แอบรัก นิยาย บท 59

เมื่อเห็นผู้อำนวยการหลี่ หลิวอี้อี้ก็รู้สึกว่าหนังตากระตุก

"หลิวอี้อี้" ในมือของอำนวยการหลี่ถือแก้วอยู่ เขาเดินมาข้างๆเธอและพูดว่า " ไม่ใช่อนุมัติให้เธอลาหนึ่งเดือนหรอ ทำไมถึงกลับมาทำงานเร็วจังหล่ะ?"

ถึงแม้หลิวอี้อี้จะรู้สึกไม่ค่อยดีกับอำนวยการหลี่เท่าไหร่ แต่เธอก็ยืนขึ้น ยิ้มเล็กน้อยและกล่าวทักทาย " อำนวยการหลี่"

"นั่งก็ได้" อำนวยการหลี่เอามือวางไว้บนไหล่ของหลิวอี้อี้ และพูดเบาๆ

หลิวอี้อี้ถอยกลับหลังไปหนึ่งก้าว และมีสีหน้าเขินอาย พร้อมพูดว่า " อ้อ"

ตอนที่อำนวยการหลี่กำลังจะพูดอะไรต่อนั้น ทันใดนั้นเองหยางถิงก็ถือเอกสารสองฉบับเดินเข้ามา เห็นอำนวยการหลี่ยืนอยู่ข้างๆหลิวอี้อี้ เธอก็เข้าใจได้ทันที ก็เลยเดินเข้าไปอย่างมีความสุขและพูดว่า " หลิวอี้อี้ เธอกลับมาแล้ว!"

"เอ่อ" อำนวยการหลี่รีบดึงมือกลับมา คิดในใจว่า หยางถิงเข้ามาขัดจังหวะจริงๆเลย

แต่เมื่อเข้าเห็นว่าหยางถิงชวนหลิวอี้อี้คุยไม่หยุด และเขาเองก็จังหวะพูดแทรกไม่ได้ เขาก็เลยหยิบเอกสารและหันหลังกลับไป

หลังจากที่อำนวยการหลี่เดินไปแล้ว หลิวอี้อี้ก็โล่งใจและพูดว่า " ยังดีที่เธอกลับมาทัน"

"เธอจะกลัวเขาทำไม นี่ที่บริษัทนะ เขาจะกล้วทำอะไรได้?" หยางถิงพูดต่อว่า " ที่จริงฉันก็คิดไว้แล้วว่าวันนี้เธออาจจะกลับมาทำงาน"

"มีเธอนี่แหละที่เข้าใจฉันที่สุด" หลิวอี้อี้ยิ้ม

หยางถิงพูดต่อว่า " แน่อยู่แล้ว หอมให้รางวัลฉันหน่อยมั้ย?"

หลิวอี้อี้โดนหยางถิงแกล้งจนหน้าแดง พูดว่า " อย่ามากวนนะ หลายคนกำลังมองเธออยู่นะ!"

หยางถิงแลบลิ้นและพูดว่า " โอเค ไปทำงานเถอะ ดีเลยเธอจะได้ช่วยฉันทำงาน...."

......

ตัดภาพมาอีกด้านหนึ่ง หลังจากที่ซูเฉินกลับมาที่มหาวิทยาลัยแล้ว หลังจากเลิกเรียน เขาก็ส่งข้อความหาจ้าวซี "ภรรยา คุณอยู่ที่ไหนหน่ะ?"

จ้าวซีตอบข้อความกลับว่า "อยู่หอสมุด นายหล่ะ?"

ซูเฉินคิดว่าไหนๆตัวเองก็เพิ่งกลับมาที่มหาวิทยาลัย ก็เลยอยากจะทำเซอร์ไพร้จ้าวซี เขาก็เลยตอบกลับไปว่า "ผมกำลังดูทีวีอยู่ คิดถึงเธอมากเลย"

ต่อมาทั้งสองคนก็ต่างส่งข้อความพูดคุยกันไปมา หลังจากที่ซูเฉินรู้ตำแหน่งที่จ้าวซีอยู่แล้ว ก็เริ่มเดินไปหา

มาถึงหอสมุด ซูเฉินก็เดินไปมาอยู่บริเวณชั้นหนังสือครู่หนึ่ง หลังจากที่เห็นจ้าวซีแล้ว เขาก็หยิบหนังสือเล่มหนึ่งและค่อยๆเดินเข้าไป และเข้าไปเอามือปิดตาเธอจากด้านหลัง

"ใคร?" จ้าวซีถามออกมา

ทำให้ดึงดูดความสนใจจากคนรอบๆไม่น้อย เมื่อเห็นสายตาไม่พอใจของคนอื่นๆมองมา จ้าวซูเหิงก็รีบปล่อยมือออกจากตาของจ้าวซี

จ้าวซีรับหันกลับมาดู หลังจากเห็นว่าเป็นซูเฉิน สีหน้าที่ตกใจก็กลายเป็นสีหน้าดีใจ "ซูเฉิน?"

"ชูชูชู" ซูเฉินเอานีิ้วชี้มาแตะที่ริมฝีปาก เป็นสัญลักษณ์บอกให้จ้าวซีเงียบ

จ้าวซีถึงนึกขึ้นได้ว่ากำลังอยู่ในหอสมุด เธอเลยมองบนใส่ซูเฉิน หลังจากนั้นก็พูดเบาๆว่า " พวกเราออกไปข้างนอกกัน?"

"ทำไมเธอถึงหิวกระหายอย่างนี้?" จ้าวซูเหิงยิ้มและพูดเบาๆ

"หิวบ้าไร" จ้าวซีคิดไม่ถึงว่าซูเฉินจะพูดเล่นแบบนี้ เลยส่งเสียงหึ่ยออกมา และถามว่า " แขนของนายหายแล้วหรอ?"

"ยัง ยังไม่ตัดไหมเลย" ซูเฉินพูด เขาดึงมือเล็งๆของจ้าวซี และพูดเบาๆอย่างอ่อนโยนว่า "พวกเราออกไปข้างนอกกันเถอะ ครึ่งเดือนแล้วที่ไม่ได้จูบเธอ ฉันจะเป็นร้อนในอยู่แล้ว"