แอบรัก นิยาย บท 75

เมื่อได้ยินคำพูดขงหบางถิง หลิวอี้อี้ก็ชะงัก

แต่งงาน? เหมือนจะเป็นเรื่องที่ยาวไกล เธอไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น เธอเพียงแค่รู้สึกว่าถ้าเธอเลือกซูเฉิน ต่อไปจะมีแรงขัดขวางมากมาย

คิดไปคิดมา ที่จริงเป็นเพราะตัวเองขาดความกล้า ไม่งั้นล่ะก็ ถ้าเธอยืดอกคบกับซูเฉิน ก็คงไม่เกิดเรื่องที่ผู้อำนวยการหลี่มาข่มขู่

เห็นหลิวอี้อี้เงียบ หยางถิงรู้แล้วว่าสะเทือนใจหลิวอี้อี้

"หลังจากที่เธอลาออกแล้ว ในเจียงเฉิงจะมีซักกี่คนที่รู้จักเธอ "หยางถิงพูดจบก็พูดต่อว่า "แต่......ยังไงฉันก็เป็นคนนอก เธอจะเลือกอย่างไร ก็แล้วแต่เธอนะ"

หลังจากที่หลิวอี้อี้เงียบอยู่ครู่ใหญ่ เธอก็พูดว่า " ฉันเข้าใจแล้ว"

ต่อมา หยางถิงก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาสั่งอาหาร และหลังจากที่หลิวอี้อี้เงียบอยู่ครู่ใหญ่ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ซูเจิ้งส่งรูปภาพมารูปหนึ่ง เป็นรูปร้านอาหารตะวันตกร้านหนึ่ง เป็นร้านที่หลิวอี้อี้และซูเจิ้งเลือกเป็นสถานที่ที่เจอกันในครั้งแรก

ต่อมา โทรศัพท์ของหลิวอี้อี้ก็ดังขึ้น เดิมทีหลิวอี้อี้เป็นคนขี้ใจอ่อน หลังจากเห็นรูปที่ซูเจิ้งส่งมา ใจเธอก็สั่นเล็กน้อย และเมื่อเห็นว่าเขาโทรมา เธอก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็กดรับสาย

"อี้อี้ มีเวลาว่างมั้ย?" ซูเจิ้งถาม

น้ำเสียงของซูเจิ้งในตอนนี้เปลี่ยนไปเหมือนเมื่อก่อนแล้ว นอกจากเสียงค่อนข้างแหบแล้ว ก็มีความรู้สึกว่าเหมือนปกติ

"ไม่มี...." หลิวอี้อี้ถอนหายใจเบาๆและพูดว่า "ซูเจิ้ง เรื่องระหว่างเราจบลงแล้ว ฉันรู้ว่าคุณหวังดี แต่ตอนนี้ฉันยุ่งมาก"

"เอ่อ คือผมหาเงินได้แล้ว เลยอยากจะให้คุณไปโอนบ้านกับผมหน่อย" จู่ๆซูเจิ้งก็พูดขึ้น

"หา?" หลิวอี้อี้ตกใจ และถามว่า " เร็วขนาดนี้เลยหรอ?"

"อืม....ผมกลัวว่าต่อไปจะต้องรบกวนคุณ ก็เลยกลับไปเอาเงินที่บ้าน พวกเราไปกินข้าวด้วยกันก่อน พอเสร็จธุระต่างๆแล้ว ต่อไปผมจะไม่รบกวนคุณอีก" ซูเจิ้งพูด

ฟังคำพูดของซูเจิ้งแล้ว หลิวอี้อี้ไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อย เพราะเป็นสถานที่สาธารณะเธอไม่กลัวว่าซูเจิ้งจะทำอะไรเธอได้

ถ้าสถานที่ที่ซูเจิ้งนัดเป็นที่บ้าน หลิวอี้อี้ไม่กล้าไปแน่นอน หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอเลยคิดว่างั้นก็ไปวันนี้เลยแล้วกัน เพราะยังไงเธอก็หลีกเลี่ยงการไม่เจอซูเจิ้งไม่ได้ เพราะยังต้องทำเรื่องโอนบ้าน

ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะจากลากันด้วยดี แล้วเธอจะกลัวอะไรอีก?

"ถิงถิง วันนี้ฉันออกไปกินข้างนอกนะ" หลิวอี้อี้หันไปมองหยางถิงที่กำลังสั่งอาหารในโทรศัพท์ และถามว่า " ไม่งั้น เธอไปเป็นเพื่อนฉันมัย?"

"ไปหาซูเจิ้ง?" เมื่อกี้หยางถิงได้ยินที่ที่หลิวอี้อี้คุยแล้ว จากคำพูดของหลิวอี้อี้ ก็สามารถเดาได้ว่าคุยกับใครอยู่

"อืม เจอหน้าเป็นครั้งสุดท้าย ทำเรื่องโอนบ้านเสร็จ พวกเราก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว" หลิวอี้อี้พูด

หยางถิงคิดๆ สุดท้ายพูดว่า " ฉันไม่ไปดีกว่า เจอกันเป็นการส่วนตัวครั้งสุดท้ายไม่พาคนนอกไปดีที่สุด!"

พูดจบ หยางถิงก็กระพริบตาหยอกล้อ

"อะไรคือส่วนตัว อะไรคือคนนอก" หลิวอี้อี้แบะปาก และพูดว่า " ตอนนี้ ซูเจิ้งคือคนนอก เธอเป็นคนของฉัน"

"วะ วะ วะว๊าววว งั้นชีวิตที่เหลือนับจากนี้มาคบกับฉันมั้ยหล่ะ?" หยางถิงพูดล้อเล่น

หลิวอี้อี้ถูกหยางถิงแกล้งจนรู้สึกมีความสุข เธอพูดว่า " ชีวิตที่เหลือของฉันไม่มีเธอไม่ได้"