แอบรัก นิยาย บท 23

"แม่ คุณพูดบ้าอะไรกันเนี่ย!"ใบหน้าของซูเจิ้งแดงอย่างกังวลมาก

ในใจหลิวยี้ยี้สะดุ้งไปสักพัก นอกจากความอับอายในใจแล้วเขาก็มีความคาดหวังอยู่เล็กน้อย

เฉินซู่ชิว กล่าวอย่างเคร่งเครียด "พ่อของแกเสียชีวิตไปเร็วเินแล้วตอนนี้ลูกชายของลุงแกก็มีลูกไปแล้วสองคน และ ซูเฉินจากคุณลุงบ้านแกก็กำลังเรียนอยู๋ ... ทั้งตระกูลซูก็มีแค่แกที่ไม่ได้เรื่อง! แกไม่มีหลานชายใให้ฉันและถ้าสิบปีข้างหน้าฉันตายไปฉันจะอธิบายกับบรรพบุรุษของตระกูลซูอย่างไร "

"แม่ ... นี้มันสมัยไหนกันแล้ว ลงนรก？ฉันจะบอกอะไรให้นะ ถ้าคนมันตายแล้วก็คอตายเลย !" อารมณ์ซูเจิ้งก็เริ่มขึ้น

แม้ว่าเรื่องนั้นเขาจะไม่ไหว แต่เขาก็เป็นคนที่มีศักดิ์ศรีพอ ให้น้องชายตัวเองมามีบุตรแทนตัวเอง เรื่องแบบนี้จะยอมรับได้ยังไง?

เมื่อเฉินซู่ชิวได้ยินซูเจิ้งพูดแบบนี้ใส่เธอ เธอาก็เก็บเสื้อผ้าของเธอทันที และพูดไปเก็บไปด้วยว่า: "ได้ คนตายก็ไม่เหลืออะไรใช่มั้ย ฉันจะรบกวนพวกแกอีก นั้นให้ฉันรีบตายไปจากโลกนี้และให้ฉันเกิดใหม่ละกัน !"

"แม่!" ซูเจิ้งไม่รู้จะอธิบายยังไงเลยไปห้ามเธอไว้

เฉินซู่ชิว เอาแต่ร้องไห้สร้างปัญหาและจะแขวนคอตัวเอง ซูเจิ้ง ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วพูดว่า: "อี้อี้ คุณขับรถไปรับซูเฉินมา ให้ฉันอยู่บ้านกับแม่สักพัก!"

ซูเจิ้งคิดในใจว่าถ้าเขาขับไปรับซูเฉินด้วยตัวเอง เฉินซู่ชิวจะต้องให้หลิวอี้อี้ "ศึกษาเรื่องนี้ต่อ!" อย่างแน่นอน

เมื่อถึงตอนนั้นสงครามแม่ผัวและลูกสะใภ้เกิดขึ้นนั้นคงไม่จบง่ายๆอย่างนี้

เมื่อหลิวอี้อี้ได้ยินซูเจิ้งพูดแบบนี้ ใบหน้าเธฮก็แดงทันทีและพูดว่า: คุณ ... คุณจะทำตามที่แม่บอกจริงๆ เหรอ?

"แม่ของเราแก่แล้ว ก่อนอื่นไปรับซูเฉินมาเพื่อทำให้เขาสงบลงก่อน ... เรื่องแบบนี้ซูเจิ้งก็คงไม่ยอมเหรอแค่ให้ซูเฉินมาอยู่นี้สักวันสองวัน ซูเฉินก็คงกลับไปโรงเรียนละ" ซูเจิ้งกล่าว

เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ หลิวอี้อี้ ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำตาม

หลังจากได้รับกุญแจรถจากซูเจิ้ง หลิวอี้อี้ก็ออกเดินทางเลยในระหว่างทางก็โทรหาซูเฉินและถามว่า: "ซูเฉินสัปดาห์นี้คุณมีการจัดเตรียมอะไรไหม?"

"ไม่นะ ... " ซูเฉินพูดอย่างน่าเบื่อ

แม่ของ จ้าวซี ป่วยเมื่อสัปดาห์ที่แล้วและยังไม่ดีขึ้นเลย ครึ่งชั่วโมงก่อนที่หลิวอี้อี้ จะโทรมาเขาเพิ่งส่ง จ้าวซีขึ้นรถไปและกอดและจูบลากัน

"ถ้าไม่มีการจัดเตรียมอะไรพี่สะใภ้จะไปรับคุณตอนนี้" หลิวอี้อี้กล่าว

"หือ?" ซูเฉินผงะไปครู่หนึ่งแล้วถามด้วยท่าทางที่ตกใจว่า: "พี่ชายกลับมาแล้วเหรอ?"

"เรื่องพวกนี้มันอธิบายยากที่จะบอกทางโทรศัพท์ เดี๋ยวเราเจอกันฉันจะอธิบายให้คุณฟังอย่างละเอียด" หลิวอี้อี้ กล่าวด้วยหน้าที่เขินอายและแดง

ซูเฉินฟังออกว่าน้ำเสียงของหลิวอี้อี้มัน แปลก ๆ แม้ว่าเขาจะอยากรู้ากกว่านี้ แต่เขาก็ไม่ได้ถามอะไรมากหลังจากวางสายโทรศัพท์แล้วเขาก็เดินไปที่ประตูโรงเรียน

ประมาณยี่สิบนาทีต่อมาหลิวอี้อี้ มาถึงหน้าประตูโรงเรียนพร้อมกับรถ SUV สีขาวของ ซูเฉิน

ร่างของที่ สูงผอมองหลิวอี้อี้ หลังจากที่เธอลงจากรถแล้วยืนอยู่ข้างประตู เธอมีขาที่เรียวยาวสวยกระโปรงสีขาวลายดอกไม้สีอ่อนและเสื้อเชิ้ตสีขาวของผู้หญิงของเธอ ดูสะอาดบริสุทธิ์มาก เหมือนพี่สาวข้างบ้านเลย.

แต่ล่างที่ไร้เดียงสานี้ดูเหมือนจะระงับความดุร้ายอยู่

รอบเอวกลมๆที่เรียวเล็กบวกกับบั้นท้ายที่กว้างขวางมันเป็นส่วนโค้งที่น่าดึงดูดของเธอแล้วบวกกับรถที่สูงด้านหลังทำให้เกิดภาพที่สวยงามมากในทันทีนั้น

ซูเฉิน มองไปที่ หลิวอี้อี้ และสตั้นไปสักพัก......

พอตั้งสติได้อีกครั้ง ซูเฉินก็รีบเดินไปที่ข้างๆของหลิวอี้อี้และเรียก "พี่สะใภ้"

"ขึ้นรถเลย" หลิวอี้อี้กล่าว

ซูเฉินพยักหน้าและขึ้นรถ หลังจากหลิวอี้อี้ สตาร์ทรถแล้วเขาก็ถามว่า "พี่สะใภ้ทำไมวันนี้คุณมารับฉันด้วยตัวเองละ"

"พี่ชายของคุณอยู่บ้านกับป้าของคุณ!” หลิวอี้อี้ กล่าวด้วยความรู้สึกผิด

เมื่อได้ยินเช่นนั้นซูเฉินก็ไม่ได้คิดมาก แต่รู้สึกว่าเฉินซู่ชิวและซูเจิ้งก็อยู่และดูเหมือนว่าตัวเองจะไม่เหมาะที่จะไปที่นั้น

"ซูเฉิน ... ที่มารับคุณครั้งนี้ จริงๆแล้วมีเรื่องนิดหน่อย ... "หลิวอี้อี้ กล่าวด้วยหน้าแดง

"มีอะไรเหรอพี่สะใภ้" ซูเฉินถามอย่างสงสัย

เมื่อโดยซูเฉินถาม สีหน้าของหลิวอี้อี้ ก็แดงก่ำขึ้นไปอีกและ ในสมองก็มีภาพที่ซูเฉินกดตัวเองลงบนเตียงทั้งจูบและถูกทำลาย

"ฉัน ... "หลิวอี้อี้ กัดริมฝีปากสีแดงของเธอและรู้สึกว่าเธอกำลังกลับไปมีรักที่เร่าร้อนอีกครั้ง เขาจึงด่าตัวเองในใจว่า: "หลิวอีอี้ เธอเก็บอาการหน่อยได้ไหม นี่ไม่เหมือนคุณเลย ... "

ในใจเธอดิ้นรนไปสักพัก แต่ในที่สุดเธอก็ยอมแพ้ที่จะบอกเรื่องนี้กับซูเฉินด้วยตัวเอง ได้แค่ถอนหายใจแล้วพูดว่า "เมื่อคุณกลับถึงบ้านแล้วป้าและพี่ชายของคุณจะบอกคุณเอง"

"ลึกลับจัง” ซูเฉินพึมพำ

จากนั้นหลิวอี้อี้ ก็ไม่ได้พูดอะไร หลังจากเธอปรับอารมณ์ของเธอให้กลับมาอย่างรวดเร็วแล้วก็ขับรถอย่างจริงจัง

ไม่นานทั้งสองก็กลับมาถึงบ้าน ซูเฉินเห็นซูเจิ้งทำอะไรไม่ถูก แต่เฉินซู่ชิวเห็นตัวเองแล้วเขาก็ยิ้มและพูดว่า "ซูเฉิน เรื่องนั่น ... พี่สะใภ้ของคุณบอกได้คุณหรือยัง"

"คุณกำลังพูดถึงอะไรเหรอครับ" ซูเฉินพูดอย่างงงวย

เฉินซู่ชิวมองไปที่หลิวอี้อี้ด้วยหน้าที่เคร่งเครียดแล่ว กล่าวว่า "พวกแกสองคนกลับไปที่ห้องก่อน ฉันจะสอนทำการบ้านให้ ซูเฉิน เอง"