แอบรัก นิยาย บท 67

เมื่อเธอตะโกนสองคำนั้นออกไปแล้ว หลิวอี้อี้ก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่า เธอและซูเจิ้งหย่ากันแล้ว

ซูเจิ้งในตอนนี้ อ้วนกว่าเดือนที่แล้วเยอะมาก สวมเสื้อผ้าก็ไม่ดูสุขุมเหมือนเดิม ทั้งตัวมีแต่กลิ่นเหล้า ทำให้หลิวอี้อี้รู้สึกไม่คุ้นชิน

หลังจากที่เธอเห็นผู้อำนวยการหลี่ถูกซูเจิ้งต่อย เธอก็รีบไปหยิบเสื้อไหมพรมบนเตียงขึ้นมา ส่วนเสื้อกล้ามจะถูกฉีกจนขาดแล้ว ใช้สองมือกอดไว้ อย่างน้อยๆเธอก็จะไม่โป๊

"แม่งเอ้ย!"

ซูเจิ้งสบถด่าออกมาคำหนึ่ง หลังจากนั้นก็ต่อยเข้าไปที่หน้าของผู้อำนวยการหลี่

ขณะนั้นผู้อำนวยการหลี่ก็ด่าอยู่ในใจ ไม่ใช่ว่าหลิวอี้อี้และสามีหย่ากันแล้วหรอ อีกอย่างเขาก็ไปจากเมืองเจียงเฉิงแล้วไม่ใช่หรอ ทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้

หลังจากเขาถูกซูเจิ้งต่อยติดกันหลายหมัด เขาก็พยายามดิ้น หลังจากที่ทั้งสองคนพยายามต่อสู้กันบนพื้น ต่างคนก็ต่างหอบ

"แกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่โหดร้ายมาก วันนี้ฉันสู้กับแกแล้ว" ถึงแม้ซูเจิ้งจะโกรธมาก แต่เดิมทีเขาเป็นคนสุภาพเรียบร้อย หลังจากตีกันอุตลุตไปรอบหนึ่ง สภาพร่างกายก็ไม่ไหวแล้ว

ผู้อำนวยการหลี่ยังดีกว่าหน่อย เขาพยายามดิ้นและลุกขึ้นมายืน และพูดว่า "เจิ้งซูใช่มั้ย? ฉันไม่รู้ว่าทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้ฉันและหลิวอี้อี้มาเปิดห้องด้วยกัน เชิญนายออกไป"

"เปิดห้อง?" ขณะนั้นซูเจิ้งก็โกรธจัด และพูดว่า " แม่งเอ้ย แกอยากจะได้ภรรยาฉัน แล้วยังไล่ฉันออกไปอีก?"

"พวกนายหย่ากันแล้ว" ผู้อำนวยการหลี่หัวเราะหึหึ

หลังจากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา และพูดกับหลิวอี้อี้ว่า " เธอหย่าแล้ว ตอนนี้การที่เธอมาขึ้นเตียงกับฉันมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายด้วย ถ้าไม่เชื่อ นายก็ถามเธอดูสิ"

หลิวอี้อี้เห็นผู้อำนวยการหลี่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เลยรู้ว่าสถานการณ์ไม่ดีแล้ว

"ตอนนี้ เธอเป็นโสด นายให้เธอเลือก" ผู้อำนวยการหลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์และพูดออกมา

หลังจากที่ผู้อำนวยการหลี่ได้ฟังคำพูดของผู้อำนวยการหลี่แล้ว เขาก็รู้สึกลังเล ใช่ ตัวเขาและหลิวอี้อี้หย่ากันแล้ว และทำไมเขาต้องมายุ่งเรื่องของหลิวอี้อี้ด้วย

ซูเจิ้งหันไปมองหลิวอี้อี้ โดยที่ในใจก็ไม่ยินยอ และพูดว่า "คุณเลือกเถอะ"

ถึงแม้จะไม่มีความเกี่ยวข้องก็ไม่เป็นไร เพียงแค่คุณโดนบีบบังคับ ผมก็จะสู้เพื่อคุณ! ซูเจิ้งคิดในใจ มือก็กำหมัดแน่น จนเล็บทิ่มเข้าไปในเนื้อ เริ่มมีเลือดซิบออกมาแล้ว

ขณะนั้นเอง จู่ๆโทรศัพท์ของซูเจิ้งก็ดังขึ้น จางยู่โทรมา

ซูเจิ้งหยิบขึ้นมาดู หลังจากนั้นก็กดตัดสาย และมองหลิวอี้อี้ต่อ รอคำตอบของเธอ

ผู้อำนวยการหลี่ทำหน้าตาเหมือนรอดูละครน้ำดี เขารู้ดีว่า การที่เธอและซูเฉินคบกัน สิ่งที่เธอกลัวที่สุดก็คือ ซูเจิ้งจะรู้เรื่องนี้ ดังนั้นเขาจึงยืดอกถือโทรศัพท์ ยิ้มตาหรี่

หลิวอี้อี้สับสนมาก แต่ดูเหมือนเธอจะไม่มีทางให้ถอยกลับ.....

ผ่านไปครู่ใหญ่ สุดท้ายหลิวอี้อี้ก็อ้าปากพูดว่า " ซูเจิ้ง ขอบคุณคุณมาก....แต่ พวกเราหย่ากันแล้ว ฉันและผู้อำนวยการหลี่.....คืนนี้ คืนนี้.....พวกเราสองคนต่างก็เต็มใจ.....คุณ คุณออกไปเถอะ"

ได้ยินดังนั้น ซูเจิ้งก็ตกใจมาก สมองมึนงง เกือบจะล้มลงไปบนพื้น

"ผมไม่เชื่อ ผมไม่เชื่อ เมื่อกี้ผมได้ยินคุณตะโกนขอความช่วยเหลือ" ซูเจิ้งพูด

หลิวอี้อี้แทบจะร้องไห้ออกมา แต่เธอกลับไม่กล้าเผชิญหน้า ทำได้เพียงพูดโกหกต่อไปว่า " นั่นเป็นเพราะ.....ฉัน ฉันและผู้อำนวยการหลี่กำลังแสดงบทบาทสมมติ"

"เห่อ เห่อเห่อ!" ซูเจิ้งหัวเราะเหมือนคนบ้า เขากำหมัดแน่นและเดินออกไปจ้างห้อง