แอบรัก นิยาย บท 104

แค่ซูเฉินกัด ทำให้จ้าวซีทนไม่ไหวสั่นไปทั้งร่างกาย

"โอ้ว......โอ้ว.......อ๊า"

เสียงร้องลากยาว จ้าวซีควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว เสียงของเธอก็ดังกว่าปกตินิดหน่อย

ซูเฉินรู้สึกว่ามีอะไรอุ่นๆออกมาจากร่างกายของจ้าวซีไหลเต็มนิ้วของเขา ตอนที่เขามือนิ้วออกมา นิ้วก็เปียกเต็มไปหมด และยังมีที่หยดมาบนฝ่ามือของเขา

ซูเฉินมองสิ่งที่อยู่ในมือ และเขาก็ยิ้ม

"ห้ามดู"จ้าวซีหน้าแดงเหมือนแอปเปิ้ล จนกระทั่งแดงเหมือนดอกกุหลาบสีแดง

ซูเฉินยิ้มและพูดว่า "โอเคๆ ไม่ดูๆ"

"และก็ห้ามยิ้มด้วย นายนี่มันร้ายจริงๆ "จ้าวซีโกรธมาก เธอรีบหยิบกระดาษทิชชู่ออกมา และเช็ดนิ้วมือให้ซูเฉินจนแห้ง ต่อมาเธอยังเห็นว่าเขายังคงทำหน้าตายิ้มๆ เธอก็ยิ่งอายเข้าไปอีก

"ไม่เล่นกับนายแล่ว!"

จ้าวซีจะร้องไห้ออกมาแล้ว เธอหันหลังกลับ เอาหน้าฟุบลงบนเข่า ไม่ส่งเสียงอะไร

"เป็นอะไรไป คนกันเอง" ซูเฉินเห็นจ้าวซีโกรธ ก็เลยเดินไปปลอบเธอ และพูดอย่างอ่อนโยนว่า "โอเค ภรรยาที่น่ารัก ฉันมีความสุข ไม่ใช่จะหัวเราะเธอ"

"นายหัวเราะฉัน....." จ้าวซีพูดด้วยความอาย

"ฉันมีความสุข ไม่งั้นเธอก็ทำให้ฉันน้ำแตกบ้างสิ ฉัรจะให้เธอหัวเราะฉัน" ซูเฉินพูดและยิ้มร้ายๆ

พูดจบ ซูเฉินก็จับมือเล็กๆของจ้าวซี หลังจากนั้นก็เอามือของเธอมาแตะที่ระหว่างขาของเขา ทำให้จ้าวซีรับรู้ได้ถึงพลังงานความร้อน

เมื่อกี้มีแต่ซูเฉินที่ช่วยเธอ ดังนั้นตอนนี้ร่างกายของซูเฉิน จึงเต็มไปด้วยความปราถนา

แต่เมื่อกี้ซูเฉินก็ไม่ได้ทำอะไรมั่วๆ เพราะจ้าวซีอาย และมีท่าทางไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำให้ซูเฉินรู้สึกพอใจมาก

ความรู้สึกเป็นสุขของผู้ชายมีสองแบบด้วยกัน แบบแรกคือทางกาย ส่วนแบบที่สองคือการเอาชนะทางใจ แบบแรกทุกคนก็เข้าใจกันดีอยู่แล้วว่าหมายถึงอะไร ส่วนแบบที่สอง ก็เหมือนขันทีสมัยโบราณ ที่แอบไปหาผู้หญิง ถึงแม้น้องชายของเขาจะใช้งานไม่ได้ แต่ก็มีความสุข

เห็นได้ชัดว่าจ้าวซีเป็นแบบนี้ เธอรู้สึกว่าซูเฉินทำให้เธอรู้สึกสบาย แต่ตัวเขาเองพยายามอดทนไว้ ทำให้จ้าวซีรู้สึกซาบซึ้งใจ

มือเล็กๆของเธอจับน้องชายของซูเฉินไว้ และขยับอย่างเก้งก้าง จ้าวซีในตอนนี้ยังไม่ค่อยมีสติเท่าไหร่ รู้สึกอ่อนเพลียไปทั้งตัว บวกกับวันนี้ซูเฉินสวมกางเกงยีนส์ ผ้ามันแข็งเลยทำให้ขยับมือไม่ค่อยได้

ดังนั้น การกระทำของจ้าวซี ยิ่งทำให้ซูเฉินรู้สึกกลัดกลุ้ม

ราวกับว่าเขากำลังอยู่ในทะเลทรายที่ร้อนระอุ ร่างกายต้องการน้ำเป็นอย่างมาก ไม่ง่ายเลยที่เขาจะเดินมาเจอแหล่งน้ำ สรุปว่าแหล่งน้ำที่เจอนั้นสามารถดื่มได้แค่ทีละหยด

ตอนนี้สภาพของซูเฉินจึงเป็นแบบนี้ มือของจ้าวซีนุ่มมาก น้องชายของเขาถูกมือของเธอจับไว้ก็รู้สึกสบายดี

แต่มือของเธอที่อยู่บนกางเกงไม่ได้ทำให้น้องชายของเขาได้ขยับเลย ทำให้ซูเฉินรู้สึกร้อนใจ

เสาร์อาทิตย์นี้ วันเสาร์อุณหภูมิค่อนข้างสูง แต่วันอาทิตย์มีลมพัดสบาย ดังนั้นพวกเธอจึงเลือกมาเที่ยวภูเขาต้ากูในวันนี้ ถึงแม้เนินเขาตรงกลางจะไม่ค่อยมีต้นไม้ แต่บนเขาและตีนเขาก็เต็มไปด้วยต้นไม้สีเขียว ร่มเงาของต้นไม้ที่อยู่ข้างๆลำธาร เวลามีลมพัดมา ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าเย็นสบายขนาดไหน

จ้าวซีเห็นว่าเพื่อนๆไม่ปล่อยเธอไปซักที ตอนนั้นหน้าของเธอก็เลยยิ่งแดง

ซูเฉินเห็นจ้าวซีเขิลอาย เขาก็เลยเดินไปกอดเธอ และถามว่า " จะกลับกันแล้วยัง?"

"ไม่ใช่ว่าบนยอดเขามีเต๊นหรอ พวกเรากลับมาก็เพราะอยากจะมาปรึกษาพวกเธอสองคนหน่อย คืนนี้จะกลับ......หรือไม่กลับดี?" แฟนของผู้หญิงผมลอนเดือนมา และถามด้วยรอยยิ้มร้ายๆ

เมื่อกี้พวกเขาเห็นตอนจ้าวซีอยู่บนขาของซูเฉินแล้ว แต่มือบังอยู่ เลยไม่แน่ใจว่าพวกเขา............

ตอนที่พวกเขาเดินเข้ามาใกล้ๆ จ้าวซีก็ดึงมืออกไปแล้ว แถมยังใช้กระดาษทิชชู่เช็ด และซูเฉินเองก็หันไปจัดกางเกงให้เรียบร้อย ต่อให้โง่ก็มองออก ว่าจ้าวซีฝช้มือช่วยซูเฉิน!

ดังนั้น ในตอนนี้แฟนหนุ่มของผู้หญิงผมลอนก็เลยมองตาซูเฉินและถามว่า " เอาไงดี?"

"พวกนายตัดสินใจกันว่าอย่างไร?" ซูเฉินย้อนถาม

แฟนหนุ่มของผู้หญิงผมลอยยักไหล่ขึ้นและพูดว่า "ผู้หญิงสามคนไม่เห็นด้วย เพราะไม่ได้เอาของมาหลายอย่างเลย แต่พวกเราผู้ชายสามคนรู้สึกว่าอุตส่าได้มาแล้ว.....ตอนนี้สามต่อสามก็เลยมาถามพวกนายสองคน"

"เอาอย่างนี้หรอ?" เมื่อซูเฉินได้ยินแล้วเขาก็หัวเราะออกมา เขารู้ว่าผู้ชายทั้งสามคนวางแผนอะไรอยู่ แต่สำหรับจ้าวซีแล้ว คิดว่าอัตราความเป็นไปได้ในการตอบตกลงของเธอน่าจะน้อย

ดังนั้น ซูเฉินก็เลยทำตัวเป็นคนดีต่อหน้าผู้หญิง เขาพูดว่า "ถ้าฉันตอบตกลง แต่จ้าวซีไม่ตกลง ก็จะเป็นสี่ต่อสี่ ก็ไม่มีประโยชน์อยู่ดี งั้นฉันทำตามจ้าวซีบอก..........."

พูดจบ สายตาของทุกคนก็หันไปมองจ้าวซีเป็นสายตาเดียวกัน อำนาจในการตัดสินใจว่าจะอยู่ต่อหรือจะกลับ อยู่ที่จ้าวซีคนเดียวแล้ว