แอบรัก นิยาย บท 15

ความตั้งใจของซูเฉินเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ หลิวอี้อี้จะผลักออกง่ายๆได้ไง?

สุดท้าย หลิวอี้อี้ต้องอ้อนวอนด้วยสีหน้าแดงๆว่า " ซูเฉิน หยุดได้แล้ว ยี่อยู่ยนรถนะ.......ถูกคนถ่ายรูปเก็บไว้ไม่ดีแน่"

ซูเฉินได้ยินมาว่า สื่ออินเตอร์เน็ตในปัจจุบีนมีประสิทธิภาพมาก ถ้าเกิดถูกใครถ่ายรูปเก็บไว้ แล้วเอาไปโพสลงโซเชียลว่าคู่รักจูบดูดดื่มบนรถเมล์ งั้นก็จบกัน?

ถึงแม้ในใจจะเกิดความกลัวจนขาดความมั่นใจ แต่ซูเฉินก็ถือโอกาสนี้พูดออกไปว่า " งั้นพี่บอกผมเรื่องนึงหน่อย"

"เรื่องอะไร?" หลิวอี้อี้ถามด้วยความสงสัย

ซูเฉินกลืนน้ำลาย พูดว่า " พี่สะใภ้ พี่ชอบผมมั้ย?"

คำไม่กี่คนที่ออกมา ทำให้ซูเฉินรู้สึกว่าใจเต้นแรง "ตึก ตึก ตึก" รู้สึกร้อนรุ่มในร่างกาย รู้สึกตื่นเต้นอย่างไม่เคยรู้สึกมาก่อน

ไม่ต้องพูดถึงซูเฉิน หลังจากที่หลิวอี้อี้ได้ยินคำถามนี้แล้ว หน้าก็แดงใจเต้นรัว

"บอกผมมา!" ซูเฉินไม่ประนีประนอม เอาหน้าเข้าไปใกล้หลิวอี้อี้ ปลายจมูกชนปลายจมูก ลมหายใจรดกัน

หลิวอี้อี้เห็นซูเฉินกำลังจะกระแทกเข้ามา ก็ตอบไปตรงๆว่า " ชะ.....ชอบ!"

คำสองคำนี้ ทำเอาหลิวอี้อี้เขิลอายมาก รู้สึกถึงความไร้ยางอายที่กระแทกเข้ามา....

ความรู้สึกคลุมเครือปกติก็จะทำให้คนหน้าแดงใจเต้นรัวได้ และยังทำให้คนลุ่มหลงง่ายๆ โดยเฉพาะผู้ใหญ่ที่เดินตามกฎเกณฑ์ พวกเขาก็จะชอบความรู้สึกที่คลุมเครือ ตื่นเต้น เร้าใจ และไร้ยางอายนี้!

"งั้นพี่ชอบผม......หรือชอบพี่ถัง" ซูเฉินถามเข้าไปอีกขั้น

เวลานี้ หัวใจของหลิวอี้อี้ก็เต้นแรงเหมือนจะระเบิดออกมาแล้ว แววตาที่คลึงไปด้วยน้ำตาบนดวงตาที่สวยคู่นั้น เขิลอายแก้มแดงจะจะหยดออกมาเป็นเลือด

"พูดสิ!" ซูเฉินถามย้ำ

"นี่ นี่ฉันจะพูดอย่างไรหละ!" หลิวอี้อี้พูดเบาๆ โดนหนุ่น้อยถามมาแบบนี้ เธอรู้สึกเคว้งคว้าง

"พูดความจริงสิ" ซูเฉินกลืนน้ำลาย กลั้นความตื่นเต้น

หลิวอี้อี้โดนซูเฉินบังคับจนไม่มีทางเลือก กัดฟันแล้วพูดออกไปว่า " ฉัน ฉันชอบนายมากกว่า!"

"ฮิ ฮิฮิฮิ!" ซูเฉินหัวเราะมีความสุข แล้วจุ๊บเข้าไปที่ปากของหลิวอี้อี้ครั้งหนึ่ง ส่งเสียง"จุ๊บ"ดังมาก

ตอนแรกที่เข้าสองคนจูบกันก็ดึงดูดคนอื่นไม่น้อย แต่เสียง "จุ๊บ" ยิ่งทำให้คนหันมามองมากขึ้น หลิวอี้อี้อายมาก รีบก้มหน้าลง เอาผมมาบังใบหน้า

ซูเฉินกลับรู้สึกถึงชัยชนะ อยากจะตะโกนเสียงดังเปล่งความสุขออกมา!

เขายื่นมือไปโอบเอวเล็กๆของหลิวอี้อี้ แล้วให้หลิวอี้อี้เอาหัวพิงบนไหล่ของเขา คล้ายกับคู่รัก

.....................................ง

ถึงหมู่บ้านแล้ว หลิวอี้อี้กลับรู้สึกเสียใจ

ตลอดทาง ซูเฉินใจกล้ามาก ถ้ากลับถึงบ้านแล้ว จะสามารถปกป้องร่างกายของตัวเองไว้ได้หรือไม่ก็เป็นอีกเรื่องนึงแล้ว!

ตอนเช้า เพราะความเย็นชาของสามีทำให้เธอมีความรู้สึกโกรธ แค้น ปนเปรวมกันหมด ก็เลยจูบกับซูเฉินแบบนั้น

แต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมือนกัน ถึงแม้เธอยากที่จะต่อต้านความรู้สึกของซูเฉิน แต่ตอนที่เธอโดนคนแปลกหน้าคุกคามบนรถเมล์ ในสมองนอกจากจะรู้สึกอับอายแล้ว ยังรู้สึกผิดต่อสามีเธอเอง!

"ถึงแม้จะสานต่อความสัมพันธ์กับซูเฉิน ก็ต้องหลังจากที่เธอหย่ากับซูเจิ้งแล้ว เธอไม่สามารถเป็นผู้หญิงที่ไร้ยางอายได้!" หลิวอี้อี้คิดในใจ

"อี้อี้ ทำไมไม่เดิน?" ซูเฉินถามขึ้นมา

ตอนนี้ ซูเฉินยึดครองหลิวอี้อี้ไปมากพอสมควรแล้ว เพียงแค่ที่ตรงนั้นไม่มีคนอื่น เขาก็จะเรียกชื่อของเธอ

หลิวอี้อี้อยากจะปฏิเสธซูเฉิน แต่ก็กลัวว่าเขาจะทำอะไรวุ่นวาย ทำได้แค่ถอนหายใจเบาๆ พูดว่า " ไม่มีอะไร กลับบ้านเถอะ"

ถึงแม้จะเห็นว่าหลิวอี้อี้ดูแปลกๆ แต่ซูเฉินก็ไม่คิดอะไรมาก น่าจะเหมือนกับที่พูดกับรูมเมทไว้ ว่าผู้ญิงมักจะขาดความกล้าหาญในครั้งแรก รอให้เธอได้ลิ้มลองความสุขแล้ว เธออาจจะกระตือรือร้นมากกว่าเขาก็ได้!

คิดถึงเรื่องนี้ ซูเฉินก็คิดถึงภาพที่หลิวอี้อี้นอนขยับขึ้นลงอยู่ภายใต้ร่างกายของพี่ถัง ก็กลับรู้สึกไม่พอใจขึ้นมา!

เขาจับมือเล็กๆของหลิวอี้อี้ ขึ้นไปบนตึกแล้ว ก็ให้หลิวอี้อี้เปิดประตู

"ก็อกๆแก็กๆ"

ตอนที่หลิวอี้อี้เอากุญแจสอดเข้าไปที่แม่กุญแจ ก็มีผู้ชายชุดสูทถือช่อกุหลาบเดินขึ้นมาจากบันได

หน้าตาของผู้ชายคนนั้นไม่คุ้น ดูเหมือนจะไม่ได้พักอยู่ที่ตึกนี้

"ขอโทษครับ คุณพักอยู่402ใช่มั้ยครับ?" ชายชุดสูทเดินมาแล้วถามหลิวอี้อี้

หลิวอี้อี้พยักหน้า พูดว่า "ขอโทษค่ะ คุณคือ....."

"ผมเป็นเพื่อนร่วมงานของพี่ซูเจิ้ง เมื่อเช้าเขาซื้อดอกกุหลาบไว้ เพราะว่ายุางมากจนมาไม่ได้ ก็เลยให้ผมเป็นคนเอามาให้แทน .....ฮ่าๆๆ พี่สะใภ้ สุขสันต์วันครบรอบแต่งงานสี่ปีครับ" ชายชุดสูทพูดยิ้มๆ

ครอบรอบแต่งงานสี่ปี? หลิวอี้อี้ชะงักไป ถึงได้นึกได้ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของตัวเอง"

เพราะถูกผู้อำนวยการหลี่คุกคามเมื่อคืน บวกกับซูเฉินที่แสดงความรักไม่หยุด เธอก็ลืมเรื่องนี้สนิทไปเลย ตอนนี้นึกขึ้นได้แล้ว ก็รู้สึกซาบซึ้งจนน้ำตาเอ่อขอบตา

ซูเฉินรู้สึกตกใจ รีบปล่อยมือหลิวอี้อี้ ชายชุดสูทคนนี้ดันเป็นเพื่อนร่วมงานของพี่ถัง?

หลิวอี้อี้ถอนหายใจ ไปหาเสื้อผ้า แล้วไปอาบน้ำ

ซูเฉินนั่งบนโซฟา ฟังเสียงน้ำในห้องน้ำ "พรู่ พรู่ พรู่" ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาภายในใจ

ถึงแม้ว่าวันนี้จะโดนเพื่อนร่วมงานของพี่ถังเห็นแล้ว แต่ความดึงดูดใจก็ยากที่จะควบคุม...

ผ่านไปประมาณสามสี[นาที หลิวอี้อี้ก็ออกมา เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เรียบร้อย ผมก็เป่าจนแห้งแล้ว เห็นซูเฉินเดินตรงมา หลิวอี้อี้รีบพูดว่า " หยุด ถ้านายคิดจะทำอะไรอีกล่ะก็ ฉันจะโกรธนายแล้วนะ!"

"........" ซูเฉินชะงัก ตอนนี้หลิวอี้อี้ดูเหมือนเผด็จการขึ้น

ที่จริง เขายังไม่เข้าใจ คนเราก็เป็นแบบนี้แหละ ถ้าเขาหน้าด้านหน่อย หลิวอี้อี้ก็จะขัดขืนยากขึ้น! แต่ในทางกลับกัน ถ้าหลิวอี้อี้ปั้นหน้าเขร่งขรึมก่อน ซูเฉินก็จะกลัว

เมื่อครู่ตอนกำลังอาบน้ำ หลิวอี้อี้คิดตลอดว่าช่วงสองสามวันนี้เธอเป็นอะไร?

สุดท้าย เธอตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ถลำลึกลงไป ความสัมพันธ์ที่ไม่ปกตินี้ต้องรีบหยุดมันก่อนในระหว่างที่ยังควบคุมได้!

"พี่สะใภ้?" ซูเฉินขมวดคิ้ว

หลิวอี้อี้เห็นท่าทางซูเฉินอย่างนั้น สุดท้ายทนไม่ไหวพูดมาว่า " ซูเฉิน พี่อยากจะพูดความในใจอะไรนิดหน่อย นายจะฟังมั้ย?"

"ฟังครับ" ซูเฉินพยักหน้า พูดอย่างจริงจัง

"ช่วงสองสามวันนี้ ชีวิตแต่งงานระหว่างพี่และพี่ชายนายมีปัญหากันนิดหน่อย .....ไม่มีผิดถูก. หลิวอี้อี้พูดจบ ก็ถอนหายใจเบาๆ และพูดต่อว่า " แต่สุดท้ายเราสองคนก็ยังเป็นสามีภรรยากัน อีกอย่างนายก็เป็นน้องชายของเขา นายเคยคิดบ้างมั้ย ถ้าพวกเรามีความสัมพันธ์กัน นายจะเผชิญหน้ากับพี่ชายอย่างไร?"

ซูเฉินอ้าปาก แต่ไม่ออกเสียง เขาไม่ได้คิดเยอะขนาดนั้นจริงๆ

เลยฟังหลิวอี้อี้พูดต่อ " นายอยู่ในวัยเลือดร้อน พี่ก็เข้าใจความใจร้อน ความฮึกเหิมของนาย แต่ก็ต้องเข้าใจด้วยว่า พี่ก็ต้องพูดแนะนำสิ่งที่ถูกต้องให้นายด้วย เข้าใจใช่มั้ย?"

"แต่....." ซูเฉินพูดแล้วเงียบไป

หลิวอี้อี้เห็นซูเฉินซูเฉินจะโต้แย้ง ก็เลยพูดว่า " ไม่มีแต่ สองสามวันนี้....นายไม่ต้องมาที่นี่แล้ว"

"หา!" ซูเฉินรู้สึกใจสั่น ในสมองว่างเปล่า

"พี่สะใภ้ พี่ พี่ไล่ผมหรอ?" พูดด้วยน้ำเสียงสั่น

"พี่ พี่ก็แค่หวังว่านายจะสงบลง.....รอให้อารมณ์ความรู้สึกตอนนี้ผ่านไปก่อน พี่ พี่ค่อยให้พี่ถังไปรับนาย " หลิวอี้อี้พูดด้วยความกระวนกระวาย ไม่กล้ามองตาซูเฉิน

ซูเฉินยืนนิ่ง มองหลิวอี้อี้เดินไป.........