ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 591

ตอนที่ 591 ท่านกล้ารับไหม

หลายครั้งคนเรามักจะตายเวลาที่ได้ใจจนลืมตัว อย่างเช่นชายชราในภาพวาดที่อยู่ตรงหน้า เขาผิดตรงที่มอง ‘เหล้าชั้นดีปี 1988’ มีอายุห้าร้อยปีที่อยู่ตรงหน้าเป็นเหล้าขาวเอ้อร์กัวโถวตามร้านขายของชำบนท้องถนน มองความรักที่บริสุทธิ์ของผู้เชี่ยวชาญด้านความรักเป็นของคนโง่อ้วนเตี้ยไม่เอาไหน ทำตัวเองล้วนๆ หลักการที่ว่าเมื่อเห็นว่าได้ดีแล้วให้เอาแต่พอดี คนที่เข้าใจอย่างแท้จริง แท้จริงแล้วมีน้อยถึงน้อยมาก

เด็กผู้ชายจับภาพวาด ปราณพิฆาตกระจายออกมารอบกาย นี่คือไม่คิดจะให้ชายชราในภาพวาดมีโอกาสรอดเลยสักนิดเดียว ต้องการฆ่าเขาให้ตายอย่างสิ้นเชิง!

“ยมโลกมีกฎ กฎแห่งความตายไร้ความปรานี!” เสียงคำรามทุ้มต่ำดังเข้ามา เด็กผู้ชายสายตาจ้องนิ่ง แล้วหมุนตัวเก็บปราณพิฆาตกลับไป!

‘ปึ้ง!’ เสียงสั่นไหวดังมา นัยน์ตาแดงก่ำของเด็กผู้ชายมองไปทางประตู นั่นคือผู้ชายที่เขานอนร่วมเตียงเคียงหมอนตลอดเวลาที่ผ่านมา

“แฮกๆ…แฮกๆ…” ทนายอันใช้มือหนึ่งประคองขอบประตู หายใจหอบใหญ่และพูดว่า “โชคดีๆ ในที่สุดก็ตามทัน ในที่สุดก็ตามทันแล้ว”

นัยน์ตาแดงก่ำของเด็กผู้ชายกำลังหายไปอย่างช้าๆ หยิบภาพวาดขึ้นมาแล้วถามว่า “เจ้ากำลังหามัน?”

“หามันมาทั้งวันแล้ว สุดท้ายก็หามาเจอถึงที่นี่น เมื่อกี้ผมเจอนักพรตเฒ่าที่หน้าประตู จากนั้นก็สัมผัสได้ถึงลมหายใจของคุณ” ทนายอันยืนตัวตรงแล้วพูดต่อ “เจ้าสิ่งนี้ เก็บไว้ก่อน เถ้าแก่มีเรื่องที่ต้องสืบ ต้องหาช่องทางไปต่อจากมัน”

เด็กผู้ชายลังเลเล็กน้อย เขาไม่ใช่คนที่ทำงานโดยใช้อารมณ์ เมื่อพิจารณาแล้วจึงยื่นภาพวาดที่อยู่ในมือให้ทนายอัน

ทนายอันรับภาพวาดมา เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความสั่นเทิ้มเล็กน้อยจากภาพวาด เห็นได้ชัดว่าเมื่อครู่มันตกใจเสียขวัญเพราะเด็กผู้ชายคนนี้

“โอเค พวกเรากลับกันเถอะ ผมต้องไปรายงานเถ้าแก่อีก” ทนายอันหัวเราะ “ผมยังอยากฟังเรื่องในนรกจากเขาอีก และมันทำให้อดใจทนไม่ไหวแล้วจริงๆ”

เด็กผู้ชายส่ายหน้าเอ่ยว่า “ยังไปไม่ได้”

“ทำไม”

“ต้องหาคนต่อยสองสามคนก่อน” ขณะที่พูด เด็กผู้ชายเดินผ่านตัวทนายอัน

“เถ้าแก่สั่งเหรอ”

เด็กผู้ชายพยักหน้าเล็กน้อย

“ไม่เป็นไร เอาเจ้านี่กลับไป ถามข้อมูลที่เถ้าแก่ต้องการ เถ้าแก่ก็จะไม่ตำหนิคุณ”

เด็กผู้ชายเงยหน้าแล้วพูดกับทนายอันอย่างจริงจัง “แต่ตอนนี้ข้าโมโหมาก อยากต่อยคน”

เอ่อ นี่คืออยากใช้ของหลวงกับเรื่องส่วนตัวใช่ไหม อย่างนั้นก็น่าจะบอกตั้งนานแล้ว!

“นี่ แล้วคุณอยากต่อยใคร” ทนายอันถาม

เด็กผู้ชายไม่พูดสักคำ

“เมื่อกี้ตอนที่ผมขึ้นมา เห็นพ่อแม่หลายคนด้านล่างกำลังร้องไห้ ร้องไห้น่าสงสารเหลือเกิน ร้องไห้ซาบซึ้งกินใจเหลือเกิน เอาอย่างนี้ดีไหม คุณเลือกคนที่ร้องไห้น่าสงสารที่สุดสักสองสามคน แล้วตีขาให้หักไปเลยเป็นไง”

เด็กผู้ชายหรี่ตา ก่อนจะพยักหน้า จากนั้นเขาจึงลงไป ดฮณ๊ฯดฯฌซ,

เขากลายเป็นสายลม เดินผ่านพ่อแม่ เด็ก และอาจารย์ออกไปได้อย่างอิสระ ไม่มีใครสามารถมองเห็นเขา เขาจึงเดินออกไปอย่างเงียบสงบ

ทนายอันก็แสร้งเป็นผู้ปกครองแล้วเดินออกไป เขาสังเกตเห็นผู้ปกครองสองสามคนร้องไห้ซาบซึ้งกอดลูกและคำนับขอบคุณ ‘อาจารย์’ อยู่ บนหัวเข่าของพวกเขามีปราณพิฆาตสีดำที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่ารวมตัวกัน คาดว่าอีกไม่นานเข่าข้างนั้นจะต้องใช้การไม่ได้ และจะตรวจไม่เจอปัญหาใดๆ คล้ายกับเป็นโรคไขข้ออักเสบเฉียบพลันขั้นสุด มีโรคแบบนี้ไหม ทนายอันไม่แน่ใจ กลับไปค่อยถามเถ้าแก่ เพราะเขาเข้าใจเรื่องพวกนี้

ทว่าสถานที่แห่งนี้จริงๆ แล้วทนายอันก็ไม่ชอบเหมือนกัน เหมือนกับการรณรงค์เรื่องการคุ้มครองสัตว์ป่าในหลายปีที่ผ่านมา จากที่เขียนประณามพวกแอบล่าสัตว์เริ่มยกระดับเป็นโน้มน้าวตักเตือนผู้บริโภคให้หลีกเลี่ยง เพราะความต้องการ เรียกร้องให้เกิดการตอบสนองของตลาด หากไม่มีพ่อแม่เหี้Xๆ ที่เลี้ยงลูกตัวเองไม่ดีกลุ่มนี้ แล้วจะเกิดสถาบันที่ลงโทษด้วยเก้าอี้ไฟฟ้าและแขวนธงของประเทศแต่กลับทำลายชื่อเสียงของประเทศให้เหม็นฉาวโฉ่ได้อย่างไร

“นี่ คุณรอผมด้วย รอผมด้วย!”

…

แสงแดด กาแฟ หนังสือพิมพ์ โซฟา ความผ่อนคลาย เป็นปัจจัยสำคัญหลักๆ ที่สบายที่สุดในชีวิต เถ้าแก่โจวรู้สึกว่าแม้แต่อากาศที่หายใจเข้าไปตอนนี้ก็ยังหอมหวาน

ขโมยเวลาพักผ่อนครึ่งวัน หลังจากที่กลับมาจากนรก ประโยคนี้กลายเป็นความรู้ใหม่ของโจวเจ๋อ และตอนนี้ประตูร้านหนังสือก็ถูกผลักออก ผู้หญิงสวยใส่เสื้อคลุมขนเฟอร์เดินเข้ามา ถอดแว่นกันแดดออก สะบัดเส้นผมด้วยเสน่ห์อันเย้ายวนอย่างเต็มที่

ไป๋อิงอิงที่นั่งอยู่บนเคาน์เตอร์เงยหน้า ขึงตาใส่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า แล้วบ่นพึมพำว่า “จิ้งจอกแรด!”

ผู้หญิงเป็นฝ่ายเดินไปที่เคาน์เตอร์ก่อน โน้มตัวส่ายหน้าอกที่หนักอึ้งไปมา

“เจอน้ำดีอีกแล้วเหรอ” อิงอิงยันคางด้วยมือข้างหนึ่ง มองผู้หญิงโชว์ของดีต่อหน้าตัวเอง อันที่จริงหุ่นของอิงอิงก็สุดยอดมาก รูปร่างนักเรียนชั้นมัธยมปลาย แต่มีพัฒนาการที่สมบูรณ์แบบ ทว่าใน ‘หนังสือฝึกฝนทักษะการเป็นสาวใช้’บอกว่าผู้ชายชอบผู้หญิงที่ต่อหน้าเรียบร้อยแต่ XX บนเตียง นอกจากนี้อิงอิงก็ขี้เกียจแสดงท่าทีอะไรต่อหน้าคนอื่นยกเว้นโจวเจ๋อเท่านั้น นิสัยของผีดิบสาวไม่ได้เข้ากับคนง่ายขนาดนั้น

“ใช่แล้ว ได้ร่วมรักทุกคืน เหมือนได้ทาครีมชั้นเลิศ เจ้าดูสิ ผิวของข้าขาวขึ้นอีกแล้วใช่ไหม” ผู้หญิงยื่นมือจับมือของอิงอิง แล้ววางบนใบหน้าของเธอ

อิงอิงลูบคลำแล้วส่ายหน้าพูดว่า “หยาบกระด้าง”