แอบรัก นิยาย บท 62

"หรอ?" ซูเฉินถามด้วยความไม่มั่นใจ

จ้าวซีพยักหน้า มองเขาและพูดว่า " วันนี้นายเงียบไปเยอะเลย แล้วก็....แลวก็ไม่ค่อยแกล้งฉันด้วย"

"ฉันไม่แกล้งเธอหรอ?" ที่จริงซูเฉินเองก็รู้สึกผิด คบกันมาตั้งนาน จะบอกว่าไม่ชอบจ้าวซีก็ไม่มีทางเป็นไปได้

เพียงแค่ความปราถนาในใจบอกกับซูเฉินว่า เขาชอบความรู้สึกที่อยู่กับหลิวอี้อี้มากกว่า

ในเมื่อพูดออกมาแล้ว เขาก็เลยแกล้งจ้าวซีซักหน่อย เพื่อไม่ให้เธอคิดมาก ส่วนตัวเองก็รอหลังจากนี้มีโอกาสเหมาะสมเมื่อไหร่ค่อยบอกเธอ เขาก็เลยเอามือโอบเอวจ้าวซี มอใหญ่ๆของเขาก็บีบที่สะโพกของเธอ เขายิ้มเจ้าเล่ห์และพูดว่า " ที่แท้เธอก็ชอบฉันแบบร้ายๆนี่เอง?"

"ไม่เสมอไป" จ้าวซีหลบเขาด้วยความเขินอาย แต่ใบหน้าของเธอก็เขินอายอย่างมีความสุข

เมื่อซูเฉินเห็นดังนั้น เธอก็เลยเล่นกับจ้าวซีครู่หนึ่ง จนกระทั่งกลับถึงหอซูเฉินไปส่งจ้าวซีที่หอพักนักศึกษาหญิง ส่วนตัวเข้าเองก็เดินกลับหอด้วยคามเพลีย

เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เมื่อเขาทิ้งตัวลงบนเตียงเขาก็หลับไป

กลางดึก เขาฝันเห็นตัวเองขึ้นเตียงกับหลิวอี้อี้ จู่ๆจ้าวซีก็บุกเข้ามา

เมื่อจ้าวซีเห็นว่าเขานอกใจ ไม่รู้จ้าวซีไปเอามีดปอกผลไม้มาจากไหน แล้วแทงเข้าไปที่หน้าท้องของซูเฉินอย่างแรง เธอแทงไปด้วยด่าซูเฉินว่าทรยศไปด้วย

ส่วนหลิวอี้อี้เป็นอย่างไรนั้น ซูเฉินมองไม่เห็น ดูเหมือนว่าตอนที่จ้าวซีเข้ามาหลิวอี้อี้ก็หายไปเลย

ในกลางดึก ซูเฉินเหงื่อไหลท่วมตัว ตอนที่เขาตื่นขึ้นมา ดูเวลาเป็นเวลาตีสี่

แต่เวลาที่เหลือ เขาก็นอนไม่หลับแล้ว ถึงแม้เขารู้ว่าความฝันนี้เกิดจากความคิดของเขา

ความฝันที่เขาฝันทั้งหมดตอนกลางคืน แต่เมื่อถึงตอนที่เขาต้องตัดสินใจเลือก เรื่องราวมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

"ห่าย....."

อีกด้านหนึ่ง หลิวอี้อี้ตื่นแต่เช้า หลังจากหลับมาถึง เธอก็อาบน้ำ ยังไม่ทันถึงหนึ่งทุ่มเธอก็นอนหลับไปแล้ว ตอนนี้ฟ้ายังไม่สว่าง เธอตื่นเต็มตาแล้ว

เวลาที่เหลือเธอเลยทำอาหารเช้าให้ตัวเอง หลังจากนั้นก็ไปที่ทำงาน

ภาระงานที่อยู่ในมือที่เธอต้องตามให้ทันค่อนข้างโอเคแล้ว เพียงแค่เธอขยันอีกซักสองวัน เธอก็ไม่ต้องทำโอทีกับผู้อำนวยการหลี่อีกแล้ว

หลิวอี้อี้คิดถึงเรื่องนี้แล้ว อารมณ์ก็ดีขึ้น ดังนั้นหลังจากที่มาถึงที่ทำงานแล้ว เธอก็ตังใจทำงานเต็มที่ ส่วนผู้อำนวยการหลี่ ในตอนเช้าเขาไม่ได้ปรากฏตัวเลย

ด้วยความแปลกใจ หลิวอี้อี้ก็เลยถามหยางถิงว่า "เมื่อวานผู้อำนวยการหลี่มาทำงานมั้ย?"

"ไม่มานะ" หยางถิงพูดต่อว่า "ไม่มาก็ดี ทำไม เธอและเขาทำโอทีด้วยกันจนเกิดความรู้สึกแล้วหรอ?"

"ไม่...ไม่ใช่" หลิวอี้อี้ขมวดคิ้วและพูดว่า " ถิงถิง อย่าเองฉันและเขาไปพูดเล่นนะ คนอย่างผู้อำนวยการหลี่ ฉันแค่เห็นก็รู้สึกไม่ดีแล้ว"

"งั้นเธอบอกฉันมาสิ ว่าเธอเห็นใครแล้วรู้สึกดี?" หยางถิงถามพร้อมทั้งกระพริบตาใส่หลิวอี้อี้ด้วยความซน

หลิวอี้อี้ถูกถามจนหน้าแดง เธอมองหยางถิงและพูดว่า " แน่นอนว่าต้องมองเธอแล้วรู้สึกดีสิ"

แต่ถ้าผู้หญิงที่ทั้งอ้วน ทั้งไม่สวย แถมทำตัวอ้อนเป็นเด็ก งั้นผู้ชายก็จะนิ่งๆ ภรรยาของผู้อำนวยการหลี่เป็นผู้หญิงที่มีรูปร่างอ้วนท้อม แและเป็นผู้หญิงที่ทำอะไรหลายๆอย่างไม่เป็น หลังจากที่มีลูกแล้ว เธอก็เลยเอาความสนใจไปไว้ที่ลูก เป็นแม่บ้านเต็มตัว

ต่อมาผู้อำนวยการหลี่งานยุ่ง เขาก็เลยกลับไปค่อนข้างน้อย

ตอนนี้อุตส่ารู้จุดอ่อนของหลิวอี้อี้มาแล้ว พอนึกภาพรูปร่างอ้วนๆของภรรยา เขาก็อยากจะอ้วกแล้ว เอาทั้งสองคนมาเปรียบเทียบกัน ผู้อำนวยการหลี่ยิ่งอยากได้หลิวอี้อี้มากขึ้น!

"อ่ะแฮ่ม อ่ะแฮ่ม"

หลังจากที่หยางถิงไปแล้ว ผู้อำนวยการหลี่ก็เดินไปตรงหน้าของหลิวอี้อี้ และพูดด้วยความเคร่งขรึมจริงจังว่า " ทำไม เมื่อวานลาไปหนึ่งวัน วันนี้เลยไม่อยากทำงานหรอ?"

"ไม่ใช่ค่ะ" หลิวอี้อี้พูดเบาๆว่า " ขอโทษค่ะ ผู้อำนวยการหลี่ พวกเราก็แค่พูดเล่นกัน"

"พูดเล่น?" ผู้อำนวยการหลี่หรี่ตามองหลิวอี้อี้ และพูดว่า " มาที่ห้องทำงานผมด้วย!"

พูดจบ ผู้อำนวยการหลี่ก็หันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง ปล่อยให้หลิวอี้อี้สงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น หยางถิงก็แค่พูดเล่นเท่านั้นเอง จากลักษณะท่าทางที่ผู้อำนวยการหลี่มีต่อเธอก่อนหน้านี้ เขาไม่น่าจะเข้มงวดนะ?

คนอื่นๆก็เกิดความสงสัย ถึงแม้พวกเขาจะไม่เคยนินทาเรื่องที่ผู้อำนวยการหลี่อยากได้ความงามของหลิวอี้อี้ แต่ทุกคนก็รู้ดี ว่าผู้อำนวยการหลีหลงใหลในหลิวอี้อี้ จะดูแลเธอเป็นพิเศษ

ถึงแม้จะเกิดความสงสัยขึ้นในใจ แต่หลิวอี้อี้ก็ไม่ถามอะไร เพราะตัวเธอเองไม่ได้รู้สึกดีกับผู้อำนวยการหลี่แม้แต่น้อย

หลังจากเซฟไฟล์ในคอมเสร็จเรียบร้อยแล้ว หลิวอี้อี้ก็เดินไปห้องทำงานของผู้อำนวยการหลี่

เมื่อเธอเดินเข้าไป หลิวอี้อี้ก็เห็นว่าผู้อำนวยการหลี่กำลังหรี่ตามองมาที่เธออยู่ ในแววตามีความปราถนา ราวกับว่าเป็นสายตาของความอวดดีและไร้ยางอาย