แอบรัก นิยาย บท 43

"นี่......................."

ได้ยินดังนั้น ซูเจิ้งก็ชะงักไป ถึงแม้เขาพอจะเดาได้ว่าหลิวอี้อี้อาจจะถูกข่มขืน แต่เมื่อได้ยินหมอพูดแบบนั้นแล้ว ก็ยังตะลึงและตกใจ

ตอนแรกคิดถึงขั้นที่ร้ายแรงที่สุดก็คือการถูกข่มขืน แต่นี่มันร้ายแรงกว่าสิ่งตัวเองคิดไว้ซะอีก

"พี่สะใภ้ผมเมื่อไหร่จะฟื้นครับ?" ซูเฉินถามขึ้น

คุณหมอถอนหายใจเบาๆและพูดว่า " เธอแค่เป็นลมหมดสติไป แต่ร่างกายไม่ได้มีปัญหาอะไร หมอได้ให้ยานอนหลับเธอไป ให้เธอได้นอนพักผ่อนหนึ่งคืน แล้วเดี๋ยวเธอก็จะฟื้นเองครับ"

"งั้น..............."

ซูเจิ้งลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็หุบปากไป

ต่อมา หยางถิงเอาหลักฐานยื่นให้เจ้าหน้าที่ตำรวจ ตำรวจคนนั้นรู้ว่าหยางถิงและหวังตุ้ยเป็นเพื่อนกัน หลังจากที่เก็บหลักฐานเรียบร้อย ก็พูดว่า " ถ้าต้องการอะไร สามารถติดต่อมาได้ตลอดเวลานะครับ"

"ได้ค่ะ รบกวนด้วยนะคะ" หยางถิงพูดจบ ก็ส่งเจ้าหน้าที่ตำรวจสองคนนั้นที่ใต้ตึกโรงพยาบาล

หลังจากนั้น หยางถิงก็ช่วยเรื่องย้ายหลิวอี้อี้ไปห้องพักผู้ป่วย โดยมีซูเจิ้งคอยดูแล

ส่วนซูเฉินหลังจากที่นิ่งเงียบอยู่ครู่หนึ่ง ก็ถูกหยางถิงพากลับ และบอกว่าพรุ่งนี้ค่อยมาดูหลิวอี้อี้ด้วยกัน

เมื่อถึงชั้นล่าง หยางถิงเห็นซูเฉินยังคงมีท่าทางนิ่งเงียบไร้เรี่ยวแรง ก็เลยยื่นมือไปเคาะหัวเขาหนึ่งทีพร้อมพูดว่า "ทำไม กลัวพี่ชายนายจะไม่สงสัยหรอ?"

"สงสัยอะไร?" ซูเฉินถาม

"ก็สงสัยว่านายชอบพี่สะใภ้ตัวเองน่ะสิ!" หยางถิงสบถ "เชอะ" เบาๆ และพูดต่อว่า "ความกระตือรือร้นของนาย เป็นใครก็มองออก คืนนี้นายกลับบ้านกับฉันก่อนเถอะ ไม่ต้องอยู่ที่โรงพยาบาลหรอก"

ซูเฉินยิ้มแห้งๆ ไม่รู้ว่าในใจควรจะรู้สึกนึกคิดอะไรดี

เขาชอบหลิวอี้อี้จริงๆ โดยเฉพาะหลังจากที่รู้ว่าหลิวอี้อี้ตัดสินใจจะหย่ากับซูเจิ้งแล้ว ในใจก็แอบคิดถึงเรื่องที่จะได้อยู่กับหลิวอี้อี้

อีกอย่าง ซูเจิ้งเป็นลูกของหมอจาง ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องทางสายเลือดกับตน ถ้าตัวเขาจะคบกับหลิอี้อี้ก็ไม่ได้ถือว่าผิดอะไร?

ถึงแม้ว่าซูเฉินจะรู้ดีว่าความหวังที่เขาจะได้อยู่กับหลิอี้อี้นั้นริบหรี่มาก แต่ก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ตั้งแต่กลับมาจากบ้าน ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากจะอยู่กับหลิวอี้อี้มากขึ้น

คำว่าอยู่ด้วยกัน ไม่ได้หมายความเพียงแต่ว่าได้ครอบครองร่างกายกัน!

"ผม.......ผมแสดงออกชัดเจนมากเลยหรอ?" ซูเฉินขมวดคิ้วถาม

หยางถิงพยักหน้า พูดว่า "ถ้าไม่ใช่เพราะช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่ยุ่งๆ ฉันคิดว่าพี่ชายนายก็คงรีบมาเรียกตัวนายไปคุยแล้ว"

"หรอ!" ซูเฉินยิ้มแห้งๆ ไม่แสดงอาการปิดบังอะไร

ทั้งสองคนขึ้นรถ หยางถิงหันมามองท่าทางหมดอะไรตายอยากของซูเฉิน เธอแอบรู้สึกอิจฉาหลิวอี้อี้ ถึงแม้ว่าแรกเริ่มเดิมทีเธอแค่อยากจะแกล้งซูเฉินสนุกๆ แต่เมื่อได้รู้จักกันมานาน ก็พบว่าเด็กหนุ่มคนนี้มีเสน่ห์มาก

ผู้หญิงส้วนใหญ่จะชอบผู้ชายสองแบบ แบบแรกคือผู้ชายที่โตเป็นผู้ใหญ่ เป็นคนดีจิตใจดี สามารถดูแลปกป้องเราได้ และอีกแบบก็แบบที่ซูเฉินเป็นอยู่ เวลาอยู่ด้วยกันกับเขา เหมือนกับว่ากำลังมีความรัก อยากจะออดอ้อนเขา อยากจะแกล้งเขา

รถขับไปไม่ได้เร็วมาก หยางถิงพูดกับซูเฉินไปเรื่อยๆ

"ที่พี่สะใภ้นายอยากจะหย่า นายมีส่วนเกี่ยวข้องมั้ย?" จู่ๆหยางถิงก็ถามขึ้น