ยมทูตพาร์ตไทม์แห่งร้านหนังสือยามวิกาล นิยาย บท 79

ตอนที่ 79 ทำความสะอาดครั้งใหญ่!

“นี่…แม่งทำห่าอะไร!”

โจวเจ๋อถามถังซือ

เห็นได้ชัดว่า ก่อนหน้านั้นที่หญิงสาวพูดว่า “อา ถ้าคุณไม่ช่วยฉัน ฉันก็จะตายให้คุณดู!”

ความจริงแล้วก็แค่พูดเฉยๆ ก็เหมือนกับครูประจำชั้นที่มักจะพูดกับนักเรียนตัวเองว่า “พวกเธอเป็นรุ่นที่ฉันดูแลดีที่สุด!”

แต่ความเป็นจริงแล้วเขาก็พูดแบบนี้กับทุกรุ่น จะคิดจริงจังไม่ได้

โจวเจ๋อคิดไม่ถึงว่าเธอจะฆ่าตัวตายจริงๆ และผู้หญิงอย่างเธอเป็นไปไม่ได้ที่จะฆ่าตัวตาย เธอรักตัวเองขนาดนั้นจะฆ่าตัวตายได้อย่างไร

แต่เธอก็มือไวเกินไป กระทั่งคำขู่ประโยคที่สอง หรือแม้แต่น้ำตาที่ยังไม่ทันไหลออกมา ก็ใช้มีดเล็กแทงคอของตัวเองแล้ว

โดยเฉพาะสีหน้าที่ตกตะลึงของเธอ ยิ่งอธิบายได้ชัดเจนว่า แม้แต่ตัวเธอเองที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ยังทำสีหน้างุนงง

ฉันเป็นใคร ฉันอยู่ที่ไหน โอ้พระเจ้า ฉันฆ่าตัวเองตายเหรอ!

และคำอธิบายที่เหลือเพียงอย่างเดียวก็คือ มีคนควบคุมมีดของเธอ เพื่อให้เธอ ‘ฆ่าตัวตาย’ สำเร็จ และคนที่สามารถทำได้เช่นนี้ ก็อยู่ชั้นบนของตัวเอง

ไม่แน่ฆาตกรคนนั้นกำลังเคี้ยวลูกอมรสนมตรากระต่ายขาวอยู่ในปากก็เป็นได้

“เกิดอะไรขึ้นๆ!”

นักพรตเฒ่าที่กำลังทำกับข้าวอยู่ร้านข้างๆ ได้ยินเสียงตะโกนของโจวเจ๋อจึงวิ่งกลับมาทันที เมื่อเห็นหญิงสาวล้มอยู่บนพื้น เขาจึงตกใจทันที

“อ้าว สาวน้อยเป็นอะไรละ!” นักพรตเฒ่าเดินเข้าไปทันทีเตรียมจะช่วยคน

โจวเจ๋อเดินขึ้นไปข้างบนทันที เขาเห็นถังซือยังคงนอนอยู่บนเสื่อเหมือนเดิม

“คุณหมายความว่ายังไง”

“ใจเย็นๆ ค่ะ” ถังซือหัวเราะ ร่างกายของเธอไม่สามารถขยับได้ ตอนนี้จึงได้แต่พูดและหัวเราะ “คราวนี้ สั่งให้คนรับใช้ของคุณมานอนเป็นเพื่อนฉันได้หรือยังคะ”

“คุณอยากทำร้ายผมให้ตายเหรอ!” โจวเจ๋อถาม

ถังซือตกใจเล็กน้อย “ไม่ควรขอบใจฉันเหรอคะ”

“ขอบใจทำบ้านะสิ!” โจวเจ๋อเตะถ้วยน้ำชาที่อยู่ตรงหน้า น้ำที่อยู่ข้างในหกลงพื้น ส่วนแก้วก็ลอยไปกระแทกกับกำแพง

“ฉันไม่เชื่อว่าคุณมองไม่ออก ไม่อย่างนั้นทำไมคุณถึงไม่เข้าไปช่วย คุณเป็นหมอ การช่วยชีวิตคนน่าจะเป็นสัญชาตญาณของคุณ! คุณไม่ได้เข้าไปช่วยทันที แต่กลับขึ้นมาถามฉัน หรือว่าคุณคิดจะเบี้ยวอยากทำไขสือ” ถังซือพูดเสียงทุ้มหนัก

“ก็เพราะว่าผมมองออก ดังนั้นถึงไม่สนใจเธอ คุณรู้ไหมว่าตราประทับในมือของผมใครเป็นคนให้ผม คุณรู้ไหมว่าผีสาวไร้หน้าคนนั้นตอนนี้ยืนอยู่ฝั่งไหนกันแน่! คุณรู้ไหมว่าใครเป็นคนปล่อยยมทูตตนอื่นออกมา แล้วไปหาเรื่องพ่อหนุ่มของคุณที่หรงเฉิง คุณคิดว่าคุณเก่งมากใช่ไหม คุณคิดว่าคุณฉลาดมากใช่ไหม คุณรู้สึกว่าทุกคนมึนเมา แต่มีผมที่ได้สติคนเดียว! ทันทีที่คุณลงมือ เท่ากับว่าคุณบอกเธอว่าคุณอยู่กับผมที่นี่ไม่ใช่เหรอ”

ถังซือไม่พูด จู่ๆ เธอรู้สึกอึดอัดใจและละอายใจอยู่บ้าง

แสดงว่าโจวเจ๋อมองออกนานแล้วจริงๆ เขาจงใจที่จะประจบเอาใจให้ผ่านๆ ไป แต่ตัวเองกลับอวดฉลาดยื่นขาเข้ามาแทรก ผลักเรื่องราวลงสู่เหวลึกอย่างมิอาจคาดเดาได้

“โอ้ย แม่งเอ้ย อย่าพันข้าๆ! หายใจไม่ออกแล้ว!!!” นักพรตเฒ่าร้องตะโกนดังมาจากข้างล่าง

โจวเจ๋อมองถังซือที่นอนนิ่งไม่ขยับอยู่ตรงนั้น ด้วยแววตาลึกซึ้งหนึ่งที แล้วส่ายหน้า

“ยายโง่”

ต่อจากนั้นโจวเจ๋อก็ลงมาข้างล่าง และเห็นว่าในร้านหนังสือ นักพรตเฒ่าถูกเส้นผมกลุ่มหนึ่งห่อทีละก้อนๆเหมือนผีดิบที่มีขนสีดำในสุสาน และหญิงสาวที่นอนล้มอยู่กับพื้นคนนั้น ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย

นิ้วของโจวเจ๋อมีเล็บงอกออกมา แล้วเดินเข้าไปจับเส้นผมโดยตรง

“ฉับๆๆๆ!” เสียงเส้นผมถูกตัดดังไม่หยุดแล้วผมก็ปลิวออกมา

แต่เส้นผมที่เหลือ กลับหมุนวนอยู่บนพื้นเหมือนหน้าคนในภาพวาดหมึกจีนทั่วไป งดงามและโบราณเป็นอย่างมาก แต่หากมองอย่างละเอียด จะเห็นว่าใบหน้านี้ ไม่ได้มีโครงหน้าที่ชัดเจน

“ควบคุมวัตถุ ความสามารถใหม่ของคุณเหรอ” เสียงของผู้หญิงดังไปทั่วร้านหนังสือ ท่ามกลางความว่างเปล่า ราวกับเสียงโหยหวนที่มาจากนรก

“หรือว่า ฉันได้ค้นพบสิ่งใหม่ เป็นการค้นพบที่น่าประหลาดใจอย่างมาก”

ผีสาวไร้หน้าเหมือนพึมพำกับตัวเอง ในความเป็นจริงนั้น เธอกำลังแสดงพลัง เหมือนกับขู่ว่าตัวเองจับจุดด้อยของศัตรูได้แล้ว

อันที่จริงตลอดเวลาที่ผ่านมาโจวเจ๋อไม่เข้าใจว่าทำไมผีสาวไร้หน้าถึงเกลียดตัวเองขนาดนี้ หรือเป็นเพราะเหตุผลที่ตัวเองใช้เล็บข่วนเธอตอนที่อยู่ในสระนรกหรือ หรือว่าเธอมีจุดประสงค์อย่างอื่นกับตัวเอง อย่างเช่นตอนที่เธอแผดเสียงคำรามอย่างบ้าคลั่งตอนที่ตัวเองออกมาจากนรก

แต่ขอเป็นเพียงคนปกติทั่วไป จะรู้สึกโกรธมากต่อพฤติกรรมทำตัวเย็นชาของคุณกับเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง

ก่อนหน้านั้นจริงๆ แล้ว โจวเจ๋อมองออก เพราะทั้งหมดทั้งมวล มันราบรื่นเกินไปและเป็นธรรมชาติเกินไป

เบาะแสเชื่อมต่อกับหญิงสาวคนนี้รวมกันเป็นเส้นตรง เธอใช้วิธีที่เหมาะสมที่สุด เหตุผลที่สมควรที่สุด มาปรากฏตัวต่อหน้าตัวเอง และเชื่อมต่อกับชีวิตและทิศทางของตัวเองก่อนหน้านั้นอย่างราบเรียบ

ไม่มีการจู่โจมในทันที แต่กลับเป็นการโจมตีอย่างกะทันหันที่สุด เธอต้องการความสมบูรณ์แบบมากเกินไปและจริงจังเกินไป มีเครื่องเตือนใจที่เธอปลอมตัวเป็นหมอหลินก่อนหน้านี้ คิดจะหลอกให้โจวเจ๋อติดกับอีกครั้ง ยากมาก

แน่นอนว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ โจวเจ๋อไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นหลังจากที่เห็นสภาพของตัวเองในครั้งนั้น ยังจะกล้ามาปรากฏตัวต่อหน้าตัวเอง ยังจะกล้ายั่วยวนตัวเอง และยังจะกล้าขอร้องให้ตัวเองช่วยเหลือ

คราวที่แล้วเธอคิดจะยั่วตัวเองจริงๆ แต่โดนการปฏิเสธอย่างเย็นชาของตัวเอง เธอคิดว่าเธอเป็นหยางกุ้ยเฟยเหรอยังจะกล้ามาอีก