แอบรัก นิยาย บท 70

ครั้งนี้หลิวอี้อี้ไม่ได้กดตัดสาย แต่กดรับสาย

"หลิวอี้อี้ นี่หมายความว่าไงกัน เมื่อคืนฉันยอมตกลงยืดเวลาให้เธอสามสี่วัน สรุปเธอก็ไม่แม้แต่จะรับสายโทรศัพท์ฉัน?" ผู้อำนวยการหลี่พูด

"ฉันอยากจะขอลางานหนึ่งวัน ผู้อำนวยการหลี่....ฉันปวดท้องประจำเดือน" หลิวอี้อี้พูด

"ไม่ให้ลา ภายในหนึ่งชั่วโมงเธอต้องมาที่ห้องทำงานฉัน ไม่งั้นล่ะก็ เธอก็รู้ผลที่จะตามมา" ผู้อำนวยการหลี่พูดต่อ

หลิวอี้อี้กัดริมฝีปากสีแดง และพูดว่า " ผู้อำนวยการหลี่ ตอนนี้ฉันไม่สะดวกจริงๆ ไม่งั้น.....หลังจากที่คุณเลิกงาน ตอนเย็นฉันไปเจอคุณและจะบอกกับคุณด้วยตัวเอง ได้มั้ย?"

"ด้วยตัวเอง?" ผู้อำนวยการหลี่ย้อนถาม

หลิวอี้อี้พยักหน้า แต่ก็นึกขึ้นได้ว่ากำลังโทรศัพท์อยู่ พยักหน้าอีกฝ่ายมองไม่เห็น เธอเลยพูดว่า " อืม บางเรื่อง คุยกันต่อหน้าดีกว่า"

ได้ ฉันจะเชื่อเธออีกครั้ง " ผู้อำนวยการหลี่พูด

หลังจากวางสายโทรศัพท์ หลิวอี้อี้ก็ถอนหายใจยาวๆ ออกมาครั้งนี้ดีนะที่หยิบกระเป๋ามาด้วย บัตรธนคารก็ยู่ในนี้ด้วย เดิมทีเธอลังเลว่าจะลาออกดีมั้ย ตอนนี้เกิดเรื่องของซูเจิ้ง ้ธอเหมือนกับไม่ได้ใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเจียงเฉิงเลย

เย็นนี้เจอกับผู้อำนวยการหลี่ เธอจะแบไพ่ในมือทั้งหมด และจะคุยรายละเอียด ถ้าเขายอมรับเงินของเธอ และเก็บเรื่องนี้เป็นความลับก็จะดีมาก แต่ถ้าเขาไม่ยอม หลิวอี้อี้ก็ไม่อยากจะไปสนใจมากแล้ว

มากสุดก็ไปจากเมืองนี้ซะ ส่วนซูเฉิน......หลิวอี้อี้ยังคิดไม่ตก เย็นนี้รอดูทีละขั้นก่อน เพราะยังไงชื่อเสียงของตัวเองและซูเจิ้งก็ไม่สำคัญอะไรอีกแล้ว

หลังจากวางสายโทรศัพท์ หลิวอี้อี้ก็ครุ่นคิดอยู่ในรถนานมาก สุท้ายตัดสินใจโทรหาหยางถิง เพราะยังไงเธอก็เป็นเพื่อนที่สนิทที่สุดของเธอ เจอเรื่องราวใหญ่โตมาแค่ไหน มีคนคอยปรึกษาซักคนดีที่สุด

กดโทรออกไป ฟังเสียงรอสายครู่หนึ่งหยางถิงก็กดรับ

"ถิงถิง ตอนนี้เธอทำอะไรอยู่หน่ะ?" หลิวอี้อี้ถาม

"ไม่ได้ทำอะไร อี้อี้ ตอนนี้เธออยู่ไหน ?" น้ำเสียงของหยางถิงฟังดูรีบร้อน และพูดว่า " ฉันจะบอกเธอนะ เกิดเรื่องแล้ว"

"เกิดเรื่องอะไรขึ้น........." จู่ๆหลิวอี้อี้ก็พูดด้วยความกลุ้มใจ

"สามี....ไม่ใช่ สามีเก่าของเธอมาที่บริษัท และทะเลาะกับผู้อำนวยการหลี่ ในมือถือมีดปอกผลไม้ และผลักผู้อำนวยการหลี่เข้าไปในห้องทำงาน ตอนนี้มีคนแจ้งความแล้ว" หยางถิงพูด

"อะไรนะ?" จู่ๆ หลิวอี้อี้ก็รู้สึกชาไปทั้งหนังศรีษะ

ส่วนผู้อำนวยการหลี่ในตอนนี้ก็โดนซูเจิ้งเอามีดจี้ที่คอ เขารู้สึกกลัวมาก เขาเห็นท่าทางบ้าคลั่งของซูเจิ้ง เขากลัวมากว่าซูเจิ้งจะใช้มีดแทงเขา

"คุณ....คุณซูเจิ้ง ผมและหลิวอี้อี้ เรื่องระหว่างพวกเราสองคนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย.....เรื่องเมื่อคืน ผมผิดเอง ผมไม่ควรต่อยคุณ " ผู้อำนวยการหลี่พูด ขาทั้งสองข้างสั่นรัว

"เห่อเห่อเห่อ ตอนนี้ยอมแพ้แล้วหรอ?" ซูเจิ้งจองผู้อำนวยการหลี่และพูดว่า " ฉันจะบอกแกให้นะ หลิวอี้อี้เป็นผู้หญิงของฉัน ฉันไม่สนใจว่าแกจะใช้วิธีไหน แต่ต่อไปอย่ามาแตะต้องเธอ"

"แน่นอน แน่นอน " ผู้แำนวยการหลี่พูด และมองไปที่มีดที่จี้คอเขาอยู่ อยากจะให้ซูเจิ้งถอยไป

อีกด้านหนึ่ง หลังจากที่หลิวอี้อี้ฟังหยางถิงเล่าเหตุการณ์แล้ว เธอก็รู้สึกกลัวมาก เธอพูดว่า " ถิงถิง เธอมาเป็นเพื่อนฉันหน่อย"

"ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?" หยางถิงไม่เข้าใจ

"พูดผ่านโทรศัพท์ไม่รู้เรื่องหรอก เดี๋ยวฉันส่งโลเคชั่นให้เธอ เธอมาหาฉัน " หลิวอี้อี้เย็นวูบไปทั้งตัว ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

หยางถิงฟังน้ำเสียงของหลิวอี้อี้ออกว่าเธอลุกลี้ลุกลนมาก ตอนนี้เหตุการณ์คลี่คลายแล้ว และในออฟฟิศตอนนี้ก็วุ่นวายมาก พวกเขาไม่มีใครรู้ว่าคลิปวิดีโอในโทรศัพท์นั้นเป็นวิดีโออะไร แต่การที่สามีเก่าของหลิวอี้อี้เอามีดมาจี้ผู้อำนวยการหลี่ ทุกคนก็คิดถึงเรื่องที่ผู้อำนวยการหลี่มักจะดูแลหลิวอี้อี้เป็นพอเศษ บวกกับช่วงที่ผ่านมาพวกเขาทำโอทีด้วยกันเป็นระยะเวลานาน พวกเขาก็เลยเริ่มนินทากัน

เื่อเห็นว่าในออฟฟิศมีการนินทากัน หยางถิงก็ขมวดคิ้ว เธอถอนหายใจ และออกจากที่ทำงาน ตรงไปหาหลิวอี้อี้

แต่การกระทำของซูเจิ้งมันเกินจากการคาดเดาได้ เพราะในใจของหยางถิง ซูเจิ้งเป็นผู้ชายที่สุภาพมีมารยาทมาก อีกทั้งเป็นคนนิสัยอ่อนแอ รูปร่างเล็ก.....

แต่การมาครั้งนี้ของเขา เห็นได้ชัดว่าซูเจิ้งบ้าบิ่นขึ้นมาก มีหนวดยาวไม่สม่ำเสมอกัน และมีหน้าท้องเล็กน้อย ไม่มีสภาพความสุภาพเหมือนแต่ก่อนเลย และสีหน้าของเขาก็ดูเหนื่อยหล้า มีขอบตาดำ รูปร่างท้วม แต่ดูแล้วก็ยังดูอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงอยู่

"ตกลงเกิดเรื่องอะไรกันแน่?" หยางถิงครุ่นคิดและโบกแท็กซี่คันหนึ่ง เธอเปิดโทรศัพท์ให้คนขับรถดูพร้อมพูดว่า " ไปที่นี่ค่ะ"

รถขับออกไป หยางถิงก็โทรหาหลิวอี้อี้อีกรอบ บอกกับหลิวอี้อี้ว่าเธอออกมาแล้ว บอกให้หลิวอี้อี้ไม่ต้องกลัว ให้รอเธออยู่ที่เดิม

หลิวอี้อี้ตอบตกลงด้วยความกลัว เดิมทีวันนี้ก็เป็นวันที่ประจำเดือนมาวันแรกอยู่แล้ว บวกกับปัญหามากมายที่รุมล้อม ตอนนี้เธอก็เลยเหงื่อท่วมตัว เธออดทนกับการปวดท้องรุนแรงของเธอ และตอบตกลงหยางถิง หลังจากนั้นก็วางสายโทรศัพท์

ต่อมา หลิวอี้อี้รู้สึกว่าโลกหมุน เธอนั่งในตำแหน่งของคนขับ เธอรู้สึกไม่สบายตัว และรู้สึกเหมือนทุกอย่างยิ่งเลือนลางไม่ชัดเจน.............