ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 664

ตอนที่ 664 เตียวโง่

สิ่งมีชีวิตที่ซ่อนตัวลึกลับตัวนั้น ดูแล้วน่ารักน่าชังเป็นอย่างยิ่ง เนื้ออวบๆ ขุนปุกปุย ให้ความรู้สึกถึงความขี้เกียจที่ทนายอันเคยสัมผัสมาก่อน

สีขนของมันเป็นสีเทา และไม่เข้าใจว่าเป็นเพราะของเหลวสีเขียวที่สะท้อนออกมาไม่หยุดหรือสาเหตุอย่างอื่น จึงสามารถมองเห็นลวดลายสีม่วงอยู่รำไร มีความคล้ายแมว แต่ก็เหมือนจิ้งจอก และมันในตอนนี้กำลังวางอุ้งเท้าทั้งสี่บนตัวเถ้าแก่ของเขา นอนหมอบตัวอยู่บนหน้าอกของเถ้าแก่ ทั้งสองคน อ้อไม่ หนึ่งคนหนึ่งสัตว์กำลังนอนหลับเหรอ

ทนายอันรู้สึกว่าภาพที่อยู่ตรงหน้า เต็มไปด้วยภาพของการเยาะเย้ยถากถาง สวี่ชิงหล่างก็เดินเข้ามาใกล้ในเวลานี้ แล้วมองไปตามสายตาของทนายอัน จากนั้นจึงตกตะลึง

ไม่แปลกที่พวกเขาจะตกตะลึงพรึงเพริด เพราะก่อนหน้านั้นพวกเขาคิดถึงเหตุการณ์ที่ดีและเหตุการณ์ที่แย่นับครั้งไม่ถ้วน แต่มีเพียงฉากที่อยู่ตรงหน้าเท่านั้นที่คาดคิดไม่ถึง!

เถ้าแก่ไม่เพียงไม่ถูกสิ่งที่มีตัวตนอันลึกลับน่ากลัวนั่นฆ่าตาย แต่ทั้งสองยังนอนหลับด้วยกันอีกด้วย

“ทำไมผมรู้สึกว่า…” สวี่ชิงหล่างนิ่งไป แล้วพูดต่ออย่างยากลำบาก “พวกเขานอนหลับปุ๋ย” นี่คือความรู้สึกที่ไม่สมเหตุสมผลไร้สาระมาก แต่เป็นความรู้สึกที่รับรู้ได้โดยตรงที่สุด

“หรือไม่…อาจจะ…ประมาณว่า…ไม่ว่ายังไง…ผมก็ไม่เข้าใจ” ทนายอันกะพริบตาปริบๆ ภาพที่อยู่ตรงหน้าอยู่เหนือประสบการณ์และขอบเขตความรู้ของเขาจริงๆ

“อย่างนั้น จะระเบิดหรือไม่ระเบิด” สวี่ชิงหล่างถาม

“หากพูดตามหลักการแล้ว ไม่น่าจะต้องระเบิด เพราะอย่างน้อยดูจากตอนนี้แล้ว เถ้าแก่ไม่มีอันตรายอะไร แต่พวกเรายุ่งกันขนาดนี้แถมยังบาดเจ็บทุกคน เขากลับนอนหลับกอดของใหม่อย่างสบายใจ ผมคันไม้คันมืออยากจะระเบิดจริงๆ!”

เถ้าแก่แบบนี้ เป็นเป้าหมายที่พวกพนักงานอยากจะระเบิดให้ตายใช่ไหม! สวี่ชิงหล่างพยักหน้า แสดงว่าเห็นด้วย

“ฮิๆ โอเค กลับไปบอกพวกอิงอิง คอยจับตาดูความเปลี่ยนแปลงอย่างเงียบๆ ก่อน ผมจะคอยดูอยู่ตรงนี้ แม่งเอ๊ยคิดไม่ถึงว่าอายุขนาดนี้แล้ว ยังต้องสวมบทเป็นสาวใช้ต้นห้อง”

“ผมจะออกไปก่อน มีเรื่องอะไรคุณก็บอกผม ที่นี่ยังมีสัญญาณอยู่”

“ผมรู้ คอยดูไปก่อน ถ้าหากมีอะไร ก็ระเบิดไปเลย”

สวี่ชิงหล่างเดินถอยออกไป ทนายอันใช้แขนข้างเดียวลูบกระเป๋าของตัวเอง ควักบุหรี่ออกมาหนึ่งมวน แล้วจึงเปลี่ยนท่านอนลงไป จุดบุหรี่สูบเข้าเต็มปอด จากนั้นพ่นออกมาอย่างแรง เขาคิดอยู่ตลอดเวลา สิ่งที่เหมือนจิ้งจอกและคล้ายแมวนั่นเป็นตัวอะไรกันแน่ แล้วทำไมมันถึง ‘ทำตัวกลมกลืน’ กับเถ้าแก่ของเขาขนาดนี้

ทนายอันไม่ทราบ และขี้เกียจคิดให้เปลืองเซลล์สมอง เพราะก่อนหน้านี้เขาก็คิดไม่ออกว่าทำไมเถ้าแก่ของตัวเองถึงมีความสัมพันธ์แบบนั้นกับอิ๋งโกว

“มีความรวดเร็วมาก เหมือนจิ้งจอกและแมว เหอะๆ และเหมือนเตียว เอ่อ…” ทนายอันเริ่มใช้ความคิดของตัวเองนับรายชื่อปีศาจที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์อย่างละเอียด นับไปนับมาแล้วเหมือนจะไม่มีเค้าอะไร แต่ตอนที่เขากำลังจะล้มเลิก ในหัวเกิดแสงสว่างวาบทันที ฮวาหูเตียว ฮวาหูเตียวสีทองประกายม่วงแกมแดง! ใน ‘ตำนานสงครามเทพเจ้า (เฟิงเสิน)’ ได้บันทึกเกี่ยวกับสัตว์ประหลาดตัวหนึ่ง ดูเหมือนจะเป็นอาวุธที่มีชีวิตของโม๋หลี่โซ่ว หนึ่งในสี่ขุนพลของตระกูลโม๋แห่งด่านเจียเมิ่งกวน ดุร้ายผิดปกติ แต่กลืนหยางเจี่ยนเข้าไป สุดท้ายจึงถูกหยางเจี่ยนฆ่าตายตอนอยู่ในท้องของมัน

โอ้วๆ ใช่ตัวเดียวกันไหม ทนายอันหันหน้าไปมองหนึ่งคนหนึ่งสัตว์ที่นอนหลับสนิทไม่รู้วันเดือนปีอยู่ตรงนั้น ถ้าหากเป็นตัวนั้นจริง อ้อไม่ ถึงแม้จะเป็นแค่สายพันธุ์เดียวกันเหมือนตัวนั้นที่อยู่ในตำนานสงครามเทพเจ้า ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่มีตัวตนที่น่ากลัวที่สุดก็ว่าได้! เมื่อลองคิดเชื่อมโยงถึงตอนที่มันใช้พลังโจมตีและความเร็วอันน่ากลัวต่อสู้กับเด็กผู้ชายและอิงอิงก่อนหน้านั้น แม้แต่ร่างของผีดิบก็ยังต้องเหงื่อตกยามที่อยู่ต่อหน้ามัน และเงาลวงตาเทพเจ้าแห่งท้องทะเลของสวี่ชิงหล่างก็ถูกมันฉีกขาดสะบั้นไปโดยตรง

ปีศาจ เมื่อพูดถึงสายเลือด หากดูจากการแสดงออกทางด้านกำลังและความสามารถแล้ว เหล่าเซียนที่อยู่ในป่าเก่าแก่ทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือที่ร้านหนังสือเคยสัมผัสมาทั้งหมด แม้แต่ถือรองเท้าให้มันก็ไม่มีสิทธิ์

ว่าแต่ถ้าแก่ตื่นมาตั้งแต่เมื่อไร สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ ร่างของเถ้าแก่ทำไมถึงยังย่ำแย่ ไม่มีวี่แววว่าจะดีขึ้นเลยสักนิด ทั้งๆ ที่แช่อยู่ใน ‘น้ำบำรุง’ กลับไม่มีปรากฏการณ์ของการเกิดใหม่แม้แต่นิดเดียว

อันที่จริงยังได้ผลอยู่บ้าง แต่เป็นเพราะมันช้าเกินไปและค่อยๆ ปรับจากภายในร่างกาย ดังนั้นทนายอันที่อยู่แต่ไกลจึงมองไม่ออก

เถาวัลย์แต่ละเส้นเหมือนกับหนวดเล็กละเอียด แผ่ขยายอยู่ภายในร่างกายของโจวเจ๋อไม่หยุด พวกมันกลายเป็นเส้นชีพจรของโจวเจ๋อ กระทั่งเป็นเส้นเลือด เริ่มทำการปรับปรุงร่างกายใหม่อีกครั้ง

เพราะว่ามันมองโจวเจ๋อเป็นพื้นดินที่ให้ตัวเองได้เติบโตหยั่งรากลึก และด้วยสัญชาตญาณของพืช ทำให้ต้องยึดรากที่อยู่ใต้เท้าของตัวเองให้มั่นคงแข็งแรง ดังนั้นสามารถพูดได้ว่า มันไม่ได้เป็นฝ่ายที่อยากจะช่วยปรับปรุงและฟื้นฟูสภาพร่างกายของโจวเจ๋อ

เถ้าแก่โจวรู้สึกเพียงคันตามร่างกาย สบายตัวเป็นอย่างมาก สบายจนทำให้ไม่อยากลืมตา ถ้าหากนี่คือความฝันอย่างนั้นก็เป็นฝันที่ไม่อยากตื่น

เจ้าตัวนั้นที่อยู่บนหน้าอกของเถ้าแก่โจวได้กำแบอุ้งเท้าเป็นระยะ ทำท่าจับไปมาอย่างไม่รู้ตัว แถมยังแลบลิ้นออกมาเลียปากของตัวเองเป็นบางครั้ง ดูเหมือนจะนอนหลับสบายเป็นอย่างมาก