แอบรัก นิยาย บท 62

"หรอ?" ซูเฉินถามด้วยความไม่มั่นใจ

จ้าวซีพยักหน้า มองเขาและพูดว่า " วันนี้นายเงียบไปเยอะเลย แล้วก็....แลวก็ไม่ค่อยแกล้งฉันด้วย"

"ฉันไม่แกล้งเธอหรอ?" ที่จริงซูเฉินเองก็รู้สึกผิด คบกันมาตั้งนาน จะบอกว่าไม่ชอบจ้าวซีก็ไม่มีทางเป็นไปได้

เพียงแค่ความปราถนาในใจบอกกับซูเฉินว่า เขาชอบความรู้สึกที่อยู่กับหลิวอี้อี้มากกว่า

ในเมื่อพูดออกมาแล้ว เขาก็เลยแกล้งจ้าวซีซักหน่อย เพื่อไม่ให้เธอคิดมาก ส่วนตัวเองก็รอหลังจากนี้มีโอกาสเหมาะสมเมื่อไหร่ค่อยบอกเธอ เขาก็เลยเอามือโอบเอวจ้าวซี มอใหญ่ๆของเขาก็บีบที่สะโพกของเธอ เขายิ้มเจ้าเล่ห์และพูดว่า " ที่แท้เธอก็ชอบฉันแบบร้ายๆนี่เอง?"

"ไม่เสมอไป" จ้าวซีหลบเขาด้วยความเขินอาย แต่ใบหน้าของเธอก็เขินอายอย่างมีความสุข

เมื่อซูเฉินเห็นดังนั้น เธอก็เลยเล่นกับจ้าวซีครู่หนึ่ง จนกระทั่งกลับถึงหอซูเฉินไปส่งจ้าวซีที่หอพักนักศึกษาหญิง ส่วนตัวเข้าเองก็เดินกลับหอด้วยคามเพลีย

เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เมื่อเขาทิ้งตัวลงบนเตียงเขาก็หลับไป

กลางดึก เขาฝันเห็นตัวเองขึ้นเตียงกับหลิวอี้อี้ จู่ๆจ้าวซีก็บุกเข้ามา

เมื่อจ้าวซีเห็นว่าเขานอกใจ ไม่รู้จ้าวซีไปเอามีดปอกผลไม้มาจากไหน แล้วแทงเข้าไปที่หน้าท้องของซูเฉินอย่างแรง เธอแทงไปด้วยด่าซูเฉินว่าทรยศไปด้วย

ส่วนหลิวอี้อี้เป็นอย่างไรนั้น ซูเฉินมองไม่เห็น ดูเหมือนว่าตอนที่จ้าวซีเข้ามาหลิวอี้อี้ก็หายไปเลย

ในกลางดึก ซูเฉินเหงื่อไหลท่วมตัว ตอนที่เขาตื่นขึ้นมา ดูเวลาเป็นเวลาตีสี่

แต่เวลาที่เหลือ เขาก็นอนไม่หลับแล้ว ถึงแม้เขารู้ว่าความฝันนี้เกิดจากความคิดของเขา

ความฝันที่เขาฝันทั้งหมดตอนกลางคืน แต่เมื่อถึงตอนที่เขาต้องตัดสินใจเลือก เรื่องราวมันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น

"ห่าย....."

อีกด้านหนึ่ง หลิวอี้อี้ตื่นแต่เช้า หลังจากหลับมาถึง เธอก็อาบน้ำ ยังไม่ทันถึงหนึ่งทุ่มเธอก็นอนหลับไปแล้ว ตอนนี้ฟ้ายังไม่สว่าง เธอตื่นเต็มตาแล้ว

เวลาที่เหลือเธอเลยทำอาหารเช้าให้ตัวเอง หลังจากนั้นก็ไปที่ทำงาน

ภาระงานที่อยู่ในมือที่เธอต้องตามให้ทันค่อนข้างโอเคแล้ว เพียงแค่เธอขยันอีกซักสองวัน เธอก็ไม่ต้องทำโอทีกับผู้อำนวยการหลี่อีกแล้ว

หลิวอี้อี้คิดถึงเรื่องนี้แล้ว อารมณ์ก็ดีขึ้น ดังนั้นหลังจากที่มาถึงที่ทำงานแล้ว เธอก็ตังใจทำงานเต็มที่ ส่วนผู้อำนวยการหลี่ ในตอนเช้าเขาไม่ได้ปรากฏตัวเลย

ด้วยความแปลกใจ หลิวอี้อี้ก็เลยถามหยางถิงว่า "เมื่อวานผู้อำนวยการหลี่มาทำงานมั้ย?"

"ไม่มานะ" หยางถิงพูดต่อว่า "ไม่มาก็ดี ทำไม เธอและเขาทำโอทีด้วยกันจนเกิดความรู้สึกแล้วหรอ?"

"ไม่...ไม่ใช่" หลิวอี้อี้ขมวดคิ้วและพูดว่า " ถิงถิง อย่าเองฉันและเขาไปพูดเล่นนะ คนอย่างผู้อำนวยการหลี่ ฉันแค่เห็นก็รู้สึกไม่ดีแล้ว"

"งั้นเธอบอกฉันมาสิ ว่าเธอเห็นใครแล้วรู้สึกดี?" หยางถิงถามพร้อมทั้งกระพริบตาใส่หลิวอี้อี้ด้วยความซน

หลิวอี้อี้ถูกถามจนหน้าแดง เธอมองหยางถิงและพูดว่า " แน่นอนว่าต้องมองเธอแล้วรู้สึกดีสิ"