Your Talent Is Mine ระบบคัดลอกพรสวรรค์ นิยาย บท 109

บทที่ 109 กลับฐานหลินไห!

ฐานหลินไห่

นักรบยังคงออกไปล่าสัตว์อสูรในป่า คนธรรมดาหรือผู้ฝึกยุทธ์ต่างทํางานเหมือนทุกๆวัน โดยไม่ได้สัมผัสถึงการมาถึงของคลื่นสัตว์อสูรเลยแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่าฐานทัพทะเลมารได้ละทิ้งฐานหลินไห่ไปแล้ว พวกเขาไม่ได้แจ้งให้ทุกคนในฐานหลินไห่รู้เรื่องนี้เลย

แต่เหล่าผู้อาวุโสของฐานหลินไห่กลับสังเกตเห็นสถานการณ์ที่แปลกประหลาด พวกเขาไม่ได้พบฝูงสัตว์อสูร แต่พบว่าคนของหอยุทธ์และธนาคารทะเลมารอพยพออกไปอย่างลับๆ

เมื่อพบเหตุการณ์เช่นนี้เหล่าผู้มีอํานาจในฐานหลินไห่ก็จัดประชุมทันที

ปรมาจารย์หลี่และผู้ฝึกยุทธจํานวนมากมารวมตัวกันที่ตระกูลหลิน

ถึงอย่างไรตระกูลหลินก็เป็นผู้นําในนาม ดังนั้นการจะจัดประชุมที่ตระกูลหลินจึงเป็นเรื่องธรรมดา

แต่ครั้งนี้ผู้ที่เป็นประธานในการประชุมไม่ใช่หลินว่านหลี่ แต่เป็นปรมาจารย์หล และมีเพียงผู้เฒ่าหลี่เท่านั้นที่มีคุณสมบัติในการจัดประชุมครั้งนี้

ตาเฒ่าหลี่กล่าว “ทุกท่าน ข้าเดาว่าพวกเจ้าน่าจะกันรู้ดีแล้ว เหล่าผู้อาวุโสของหอยุทธในตลาดมืดต่างจากไปอย่างลับๆ ผู้นําหอยุทธก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย หอยุทธตอนนี้เหลือเพียงผู้ฝึกยุทธที่เดิมที่เป็นคนของฐานหลินไห่เราเท่านั้น นอกจากนี้ธนาคารทะเลมารก็เช่นกันผู้บริหารระดับสูงได้หายตัวไปเกือบหมด จากการสืบสวนคร่าวๆจึงได้รู้ว่าพวกเขากลับไปที่ฐานทะเลมาร”

“กลับไปที่ฐานทะเลมาร?”

ผู้ฝึกยุทธ์กลุ่มใหญ่ต่างขมวดคิ้ว

“เกิดเหตุขึ้นที่ฐานทะเลมารเหรอ?” ผู้ฝึกยุทธุ์ถาม

ตาเฒ่าหลี่ส่ายหัว “ข้าไม่แน่ใจ บางทีอาจมีเหตุร้ายเกิดขึ้นที่ฐานทะเลมาร แต่หากเลวร้ายกว่านั้นคือมีบางอย่างกําลังจะเกิดขึ้นที่ฐานหลินไห!”
“อะไรนะ? มีบางอย่างเกิดขึ้นที่ฐานหลินไห?”

นักรบผู้เชี่ยวชาญที่เดิมที่เป็นคนของฐานเขียวเหล็กร้องออกมาด้วยความตกใจ

เขาเพิ่งผ่านเหตุการณ์ที่ฐานเขียวเหล็กล่มสลายได้ไม่นาน หรือว่าฐานหลินไห่จะเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกครั้ง?

ในเวลานี้ ตาเฒ่าหลี่ก็กล่าวเพิ่มเติม “พวกเจ้าลองคิดดูสิ ถ้าเกิดเกิดเรื่องขึ้นที่ฐานทะเลมาร ธนาคารและหอยุทธ์จะกลับไปเพื่ออะไร พวกเขาเป็นเพียงคนชั้นล่างของฐานทะเลมารเท่านั้น พวกเขาจะใช้ชีวิตอย่างสะดวกสบายอย่างที่ฐานหลินไม่ได้อย่างไร? แต่ตอนนี้พวกเขากลับหนีไปหมดแล้ว เห็นได้ชัดว่าพวกเขารีบร้อนที่จะออกจากฐานหลินไห่ของเรา และไม่ต้องการอยู่ที่นี่ นอกจากฐานหลินไห่กําลังจะตกอยู่ในอันตรายแล้ว ข้าก็คิดเหตุผลอื่นไม่ออก”

“เราสามารถติดต่อฐานทะเลมารได้หรือไม่? มันจะดีกว่าหากเราสอบถามจากพวกเขา!”
หลินว่านหลี่ขมวดคิ้ว

“ติดต่อไม่ได้!” ตาเฒ่าหลี่ส่ายหัว “อุปกรณ์สื่อสารทั้งหมดที่สามารถติดต่อได้ถูกนําออกไปแล้ว อุปกรณ์สื่อสารที่พวกเราซื้อมาก็สามารถใช้ได้แต่ในฐานหลินไห่เท่านั้น ไม่สามารถติดต่อคนของฐานทะเลมารได้”

“เป็นไปได้ไหมว่าฝูงสัตว์อสูรที่ทําลายฐานเขียวเหล็กกําลังจะมาที่ฐานหลินไห่? ผู้นําของสัตว์อสูรกลุ่มนั้นคือสัตว์อสูรระดับราชา แม้ว่ามันจะเป็นสัตว์อสูรระดับราชาที่อ่อนแอ แต่เพียงแค่มันหายใจก็เพียงพอที่จะฆ่าพวกเราได้ หากสัตว์อสูรราชาบุกเข้ามา ฐานหลินไห่ก็มิอาจต้านทานได้ ดังนั้นคนของหอยุทธและธนาคารจึงรีบหลบหนีออกไป”

นักรบคนหนึ่งคาดเดา

“ไม่น่าเป็นไปได้!”

ตาเฒ่าหลี่โต้กลับ “ข้าส่งคนไปตรวจสอบแล้ว ฝูงของสัตว์อสูรตัวนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ มันไม่น่าจะมายังฐานหลินไห่ นอกจากนี้ ต่อให้เป็นสัตว์อสูรระดับราชามันก็ยังคงไม่เปิดฉากโจมตีง่ายๆ สัตว์อสูรระดับราชาตัวนั้นก็เป็นเพียงสัตว์อสูรระดับราชาที่ยังอ่อนแอ อีกทั้งยังเป็นสัตว์อสูรระดับราชาที่ใช้วิธีการพิเศษในการยกระดับ พลังการต่อสู้ที่แท้จริงเทียบได้กับอสูรระดับราชาครี่งก้าวเท่านั้น ความเร็วของมันยังคงด้อยกว่าสัตว์อสูรระดับราชาอื่นๆ ฐานทัพทะเลมารมีระดับราชาอยู่ไม่น้อย เพียงแค่ส่งระดับราชามาคนเดียวก็เพียงพอที่จะทําลายฝูงสัตว์อสูรนั้นได้แล้ว ”

“แล้วเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”

นักรบผู้เชี่ยวชาญบางคนเริ่มกังวล

“ทําไมเราไม่ไปหลบภัยที่ฐานทะเลมารล่ะ?

มีนักรบผู้เชี่ยวชาญเสนอ

“ไม่ได้!”

หลินว่านหลีเป็นคนแรกที่ไม่เห็นด้วย

“พวกเราในที่นี้ส่วนใหญ่มาจากตระกูล หรือว่าพวกเจ้าจะละทิ้งตระกูลตนเอง? แล้วจะแน่ใจได้ อย่างไรว่าไม่เกิดเหตุขึ้นที่ฐานทัพทะเลมาร? หากฝ่ายนั้นกําลังต่อสู้อยู่ พวกเราไม่ไช่รนหาที่ตายหรอกหรือ?”

คําพูดของหลินว่านหลได้รับการเห็นด้วยจากผู้ฝึกยุทธจํานวนมาก และนักรบผู้เชี่ยวชาญที่เสนอขึ้นเมื่อครู่ ก็หลบหน้าทันที

ในตอนนั้นเอง นักรบชั้นยอดคนหนึ่งก็รีบเข้ามารายงาน

“ปรมาจารย์ ท่านนักรบผู้เชี่ยวชาญ แย่แล้ว มีสัตว์อสูรที่น่ากลัวบุกมายังฐานของเราแล้ว!”

ผู้มาพูดอย่างลนลาน

ตาเฒ่าหลี่รีบถามว่า “สัตว์อสูรอะไร? เกิดอะไรขึ้น ?”