แอบรัก นิยาย บท 66

ในขณะที่ซุเจิ้งพูดคนเดียว จู่ๆเขาก็แปลกใจว่าทำไมหลิวอี้อี้ถึงมาโรงแรม? เพราะที่บริษัทมีงานอะไร หรือว่าเธอ.....

"ไม่มีทางเป็นไปได้ พวกเราเพิ่งหย่ากันได้ไม่นาน หลิวอี้อี้ไม่มีทางมาเปิดห้องกับคนอื่นแน่ๆ" ขณะที่ซูเจิ้งพูดคนเดียวอยู่นั้น แต่ในใจของเขาก็ยังรู้สึกว่า หลิวอี้อี้ใีผู้ชายคนใหม่แล้ว

ที่โรงแรมโจวจี้มีชื่อเสียง ไม่ใช่เพราะโรงแรมมีหลายดาว แต่เพราะเป็นโรงแรมที่น่าสนใจมากในเมืองเจียงเฉิง

การตกแต่งในห้องพักมีหลายสไตล์ ถึงแม้จะไม่ใช่แบบที่เข้าห้องไปเป็นภาพการ์ตูนโป๊ หรือมีเซ็กทอยส์ไฟฟ้าต่างๆ แต่ก็มีหลายสิ่งที่คลุมเครือ เช่น เตียงนุ่ม โซฟาที่พอดีกับตัวคน อีกทั้งยังมีถึงยางอนามัยด้วย เหมาะกับผู้ใหญ่ที่จะมาพักที่นี่

ในขณะที่ซูเจิ้งกำลังสงสัยอยู่นั้น จางยู่ก็โทรมาพอดี

"ที่รัก ทำไมคุณยังมาไม่ถึงหล่ะ ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วนะ"

จางยู่พูดเสียงออดอ้อนลอดสายมา

ถึงแม้ซูเจิ้งจะหลงจางยู่มาก แต่มันก็เป็นแค่การหลงไหลในเนื้อตัว เขาในตอนนี้ ไม่มีงาน แถมยังติดหนี้อีกก้อนหนึ่ง อยู่กับจางยู่ มันก็เหมือนทำลายตัวเอง

แต่หลังจากที่เขาเห็นว่าหลิวอี้อี้มาโรงแรมกับคนอื่น ซูเจิ้งก็อดไม่ได้ตัดสินใจจะไปดู

"ผมยังกดเงินไม่ได้ ที่รัก คุณรออีกแปปหนึ่งนะ" ซูเจิ้งพูด

"งั้นคุณเร็วหน่อยนะ ฉันคิดถึงคุณมาก มากซะจน.....อือ หื้อ" พูดจบ จางยู่ก็ส่งเสียงคราง

ความรู้สึกนี้ น่าจะเป็นเสียงครางที่เธอจับของเธอเอง ขณะนั้น ในสมองของซูเจิ้งก็คิดถึงภาพตอนที่จางยู่อยู่บนเตียง

"เป็นคนโลภจริงๆ เหมือนหมาป่าที่กินเนื้อคนไม่แม้แต่คายกระดูกออกมา " ซูเจิ้งคิด น้องชายของเขามีปฏิกิริยาโต้ตอบแล้ว และมันแข็งและใหญ่กว่าตอนที่อยู่กับหลิวอี้อี้ซะอีก

แน่นอนว่าดอกไม้บ้านไม่หอมเท่าดอกไม้ป่าแน่นอน บวกกับตอนนั้นน้องชายของซูเจิ้งมีปัญหา ตอนที่เขาอยู่บนร่างกายของหลิวอี้อี้ ซูเจิ้งก็เลยไม่เคยได้รับรู้ความรู้สึกของผู้ชายเลย

แต่ถ้าพูดถึงความรักและความรู้สึก ในใจของซูเจิ้งแล้ว จางยู่ไม่เทียบเท่าขี้เล็บของหลิวอี้อี้เลย นี่คือเหตุผลที่เขาเอาบ้านและรถให้หลิวอี้อี้ ส่วนเขากลับไปขอยืมเงินสองพันหยวนจากซูเฉิน

เพื่อรักษาสติ เขาก็เลยปิดโทรศัพท์ หลังจากนั้นก็รีบเดินไปที่เค้าเตอร์

"สวัสดีครับ ไม่ทราบว่ารถทะเบียนHHH55558เป็นรถของใครคับ พอดีผมทำของตกไปใต้รถที่จอดอยู่ แลับนรถก็ไม่มีเบอร์ติดต่อ ผมอยากจะให้เขาขยับรถให้ผมหน่อย...." ซูเจิ้งพูด

"ใต้รถหรอคะ?" พนักงานขมวดคิ้วถาม " เป็นสิ่งของอะไรคะ ให้ฉันหาไม้มาเขี่ยให้มั้ยคะ?"

"เป็นแหวนครับ ติดอยู่ระหว่างซอกกระเบื้อง ไม้เขี่ยไม่ได้ ได้โปรดเถอะครับ" ซูเจิ้งพูดต่อ

พูดจบ ซูเจิ้งก็หยิบเงินหนึ่งร้อยหยวนยัดเข้าไปในมือของพนักงาน และพูดว่า " คืนนี้ผมจะขอแฟนแต่งงาน แหวนสำคัญมาก ได้โปรด!"

พนักงานคนนั้นเก็บเงิน และรีบติดต่อให้ ไม่นาน หลิวอี้อี้ก็เดินลงมา

ขณะนั้นหลิวอี้อี้เพิ่งจะเข้าโรงแรมมาได้ครึ่งชั่วโมง ผู้อำนวยการหลี่เพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขากำลังเร่งให้หลิวอี้อี้ไปอาบน้ำ ตอนนั้นหลิวอี้อี้ตกใจและร้อนรนมาก รู้สึกสับสนใจใน และรู้สึกเสียใจ

ตอนที่กำลังไม่รู้จะทำอย่างไรดี จู่ๆก็มีคนมาเคาะประตูบอกให้เธอลงไปขยับรถ

หลิวอี้อี้ดีใจมาก รีบออกไป ผู้อำนวยการหลี่พูดข่มขู่ว่า "เธอต้องกลับมาภายในสิบนาที ไม่งั้นคลิปที่อยู่ในโทรศัพท์ของฉัน หึหึ......"

"ผู้อำนวยการหลี่ ฉันให้เงินคุณได้นะ ให้คุณหมดเลย.....คุณอย่า อย่า" หลิวอี้อี้ร้องไห้พูดห้าม

เนื่องจากสวมกระโปรงยีนส์ที่รัดรูป ดังนั้นผู้อำนวยการหลี่จึงไม่สามารถถอดกระโปรงของเธอได้ แต่เขากลับรู้สึกเพลิดเพลินกับการบังคับขืนใจหลิวอี้อี้ มีความรู้สึกเหมือนเป็นผู้ร้าย มันเป็นความรู้สึกที่ทำให้ผู้ชายรู้สึกอยากจะพิชิต

"แขวก"

ผู้อำนวยการหลี่ออกแรง เสื้อกล้ามสีขาวของหลิวอี้อี้ขาด โผล่ให้เห็นเสื้อชั้นในสีขาว

"หึหึ ฉันว่าไม่ใช่เธอยังไม่พร้อมหรอก แต่เธอชอบความรู้สึกการถูกบังคับขืนใจ ใช่มั้ย? " ผู้อำนวยการหลี่พูด และจูบริมฝีปากแดงๆของหลิวอี้อี้

"ปัง!"

ขณะนั้นเอง จู่ๆประตูก็ถูงถีบออก ซูเจิ้งกำหมัดแน่นและบุกเข้ามาในห้อง

เขาเห็นหลิวอี้อี้ถูกผู้อำนวยการหลี่ทับอยู่บนร่าง เสื้อกล้ามถูกฉีกขาด ซูเจิ้งยิ่งกำหมัดแน่น ในสายตาของเขาเหมือนมีกองไฟปะทุอยู่

นี่เป็นไฟแห่งความโกรธ ก่อนหน้านี้ ซูเจิ้งไม่เคยได้ปกป้องดูแลหลิวอี้อี้เลยซักครั้ง แต่ตอนนี้เห็นเธอถูกผู้ชายทับอยู่บนร่าง ทำให้คิดถึงตอนที่หลิวอี้อี้โดนผู้ชายสองคนข่มขืน

"เรื่องแบบนี้ ไม่สามารถเกิดเป็นครั้งที่สอง"

ซุเจิ้งกำลังคิด เขากำหมัดแน่น และต่อยเข้าไปที่หน้าของผู้อำนวยการหลี่

"สามี...." หลิวอี้อี้ตกใจมาก ความอับอายที่มีบนใบหน้ายิ่งมากขึ้น ถึงแม้เธอและซูเจิ้งจะหย่ากันแล้ว แต่การที่เขาต้องมาเห็นตัวเองในสภาพนี้ ก็ยากที่จะเผชิญหน้าเช่นกัน