แอบรัก นิยาย บท 61

หลิวอี้อี้ไม่รู้เลยว่าตัวเองกำลังขุดหลุมไว้หลุมใหญ่ หลังจากที่เธอและซูเฉินจูบกันดูดดื่มเสร็จแล้ว พวกเขาก็ตั้งใจดูหนังต่อจนจบ

ต่อมาทั้งสองคนก็ไปเดินห้าง และไปกินข้าวกัน ระหว่างนั้นซูเฉินก็เอามือวางไว้บนขาอ่อนที่นุ่มๆขาวๆของหลิวอี้อี้ ผ่านไปหนึ่งวัน ผู้อำนวยการหลี่ก็ได้ภาพเก็บไว้เยอะมาก

จนกระทั่งตอนค่ำ หลิวอี้อี้เหนื่อยแล้ว เดิมทีเธอตั้งใจจะไปส่งซูเฉินที่มหาวิทยาลัย แต่ซูเฉินก็กลัวว่าหลิวอี้อี้จะเพลียและต้องขับรถกลับคนเดียว ดังนั้นเขาเลยเป็นคนขับรถพาหลิวอี้อี้ไปส่งที่บ้าน ส่วนเขาก็เรียกแท็กซี่กลับมหาวิทยาลัย

เมื่อซูเฉินออกไป ผู้อำนวยการหลี่ก็เตรียมจะเคาะประตูบ้านของหลิวอี้อี้

"หึหึ โอกาสแบบนี้พันปีมีหนเดียว!" ผู้อำนวยการหลี่คิดเลวๆอยู่ในหัว ราวกับว่าหลิวอี้อี้เป็นสิ่งของที่อยู่ในกระเป๋าของเขา

หลิวอี้อี้ไม่รู้ว่ามีคนคอยจับตามองเธออยู่ หลังจากที่เธอกลับถึงบ้าน เธอก็ถอดเสื้อผ้าและสวมเสื้อผ้าที่สบายๆแทน หลังจากนั้นก็เตรียมตัวไปอาบน้ำ

"ติง ตอง ติง ตอง"

ในขณะที่ผู้อำนวยการหลี่กำลังจะเคาะประตูนั้น จู่ๆโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น

คนที่โทรมาคือภรรยาของเขาเอง นี่ทำให้เขาไม่พอใจ

"ฮัลโหล!" หลังจากที่ผู้อำนวยการหลี่ขมวดคิ้ว แต่เขาก็ยังกดรับสาย

"สามี คุณจะกลับบ้านเมื่อไหร่?" ภรรยาของผู้อำนวยการหลี่ถาม

ผู้อำนวยการหลี่ถอนหายใจและพูดว่า " ช่วงนี้ที่ทำงานทำงานกันดึก คิดว่ากลับไปก็น่าจะใกล้ๆหัวรุ่งแหละ คุณก็รู้ ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในช่วงขาขึ้น คุณต้องเข้าใจผมหน่อยนะ ภรรยา!"

แน่นอนว่าภรรยาของผู้อำนวยการหลี่ไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังตามสาวสวยที่เพิ่งหย่ากับสามีได้ไม่นาน อีกทั้งตอนนี้เขามีความคิดชั่วร้ายอีกด้วย

"ฉันรู้....แต่ ลูกชายไม่สบาย" ภรรยาของเขาพูด

เมื่อได้ยินอย่างนั้น ผู้อำนวยการหลี่ก็ตื่นเต้นขึนมาทันที เขาอายุสี่สิบกว่าปีแล้ว เป็นวัยที่ตามใจลูกชายมาก เมื่อได้ยินภรรยาพูดเช่นนั้น เขาก็รีบถามว่า " เกิดอะไรขึ้น?"

"เป็นไข้" ภรรยาของเขาพูดด้วยความเซ็งว่า " ตอนเช้าฉันพาเขาไปฉีดยาที่คลินิกแล้ว แต่จนถึงตอนนี้ไข้ก็ยังไม่ลด ใกล้จะสามสิบเก้าองศาแล้ว......"

"คุณเลอะเทอะใหญ่แล้ว ไปคลินิกได้อย่างไรกัน!" ผู้อำนวยการหลี่พูดด้วยความรีบร้อนว่า "แล้วก็ไม่รีบโทรหาฉันเร็ว ห่าย เดี๋ยวฉันกลับไปเดี๋ยวนี้แหละ"

"ฉันเองก็อยากจะโทรหาคุณเร็วกว่านี้....ก็กลัวคุณจะยุ่งอยู่" ภรรยาของเขาพูดด้วยความน้อยใจ

เขาไม่มีเวลามาพูดไร้สาระกับภรรยาอีกแล้ว เขาพูดตรงๆว่า " รอผมกลับบ้านก่อนค่อยว่ากัน คุณไปดูแลลูกก่อน เอาตามนี้นะ ผมวางสายก่อน"

หลังจากวางสายแล้ว ผู้อำนวยการหลี่ก็หันไปมองประตูบ้านของหลิวอี้อี้ด้วยสายตาไม่ปล่อยวาง และพูดว่า " วันนี้ถือว่าเธอโชคดี รอครั้งหน้า ฉันต้องให้เธอได้ลิ้มลองว่าฉันเก่งมากขนาดไหน"

พูดจบ เขาก็รีบขับรถออกไป

ส่วนหลิวอี้อี้ก็อาบน้ำอุ่นๆ เธอถอดเสื้อผ้าจนหมด น้ำที่หยดออมาจากฝักบัวพ่นไปทั่วร่างกายของเธอ

ท่ามกลางควันที่เต็มไปอากาศ หลิวอี้อี้ก็มองตัวเองในกระจก

หน้าอกอวบอิ่ม เอวที่เล็กขอด สะโพกที่งอน บวกกับผิวที่ขาวนุ่ม เธอในตอนนี้ ยังดูดีกว่าเด็กสาวอายุเพิ่งจะยี่สิบซะอีก

นอกจากความสาวสวยแล้ว สิ่งที่เธอมีและเด็กสาวพวกนั้นไม่มีก็คือความเป็นผู้ใหญ่

หลิวอี้อี้มองผิวพรรณของตัวเอง จู่ๆเธอก็เข้าใจแล้วว่าทำไมซูเฉินถึงได้หลงใหลเธอนัก

เธอกำลังดูรูปร่างของตัวเอง หลังจากนั้นก็จินตนาการว่าซูเฉินกำลังมีอะไรกับตัวเอง ไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัวฝักบัวที่อยู่ในมือของเธอก็มาอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้าง

"งั้นไปด้วยกันสิ" ซูเฉินพูดจริงจัง ไม่ได้พูดแหย่จ้าวซี

ที่จริง ซูเฉินเริ่มรู้สึกลังเลในใจ ตอนที่อยู่โรงพยาบาล หลิวอี้อี้ก็เคยถามเรื่องราวระหว่างเขาและจ้าวซี

เพราะการอยู่กับจ้าวซีไม่เหมือนอยู่กับหยางถิง สิ่งที่หยางถิงต้องการคือความตื่นเต้นเร้าใจ แอบๆทำก็ได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องให้ซูเฉินคิดอะไรมาก

แต่ถ้าอยู่กับหลิวอี้อี้ มันไม่เหมือนกัน

หลิวอี้อี้ไม่มีทางทนกับสิ่งที่เธอไม่เห็นด้วย ถ้าเขาอยากจะคบกับหลิวอี้อี้จริงๆล่ะก็ เขาก็ต้องจัดการเรื่องของจ้าวซีให้เรียบร้อย

ถึงแม้หลิวอี้อี้จะไม่ได้ร้องขอให้ซูเฉินทำอะไร แต่ซูเฉินรู้ดีว่า เพราะหลิวอี้อี้ยังไม่ได้ตัดสินใจแน่นอนว่าจะคบกับเขา ไม่งั้นล่ะก็...

แต่เมื่อเห็นท่าทางติดแฟนของจ้าวซีแล้ว ซูเฉินก็ไม่รู้ว่าจะเริ่มพูดบอกเลิกเธออย่างไร

"คิดอะไรอยู่น่ะ ไม่เห็นพูดอะไรเลย?" จ้าวซีเห็นซูเฉินเงียบ ก็เลยหันหน้าสวยๆของเธอเข้ามาและถาม

"ไม่มีอะไร แค่รู้สึกเหนื่อย" ซูเฉินยิ้มๆ แล้วเขาก็ยื่นมือไปลูบหัวของจ้าวซี และถามว่า " ภรรยา พวกเราไปกินอะไรกันดี?"

"อืมมม เดิมทีวางแพลนไว้ว่าจะไปซื้อซูชิและผลไม้ แต่นายไม่ชอบกิน งั้นนายเลือกแล้วกัน?" จ้าวซีพูด

ซูเฉินกลับยิ้มอ่อนๆและพูดว่า " ใครบอกว่าฉันไม่ชอบกิน เธอป้อนฉันสิ ฉันจะได้ชอบกิน!"

"จริงหรอ?" จ้าวซ๊ยิ้มด้วยความดีใจ และพูดว่า " งั้นพวกเราไปกินซูชิกัน"

แสงไฟยามค่ำคืนรำไรๆ จ้าวซีหันไปมองแขนของซูเฉิน และถามว่า "ซูเฉิน ทำไมฉันรู้สึกว่า วันนี้นายแปลกๆไม่เหมือนเดิม?"