แอบรัก นิยาย บท 41

พี่หรงกัดหลิวอี้อี้ ทั้งดูด ทั้งเลีย บางทีก็เบา บางทีก็หนัก กระตุ้นหลิวอี้อี้ไม่หยุด

คนนี้ดูออกว่าชำนาญการ ถึงแม้จะดูหยาบคายไปหน่อย แต่ก็รู้ว่าจะเอาใจผู้หญิงอย่างไร

ผ่านไปครู่หนึ่ง หลิวอี้อี้ก็เริ่มรู้สึกทุกข์ทรมาน เธอขมวดคิ้ว หน้าตาแสดงออกถึงความไม่สบาย เธอกำมือ รู้สึกลึกลงไปในใจ

ตอนแรกเข้าใจว่าความเจ็บปวดสามารถลดความปราถนาลงได้ ตัวเองจะได้ไม่รู้สึกลำบากนัก.....

ใครจะไปรู้ ความเจ็บปวดนี้ไม่เพียงแต่ไม่มีผลอะไร กลับยิ่งทำให้หลิวอี้อี้กระวนกระวาย เพราะเธอรู้ว่า วันนี้หนีไม่รอดแล้ว

พื้นที่ในรถไม่ค่อยเยอะ แต่พี่หรงไม่ยอมที่จะทำแค่เล็กๆน้อยๆ เขาเอามีดที่อยู่ในมือสอดเข้าไปในรองเท้าบูท และดึงขากางเองมาปิดไว้ เมื่อแน่ใจแล้วว่าหลิวอี้อี้ไม่สามารถคว้ามีดนั้นได้ เขาก็ขึ้นมาทับร่างของหลิวอี้อี้

เขาใช้ทั้งมือทั้งปาก โจมตีรุนแรงขึ้น

"อ้า!" สุดท้าย หลิวอี้อี้ก็ทนไม่ไหว ร้องคางออกมา เพราะนิ้วของพี่หรงใส่เข้าไปข้างในแล้ว

การสอดเข้าไปครั้งนี้ไม่ได้รู้สึกเจ็บ ลื่นไหลดี นี่ทำให้หลิวอี้อี้รู้สึกถึงความอับอายอีกครั้ง ในขณะเดียวกันร่างกายก็ตอบสนองยิ่งขึ้น

"แม่งเอ้ย" พี่หรงสบถออกมาคำหนึ่ง น่าจะเป็นเพราะพื้นที่แคบเกิน ไม่สามารถโชว์ทักษะที่แท้จริงของตัวเองได้

จิตใจของหลิวอี้อี้เยือกเย็น สมองว่างเปล่า สิ่งเดียวที่ทำได้ก็คือกัดริมฝีปากแน่น พยายามไม่ส่งเสียงออกมา อย่างนี้ถึงจะทำให้ตัวเองรู้สึกว่าไม่เลวทรามต่ำช้ามากเกินไป!

รถก็ยังวิ่งมุ่งหน้าไป การโจมตีของพี่หรงก็ยังไม่หยุด

เขาโจมตีตามจุดต่างๆอย่างไม่หยุดหย่อน ไม่นานนัก ทั้งตัวก็แนบชิดกับหลิวอี้อี้ และจูบเธอ

หลิวอี้อี้ที่เดิมกัดริมฝีปากแน่น ใครจะไปรู้ว่าเขาเลียฟันของเธอ หลิวอี้อี้ตกใจรีบอ้าปาก เพื่อจะเก็บฟันเข้าไป

แต่นี่ดันเป็นโอกาสให้พี่หรงโจมตี เขากัดริมฝีปากของหลิวอี้อี้ และฉวยโอกาสสอดลิ้นเข้าไปในปากของหลิวอี้อี้

ลิ้นที่เข้ามาในปากของเธอ เต็มไปด้วยรสชาติของบุหรี่ นี่เป็นสิ่งที่หลิวอี้อี้เกลียดมาก

แต่ถึงเกลียดก็ไม่ได้หมายความว่าไม่มีความรู้สึก หลิวอี้อี้ไม่มีเวลาได้ครุ่นคิด หน้าอกของเธอโดนพี่หรงทำทั้งรู้สึกคน ทั้งรู้สึกสบาย แต่ก็ไม่ตอบสนองอะไรออกไป

"อ้า!"

เวลานี้ จู่ๆพี่หรงก็ดึงนิ้วออกมา ทำให้หลิวอี้อี้ทนไม่ไหวร้องออกมา

รถขับมาถึงจุดหมายแล้ว คือโรงงานเฟอร์นิเจอร์เก่า น่าจะหยุดผลิตนานแล้ว ล็อคที่ประตูใหญ่ไม่รู้ถูกใครทำจนพังเสียหายแล้ว หลังจากที่รถขับเข้าไปภายในแล้ว รถก็จอด

"พี่หรง ถึงแล้วครับ!" อาคุนพูด และรีบวิ่งอ้อมมาที่ประตูหลัง

พี่หรงไม่ลงจากรถ เอานิ้วที่เต็มไปด้วยน้ำใส่เข้าไปในปากของหลิวอี้อี้ หลังจากนั้นสอดน้องชายตัวเองเข้าไป

"อ๊า!"

พื้นที่ว่างในตัวหลิวอี้อี้ถูกเติมเต็ม หลิวอี้อี้ทนไม่ไหวร้องออกมา

หลังจากนั้น พี่หรงก็เริ่มขยับเข้าออกอย่างบ้าคลั่ง น้องชายของเขาใหญ่กว่าของซูเจิ้งไม่เท่าไหร่ แต่แข็งแรงมาก ทุกครั้งที่กระแทกเข้าไปทำให้หลิวอี้อี้อ่อนแรงไปทั้งตัว

เมื่ออาคุนเห็นว่าพี่หรงไม่ลงจากรถ ก็เข้าไปในรถ มือหนึ่งจับหน้าอกของหลิวอี้อี้ อีกมือหนึ่งจับมือของหลิวอี้อี้มาจับน้องชายของตัวเอง

....................................................

"พี่ถัง พี่ขับเร็วๆหน่อยได้มั้ย เจ้าหน้าที่ตำรวจเริ่มปฏิบัติภารกิจแล้ว ต้องเกิดเรื่องกับพี่สะใภ้แน่ๆ" ซูเฉินพูดเร่งไม่หยุด

ซูเจิ้งจิตใจกระวนกระวาย มือเต็มไปด้วยเหงื่อ เขาเอามือลูบกางเกงไม่หยุด เพื่อเช็ดเหงื่อที่ฝ่ามือของตัวเอง

"ไม่งั้นให้ผมขับมั้ย?" ซูเฉินเห็นพี่ชายตัวเองขับรถเร็วไม่พอ อีกทั้งยังมีท่าทางกระวนกระวาย ก็เลยขมวดคิ้วถามขึ้น

ถ้าพูดอย่างจริงจัง ซูเจิ้งเป็นคนเก็บอารมณ์ ทำอะไรมีพละกำลัง จึงทำให้ได้คะแนนจากบริษัท เพราะดูสุขุมสงบนิ่ง และทำงานอย่างสุดความสามารถ

แต่เมื่อให้เขาต่อสู้ เขาก็จะขี้ขลาด

คนอย่างนี้ ปกติขับรถไปเคยเกิน60ไมล์ ถึงแม้ขับบนทางด่วน ก็ไม่สามารถขับเลนขวาสุดได้ ถ้าไม่จำกัดความเร็วต่ำสุดล่ะก็ ซูเฉินก็คงสงสัยว่าเขาจะกล้าเหยียบเกิน60ไมล์หรือไม่?

"ห่าย ได้ๆ นายมาขับละกัน" ซูเจิ้งยิ่งกระวนกระวาย รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ค่อยดี

รถค่อยๆจอดที่ข้างทาง ซูเฉินรู้สึกปวดใจ มาถึงตอนนี้แล้วยังค่อยๆชลอแล้วจอดรถ รีบร้อนหน่อยไม่ได้รึไง?

ซูเฉินรู้สึกว่าที่หลิวอี้อี้กับซูเจิ้งหย่ากัน เป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว! ซูเฉินรีบไปนั่งที่คนขับ ปิดประตู และเหยียบคันเร่งจนสุด!

"พี่สะใภ้ ผมมาแล้ว................."

"รอผมนะ!"