แอบรัก นิยาย บท 65

ที่หลิวอี้อี้ยังไม่กลับ นอกจากไม่กล้าไปไหนเพราะกลัวผู้อำนวยการหลี่แล้ว แต่เธอยังรอหยางถิงด้วย

ตอนที่หยางถิงออกไป เธอนัดหลิวอี้อี้กินข้าวเย็น ถ้าตอนนี้หยางถิงกลับมาและพาตัวเธอออกไป งั้นผู้อำนวยการหลี่ก็จะไม่สามารถบังคับได้

เพราะจุดประสงค์ของผู้อำนวยการหลี่ก็คืออยากได้ร่างกายของหลิวอี้อี้ ไม่ใช่ให้เธอต้องเสื่อมเสียชื่อเสียง

เมื่อหลิวอี้อี้คิดได้แบบนี้ เมื่อเธอเห็นผู้อำนวยการหลี่ เธอก็เลยขมวดคิ้วและพูดว่า " ฉัน...ฉันนัดหยางถิงกินข้าวเย็นนี้ ถ้าเธอกลับมาแล้วไม่เจอฉัน เธอก็ต้องหาฉัน"

"หรอ?"ผู้อำนวยการหลี่มองหลิวอี้อี้ด้วยสายตาแปลกๆ และพูดว่า "เกมส์พวกนี้มีประโยชน์ด้วหยรอ?"

"ติง ตอง ติง ตอง ติง ตอง"

เมื่อผู้อำนวยการหลี่พูดจบ หลางถิงก็โทรเข้ามา หลิวอี้อี้พูดว่าเธอกลับมาแล้ว หลังจากนั้นก็รีบรับสายโทรศัพท์ และพูดว่า " หยางถิง เอกลับมาแล้วยัง?"

"ยังเลย ที่นี่มีปัญหานิดหน่อย ฉันกลับไปไม่ได้แล้ว ก็เลยจะโทรบอกเธอว่าไม่ต้องรอ พวกเราค่อยนัดกันใหม่พรุ่งนี้" พูดจบ หยางถิงก็กำลังจะตัดสายไป

"หา ฉันรอเธอดีกว่า ตอนนี้ฉันก็ยังไม่หิว" หลิวอี้อี้รีบพูดขึ้นมา เพราะกลัวว่าหยางถิงจะวางสายไปก่อน

"ไม่รู้เสร็จกี่โมง พอฉันมาถึงที่นี่ดูเอกสาร ปรากฏว่ามีผิดเล็กๆน้อยๆเต็มไปหมด ตอนนี้กำลังแก้ทีละจุดๆ ห่าย เซ็งมากเลย น่าจะดึกเลยกว่าจะกลับไปได้ " หยางถิงพูดบ่น และพูดว่า "เธอไม่ต้องรอฉันแล้ว ยังดีที่ที่นี่มีคนคอยช่วย พรุ่งนี้ค่อยเจอกันนะ"

พูดจบ หยางถิงก็วางสายไป

ขณะนั้นหลิวอี้อี้ก็หมดหวัง และตอนนั้นผู้อำนวยการหลี่ก็ยิ้มหรี่ตามองหลิวอี้อี้ และควงพวงกุญแจรถที่อยู่ในมือ พร้อมพูดว่า "ไปกันเถอะ?"

"............." หลิวอี้อี้ขมวดคิ้ว ในใจก็คิดไม่หยุดว่า "ไม่สามารถทำลายอนาคตของซูเฉินและซูเจิ้งได้ ฉัน....ก็แค่คืนเดียวเอง"

หลิวอี้อี้ทำได้แค่เดินตามหลังผู้อำนวยกาหลี่ไดโดยที่ใจไม่ยินยอม

เมื่อเดินออกจากที่ทำงานแล้ว หลิวอี้อี้ก็ขึ้นไปนั่งบนรถของตัวเอง เมื่อผู้อำนวยการหลี่เห็นดังนั้น เขาก็ไม่ขับรถแล้ว เขาเดินขึ้นไปนั่งบนรถของหลิวอี้อี้

"คุณไม่ขับรถหรอ?" หลังจากที่หลิวอี้อี้เห็นเข้าขึ้นมา เธอก็เลยพูดด้วยความรังเกียจ

"ยังไงคืนนี้เราก็ไปนอนด้วยกัน ฉันจอดรถทิ้งไว้ที่นี้คืนหนึ่งไม่เป็นไรหรอก พรุ่งนี้เธอก็ขับรถพาฉันมาทำงาน" ผู้อำนวยการหลี่พูดยิ้มๆ มือของเขาวางไว้บนต้นขอขาวๆของหลิวอี้อี้

เนื่องด้วยอากาศที่ค่อนข้างร้อน วันนี้หลิวอี้อี้ก็เลยสวมกระโปรงยีนส์สั้น ถึงแม้จะไม่ใช่กระโปรงที่สั้นจนติดก้อน แต่ก็ไม่ถือว่ายาว ขอบกระโปรงอยู่เหนือหัวเข่ามาประมาณสิบห้าเซ็นติเมตร

ส่วนด้านบนเธอก็สวมเสื้อไหมพรมสีเนื้อตัวใหญ่ใส่สบายๆ ส่วนข้างในก็เป็นเสื้อกล้ามเล็กๆ รวมๆแล้วดูมีเสน่ห์มาก

หลิวอี้อี้ในตอนนี้ เหมือนอาหารที่สุกดีแล้ว เป็นสาวสวยและมีเสน่ห์ หลังจากที่ผู้อำนวยการหลี่จับที่ต้นขาของเธอ เขาก็ลูบขึ้นลงเบาๆ

"ฉันกำลังขับรถ" หลิวอี้อี้ขมวดคิ้ว และต่อต้าน

"จะกลัวอะไร" ผู้อำนวยการหลี่เบี่ยงมือเข้าไปในระหว่างขาของเธอเล็กน้อยและพูดว่า "ฉันไม่ได้ไปจับตรงนั้นของเธอซักหน่อย"

เมื่อเขาพูดออกมา หน้าของหลิวอี้อี้ก็แดงขึ้นเล็กน้อย แต่โชคดีที่เขาแค่แตะนิดเดียวเขาก็ดึงมือกลับไปวางที่ต้นขาเหมือนเดิม หลิวอี้อี้รู้สึกเซ็ง ทำได้แค่อดทนให้เขาจับขาต่อไป

"...............ไปที่ไหน?" หลังจากที่สตาร์ทรถแล้ว หลิวอี้อี้ก็ถามด้วยความไม่พอใจ