แอบรัก นิยาย บท 69

เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู หลิวอี้อี้ก็ตกใจมาก เธอสั่นเล็กน้อย ตอนที่เธอกำลังจะหาอะไรไว้ป้องกันตัว ก็ได้ยินเสียงของซูเจิ้ง

"ภรรยา ผมกลับมาแล้ว คุณอยู่ที่ไหนหน่ะ?" ซูเจิ้งตะโกน และกำลังเดินเข้ามาในห้องนอน

เดิมทีหลิวอี้อี้รู้สึกผิดกับการที่ซูเจิ้งจากไป แต่จากน้ำเสียงที่ฟังแล้วไม่ค่อยดีเท่าไหร่และด้วยการเปลี่ยนแปลงของเขาในตอนนี้ที่ไม่เหมือนแต่ก่อน หลิวอี้อี้ก็เลยต้องปกหันตัวไว้ก่อน

"ซูเจิ้ง?" เมื่อหลิวอี้อี้เห็นว่าซูเจิ้งเข้ามาในห้องนอน เธอก็ตกใจจนลุกขึ้นยืน

"หึ่ย ที่แท้อยู่บ้านนี่เอง ฉันยังคิดว่าคุณยังอยู่ที่โรงแรมซะอีก!" ซูเจิ้งยิ้มและพูด หลังจากนั้นก็มองหลิวอี้อี้ เห็นสีหน้าของหลิวอี้อี้ขาวซีด และดูเหมือนจะไม่มีแรง เขาก็พูดด้วยความโกรธว่า " เมื่อวานที่โรงแรมถูกทำจนฟินซินะ เช้าวันนี้ก็เลยยังไม่ค่อยมีสติ!"

"ซูเจิ้ง คุณพูดอะไรระวังหน่อยนะ " หลิวอี้อี้หน้าแดงด้วยความโกรธทันที

"ผมพูดไม่ระวังตรงไหน?" ซูเจิ้งยิ้ม มองหลิวอี้อี้และพูดว่า " ไ่ม่ใช่แต่ก่อนคุณอยากมากนักหรอ ชอบขอให้ผมมีอะไรด้วย เมื่อวานก็ไม่ใช่ว่าไปเปิดห้องกับผู้ชายต่อหน้าผมหรอ? ทำไม กล้าทำแต่กลัวคนเอาไปพูดหรอ?"

ได้ยินคำพูดของซูเจิ้ง หลิวอี้อี้โกรธมากจนหน้าแดงก่ำ แต่ก่อนตอนที่เธอและซูเจิ้งยังไม่หย่ากัน ซูเจิ้งยุ่งแต่เรื่องงาน เดือนนึงเขาไม่เคยทำการบ้านเลยซักครั้ง เธอในฐานะผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว แน่นอนว่าต้องมีความต้องการในเรื่องนั้นเป็นธรรมดา ตอนนี้ถูกซูเจิ้งเอามาพูดว่าเธอขอให้ซูเจิ้งทำให้ ความหมายก็เปลี่ยนไปเยอะ

บวกกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อคืน และเห็นท่าทางแปลกๆของซูเจิ้ง หลิวอี้อี้ก็เลยโกรธมาก " คุณกลับมาทำไม?"

"ที่นี่เป็นบ้านของผม คุณถามว่าผมกลับมาทำไม?" ซูเจิ้งพูด

"บ้านคุณ?" หลิวอี้อี้มองซูเจิ้งและพูดว่า " พวกเราหย่ากันแล้วนะ"

"แต่บ้านนี้ผมเป็นคนดาวน์ รถผมก็เป็นคนซื้อ "ซูเจิ้งพูดและมองหลิวอี้อี้ หลังจากนั้นก็พูดด้วยความเย็นชาว่า " ตอนนี้ผมรู้สึกเสียดายที่เอาของพวกนี้ให้คุณ ไม่งั้น พวกเรามาจดทะเบียนกันใหม่สิ!"

"เพ้อเจ้อ" ตอนนี้หลิวอี้อี้หมดหวังกับซูเจิ้งมาก

ถึงแม้บ้านหลังนี้ซูเจิ้งจะเป็นคนดาวน์ แต่หลังจากอต่งงานกันแล้วทั้งสองคนก็ช่วยกันผ่อน และจากที่ซูเจิ้งพูดในตอนนี้ เหมือนกับว่าของทุกอย่างหลิวอี้อี้ไม่มีส่วนร่วมเลย

เธอไม่ได้สนใจบ้านและรถ ก่อนจะหย่าตอนที่ไปหาทนายให้แบ่งทรพย์สมบัติ เธอยังเคยพูดว่าบ้านหลังนี้ซูเจิ้งเป็นคนดาวน์ เธอเองขาดทุนหน่อยก็ไม่เป็นไร ผู้หญิงคนเดียว ไม่ได้ต้องการเงินมากเท่าไหร่

แน่นอนว่า สถานการณ์ที่กล่าวมาคือสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนั้น แต่ตอนนี้.....เธอต้องเผชิญหน้ากับคำพูดดูถูกของซูเจิ้ง เธอไม่มีทางอารมณ์ดีขึ้นมาได้

"เพ้อเจ้อ?" ซูเจิ้งหัวเราะหึหึ และก้าวขายาวๆเดินไปยืนตรงหน้าหลิวอี้อี้และพูดว่า " หลิวอี้อี้ รู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ คิดไม่ถึงว่าคุณก็เป็นคนโลภมาก ที่คุณขึ้นเตียงกับหัวหน้าคุณก็เพราะเงินใช่มั้ย?"

"พูดเหลวำหล" หลิวอี้อี้ผลักซูเจิ้ง และพูดว่า " เมื่อคืนฉันไม่ได้ทำอะไรเลย พอคุณไป....ฉันก็กลับบ้านเลย"

"ใครจะไปเชื่อ หึหึ" ซูเจิ้งเดินเข้ามาอีกครั้ง และจับคางของหลิวอี้อี้ พร้อมพูดว่า " คุณดูสิ หน้าคุณซีดไร้เรี่ยวแรง ถ้าไม่ใช่เพราะโดนมาทั้งคืน แล้วทำไมถึงอยู่ในสภาพนี้ได้?"

ในขณะที่พูด จู่ๆซูเจิ้งก็รู้สึกมีแรงกระตุ้นขึ้นในใจ