แอบรัก นิยาย บท 58

"ผู้อำนวยการหลี่ คุณหมายความว่าอย่างไรคะ?" หลิวอี้อี้พูดและขมวดคิ้วเล็กน้อย

"ผมไม่ได้มีความหมายอื่น เพียงแค่รู้สึกว่าผู้หญิงตัวคนเดียวควรจะมีที่พึ่งดีที่สุด หลิวอี้อี้ คุณมีคุณสมบัติก็ไม่เลว การที่สามีของคุณหย่ากับคุณ เป็นความผิดของเขา"

ผู้อำนวยการหลี่พูดจบ ก็เอาแก้ววางไว้บนโต๊ะ และทำสีหน้าท่าทางเจ็บปวดและสงสาร และพูดต่อว่า " ผู้หญิง ควรจะ....."

หลิวอี้อี้ไม่ได้สนใจฟังคำพูดของเขา การที่เธอกลับมาทำงานเร็ว ก็แค่กลัวว่าถ้าตัวเองมีเวลาว่างมากไปจะคิดฟุ้งซ่าน แต่ปรากฎว่าเมื่อตัวเองกลับมาทำงานแล้ว กลับโดนคนมายุ่งเกี่ยวมาพัวพันอีก

เดิมทีเธออยากจะอดทน แต่สรุปแล้วผู้อำนวยการหลี่เห็นเธอเป็นคนยังไงกัน?

"ผู้อำนวยการหลี่" หลิวอี้อี้พูดแทรกขึ้นมา " การที่ฉันอยู่ทำโอทีต่อ ก็เพราะอยากจะเข้าใจรายละเอียดงานของโครงการนี้ และแผนการทำงานต่างๆ ถ้าคุณยังพูดเรื่องอะไรที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการทำงาน งั้นรบกวนถามหน่อยว่าฉันจำเป็นต้องทำโอทีอยู่มั้ย?"

ผู้อำนวยการหลี่ชะงักไป คิดไม่ถึงว่าจู่ๆหลิวอี้อี้จะโกรธจัด

แต่เขาก็พอจะเข้าใจ ผู้หญิงมีอารมณ์ร้อนอยู่สามส่วน หลิวอี้อี้ในตอนนี้ผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่มา มันยากที่จะหลีกเลี่ยงไม่ให้เธอมีอารมณ์ที่ดุร้ายขึ้นมา

ในตอนนี้ ผู้อำนวนการหลี่ก็หัวเราะเห่อเห่อเห่อ และพูดว่า " หลิวอี้อี้ คุณอย่าคิดเยอะ ผมก็แค่เป็นห่วงคุณเท่านั้นเอง...ถ้าคุณไม่อยากพูดเรื่องพวกนี้ก็ได้ งั้นพวกเราก็มาคุยเรื่องงานกัน"

"ค่ะ"หลิวอี้อี้สูดลมหายใจ และตอบกลับนิ่งๆ

ต่อมา ผู้อำนวยการหลี่ก็เลยพูดเกี่ยวกับเรื่องโครงการ ถึงแม้เขาอยากได้ความงามของหลิวอี้อี้ แต่ไม่พูดไม่ได้ว่า การที่เขาได้มาอยู่ในตำแหน่งผู้อำนวยการได้นั้น เขาก็ต้องมีความสามารถพอควร

ในใจเขาคิดว่า เห็นหลิวอี้อี้บาดเจ็บ คิดว่าควรจะนุ่มนวกับเธอก่อน แข็งเกินไปไม่ค่อยจะดี

สิ่งที่ผู้หญิงที่เพิ่งได้รับบาดเจ็บมาต้องการมากที่สุด แน่นอนว่าต้องเป็นความห่วงใย!

ผู้อำนวยการหลี่รู้สึกว่าเมื่อกี้ตัวเองบู่มบ่ามไปหน่อย เขาก็เลยเริ่มพูดเกี่ยวกับเรื่องงานเรื่องการทำโครงการ เขาจงใจควบคุมเวลา เมื่อเห็นว่าใกล้จะห้าทุ่มแล้ว เขาก็พูดว่า " เอาแค่นี้ก่อนแล้วกัน"

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลิวอี้อี้ก็โล่งใจ นั่งทำงานมาตั้งนาน เธอรู้สึกปวดไหล่มาก

"จะไปกินมื้อดึกด้วยกันหน่อยมั้ย?" จู่ๆผู้อำนวยการหลี่ก็เสนอขึ้นมา

"ไม่ดีกว่าค่ะ ช่วงนี้ฉันกำลังลดน้ำหนัก" หลิวอี้อี้ปฏิเสธอ้อมๆ

"ลดน้ำหนัก?" ผู้อำนวยการหลี่หัวเราะและพูดว่า " ถ้าคุณยังต้องลดน้ำหนักอีก งั้นผมก็ไม่รู้แล้วว่าใครที่เรียกว่าหุ่นดี....หลิวอี้อี้ ผมไม่ได้มีเจนาอื่น ก็แค่กินข้าวกันเท่านั้นเอง เพราะยังไงก็ดึกมากขนาดนี้แล้ว"

เมื่อเห็นว่าผู้อำนวยการหลี่ยังคงดึงดันอยู่ เธอก็กำลังคิดว่าจะปฏิเสธอย่างไรดี สุดท้ายเสียงท้องร้องก็ดังขึ้น

"ดูสิ มันยังซื่อสัตย์กว่าคุณอีก เห็นแก่หน้าผมหน่อยแล้วกัน?" ผู้อำนวยการหลี่พูดเชิญชวนอีกรอบ

หลิวอี้อี้ก็เลยต้องตอบตกลงคำเชิญของผู้อำนวยการหลี่ เพราะยังไงก็เป็นเพื่อนร่วมงานกัน อีกอย่างเขาเองก็เป็นหัวหน้าของเธอด้วย ถ้ามีปัญหาขึ้นมา ก็จะส่งผลเสียต่อเธอเอง

"ก็ได้ค่ะ" หลิวอี้อี้ตอบ

ผู้อำนวยการหลี่รู้สึกดีใจ และพูดกับตัวเองในใจว่า ต้องใช้ความอดทนถึงจะจัดการกับผู้หญิงที่เพิ่งได้รับบาดเจ็บทางจิตใจมา!

"เชิญ" ถึงแม้ในใจจะตื่นเต้นมาก แต่ผู้อำนวยการหลี่ก็เสแสร้งทำเป็นนิ่ง และทำท่าทางการเชิญเอามือหนึ่งไขว้หลัง อีกมือหนึ่งผายมือออกไป บอกให้หลิวอี้อี้เดินไปก่อน

สิ่งเดียวที่ทำให้ผู้อำนวยการหลี่เสียดายมากก็คือ หลิวอี้อี้ขับรถมา ก็เลยทำให้เสียโอกาสในการได้นั่งรถคันเดียวกัน อีกอย่าง ถ้าหลิวอี้อี้มีรถ เขาก็จะหมดโอกาสในการส่งเธอกลับบ้านด้วย