อยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นสาม นิยาย บท 3

“คุณลม! ผาบ้าไปแล้ว!” ยลดากรีดร้อง

คำโวยวายของเธอทำให้วาโยไม่พอใจ ใบหน้าของเขามืดลง

ความจริงก็คือ วาโยเข้าใจว่าทำไมลูกของเขาถึงมองว่าผู้หญิงคนนั้นน่ารังเกียจ ภูผาเป็นเด็กอ่อนไหว ดังนั้นเขาจึงต้องรู้ว่ายลดารู้สึกอย่างไรกับเขาจากคำพูดธรรมดา ๆ ของเธอ

การที่ยลดากล่าวหาว่าเขาบ้าก็เพียงพอแล้วที่จะพิสูจน์ว่าเธอไม่ได้รักเด็กคนนี้เลย

หกปีก็เพียงพอแล้วที่วาโยจะได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของยลดา

ถ้าไม่ใช่เพราะภูผา วาโยคงไล่ผู้หญิงคนนั้นออกจากบ้านไปแล้ว

“ภูผา หยุดแถอะ กลับไปนอนเถอะ” ในที่สุดวาโยก็ขัดจังหวะ แต่เด็กชายก็จ้องมาที่เขาแทนเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“ผมจะไปก็ต่อเมื่อเธอยู่” เขาสวนกลับ แต่เมื่อทั้งภูผาและวาโยหันกลับมา ปรียาดาก็หายตัวไปเสียแล้ว

เธอหนีไปเหรอ?

ภูผายิ้มเยาะพ่อของตนและพูดต่อ “พ่อมันไร้ประโยชน์ พ่อไม่สามารถแม้แต่จะจับตาดูเธอ”

วาโยพูดไม่ออก

เมื่อยลดาเห็นว่าภูผาสงบลงแล้ว เธอจึงดึงเขากลับเข้าไปในอ้อมแขนและกอดเขาไว้แม้ว่าเด็กชายจะพยายามดิ้นรนให้หลุดพ้นก็ตาม “ผา คนนั้นคือพี่สาวของแม่ ป้าของเรา เธอท้องก่อนแต่ง คุณปู่เลยไล่เธอออกจากครอบครัว มันคงจะดีที่สุดถ้าเราอยู่ห่างจากเธอ เธอจะส่งอิทธิพลแย่ ๆ ให้เรา”

“ไม่เห็นต้องพูดให้ฟังขนาดนั้น” วาโยตำหนิ

ภูผาเย้ยหยันเช่นกัน คุณเป็นผู้หญิงไม่ดี ในที่สุดคุณก็แสดงธาตุแท้ออกมาแล้ว ผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าคุณไม่ใช่แม่ของผม แม่คนอื่นมองลูก ๆ ด้วยความรัก แต่ตอนคุณมองมา ผมเห็นแต่ความโลภในดวงตาของคุณเท่านั้น สักวันผมจะตามหาแม่ที่แท้จริงให้เจอและเปิดโปงคุณซะ

…

ณ ห้องชุดชั้นห้าในเชอร์เบทคอนโดมิเนียม ปรียาดาร้องด้วยความโมโหเมื่อเห็นความยุ่งเหยิงในบ้าน “ดาวเหนือ! มานี่เดี๋ยวนี้!”

โฮ่ง!

เสียงเห่าแหลมดังมาจากห้องด้านขวา สุนัขสวมกางเกงในวิ่งเข้ามาหาปรียาดาด้วยความตื่นเต้น แต่หญิงสาวกลับใช้เขาดันมันจนล้มลงก่อนจะได้ยินเสียงโหยหวนตามมา

ดาวเหนือตกใจเมื่อออกมาแล้วเห็นสุนัขกำลังเห่าหอน

เป็นอะไรเนี่ย หรือแม่ถึงวัยทองก่อนกำหนด?

“ฉันบอกแล้วไงว่าอย่าทำบ้านรก ไส้กรอก! บ้านแพงมากนะ! นายต้องโดนลงโทษที่ทำให้บ้านรก มาดูซินายทำอะไร อ๊ะ เธอเตะนายเหรอ? ขนร่วงหมดเลย!” ดาวเหนือแสดงความคิดเห็น

ไส้กรอกนอนร้องบนพื้นราวกับกำลังกล่าวหาว่าดาวเหนือเป็นคนหน้าซื่อใจคด

ปรียาดาเห็นการกระทำของลูกชายแล้วพูดเอ่ยขึ้น “แม่จะให้เวลาหนึ่งชั่วโมง ถ้าแม่ออกจากห้องทำงานแล้วยังเหมือนเดิม แม่จะจับเราโยนออกไปนอกหน้าต่าง”

ดาวเหนือฉุนเฉียวเมื่อได้ยินเช่นนั้น “นี่คือวิธีที่แม่ทำกับผมหลังจากช่วยแม่มาเหรอครับ คนจากตระกูลธนโสภณเกือบจะได้ตัวแม่ไป ถ้าไม่ใช่เพราะผม แม่ก็ไม่รอดแล้ว พอกลับบ้านมาก็ขู่กันแบบนี้เลยเหรอ”

“ลูกลืมไปแล้วหรือว่าเงินสามพันล้านที่แม่ขโมยมาอยู่ในกระเป๋าเหนือหมดแล้ว? ถ้าเกิดอะไรขึ้น ลูกจะเป็นคนแรกที่พวกนั้นตามล่า!” ปรียาดาเย้ยหยัน บีบแก้มของเขา

…

ในขณะเดียวกัน สิ่งต่าง ๆ ก็วุ่นวายขึ้นที่ครอบครัวธนโสภณ

วาโยนั่งอยู่บนโซฟาเงียบ ๆ ในห้องนั่งเล่นพร้อมกับขมวดคิ้วด้วยความโกรธ

ตรงข้ามเขา ยลดานั่งลงอย่างแข็งทื่อขณะสำรวจใบหน้าคมว่ามีการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ในการแสดงออกของเขาหรือไม่

ถ้ามันไม่อยากฉันแต่งงานกับคุณลม ฉันจะฆ่าเด็กสารเลวนี่ซะ

ไม่! ฉันไม่สามารถปล่อยให้เรื่อแบบนั้นเกิดขึ้นกับฉันได้ ฉันต้องให้เธอออกจากฮอลส์เบย์!

โครม!

ยลดายิ้มเยาะ ดี ทำต่อไปนะไอ้หนู พ่อแกอาจจะไม่ปลื้มแก ถึงตอนนั้นฉันจะได้มีลูกชายอีกคนมาแทนแก

แม้จะไม่รู้จักชื่อของเธอ แต่ภูผาก็ยังต้องการให้ปรียาดาอยู่เคียงข้างเขา เธอคงหนีไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่เพราะผู้หญิงเสแสร้งคนนั้น!

ไอ้ตัวแสบนั่นพูดจาฉะฉานแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?