แอบรัก นิยาย บท 64

ถ้าจะให้เอาอนาคตของซูเจิ้งและซูเฉินมาเป็นเดิมพัน หลิวอี้อี้ไม่กล้า

แต่ตัวเองหล่ะ?

จู่ๆหลิวอี้อี้ก็รู้สึกว่าทำไมถึงได้ซวยขนาดนี้ ได้เดทกับซูเฉินแค่ครั้งเดียว ก็โดนผู้อำนวยการหลี่สะกดรอยตามแล้ว

"คิดได้แล้วยัง?" ผู้อำนวยการหลี่ปลดกางเกงเรียบร้อยแล้ว มือใหญ่ๆของเขาก็เคล้าคลึงอยู่ที่หน้าอกของหลิวอี้อี้ ท่าทางน่าเกลียดมาก

"ฉัน...." หลิวอี้อี้ต่อสู้ดิ้นรนอยู่ในใจ

"เธอยังมีทางเลือกอื่นอีกหรอ?" ผู้อำนวยการหลี่พูด

"ฉัน ถ้าฉัน.....ช่วยคุณ หนึ่งครั้ง คุณจะลบคลิปวิดีโอนั้นมั้ย?" หลิวอี้อี้ถาม

"ไม่ลบ " ผู้อำนวยการหลี่หัวเราะหึหึหึ และพูดว่า " ครั้งเดียว เธอก็อย่าคิดให้มันสวยงามขนาดนั้น ไม่ง่ายเลยที่ฉันจะมีโอกาสแบบนี้ จะได้กับเธอแค่ครั้งเดียวได้อย่างไร?"

พูดจบ ผู้อำนวยการหลี่ก็แลบลิ้นออกมา เพื่อจะเลียใบหน้าของหลิวอี้อี้

หลิวอี้อี้ตกใจกระวนกระวาย และพูดว่า " ไม่ได้...ฉันไม่อยากจะเป็นหุ่นเชิดที่ถูกควบคุม ตกลงกันก่อน แค่ครั้งเดียว คุณเลือกเอง"

"เห่อเห่อ" ผู้อำนวยการหลี่หัวเราะ

เขาหรี่ตาและพูดว่า "ตอนนี้เธอมีสิทธิ์มาต่อรองกับฉันหรอ?"

"สามีเก่าของฉันไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับซูเฉิน และฉันเองก็โสด " หลิวอี้อี้แอบกำหมัดแน่น จนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ เธอพยายามควบคุมตัวเองให้แข็งแกร่ง เผชิญหน้ากับผู้อำนวยการหลี่และพูดว่า "ต่อให้คุฯเผยแพร่คลิปวิดีโอนี้ออกไป ฉันก็จะไม่ยอมให้คุณควบคุมฉันไปตลอดหรอก .....อีกอย่าง ถ้าคุณจะแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป ฉันก็จะบอกทุกคนว่า คุณต้องการเอาเรื่องนี้มาขู่ฉันเพื่อนให้ฉันยอมมีเพศสัมพันธ์กับคุณ"

"......."

ได้ยินแบบนี้ ผู้อำนวยการหลี่ขมวดคิ้ว ดูท่าแล้วผู้หญิงอย่างหลิวอี้อี้ ไม่ได้จัดการง่ายๆ

แต่เขาก็แค่ขมวดคิ้ว สีหน้าของผู้อำนวยการหลี่ยังคงมีความสุขอยู่ เพราะจากคำพูดของหลิวอี้อี้เขาฟังออกว่ามีความหมายแฝงอยู่ นั่นก็คือ ถ้ามีอะไรด้วยครั้งหนึ่ง หลิวอี้อี้ยังยอมรับได้ แต่ถ้าระยะเวลานาน เธอไม่ยอม

"ได้ ครั้งเดียวก็ครั้งเดียว" ผู้อำนวยการหลี่ยิ้มและพูดว่า "เธอนอนกับฉันคืนหนึ่ง แล้วยังจะลบคลิปวิดีโอ"

เมื่อกี้หลิวอี้อี้ัลังเลอยู่ในใจ รู้สึกว่าถ้าเธอยอมนอนกับเขาหลายครั้ง ตายดีกว่ามีชีวิตอยู่ต่อ แต่ตอนนี้ได้ยินเขาพูดว่าให้เธอนอนกับเขาหนึ่งคืน เธอก็ได้แต่ปิดปากเงียบไม่อยากตอบตกลง

"เธอคิดดูให้ดีดีนะ ยังมีเวลาอีกสองชั่วโมงเลิกงาน ฉันให้เวลาเธอคิด" ผู้อำนวยการหลี่พูด

เมื่อหลิวอี้อี้ได้ยินดังนั้น เธอก็รีบออกจากห้องทำงานของผู้อำนวยการหลี่ หลังจากผู้อำนวยการหลี่เห็นว่าเธอออกไปแล้ว เขาก็เปิดลิ้นชักออกมา และหยิบกล้องที่แอบถ่ายออกมา พร้อมทั้งพูดคนเดียวว่า " หึ่ย ตอนฮันมีอะไรกับเธอ ฉันจะแอบถ่ายไว้ ต่อให้ไอ้เด็กที่ชื่อซูเฉินนั่นจะไม่มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับสามีเก่าเธอ ฉันก็ยังมีคลิปนี้ไว้ขู่เธอต่อได้อีก"

ผู้อำนวยการหลี่คิดแล้วก็รีบเอากล้องแอบถ่าเก็บในกระเป๋าเป้ รอไปถึงโรงแรม ตอนที่หลิวอี้อี้ไปอาบน้ำ เขาก็จะเอากล้องไปวางไว้หลังโคมไฟไม่ก็ไปซ่อนไว้ที่อื่น เดี๋ยวก็โชคดีแล้ว

อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่หลิวอี้อี้ออกไปแล้ว เธอรู้สึกกระอักกระอ่วมในใจ

เธอรู้จักคนอย่างผู้อำนวยการหลี่เป็นอย่างดี เมื่อกี้เพิ่งพูดว่าครั้งเดียวไม่พอ แต่แค่กระพริบตาก็บอกว่าครั้งเดียวก็ได้

ในความแปลกต้องมีสิ่งชั่วร้ายซ่อนอยู่ แต่เขากุมความลับของหลิวอี้อี้ไว้ ตอนนี้เธอสงสัยว่าเขาจะมีเจตนาไม่ดี แต่กลับทำอะไรไม่ได้

"ทำไงดี?" หลังจากที่หลิวอี้อี้กลับมานั่งที่โต๊ะทำงานแล้ว เธอพูดด้วยความกลุ้มใจ

คิดไปคิดมา มีเพียงคนเดียวที่จะช่วยเธอได้ก็คือหยางถิง ถ้าซูเฉิน ด้วยนิสัยของเขา ดูท่าเขาคงจะทำร้ายร่างกายผู้อำนวยการหลี่ ถึงตอนนั้นเรื่องก็คงกลายเป็นเรื่องใหญ่

ถึงแม้น้ำเสียงที่ได้ยินเต็มไปด้วยความโชกโชน แต่ซูเฉินก็ฟังออกว่าเป็นเสียงของซูเจิ้ง เพียงเค่น้ำเสียงไม่เหมือนปกติ ค่อนข้างจะแหบ ไม่ต้องคิดซูเฉินก็รู้ว่า ช่วงที่ผ่านมาซูเจิ้งใช้ชีวิตไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่

"ก็ยังดีนะ เธอกลับไปทำงานแล้ว " ซูเฉินคิดแล้ว ก็เลยคิดว่าบอกไปตรงๆเลยแล้วกัน "เมื่อวานผมไปตัดไหม พี่สะใภ้ก็พาผมไป ถึงแม้เธอจะกลับไปทำงานแล้ว แต่ดูท่าทางอ่อนเพลียนิดหน่อย"

คำพูดที่ซูเฉินพูดออกไป ก็แค่อยากจะให้ซูเจิ้งได้รู้สภาพของหลิวอี้อี้ อีกอย่าง และเพื่อหวังอยากจะให้เขารู้ว่า อย่าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับชีวิตของหลิวอี้อี้อีก และอย่าไปทำให้เธอต้องเสียใจเป็นครั้งที่สอง

"อ้อ" ซูเจิ้งพูดตอบรับนิ่งๆ หลังจากนั้นก็พูดว่า " ซูเฉิน ตอนนี้พี่เจอปัญหานิดหน่อย นายมีเงินสองพันหยวนมั้ย?"

"สองพันหยวน?" ซูเฉินขมวดคิ้ว เงินใช้จ่ายต่อเดือนของเขาได้แค่หนึ่งพันหยวนต่อเดือนเอง บวกกับช่วงนี้คบกับจ้าวซี บางครั้งไปกินร้านอาหารตะวันตกเพื่อความโรแมนติก ก็แทบจะไม่พอใช้แล้ว จะเอาเงินสองพันหยวนมาจากไหน

แต่เมื่อได้ยินน้ำเสียงของซูเจิ้งแล้ว ซูเฉินเองก็ทำใจปฏิเสธไม่ได้และพูดว่า " พี่ เอาเลขบัญชีมา เดี๋ยวผมหาวิธี"

ซูเจิ้งเองก็รู้สถานการณ์ของซูเฉินดี เดิมทีเขาอยากจะยืมหลิวอี้อี้ แต่ก็รู้สึกไม่มีหน้าจะไปขอยืมเธอ ก็เลยโทรหาซูเฉินแทน

เงินสองพันหยวน สำหรับนักศึกษาหนึ่งคน น่าจะอยู่ในขอบเขตที่พอจะจ่ายได้มั้ง? ซูเจิ้งคิด และพูดว่า " งั้นรบกวนนายหน่อยนะ เดี๋ยวอีกสองสามวันพี่จะคืน"

ซูเฉินไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับซูเจิ้ง แต่เขารู้ว่าหลังจากหย่าแล้วเขาเอาเงินทรัพย์สินไปหกเจ็ดหมื่นหยวน นี่เพิ่งผ่านไปได้ไม่นาน จ่ายหมดแล้วหรอ? นี่มันดูแปลกๆ

"หรือว่าพี่ซูเจิ้งโดนหลอก หรืออาจจะเอาไปลงทุนและไม่ประสบความสำเร็จ?

ซูเฉินคิดในใจ เขาก็เลยถามว่า " พี่ซูเจิ้ง ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน?"

"เรื่องนี้ นายอย่าเพิ่งรู้ พี่ยังไม่สะดวกบอกนาย .....อ่อ ใช่ อย่าบอกพี่สะใภ้และป้ารองนะ ว่าฉันติดต่อนายมา....."

ส่วนหลิวอี้อี้ เวลานี้ก็ถึงเวลาเลิกงานแล้ว เพื่อนร่วมงานก็ทยอยกันกลับบ้าน และผู้อำนวยการหลี่ก็เปิดประตูห้องทำงานเดินออกมา และพูดกับหลิวอี้อี้ว่า " เลิกงานแล้ว ไปเถอะ?"