ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 625

ตอนที่ 625 เบื่อความยุ่งยาก!

ยามราตรี เสียงความเคลื่อนไหวดังมาจากด้านนอก คนที่มีเลือดท่วมตัวล้มลงไป ฉากนี้มักจะปรากฏในนิยายกำลังภายในเป็นประจำ และโดยทั่วไปแล้ว ครอบครัวของคนใจดีที่เปิดประตูช่วยคนมักจะซวยไปเกือบครึ่งเพราะเหตุนี้ และฉากที่คลาสสิกคที่สุดก็คือคืนวันหิมะตก แม่ของเอี๊ยคังช่วยชีวิตหวานเหยียนหงเลี่ย

เถ้าแก่โจวเป็นคนที่ไม่ชอบความยุ่งยากมาตลอด ในเมื่อคุณบาดเจ็บหนัก ก็อย่าแดดิ้นเฮือกสุดท้ายให้ก็ทรมานไปเลย และไม่ต้องเล่าเรื่องน่าสงสารอะไรด้วยความลำบากพร้อมเลือดท่วมปากหรอก เช่นนั้นในเมื่อการพบเจอคือวาสนาพรหมลิขิต ดังนั้นส่งคุณไปสู่สุคติให้ถือว่าเป็นการหลุดพ้นโดยตรงเลยดีกว่า

อิงอิงฟังคำสั่งของเถ้าแก่มาตลอด ดังนั้นเธอจึงยกกำปั้นขึ้นโดยไม่ลังเล แล้วทุบลงไปที่ศีรษะของผู้หญิง! ผู้หญิงตัวสั่น ร่างกายเกิดความโค้งอย่างน่าประหลาดและเกินจริง สามารถหลบกำปั้นของอิงอิงได้อย่างไม่น่าเชื่อ จากนั้นเลื้อยไปบนกำแพงเหมือนงู สุดท้ายหลังติดเพดาน คว่ำใบหน้าลง จ้องมองโจวเจ๋อ

ว้าว! เถ้าแก่โจวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้รู้สึกว่าการเคลื่อนไหวของผู้หญิงคนนี้มีความคล่องตัวสูง การพัฒนาท่วงท่าสามารถฆ่าครูสอนโยคะหรือโค้ชผู้หญิงได้ในพริบตา

“ผู้จับกุมเฉินล่ะ” ผู้หญิงตะคอกถามตวาดเสียง

ดูท่าทางที่เต็มไปด้วยพลังนี่สิ เหมือนคนที่บาดเจ็บสาหัสเกือบตายก่อนหน้านี้เสียที่ไหน ผู้จับกุมเฉินเป็นใคร โจวเจ๋อขมวดคิ้วเล็กน้อย

อิงอิงกลับหมุนตัวกระโดดขึ้นไปอย่างไม่เกรงใจ ด้วยความอย่างรวดเร็วอย่างยิ่ง ผู้หญิงถึงแม้จะหลบแล้วทัน แต่กลับถูกอิงอิงจับข้อเท้าไว้ได้ ‘“ปึ้ง!’” อิงอิงใช้แรงจับผู้หญิงทุ่มลงไป กระแทกไปบนพื้น ร่างกายของผู้หญิงร่วงลงไปแล้วเด้งขึ้นมา ปรากฏมีดสั้นเล่มหนึ่งอยู่ในฝ่ามือซ้าย พร้อมกับอ้อมไปรอบเอวของอิงอิงเหมือนงูน้ำ ขณะเดียวกันได้แทงมีดสั้นไปที่หน้าอกของอิงอิงโดยตรง!

‘“ฉึบ!’”

‘“ปึ้ง!’”

มีดสั้นแทงทะลุเสื้อผ้าของอิงอิง แต่ไม่สามารถแทงทะลุผิวหนังของอิงอิงได้ ร่างของผีดิบสาวหลังจากได้รับการหล่อเลี้ยงเป็นเวลานานจากเถ้าแก่ จึงยิ่งมีพลังแข็งแกร่งขึ้น แต่ผู้หญิงดันถูกกำปั้นของอิงอิงซัดไปหนึ่งที ตัวลอยกระเด็นออกไปกระแทกบนอ่างอาบน้ำ น้ำที่ยังไม่ทันระบายออกทั้งหมดกระเด็นออกมา ไหลจ๊อกๆ เต็มพื้น โจวเจ๋อที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ยกเท้าขึ้นมาทันเวลา ฮู่ว้ รองเท้าแตะผ้าฝ้ายไม่เปียก

ผู้หญิงตัวเซเล็กน้อย ไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ จึงได้แต่ใช้มือยันพื้น เงยหน้า จ้องมองโจวเจ๋อ “นี่คือจะฆ่ากันเองเหรอ”

ฆ่ากันเอง เถ้าแก่โจวไม่เคยรู้สึกไม่พอใจคำพูดแรงๆ แบบนี้มาก่อน และยังมีคำว่าอะไรอีกนะต่อให้คนอื่นตายตัวเองก็จะไม่ยอมเสียผลประโยชน์อะไรนี่อีก ถ้าหากมีผลประโยชน์มากพอ เถ้าแก่โจวก็ชอบและยินดีที่จะทำ แต่วันนี้ฉันเพิ่งมาถึงลี่เจียง ก่อนหน้านั้นยังสะสมบุญอยู่ที่ชายแดน แล้วจะมีเวลามาจัดการคนกันเองได้อย่างไร

อิงอิงคลึงหน้าอก สีหน้าซีดขาว เห็นได้ชัดว่าถึงแม้มีดสั้นเล่มนั้นจะไม่สามารถทำอันตรายร่างของเธอได้ก็จริง แต่พลังที่ใส่เข้ามา ทำให้เธอรู้สึกไม่สบายอยู่บ้าง ทันใดนั้นเส้นผมของอิงอิงเริ่มกลายเป็นสีขาว นัยน์ตาสงบนิ่ง เหมือนเปลี่ยนเป็นคนละคน จากนั้นหายตัวมาอยู่ตรงหน้าผู้หญิง ผู้หญิงขยับร่างทันที แต่กลับถูกมือที่รวดเร็วของอิงอิงบีบคอโดยตรง ‘“กรึก!’” หักคอหักทันทีโดยไม่มีความลังเลแม้แต่นิดเดียว!

ผีดิบสาวนอกจากทำตัวออดอ้อน ‘ฮือๆๆ’ อยู่ต่อหน้าเถ้าแก่ของตัวเองแล้ว เวลาที่อยู่ข้างนอก นิสัยของเธอไม่ค่อยดีเลยก็ว่าได้ แต่ถึงแม้คอจะถูกบิดหักไปแล้ว ศีรษะที่เอียงลงไปของผู้หญิงกลับลืมตาอย่างกะทันหัน เลือดเนื้อสองมือสองขามีเข็มเงินแทงทะลุออกมาจากเลือดเนื้อตรงสองมือสองเท้าในพริบตา ราวกับแมงมุมตัวหนึ่ง มือและเท้าของเธอเหมือนกับหนวดปลาหมึกแทงไปที่อิงอิงโดยตรง ไอรีนโนเวล

“กาแฟ!” วินาทีนั้น ควันสีดำทั้งห้าสายได้ล็อกคแขนและขารวมทั้งหน้าอกของเธอโดยตรง ลากเธอลงมาจากตัวของอิงอิงทันที โจวเจ๋อที่นั่งพิงอยู่บนเก้าอี้แบฝ่ามือของตัวเอง ปลายนิ้วส่ายไปมาเล็กน้อย เล็บสีดำทั้งห้านิ้วส่องประกาย

“ผู้จับกุมเฉินอยู่ที่ไหน ฉันไม่ยอม!” ผู้หญิงตะเบ็งเสียงดังออกจากลำคอของเธอ เธอที่โดนอิงอิงหักคอไปแล้วฟื้นสภาพกลับมาอย่างไม่น่าเชื่อ และเริ่มแหกปากร้องกรี๊ดออกมา!

โจวเจ๋อกำนิ้ว หมอกดำหายไป ผู้หญิงร่วงลงไปบนพื้น “ดูเหมือนคุณจะตามหาผิดคนแล้ว ผมไม่รู้จักผู้จับกุมเฉิน”ผู้จับกุมที่อยู่ในความทรงจำของโจวเจ๋อดูเหมือนจะแซ่กู่ และถูกเขาฆ่าไปแล้ว

“เป็นไปไม่ได้ ฉันมาตามตำแหน่งที่ระบุในหนังสือรับรองยมทูต สถานที่นัดหมายของผู้จับกุมเฉินได้สร้างค่ายกลรอเรียบร้อย…” ผู้หญิงพูดไปเรื่อยๆ แต่สายตาของเธอกลับมองไปที่ป้ายเที่วางอยู่บนโต๊ะน้ำชาตรงหน้าโจวเจ๋อ จากนั้นสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันที จ้องมองโจวเจ๋อและคลานขึ้นมา จากนั้นพูดโดยไม่อยากจะเชื่อว่า “คุณเป็นผู้จับกุมต่างเมือง”

เขาขอข้าวเปล่า แล้วก็กินผักกาดขาวกับข้าวครึ่งชาม จากนั้นสวี่ชิงหล่างก็วางตะเกียบ จุดบุหรี่หนึ่งมวน ฟ้ามืดนานแล้ว แต่เมืองโบราณยังมีแสงไฟสว่าง พอมองเห็นทิวทัศน์ของภูเขาที่อยู่แต่ไกล ที่มาพร้อมกับความรู้สึกสง่าและสวยงาม เขายื่นมือลูบหน้าอกของตัวเอง ดูเหมือนจะไม่ได้ผ่อนคลายแบบนี้มานานแล้ว เขาพ่นควันบุหรี่ออกมา จู่ๆ สวี่ชิงหล่างก็รู้สึกชอบสถานที่แห่งนี้ แน่นอนว่าถึงแม้จะชอบแต่ไม่จำเป็นต้องอาศัยอยู่ที่นี่ ไม่อย่างนั้นหากใช้เวลากับความรู้สึกชอบแบบนี้ทำลายจนมันเปลี่ยนโฉมหน้าไปอย่างช้าๆ กลับไม่สวยเลย

‘กรับๆๆๆๆ!!!!!’

‘กรับๆๆๆๆ!!!!!’

เสียงม้าวิ่งตะบึง สวี่ชิงหล่างแปลกใจเล็กน้อย ดึกดื่นป่านนี้ยังมีม้าวิ่งในลี่เจียงเหรอ และรู้สึกว่าไม่ใช่ม้าวิ่งตัวเดียวธรรมดาแน่นอน แต่เป็นม้าวิ่งหลายตัว เมื่อเสียงเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ยิ่งดูทรงพลัง สวี่ชิงหล่างลุกขึ้นช้าๆ แต่กลับแปลกใจเมื่อพบว่า ลูกค้าคนอื่นในร้านรวมถึงพนักงานเหมือนจะไม่มีใครสนใจ ดูเหมือนจะไม่ใช่เพราะ ‘เจอเรื่องแปลกจนชิน’ แต่ไม่ได้ยินเลยด้วยซ้ำ

สวี่ชิงหล่างเดินมาหน้าร้าน “หนึ่งร้อยเจ็ดสิบแปดหยวนครับ คุณผู้ชาย” พนักงานหน้าเคาน์เตอร์ตะโกนแล้ววิ่งตามมา เขาคิดว่าสวี่ชิงหล่างคิดจะหนี เวลานี้ในสายตาของสวี่ชิงหล่าง ปรากฏอัศวินสวมชุดเกราะโบราณกลุ่มหนึ่ง ส่วนที่ชุดเกราะของอัศวินชุดเกราะเหล่านี้ส่วนที่ไม่สามารถปกปิดไปไม่ถึงได้คือโครงกระดูกขาวทั้งหมด กระทั่งยังสามารถมองเห็นใยแมงมุมอยู่บนตัวของม้าศึก เป็นภาพที่น่าประหลาดใจอย่างมาก ในย่านธุรกิจเมืองโบราณที่เต็มไปด้วยผู้คน จู่ๆ มีวิญญาณของอัศวินกลุ่มหนึ่งโผล่ออกมา

สวี่ชิงหล่างหมุนตัวทันที ไม่มองพวกเขา แต่เดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ รอผ่านไปสักพักหนึ่ง อัศวินกลุ่มนี้เหมือนจะไม่รู้สึกถึงความผิดปกติของสวี่ชิงหล่าง มุ่งหน้าไปยังปากทางที่สวี่ชิงหล่างเดินออกมาก่อนหน้านั้น เมื่อจ่ายเงินแล้ว สวี่ชิงหล่างจึงเดินไปทางนั้น นักท่องเที่ยวเดินไปมาเป็นปกติ พวกเขาคงจะมองไม่เห็น และไม่อาจรับรู้ถึงกลุ่มวิญญาณทหารม้าที่เพิ่งผ่านตัวพวกเขาไปเมื่อครู่ถึงขนาดที่ว่าแทบจะบดขยี้ตัวของพวกเขา มีสองสามคนที่สวี่ชิงหล่างมองเห็นความเขียวอยู่ตรงระหว่างคิ้วของพวกเขา นี่คือโดนของ คาดว่าคงต้องซวยหรือป่วยหนักสักครั้ง

รอจนเลี้ยวโค้งหนึ่งเข้าไปในเมืองโบราณแล้ว สวี่ชิงหล่างจึงเห็นวิญญาณอัศวินกลุ่มนี้มาหยุดอยู่ด้านนอกโฮมสเตย์ที่ตัวเองพักอยู่

“โว้วๆๆๆ!!!!!” เหล่าอัศวินส่งเสียงร้อยออกมา จากนั้นหยิบแหขนาดใหญ่ขึ้นมาแล้วเหวี่ยงไปที่อาคารของโฮมสเตย์แห่งนี้ ชั่วเวลาเพียงครู่เดียว แหสีดำแต่ละอันได้ปกคลุมไปทั่วโฮมสเตย์แห่งนี้ เหมือนถูกตัดขาดจากทุกสิ่งหนึ่ง ในนั้นมีอัศวินสวมชุดเกราะสีแตกต่างจากคนอื่นชักกระบี่ทหารม้าขึ้นสนิมของตัวเองออกมา “ฆ่า!”

……………………………………………………………………….