอิงอิงแล้ว โจวเจ๋อรู้ดีว่าหลุมนี้ถูกตัวเองกลบฝังแล้ว

อิงอิงซบไหล่ของโจวเจ๋อแล้วหลับตา การเลือกแบบนี้ สำหรับเธอแล้วโหดร้ายจริงๆ เท่ากับการบังคับให้พ่อแม่ของเธอและแฟนของเธอแตกหักกัน

“อิงอิง”

“เถ้าแก่”

“ผมไม่เคยคิดจะเผาคุณเลย”

“อืม ข้ารู้เจ้าค่ะ”

“ดังนั้น ไม่ต้องเสียใจ”

“ได้เจ้าค่ะเถ้าแก่”

“เด็กดี ไหนร้องหน่อยซิ”

“ฮือๆๆ…”

“ฮิๆ”

…

ในที่สุดก็กลับมาถึงร้านหนังสือเสียที อยู่ในนรก โจวเจ๋อคิดถึงร้านหนังสือ อยู่ที่เซี่ยงไฮ้ โจวเจ๋อก็คิดถึงร้านหนังสือ พอออกจากทงเฉิง เขาก็คิดถึงร้านหนังสือตลอด

มีแสงแดด มีหนังสือพิมพ์ มีกาแฟ มีน้ำตาล มีแม่ครัวสาว บางทีสำหรับโจวเจ๋อ ร้านหนังสือหมายถึงทัศนคติในการใช้ชีวิตอย่างหนึ่ง เขาหลงใหลจนยากที่จะถอนตัว

ชีวิตแบบนี้ ถึงจะเป็นสิ่งที่มีคุณค่าที่สุดและเป็นสิ่งที่อยากปกป้องมากที่สุด เพียงแต่หลังจากที่ลงจากรถ โจวเจ๋อกลับพบว่าไฟของร้านหนังสือปิดอยู่

สาวน้อยโลลิส่งข้อความมาบอกว่าเธอกลับบ้านแล้ว และจะกลับมาร้านหนังสืออีกครั้งตอนปิดเทอมฤดูหนาวทนายอันออกไปหาเบาะแสของแม่นางไป๋ เหล่าจางก็อยู่ที่สถานีตำรวจ แต่ในร้านหนังสืออย่างน้อยยังมีนักพรตเฒ่ากับสวี่ชิงหล่าง เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีคน

เมื่อผลักประตู โจวเจ๋อเห็นเทียนสองเล่มจุดอยู่บนเคาน์เตอร์ นักพรตเฒ่านั่งอยู่หลังเคาน์เตอร์ ใบหน้ายาวแหลมเหมือนม้าภายใต้แสงเทียนส่องสะท้อนแลดูเลือนรางยากจะพรรณนา

“เฉียนเสี่ยวหาวมาถ่ายหนังผีหรือไง” โจวเจ๋อถาม ร้านอื่นๆ ที่อยู่บนถนนยังเปิดไฟอยู่ เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ไฟดับ