แอบรัก นิยาย บท 71

ตอนที่หยางถิงมาถึง หลิวอี้อี้ก็หมดสติไปแล้ว

จากที่ทำโอทีดึกๆเป็นเวลานาน บวกกับเมื่อคืนประจำเดือนมาเธอต้องรีบกลับบ้าน หลิวอี้อี้ปวดท้องมาก แต่เธอก็ได้แค่ดื่มน้ำตาลร้อนๆไปหนึ่งแก้วเท่านั้น

ตอนเช้า เธอก็รู้สึกเบลอๆ ไร้เรี่ยวแรง สรุปซูเจิ้งก็ดันมา ลงไม้ลงมือกันเล็กน้อยและหลบหนีด้วยความร้อนรน บวกกับเรื่องน่าตื่นเต้นที่ซูเจิ้งบุกไปทำร้ายผู้อำนวยการหลี่ หลิวอี้อี้ในตอนนี้ ก็เลยหมดสติไปภายใต้ความกดดัน

"อี้อี้ อี้อี้" หยางถิงหารถของหลิวอี้อี้เจอ เธอออกแรงทุบหน้าต่างรถ แต่หลิวอี้อี้ที่อยู่ในรถไม่ขยับตัว

"ทำไงดี?"หยางถิงเห็นหน้าต่างรถเริ่มมีไอขึ้นมา ทำให้รู้ว่าหลิวอี้อี้หมดสติไปครู่หนึ่งแล้ว และหน้าต่างรถก็ไม่ได้เปิดไว้ สภาพของหลิวอี้อี้ในตอนนี้ ส่งผลอันตรายต่อชีวิตมากๆ

ตอนที่เธอกำลังจะหาอะไรมาทุบกระจกรถ หยางถิงก็หันไปเห็นลุงที่รับปั้มกุญแจและรับเปิดล็อคกุญแจรถอยู่ข้างๆ

"ไอ้หยา!" หยางถิงตบหัวตัวเอง และรีบวิ่งไป

เธออธิบายให้ลุงฟัง บวกกับเอาเงินสองร้อยหยวนยื่นให้ในมือของลุงแก่คนนั้น และพูดด้วยความรีบร้อนว่า " ขอร้องนะคะ คุณลุง ช่วยด้วยค่ะ!"

เนื่องจากกลัวว่าคุณลุงจะไม่เชื่อ เธอก็เลยเอาโทรศัพท์ขึ้นมาและเปิดรูปคู่เธอกับหลิวอี้อี้ให้เขาดู และชี้ไปที่หลิวอี้อี้ที่หมดสติอยู่ในรถ พร้อมบอกว่าเธอเป็นเพื่อนกัน และเธอก็หมดสติไป

คุณลุงเห็นว่าหลิวอี้อี้อยู่ในอัตราย ก็เลยรีบไปเปิดล็อคกุญแจ

หลังจากพยายามอยู่หลายนาที สุดท้ายประตูรถก็ถูกเปิดออก หยางถิงรีบดึงประตูรถออก ไอความร้อนในรถก็พุ่งออกมา

ตอนนี้เป็นฤดูร้อนที่มีอากาศร้อนเบาๆ ถึงแม้จะจอดรถในร่ม แต่ในรถเป็นพื้นที่ปิด เธอเห็นหลิวอี้อี้เหงื่อท่วมจนเปียกผมก็เปียกติดอยู่ที่แก้ว เธอหายใจอ่อนแรง

"อี้อี้!" หยางถิงพยายามเรียก และนวดตามร่างกายของหลิวอี้อี้

หลิวอี้อี้ส่งเสียงครางออกมา แต่เธอก็ยังไม่ฟื้น แต่เห็นว่าเธอมีปฏิกิริยาตอบสนองก็แสดงว่าน่าจะไม่ได้เป็นอะไรมาก หยางถิงก็เลยพยุงตัวหลิวอี้อี้ไปนั่งเบาะข้างคนขับ และเธอก็ขับรถพาหลิวอี้อี้ไปโรงพยาบาล

หยางถิงทำโน่นนี่นั่นอยู่คนเดียว หลังจากนำตัวหลิวอี้อี้ส่งโรงพยาบาลเรียบร้อยแล้ว เธอก็รู้สึกอ่อนเพลีย

"เหยื่อยจะตายอยู่แล้ว ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย?" หลังจากหมอรับตัวหลิวอี้อี้ไปแล้ว หยางถิงอดไม่ไหวถอนหายใจยาวๆออกมา

หลิวอี้อี้ในตอนนี้ไม่นานก็คงฟื้นขึ้นมา ส่วนซูเจิ้งน่าจะต้องติดคุกสี่ห้าวันมั้ง หยางถิงคิด หลังจากนั้นเธอก็โทรหาซูเฉิน

แต่กลัวว่าซูเฉินจะเป็นห่วง เธอเลยไม่ได้พูดความจริง เธอเพียงแค่ถามซูเฉินว่า" ช่วงนี้พี่ชายนายติดต่อนายมาบ้างมั้ย?"

ซูเจิ้งเพิ่งจะมายืมเงินจากซูเฉิน ต่อมาหยางถิงก็ติดต่อมาถามแบบนี้ ซูเฉินเองก็ไม่ได้โง่ เขาเลยรีบพูดว่า " ติดต่อมาแล้ว ทำไม เขาไปหาพี่สะใภ้หรอ?"

"นายรู้อะไรบ้าง?" หยางถิงถาม

ซูเฉินคิดๆ เขาเลยตัดสินใจไม่ปกปิดหยางถิง เพราะการที่เธอมาถามเรื่องนี้ ก็แสดงว่าต้องเป็นเพราะหลิวอี้อี้

"ผมรู้รายละเอียดไม่มาก รู้เพียงแค่ว่าพี่ซูเจิ้งเหมือนชีวิตเขาจะไม่ค่อยดีเท่าไหร่ มาขอยืมเงินจากผมสองพันหยวน หลังจากนั้นก็ไม่ได้ติดต่อมาหาผมเลย " ซูเฉินพูด และถามว่า " พี่ถิงถิง ทำไม หรือเกิดเรื่องอะไรกับพี่สะใภ้ผม?"

"ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น นายตั้งใจเรียนก็พอแล้ว" หยางถิงพูดและกำลังจะกดวางสาย

เมื่อซูเฉินได้ยินดังนั้น เขาก็นึกถึงคำที่หยางถิงบอกว่าหลิวอี้อี้เป็นลม และบอกไม่ให้เขาไปหาหลิวอี้อี้ที่บ้าน เมื่อเอามาปะติดปะต่อกันแล้ว ก็เลยเข้าใจว่าซูเจิ้งทำร้ายหลิวอี้อี้

คิดได้แบบนี้แล้ว ขาทั้งสองข้างของซูเฉินก็อ่อนแรง เขาพูดด้วยน้ำเสียงสั่นคลอว่า " เขา....เขาทำร้ายใครครับ?"

"คุณเป็นอะไรกับซูเจิ้งครับ?" ตำรวจไม่ตอบคำถามของซูเฉน แต่กลับถามกลับมา

ซูเฉินกลืนน้ำลาย และพูด่า " ผมเป็นน้องชายของเขา....."

"อ้อ คนที่ถูกทำร้ายเป็นผู้ชายที่แซ่หลี่ ถ้าคุณสะดวกล่ะก็ รบกวนช่วยติดต่อครอบครัวของซูเจิ้งให้มาจ่ายค่าประกันตัว ไม่งั้นเขาต้องติดคุก"

"เอ่อ...."ซูเฉินได้ยินแบบนั้น ก็กลุ้มใจ

หลังจากวางสายโทรศัพท์ ซูเฉินก็ลังเลว่าควรจะโทรบอกเรื่องนี้กับเฉินซู่ชิวดีมั้ย เพราะยังไงหมอจางก็ติดคุกไปแล้ว ส่วนหลิวอี้อี้ก็ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง ถ้าเรียกเฉินซู่ชิวมาล่ะก็ ไม่รู้ว่าจิตใจของเธอจะรับความกดดันได้มั้ย?

ซูเฉินครุ่นคิด สุดท้ายก็เลือกที่จะไม่บอกเรื่องนี้กับเฉินซู่ชิวก่อน ในเมื่อสามารถประกันตัวได้ ก็แสดงว่าซูเจิ้งไม่ได้ทำร้ายร่างกายรุนแรง!

หลังจากที่ซูเจิ้งครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้ว เขาก็ตัดสินใจว่า เขาจะไปหาหยางถิงเพื่อสอบถามความเป็นมาเป็นไปก่อนค่อยว่ากัน บวกกัยวันนี้ก็เป็นวันศุกร์แล้ว สองวันหลังจากนี้ก็ไม่มีเรียน

หลังจากวางแผนเสร็จแล้ว ซูเฉินก็หาข้ออ้าง บอกกับจ้าวซีว่าเขาต้องไปข้างนอก หลังจากนั้นเขาก็ออกจากมหาวิทยาลัย

อีกด้านหนึ่ง หลิวอี้อี้ค่อยๆได้สติฟื้นขึ้นมา เธอแค่อ่อนหล้าบวกกับมีความกดดันสูงทำให้เป็นลมไป นอกจากร่งกายที่อ่อนแอแล้ว ก็ไม่มีอาการอื่นๆ

ในขณะนั้น หยางถิงก็โล่งใจขึ้น และพูดว่า " อี้อี้ ตกลงมันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่?"