ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 689
ตอนที่ 689 พลังที่แปลกประหลาด!
ใน ‘สวนผัก’ ติดกับร้านหนังสือ อุณหภูมิสูงเล็กน้อย รู้สึกเหมือนอยู่ในห้องซาวน่า หญิงสาวตัวดำถอดเสื้อกันหนาวใส่แค่เสื้อแขนสั้นตัวหนึ่งเท่านั้น แต่กลับยังมีเหงื่อไหลเหมือนเดิม
ตอนที่โจวเจ๋อเดินเข้ามา หญิงสาวตัวดำกำลังดึงคอเสื้อของตัวเอง ใช้พัดพัดเข้าไปข้างใน ถึงแม้จะรู้ว่าโจวเจ๋อเดินเข้ามา เธอก็ไม่ได้สำรวมอะไร ชีวิตที่ไม่มีร่องอกลึก ไม่มีอะไรต้องกลัว
โจวเจ๋อไม่ใช่คนขี้หนาว แต่ขี้ร้อน เดิมทีเขาอยากพูดว่าทำไมร้อนขนาดนี้ แต่ไม่ช้าก็เข้าใจ ก่อนหน้านี้ดอกไม้สีเหลืองดอกน้อยๆ บนเถาวัลย์เหล่านี้ ได้ดูดควันขาวเข้าไป และส่งผ่านเข้าไปยังใต้ดินโดยมีเดดพูลเป็นตัวนำแน่นอน ตามคำพูดของนักพรตเฒ่า ต่อไปร้านหนังสือไม่ต้องติดตั้งอุปกรณ์ดับเพลิงอะไรเลย
“คุณมาทำอะไร” หญิงสาวตัวดำมองโจวเจ๋อ
“ผมอยากฟื้นฟูแขนของผมกลับมา”
“อ้อ ได้”
“ผมอยากให้เร็วหน่อย”
“เร็วแค่ไหน”
“ตอนเช้าวันพรุ่งนี้ ผมอยากให้มันงอกออกมาเลย”
“ได้” ยังคงตอบอย่างรวดเร็วและรวบรัดมาก
โจวเจ๋อก็ไม่ได้ลีลา พูดตามตรงว่า “อย่างนั้นเริ่มตอนนี้เลย”
“ฉันยังพูดไม่จบ”
“ต้องการพูดเรื่องเงื่อนไขเหรอ”
“ฉันมีสิทธิ์พูดเงื่อนไขอะไรกับคุณ ฉันเป็นคนรักตัวกลัวตาย และชีวิตของฉันก็อยู่ในกำมือของคุณ คุณยกย่องฉันเกินไปแล้ว ฉันไม่กล้าทำเรื่องที่มีความเสี่ยงสูงอย่างนั้นหรอกค่ะ”
“อย่างนั้นคืออะไร”
“ถ้าอยากให้ช่วยรีบฟื้นฟูให้คุณ สามารถทำได้ค่ะ แต่ถ้าจับคุณลงไปปลูก แล้วให้เมล็ดเกิดการเติบโตในร่างกายของคุณ มันช้าเกินไป ไม่มีทางทำสำเร็จภายในเวลาที่คุณต้องการได้เลย”
“อย่างนั้นบอกวิธีทำมา”
“วิธีทำก็คือ ต้องให้ลูกชายบุญธรรมของคุณตัดแขนข้างหนึ่งของเขาออกมา แล้วปลูกถ่ายอวัยวะไปที่ร่างกายของคุณ ไม่ว่าอย่างไรแขนของเขาเป็นของที่มีอยู่แล้ว และไม่ต้องกังวลว่าจะถูกขจัดออก นอกจากนี้แขนของเขาได้ผลดีกว่าการใช้แขนของพืชแน่นอน ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด คุณอยากได้แขนคืนเร็วขนาดนี้ ก็เพื่อรอการต่อสู้ที่กำลังจะมาถึงใช่ไหม”
“แขนของเขา” โจวเจ๋อมองไปที่เดดพูล
เดดพูลยังคงโผล่ศีรษะอยู่บนพื้นเหมือนเดิม แม้แต่ตอนที่โจวเจ๋อกับหญิงสาวตัวดำพูดคุยกัน เขาก็ยังหลับตาไม่พูดเหมือนเดิม ราวกับว่าทั้งหมดไม่ความเกี่ยวข้องกับตัวเอง
“คุณคงไม่รังเกียจใช่ไหม ก็เหมือนกับเทคนิคการโคลนนิ่งมนุษย์ มันมีมูลค่ามหาศาล สามารถนำมาใช้ตอนที่ดำเนินการปลูกถ่ายอวัยวะ อันที่จริง ฉันกลัวว่าคุณจะกังวลว่าเขาจะใช้โอกาสนี้เข้าสิงร่างคุณ”
“คุณคิดว่าผมจำเป็นต้องกังวลไหม” ไม่ใช่การย้อนถาม แต่กำลังถามจริงๆ
หญิงสาวตัวดำส่ายหน้า มองโจวเจ๋อ “ฉันจะไปรู้ได้ยังไง ฉันไม่ใช่พยาธิที่อยู่ในท้องของเขานะ เหอะๆ”
“มาเถอะ ต้องเตรียมตัวอะไรบ้าง”
“คุณช่างตรงไปตรงมาจริงๆ” หญิงสาวตัวดำเอ่ยชม
โจวเจ๋อก็ไม่อธิบาย ไม่ใช่เพราะความตรงไปตรงมาอะไร แต่เรื่องของการสิงร่าง ช่วงนี้ตัวเขาประสบพบเจอมามากเกินไป เรื่องที่หลี่ซิ่วเฉิงทำไม่สำเร็จ เขาไม่เชื่อว่าเดดพูลจะทำได้ ถ้าหากเดดพูลคิดเป็นอื่นจริง ภูเขาไท่ซานที่อยู่ในส่วนลึกของจิตวิญญาณเขาสามารถบดขยี้ได้มากพอ
แน่นอนว่า สิ่งเหล่านี้ไม่ควรพูดมากเกินไป และยิ่งไม่ต้องไปต่อรองราคา จิตใจคนเรา กลัวมากที่สุดก็คือการลองใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล