แอบรัก นิยาย บท 63

หลังจากเห็นสีหน้าท่าทางของผู้อำนวยการหลี่แล้ว หลิวอี้อี้ก็รู้สึกลุกลี้ลุกลน

หลิวอี้อี้เองก็ไม่รู้ว่าความรู้สึกลึกลี้ลุกลนนี้มาจากไหน ถึงแม้ผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าจะเป็นคนที่โหยหาเธอมาโดยตลอด แต่ที่นี่เป็นที่ทำงาน เขาไม่น่าจะกล้สทำอะไรมั่วๆ

"ผู้อำนวยการหลี่" หลิวอี้อี้พูดเบาๆ

"ปิดประตู" ผู้อำนวยการหลี่หยิบแก้วน้ำบนโตะขึ้นมาจิบ หลังจากเห็นว่าหลิวอี้อี้ปิดประตูแล้ว เขาก็วางแก้วลง และหยิบโทรศัพท์ของเขาขึ้นมา

"ผู้อำนวยการหลี่ เมื่อกี้ฉันและหยางถิงก็แค่พูดเล่นกัน ไม่ได้มีความหมายไม่เคาระคุณเลย ส่วเรื่องงาน ฉันเองก็กำลังตามงานอยู่ " หลิวอี้อี้สารภาพผิดก่อน

"เรื่องนี้ไม่สำคัญ" ผู้อำนวยการหลี่หยิบโทรศัพท์และยิ้มตาหรี่ๆเดินมาข้างๆหลิวอี้อี้ และเอามือวางไว่บนไหล่ของเธอ

หลิงอี้อี้ตกใจมาก รีบถอยหลังหลบไปหนึ่งก้าว เพื่อหลบมือของผู้อำนวยการหลี่

"หลิวอี้อี้?" ผู้อำนวยการหลี่ทำหน้าเคร่งขรึม และพูดว่า " ตอนนี้ฉันยิ้มให้เธอนะ ถ้าเธอไม่ให้เกียรติฉันล่ะก็ ก็อยามาโทษว่าฉันไม่เป็นมิตรนะ"

หลิวอี้อี้ไม่เข้าใจความหมายของผู้อำนวยการหลี่ พูดอย่างระมัดระวังว่า " ผู้อำนวยการหลี่ กรุณาสำรวมด้วย"

"สำรวม หึหึ?" ผู้อำนวยการหลี่เปิดโทรศัพท์ และพูดว่า " ผู้หญิงสำส่อนคนหนึ่งที่ไม่รู้จักละอายต่อบาป กล้าอกให้ฉันสำรวมด้วย หึหึ"

จู่ๆสีหน้าของหลิวอี้อี้ก็เย็นชาขึ้นทันที เธอพูดด้วยความเย็นชาว่า " คุณหมายความว่าอะไร?"

"ความหมายว่าอะไรน่ะหรอ?" ผู้อำนวยการหลี่ส่งเสียงหึ่ย หลังจากนั้นก็เปิดคลิปในโทรศัพท์ แล้วก็มีเสียงหนังในโรงหนังดังออกมา

เสียงนี้คุ้นหูมาก หนังที่หลิวอี้อี้และซูเฉินไปดูด้วยกันเมื่อวานก็มีเสียงแบบนี้ ตอนที่เธอกำลังคิดว่าต้องมีอะไรไม่ดีแน่ ผู้อำนวยการหลี่ก็หันหน้าจอโทรศัพท์มา

ในหน้าจอโทรศัพท์ เป็นภาพหลิวอี้อี้หน้าแดงกำลังจูบอยู่กับซูเฉิน

เธอไม่ปฏิเสธ ในทางกลับกันเธอพอใจ ดวงตาสวยคู่นั้นปิดสนิท ขนตางอนยาวสั่นเล็กน้อย มีท่าทางกระตือรือร้น โดยเฉพาะปฏิกิริยาท่าทางของหลิวอี้อี้ที่ดูเพลิดเพลิน แค่เห็นก็รู้แล้วว่าไม่ได้โดนบังคับ

"จากที่ผมรู้มา เขาเป็นน้องชายของสามีเก่าคุณสินะ?" ผู้อำนวยการหลี่ทำตาหรี่และพูดว่า " หรือพูดได้ว่า สามีเก่าของคุณจับได้ว่าคุณเป็นชู้กับน้องชาย ก็เลยหย่ากับคุณสินะ?"

ขณะนั้น หลิวอี้อี้รู้สึกเยือกเย็นไปทั้งร่างกาย เธอไม่รู้ว่าผู้อำนวยการหลี่มีคลิปวิดีโอนี้ได้อย่างไร และก็ไม่รู้ว่าจะคัดค้านอย่างไร

ต่อหน้าคลิปวิดีโอนี้ ทำให้การโต้แย้งทุกอย่างไม่มีประโยชน์ เพียงแค่ผู้อำนวยการหลี่เอาคลิปนี้ไปเผยแพร่ ใครจะไปสนใจว่าเธอหย่ากับซูเจิ้งไปแล้ว เพราะไม่ว่ายังไงการได้น้องชายเขามาก็เป็นผู้หญิงสำส่อนอยู่ดี!

"คุณ......คุณจะเอายังไง?" หลิวอี้อี้ลุกลี้ลุกลน

"เอายังไงน่ะหรอ?" ผู้อำนวยการหลี่เก็บโทรศัพท์ หัวเราะเห่อเห่อและพูดว่า " ฉันจะเอายังไง เธอก็รู้ดีอยู่แก่ใจหนิ?"

"ฉัน...." หลิวอี้อี้อ้าปาก ในใจทั้งรู้สึกอายและโกรธ เธอสั่นและพูดว่า " ผู้อำนวยการหลี่ คุณปล่อยฉันไปซักครั้งเถอะ เรื่องราวมันไม่ได้เป็นแบบที่คุณคิด!"

"ฉันไม่สนใจหรอกว่าจะเป็นอย่างไร หึ่ย " ผู้อำนวยการหลี่พูดขู่เธอต่อว่า " เพียงแค่คลิปวิดีโอนี้แพร่ออกไป คนอื่นๆไม่สนใจหรอกว่าเรื่องมันจะเป็นอย่างไร หลิวอี้อี้ เหมือนว่าเธอทำได้แค่ต้องปรนนิบัติฉัน หึหึ"

พูดจบ ผู้อำนวยการหลี่ก็กอดหลิวอี้อี้

หลิวอี้อี้ตกใจมากไม่กล้าหนี จู่ๆก็รู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป แต่ที่มากไปกว่านั้นคือความเกลียดที่มีต่อผู้อำนวยการหลี่

หยกงามเนื้ออ่อนๆเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด ทำให้ผู้อำนวยการหลี่ตื่นเต้นมาก เขาโหยหาความสวยงามของหลิวอี้อี้มานานแล้ว ไม่ง่ายเลยกว่าตอนนี้จะได้จับต้อง ทำไมถึงจะไม่รู้สึกตื่นเต้นหล่ะ?

โดยเฉพาะตอนนี้อยู่ในห้องทำงานของตัวเองด้วย หลิวอี้อี้สวมชุดทำงาน ถ้าจับเธอกดลงบนโต๊ะ ดูเหมือนชุดทำงานก็เป็นวิ่งที่ทำให้ดึงดูดใจ

หลิวอี้อี้ได้ยินแบบนั้น รู้สึกเย็นวาบไปทั้งตัว อมให้เขา ตอนเธออยู่กับซูเจิ้งก็ไม่เคยทำแบบนี้ รวมถึงครั้งที่แล้วที่เธอโดนข่มขืน ก็แค่ไมีอะไรกันปกติทั่วไป

ในปาก....

หลิวอี้อี้คิดแล้วก็อยากจะอ้วก

"คุณปล่อยฉันไปเถอะ ฉันจะให้เงินคุณ....." หลิวอี้อี้พูดขอร้อง

"แต่ฉันสนใจในตัวเธอมากกว่า" เมื่อผู้อำนวยการหลี่เห็นท่าทางของหลิวอี้อี้ เขาก็ยิ่งรู้สึกตื่นเต้น

ไม่ว่ายังไง วันนี้เขาต้องสบายให้ได้ ผู้อำนวยการหลี่คิดในใจ เขาจับผมของหลิวอี้อี้ และพูดว่า " ไม่ว่าอย่างไร วันนี้เธอหนีไม่รอดหรอก เชื่อฟังหน่อย ฉันจะเก็บเรื่องของเธอให้มิดชิด ไม่งั้นล่ะก็ เธอก็รู้ผลที่ตามมาดี"

ริมฝีปากของหลิวอี้อี้สั่น เธอพูดว่า " ฉัน....ฉัน ฉันหย่าแล้ว ส่วนเด็กคนนั้น...เด็กคนนั้นก็ไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับสามีเก่าของฉัน"

"อ้อ?" ผู้อำนวยการหลี่จมวดคิ้ว แต่เมื่อเขาคิดอีกที เขาก็พูดว่า " พูดบอกใครหน่ะ ต่อให้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดหรือไม่มี สิ่งที่เธอทำก็เข้าหน้าใครไม่ติด ตอนนี้ หึ่ย!"

พูดจบ ผู้อำนวยการหลี่ก็บีบหน้าอกของหลิวอี้อี้อีกครั้ง หลังจากนั้นก็รูดซิปกางเกง และคิดในใจว่า ถ้าหลิวอี้อี้ไม่ยอม ก็ต้องใช้ไม้ตายแล้ว

หลิวอี้อี้ถูกเขาบีบจนเจ็บ เธอขมวดคิ้ว ไม่ได้ส่งเสียงร้องออกมา

เธอรู้สึกกลุ้มใจ แต่เธอก็ยังคงคิดเกี่ยวกับผลดีผลเสียที่จะได้รับ ถึงแม้ว่าซูเจิ้งและซูเฉินจะไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือด แต่ถ้าเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป ไม่มีใครมาสนใจเรื่องนี้หรอก!

และคิดต่อว่า ถ้าเกิดมีคนขุดคุ้ยเรื่องนี้ลึกลงไปอีก งั้นซูเฉินและซูเจิ้งก็จะพังทลายเหมือนกับตัวเธอเอง

คิดถึงตรงนี้ หลิวอี้อี้ก็กัดริมฝีปากจนแน่น.....