แอบรัก นิยาย บท 42

ซูเฉินสนใจเรื่องเกี่ยวกับรถมาโดยตลอด ยังไม่ทันจบชั้นมัธยมปลาย ใช้โอกาสช่วงปิดเทอมฤดูร้อนไปสอบใบขับขี่

บ้านของเขาเปิดร้านขายของเล็กๆ เวลาไปเอาของ ซูเฉินก็จะขับรถตู้ของที่บ้านไปเอาของกับพ่อ

ดังนั้น เขาจึงไม่คุ้นชินกับรถSUVของซูเจิ้งคันนี้เท่าไหร่นัก

แค่แตะคันเร่ง ก็พุ่งออกไป

ซูเจิ้งเห็นปฏิกิริยาอาการของซูเฉิน ทำให้รู้สึกในใจว่า ตัวเองมองข้ามหลายอย่างมาก หลายอย่างมากๆ.................

เขาไม่ได้สังเกตว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขาและหลิวอี้อี้ว่ามีรอยแตก และไม่ได้สังเกตเห็นการเติบโตของซูเฉิน หรือเรื่องราวของเขาและหลิวอี้อี้ไม่ได้มีซูเฉินมาเกี่ยวด้วย ทั้งหมดเกิดจากเขาเองที่ไร้ประโยชน์!

ขณะที่ขบรถอยู่ ซูเฉินไม่สนใจว่าจะเป็นไฟแดงหรือจะจำกัดความเร็ว ขอแค่แยกนั้นไม่มีรถ เขสก็จะเหยียบคันเร่งพุ่งตรงไป

ตอนมาถึงโรงงานเฟอร์นิเจอร์ ซูเฉินจอดรถปุ๊บก็เห็นหลิวอี้อี้ที่นั่งอยู่บนพื้น

เสื้อผ้าทั้งตัวขาดหลุดรุ่ย ไม่ปิดบังร่างกาย ผมก็รุงรัง นิ่งเฉยไร้สติ

"พี่สะใภ้!"

"ภรรยา!"

ซูเฉินและซูเจิ้งลงจากรถรีบวิ่งไป หลิวอี้อี้นั่งอยู่บนพื้นไม่มีการตอบสนองอะไร ใบหย้าเต็มไปด้วยน้ำตา เห็นแล้วแทบใจสลาย

"พี่สะใภ้....." ซูเฉินตะโกนออกไปด้วยความปวดใจ และรีบถอดเสื้อผ้าคลุมบนร่างของหลิวอี้อี้

"อย่ามาแตะตัวฉัน ออกไป ออกไป!" จู่ๆ หลิวอี้อี้ก็เหมือนมีอะไรมากระทบกระเทือนจิตใจ เธอหยิบก้อนหินบนพื้นทุบเข้าไปที่หน้าของซูเฉิน

ก้อนหินกระแทกเข้าที่หน้า เศษทรายเศษหินก็เข้าไปในตา

"พี่สะใภ้!" มือข้างหนึ่งของซูเฉินยกขึ้นมาบังที่ตา ในขณะเดียวกันก็พยายามเปิดตาให้ได้ ครู่หนึ่งก็มีน้ำสีแดงๆไหลออกมาจากมุมตา

เขายื่นมือไปลูบ จึงรู้ว่ามุมตาที่โดนหลิวอี้อี้เอาก้อนหินมาทุบมีบาดแผล ขณะที่หลิวอี้อี้อย่างกับคนบ้า เธอหยิบก้อนหินก้อนใหญ่ ทุบมาที่หัวของซูเฉิน

"ภรรยา ผมเอง ผมและซูเฉินมาแล้ว!" ซูเจิ้งเข้าไป รีบคว้าหลิวอี้อี้มากอด

"ออกไป ออกไป พวกนายออกไปให้หมด................." หลิวอี้อี้ขว้างของในมืออย่างไม่มีสติ และหลังจากนั้นก็เป็นลมหมดสติไป

ซูเฉินเห็นหลิวอี้อี้เป็นอย่างนี้แล้ว ก็รู้สึกเจ็บจี๊ดในใจ ราวกับว่ามีอะไรบางอย่างที่หน้าอกแตกละเอียด

ซูเจิ้งเห็นหลิวอี้อี้เป็นลมหมดสติไป กระโปรงขาดๆที่คลุมอยู่บนร่างกายของหลิวอี้อี้ขาดออกหลังจากที่เธอออกแรงเมื่อกี้ เขาเลยรีบถอดเสื้อคลุมเพื่อปกปิดร่างกายเธอ

ข้างบนคลุมมิดชิดแล้ว ต้นขาขาวของหลิวอี้อี้ บางส่วนเป็นสีขาว บางส่วนเป็นสีแดง เห็นได้ชัดว่าโดนคนใช้นิ้วบีบมา

เพราะอาคุนและพี่หรงข่มขืนหลิวอี้อี้บนรถ ดังนั้นบนพื้นจึงไม่มีร่องรอยอะไร ตอนที่ทั้งสองคนกำลังจะพาหลิวอี้อี้ไปโรงพยาบาลนั้น รถตำรวจสองคันก็มาถึง

เธอหยิบทิชชู่เปียกแผ่นใหม่ออกมา แล้วก็เช็ดรอยครบต่างๆบนตัวของหลิวอี้อี้จนสะอาด แต่เว้นที่ระหว่างขาไว้ เพราะไอ้คนร้ายสองคนนั้นไม่ช้าก็เร็วต้องโดนจับได้ และนี่ก็คือหลักฐาน

รถพุ่งไปอย่างรวดเร็ว ไม่นานก็มาถึงโรงพยาบาล

เพราะมีเจ้าหน้าที่ตำรวจคอยช่วย บวกกับซูเจิ้งลงทะเบียนแผนกฉุกเฉินไว้ ดังนั้นเมื่อถึงโรงพยาบาล หลิวอี้อี้ก็ถูกส่งไปยังแผนกฉุกเฉินทันที

ขณะที่ ซูเจิ้งไปทำเรื่องค่าใช้จ่าย เหลือเพียงหยางถิงและซูเฉินที่ยืนรออยู่หน้าประตูห้องฉุกเฉิน

เวลาผ่านไปประมาณยี่สิบนาที โทรศัพท์หยางถิงก็ดังขึ้น ได้รับแจ้งว่าจับตัวคนร้ายที่ข่มขืนทั้งสองคนได้แล้ว รอหลิวอี้อี้ฟื้นก็สามารถมาชี้ตัวได้เลย

"หวังตุ้ย พวกเขารับสารภาพมั้ย?" หยางถิงถามด้วยเสียงต่ำ

"ไม่ค่อยให้ความร่วมมือ แต่ก็เก็บหลักฐานบนรถของเขาได้นิดหน่อย และมีเจ้าหน้าที่ตำรวจอีกสองนายไปโรงงานเฟอร์นิเจอร์ ไปดูว่าจะมีหลักฐานอะไรเพิ่มเติมอักมั้ย.................ยังไงซะ พวกเขาก็หนีไปไหนไม่รอด" หวังตุ้ยพูด

หลังจากหยางถิงได้ฟังดังนั้น เธอสูดลมหายใจลึกๆ และพูดว่า " หวังตุ้ย ฝั่งด้านนี้ก็มีหลักฐาน เป็นสิ่งที่พบอยู่ในตัวของหลิวอี้อี้.......เป็นของผู้ชาย.......น้ำอสุจิ"

ระหว่างที่หยางถิงกำลังพูด ประตูห้องฉุกเฉินก็ถูกเปิดออก หมอที่สวมแว่นตาคนหนึ่งเดินออกมา และพูดว่า " ตอนนี้สภาพร่างกายของผู้ป่วยอยู่ในสภาวะปกติแล้ว เพียงแค่ได้รับความตื่นตกใจ ร่างกายไม่มีปัญหาอะไร จะมีก็เพียงแค่จิตใจที่ได้รับกระทบกระเทือน.............ต้องพึ่งความร่วมมือของญาติๆช่วยกัน"

"ไม่มีปัญอะไรก็ดีแล้ว ดีแล้ว" ซูเจิ้งพูดขึน และขอบคุณคุณหมอไม่หยุด " ขอบคุณมากครับ ขอบคุณมากๆครับ "

"นี่เป็นหน้าที่ที่ผมควรทำครับ...." คุณหมอขมวดคิ้วเบาๆและพูดต่อว่า " แต่ร่างกายท่อนล่างของผู้ป่วยมีการฉีกขาดเล็กน้อย น่าจะเพราะมีเซ็กส์มากกว่าหนึ่งคน และไม่ต่ำกว่าสี่ครั้ง อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ดูไม่ค่อยจะดีเท่าไหร่"