แอบรัก นิยาย บท 13

หยางถิงพูดแบบนี้ ซูเฉินก็อยู่นิ่งไม่ได้แล้ว

คุณสวยจริงๆ แต่ผมพูดเมื่อไหร่ว่าคุณสวย? และไหนยังบอกว่าชอบคุณอีก? "

ระหว่างที่พูด ซูเฉินรีบหันไปมองหลิวอี้อี้ แต่กลับพบว่าหลิวอี้อี้มีสีหน้าปกติ ยิ้มแล้วพูดว่า "กินผลไม้เถอะ"

หยางถิงหัวเราะ แล้วหยิบสตรอเบอร์รี่ขึ้นมากิน

ซูเฉินเห็นหลิวอี้อี้ไม่โกรธ ก็สบายใจ นั่งบนโซฟาหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมากัด

มีแค่หลิวอี้อี้ เธอรู้นิสัยของเพื่อนสนิทเธอดี ชอบแกล้งคนอื่น นิสัยเทาๆหน่อย เธอเคยชินนานแล้ว

ทั้งสองคนพูดคุยอยู่ครู่หนึ่ง ก็ถึงเวลาอาหารเที่ยง หยางถิงเสนอว่าให้ออกไปกินข้างนอก

หลิวอี้อี้เองก็ไม่มีอารมณ์ทำกับข้าว ก็เลยตอบตกลงไป

หลังจากออกจากบ้าน ทั้งสามคนรอรถแท็กซี่ที่หน้าหมู่บ้าน แต่ใครจะไปรู้ว่ารอนานมากแล้ว ไม่มีรถแท็กซี่ว่างซักคัน

" ตอนนี้เป็นเวลาเร่งรีบ รถแท็กซี่ที่ขับผ่านมาก็มีคนนั่งมาทั้งนั้น ถ้างั้นพวกเรานั่งรถเมล์กันมั้ย?" จู่ๆหยางถิงก็เสนอขึ้นมา

เห็นเธอพูดอย่างนี้ หลิวอี้อี้ก็พยักหน้า ที่หน้าหมู่บ้านมีป้ายรถเมล์ เป็นรถเมล์ที่ขับตรงไปยังธุรกิจนานาชาติ แถวนั้นมีห้างสรรพสินค้าที่คึกคักมาก มีร้านอาหาร ความบันเทิง แหล่งช็อปปิ๊ง เป็นห้างที่ใหญ่โต

หลังจากรอประมาณสองสามนาที รถเมล์ก็มาถึง ทั้งสามคนรีบขึ้นรถเมล์ไป

เพราะเป็นช่วงเวลาเร่งด่วน บนรถเมล์คนเยอะแยะ ซูเฉินคอยปกป้องหลิวอี้อี้ หลังจากหยางถิงและหลิวอี้อี้ทั้งสองคนขึ้นรถไปแล้ว เขาถึงค่อยขึ้นตามมา

รถค่อยๆเคลื่อนตัวออกไป หลิวอี้อี้เห็นว่าด้านหลังคนค่อนข้างน้อย ก็เลยเบียดคนอื่นๆเข้าไป

ซูเฉินอยากจะตามเข้าไป พอหลิวอี้อี้เดินไปแล้ว ก็มีคนมายืนขวางทาง

ตอนนั้น หยางถิงดึงแขนของซูเฉินเบาๆ แล้วพูดว่า " ไม่มีที่ให้จับ ให้ฉันจับแขนนายหน่อย"

รูปร่างของหยางถิงไม่ได้ด้อยไปกว่าหลิวอี้อี้ เอวบางร่างน้อยสูง167ซม. ขาสองข้างยาวเรียวดั่งปากกา ถึงแม้ไม่มีที่จับ แต่ก็สูงพอที่จะจับราวเหล็กบนรถเมล์

แต่เธอพูดมาอย่างนี้แล้ว ซูเฉินก็ไม่ได้เป็นผู้ชายที่ไม่รู้จักวางตัว เขาก็เลยหยุดยืนตรงนั้น ปล่อยให้หยางถิงจับแขนต่อไป

หยางถิงยิ้มๆแล้วถามว่า " พ่อหนุ่มน้อย นายชอบพี่สะใภ้ใช่มั้ย?"

"ไม่ใช่" ซูเฉินตอบอย่างปากแข็ง

"จริงอ่ะ?" หยางถิงถามต่อ

"จริงครับ" ซูเฉินตอบออกไป แล้วรีบหันหน้าออกไปมองนอกหน้าต่างรถ เพราะกลัวว่าหยางถิงจะถามต่อ

ใครจะไปรู้ว่าหยางถิงไม่วางใจ เห็นซูเฉินหันหน้าออกไป เธอก็เข้ามาใกล้มากขึ้น และถามมาว่า "งั้นพี่สะใภ้นายชอบนายมั้ย?"

"เอ่อ......" ซูเฉินชะงักไป ไม่อยากจะพูดออกไปว่าไม่ชอบสองคำนี้ แต่เห็นหยิงถิงกระตือรือร้นต่อเรื่องนี้มาก และกลัวว่าจะส่งผลไม่ดีต่อหลิวอี้อี้ ก็เลยตอบไปว่า " พี่สะใภ้ผมชอบก็คือพี่ถังของผมไง!"

"ยังไงพวกเธอสองคนก็ไม่ได้ชอบกันล่ะก็...." หยางถิงยิ้มๆ แล้วเข้าใกล้ซูเฉิน พูดว่า "งั้นฉันก็ไม่ใช่มือที่สามน่ะสิ?"

"อะ.......อะไรนะ!" ซูเฉินตกใจมาก

"ฉันชอบนาย" หยางถิงพูดออกมาตรงๆ

ซูเฉินกลืนน้ำลาย พูดด้วยความตื่นเต้นว่า " พี่ถิงถิง คุณอย่ามาแกล้งผมนะ...."

"ใครแกล้งนาย?" หยางถิงเอาเรือนร่างตัวเองมาถูร่างกายซูเฉินเบาๆ แล้วพูดว่า " ฉันชอบผู้ชายหนุ่มๆ มีกล้ามเนื้อ"

"คุณ ไม่ใช่ว่ามีแฟนแล้วหรอ?" ซูเฉินถามตะกุกตะกัก

"งั้นก็ต้องดูนายแล้ว"หยางถิงตอบ "ถ้านายตกลง เขาก็จะเป็นแฟนเก่าของฉัน!"

ซูเฉินได้ยินดังนั้น รู้สึกควบคุมไม่ได้ ความสวยของหยางถิงไม่เป็นรองพี่สะใภ้ของผม อีกทั้งร่างกายของเธอก็น่าเย้ายวน ดูท่าบนเตียงคนจะเร้าใจไม่น้อย!

อาจจะเพราะว่าอยู่กับหลิวอี้อี้นาน ซูเฉินรู้สึกว่า เขาไม่รู้สึกต่อต้านผู้หญิงอายุเยอะอย่างหลิวอี้อี้และหยางถิง

เห็นท่าทางหยางถิงที่ยั่วเย้า มือของซูเฉินก็ไปคล้องเอวหยิงถิงไม่รู้เนื้อรู้ตัว

สัมผัสแรงมือใหญ่ๆของซูเฉิน หัวใจหยางถิงเต้นรัว เธอไม่มีแรงขัดขืนหนุ่มละอ่อนอย่างซูเฉิน

สูง184ซม. หน้าตาคมชัด เพราะชอบเล่นบาสเก็ตบอล รูปร่างก็เลยดี เสียดสีกันโดยมีแค่เสื้อยืดกั้น ทำให้กล้ามเนื้อตรงนั้นก็แข็งขึ้น ไม่สามารถควบคุมได้

เริ่มแรก หยางถิงก็แค่อยากจะแกล้งให้ซูเฉินตื่นเต้น เพื่อจะดูว่าซูเฉินอาจจะหลุดพูดอะไรออกมา

เพราะเมื่อคืนเธอรออยู่ที่หน้าประตูโรงแรมยี่สิบนที ก็ไม่เห็นซูเฉินและหลิวอี้อี้ออกมา บวกกับวันนี้ตอนไปบ้านของหลิวอี้อี้ สังเกตเห็นได้ชัดว่าสายตาของทั้งสองคนลุกลี้ลุกลน

โดยเฉพาะหลิวอี้อี้ที่หน้าแดงก่ำ การเขิลอายแบบนี้เป็นปฏิกิริยาที่เกิดเพราะผู้ชาย

สิ่งที่มีไม่เหมือนหลิวอี้อี้ก็คือ หยางถิงมีประสบการณ์โชกโชน เธอที่อายุยี่สิบสี่ปี แต่กลับเปลี่ยนผู้ชายทุกๆสองเดือน

วันนี้ตอนเช้า ถ้าไม่ใช่เพราะหยางถิงโผล่มา ตัวเองและซูเฉินก็คง......

พอคิดถึงเรื่องนี้ หน้าหลิวอี้อี้ก็แดงก่ำ ของเหลวข้างล่างก็ไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว โดยเฉพาะตอนที่คนแปลกหน้ากำลังคุกคาม ก็รู้สึกอ่อนไปทั้งร่างกาย

รูปร่างหลิวอี้อี้สูงโปร่ง ทุกส่วนที่คอดโค้งในร่างกายสวยงาม อรชอนอ่อนช้อย ส่วนปลายรูปVเชฟขาวนวล นิ้วมือที่อยู่ระหว่างกระดูกสองชิ้นที่มีเสน่ห์ ทำให้หลิวอี้อี้ยิ่งสวยขึ้น และยิ่งทำให้คนหลงไหล

ผู้หญิงสวยแบบนี้ยืนอยู่บนรถเมล์ที่แออัด ใครๆก็อยากจะเข้ามาเบียดเสียด

ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังก็ลังเลอยู่นานถึงค่อยเข้ามาคุกคาม เมื่อเห็นว่าร่างของหลิวอี้อี้อ่อนยวบไปทั้งตัว เขาก็ยิ่งฮึกเหิม

หลิวอี้อี้ไม่รู้ว่าผู้ชายข้างหลังเป็นอย่างไร แต่เท่าที่คิดน่าจะผอมๆสูงๆ

เธอเองสวมรองเท้าส้นสูง หลิวอี้อี้สูงประมาณ175ซม. แต่ลมหายใจอันเร่าร้อนของผู้ชายคนนั้นก็ยังรดที่ข้างหูของเธอ คิดว่าผู้ชายคนนั้นก็น่าจะสูงประมาณ180ซม. ขึ้นไป

"รูปร่างน่าจะพอๆกับซูเฉิน แรงมือก็พอๆกัน...."

รับรู้ถึงความรู้สึกที่คนอื่นมารุกราน สายตาของหลิวอี้อี้ก็หยุดอยู่ที่ร่างของซูเฉิน ในใจเธอรู้สึกว้าวุ่น ไม่รู้วาตัวเองเริ่มตั้งแต่ตอนไหน ใจทั้งใจก็โดนเด็กหนุ่มคนนี้เอาไปแล้ว

ไม่นาน หน้าอกของผู้ชายคนนั้นก็แนบชิดกับหลังของหลิวอี้อี้ รับรู้ได้ถึงความรุ่มร้อน หลิวอี้อี้จินตนาการได้ว่าผู้ชายที่อยู่ข้างหลังต้องตื่นเต้นมากๆ

เหตุผลเพราะค่อนข้างเบียดเสียด รถก็ขับๆหยุดๆ ผู้ชายคนนั้นก็ฉวยโอกาสตอนรถสั่นนวดลงไป ทำซะจนหลิวอี้อี้รู้สึกเหมือนมีไฟฟ้าวิ่งไปทั่วร่างกาย อีกนิดเดียวร่างก็จะอ่อนยวบลงไปบนพื้น

สำหรับผู้ชาย ก็รู้สึกปิติภายในใจ เขาเห็นชุดกระโปรงของหลิวอี้อี้บางมาก น้ำหนึบๆที่อยู่บนฝ่ามือ ทำให้ความปราถนาของเขายิ่งเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะตอนเห็นใบหน้าและใบหูของหลิวอี้อี้แดงก่ำ ยิ่งรู้ว่าเธอไม่กล้าเปิดเผย จึงยิ่งเพิ่มการกระทำที่ไร้ยางอายเข้าไปอีก

ภายใต้การโจมตีในสถานการณ์ไม่ปกติแบบนี้ หลิวอี้อี้ก็เห็นว่าหยางถิงสอดมือเข้าไปในกางเกงของซูเฉิน

ซูเฉินก็ทำหน้าพึงพอใจ อ้าปากกัดใบหูของหยางถิง และจูบหยิงถิง ดูแล้วเร่าร้อนมาก

หน้าของหยางถิงก็เต็มไปด้วยความพอใจ มือของเธอช่วยนวดให้ซูเฉินไม่หยุด ยอดเขาเล็กๆของเธอก็เบียดกับร่างของซูเฉิน กลายเป็นรูปแบบต่างๆมากมาย

"ผู้หญิงปลิ้นปล้อน.....!"

หลิวอี้อี้ดูท่าทางของเพื่อนสนิท ก็รู้สึกอิจฉาขึ้นมาในใจ!

รู้สึกสับสนมากมาย ทำให้เธอไม่มีกะจิตกะใจผลักผู้ชายข้างหลังออก เวลานี้ เธอถูกโจมตีถลำเข้าไป ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้......

นิ้วของผู้ชายคนนั้นไม่หยุดเขี่ย นี่ทำให้หลิวอี้อี้หมดแรง ไร้เรี่ยวแรงอยู่ในอ้อมแขนของผู้ชาย ขาอ่อนของเธอเปียกแฉะไปด้วยของเหลวที่เธอปล่อยออกมา หยดเต็มนิ้วมือของผู้ชายคนนั้น ทำให้ชุ่มชื้นและยิ่งทำให้สามารถสอดลึกเข้าไปข้างในสุดได้