แอบรัก นิยาย บท 102

"ฮ่าๆๆๆ บ้านในเมืองอย่างน้อยๆราคาก็ต้องห้าหกแสนหยวน ไหนจะมีรถอีก อืม ยังไงก็ต้องไปเอาคืนมา" อันธพาลคนนั้นพูด

"พรุ่งนี้ฉันจะไปเป่าหูทุกคน และบังคับถามซูเฉิน ส่วนนายก็มีหน้าที่ปลุกระดม หลังจากเสร็จเรื่องแล้ว พวกเราสองคน......ฮ่าๆๆๆๆๆ" ซูเอ้อหูพูดจบ เขาก็นึกถึงภาพตอนตัวเองรวย

ผู้หญิงรังแกง่าย ในเมื่อตอนนี้ซูเอ้อหูทำจนได้มาแล้วหนึ่งแสนหยวน หลังจากนี้อีกหลายแสนหยวน เขาก็คิดว่าเขาสามารถแย่งมาอยู่ในมือเขาได้

"งั้นก็ต้องพึ่งพี่เอ้อหูแล้วแหละ ต่อไปฉันก็จะอยู่กับพี่ด้วย" คนอันธพาลคนนั้นพูด

ซูเฉินได้ยินแล้ว เขาทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เขาผลักประตูและเดินเข้าไป

"ซู.........." เมื่อเห็นว่าซูเฉินเดินเข้ามา อันธพาลและซูเอ้อหูก็รีบยืนขึ้น และทำหน้าตาระแวง

ซูเฉินส่งเสียงหึ่ย หันหน้าไปเห็นในมือของคนอันธพาลถือมีดปอกผลไม้อยู่ เขาก็เลยตกใจ และพูดว่า " ฉันกลับมาเอากุญแจ พวกนายกินกันต่อเถอะ"

พูดจบ ซูเฉินก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เดินไปที่เก้าอี้และหยิบกุญแจขึ้นมา

เห็นท่าทางของซูเฉินแล้ว ซูเอ้อหูและคนอันธพาลก็ไม่แน่ใจว่าซูเฉินได้ยินที่พวกเขาพูดหรือไม่

แต่ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่จะหาเรื่อง เกิดซูเฉินหนีไปขึ้นมา งั้นแผนทั้งหมดที่วางไว้ก็จะล้มเหลว ถึงเวลานั้นต่อให้ซูเอ้อหูไปหาซูเฉินที่เจียงเฉิง ซูเอ้อหูก็จะไม่มีอำนาจในมืออีกแล้ว

"ซูเฉิน งั้นนายดื่มต่ออีกหน่อยมั้ย?" ซูเอ้อหูลองถามซูเฉินดู เพื่อจะดูสีหน้าทางทางของซูเฉิน

"กินไม่ได้แล้ว เริ่มรู้สึกมึนหัวแล้ว" ซูเฉินพูดน้ำเสียงปกติ ไม่ได้แตกต่างกับก่อนหน้านี้

ในขณะที่ลังเลอยู่นั้น ซูเฉินก็ถือกุญแจและเดินไปถึงหน้าประตู พร้อมพูดว่า " โอเค ฉันไปก่อนนะ"

"เดินดีดีนะ" ซูเอ้อหูพูด

ได้ยินแบบนั้น ซูเฉินก็ไม่อยู่แสดงละครต่อแล้ว เขาหันหลังกลับและเดินออกไป

เมื่อซูเฉินเดินออกจากประตูไปแล้ว อันธพาลคนนั้นก็เดินมาข้างๆซูเอ้อหูในมือยังถือมีดอยู่ และถามว่า " พี่เอ้อหู พี่จะเอาอย่างไรดี?"

"ไม่ต้องสนใจเขาก่อน ฉันเดาว่าเขายังไม่ได้ยินอะไร.....อีกอย่าง ต่อให้เขาได้ยิน แล้วเขาจะทำอะไรได้? ตอนนี้ไม่มีรถกลับเจียงเฉิงแล้ว พรุ่งนี้ตอนจัดงานศพพวกเราก็ทำตามแผนที่วางไว้" ซูเอ้อหูพูด

"ได้" คนอันธพาลตอบรับ

เมื่อดื่มเหล้าเสร็จ ซูเอ้อหูก็เริ่มมีอารมณ์ เขาก็เลยถือจานที่มีไก่เหลืออยู่ครึ่งจาน เดินไปหาเฉินซู่ชิว

ส่วนคนอันธพาลก็ไปซุ่มอยู่ใกล้ๆบ้านของซูเฉิน เพื่อป้องกันไม่ให้ซูเฉินหนีไปไหนได้

เขาก็เลยมาเฝ้าไว้

.............................

อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่ซูเฉินเดินกลับมาถึงบ้านแล้ว ในใจก็คิดว่าจะรับมือซูเอ้อหูอย่างไรดี

ถ้าเขาเป่าหูปลุกระดมคนในหมู่บ้าน งั้นเขาและพ่อแม่ก็ต้องโดนคนในหมู่บ้านต่อว่า ตอนนี้ตระกูลซู.........ซูต้าจ้วงก็โดนหมอจางฆ่าตายไปแล้ว ซูเจิ้งก็มาจากไปก่อนวัยอันควร ซูเอ้อหูก็ถูกคนในหมู่บ้านดูถูกมาโดยตลอด ถ้าครอบครัวของซูเฉินยังมาโดนคนในหมู่บ้านต่อว่าอีก ตระกูลซูในหมุ่บ้านนี้ก็คงจบเห่แล้ว

คิดถึงตรงนี้ "หายนะทั้งหมดก็เกิดเพราะความโลภ" ซูเฉินพูดคนเดียว

แต่วิธี...........................

ก็ยังไม่มีอยู่ดี!

ส่วนคนอันธพาลก็ไปคอยดูซูเฉิน เพื่อป้องกันไม่ให้ซูเฉินหนีไป

ได้ยินแบบนี้ แผ่นหลังของซูเฉินก็ชเปียกไปด้วยเหงื่อ เพราะเขารู้ว่า เมื่อคืนอันธพาลคนนี้ถือมีดปอกผลไม้อยู่............

ส่วนเรืองที่ซูเอ้อหูและเฉินซู่ชิวตาย จากการชันสูตรศพพบว่า ตอนที่เฉินซู่ชิวกินอาหารอยู่ เธอก็โดนซูเอ้อหูถอดกางเกง หลังจากนั้นเธอกฌโดนเขาจับกดข้างๆโลงศพ ตอนที่ซูเอ้อหูกำลังจะทำอะไรเธอนั้น จู่ๆรูปถ่ายของซูเจิ้งก็ตกลงมา ทำให้กรอบรูปแตก หลังจากนั้นเฉินซู่ชิวก็คลั่ง

อาจจะเป็นเพราะว่าเธอเห็นรูปลูกชายตัวเอง เฉินซู่ชิวก็เลยสะเทือนใจ เธอเลยหยิบเศษกระจกแทงซูเอ้อหูตาย

ส่วนทำไมเฉินซู่ชิวต้องฆ่าตัวตาย? เรื่องนี้ไม่มีใครรู้ เพราะเธอเป็นคนบ้า..............

หรือวินาทีนั้นเธอไม่ได้บ้า เธอก็เลยเลือกที่จะฆ่าตัวตาย!

........................

ซูเฉินหังคำอธิบายของเจ้าหน้าที่ตำรวจ ตอนนั้นเขาเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี เขารู้สึกว่า หรือว่านี่...อาจจะเป็นจุดจบที่ดีที่สุดแล้ว

ต่อมาคนอันธพาลคนนั้นจะเป็นอย่างไร ซูเฉินเองก็ไม่รู้.............................ง

เนื่องจากเกิดคดีฆาตกรรม ศพของซูเจิ้งก็เลยต้องรีบเอาไปฝัง ส่วนศพของเฉินซู่ชิว จากคำพูดของคนอันธพาล ทำให้รู้ว่าซูเอ้อหูได้เงินมาหนึ่งแสนหยวน ตระกูลซูก็เลยนำเงินจำนวนนี้เอาศพของเฉินซู่ชิวฝังข้างๆศพของซูเจิ้ง!

แต่เป็นการฝังศพแบบเงียบๆ ไม่ได้จัดงานศพ ซูเฉินเองก็ไม่ได้กลับไปร่วม

หลังจากที่ซูเฉินกลับมาที่มหาวิทยาลัยแล้ว ซูเฉินก็ไม่สบาย ร่างกายอ่อนเพลีย เป็นไข้ กว่าร่างกายของเขาจะกลับมาปกติก็ถึงวันหยุดสุดสัปดาห์แล้ว

เสาร์อาทิตย์นี้ ซูเฉินรับปากจ้าวซีว่าจะไปเป็นเพื่อนเธอตั้งแคมป์ในป่า ถึงแม้จ้าวซีจะเป็นห่วงสภาพร่างกายของซูเฉิน บอกว่าเธอไม่ไปแล้ว แต่ซูเฉินก็รู้สึกว่า ช่วงที่ผ่านมาเขาอยู่แต่ในหอพักทุกวัน ก็ควรจะออกมาทำกิจกรรมข้างนอกบ้าง...............