แอบรัก นิยาย บท 75

สรุปบท บทที่ 75 นัดเจอ: แอบรัก

อ่านสรุป บทที่ 75 นัดเจอ จาก แอบรัก โดย หัวมันลู

บทที่ บทที่ 75 นัดเจอ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายการทรยศ แอบรัก ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย หัวมันลู อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

เมื่อได้ยินคำพูดขงหบางถิง หลิวอี้อี้ก็ชะงัก

แต่งงาน? เหมือนจะเป็นเรื่องที่ยาวไกล เธอไม่ได้คิดอะไรมากขนาดนั้น เธอเพียงแค่รู้สึกว่าถ้าเธอเลือกซูเฉิน ต่อไปจะมีแรงขัดขวางมากมาย

คิดไปคิดมา ที่จริงเป็นเพราะตัวเองขาดความกล้า ไม่งั้นล่ะก็ ถ้าเธอยืดอกคบกับซูเฉิน ก็คงไม่เกิดเรื่องที่ผู้อำนวยการหลี่มาข่มขู่

เห็นหลิวอี้อี้เงียบ หยางถิงรู้แล้วว่าสะเทือนใจหลิวอี้อี้

"หลังจากที่เธอลาออกแล้ว ในเจียงเฉิงจะมีซักกี่คนที่รู้จักเธอ "หยางถิงพูดจบก็พูดต่อว่า "แต่......ยังไงฉันก็เป็นคนนอก เธอจะเลือกอย่างไร ก็แล้วแต่เธอนะ"

หลังจากที่หลิวอี้อี้เงียบอยู่ครู่ใหญ่ เธอก็พูดว่า " ฉันเข้าใจแล้ว"

ต่อมา หยางถิงก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาสั่งอาหาร และหลังจากที่หลิวอี้อี้เงียบอยู่ครู่ใหญ่ โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ซูเจิ้งส่งรูปภาพมารูปหนึ่ง เป็นรูปร้านอาหารตะวันตกร้านหนึ่ง เป็นร้านที่หลิวอี้อี้และซูเจิ้งเลือกเป็นสถานที่ที่เจอกันในครั้งแรก

ต่อมา โทรศัพท์ของหลิวอี้อี้ก็ดังขึ้น เดิมทีหลิวอี้อี้เป็นคนขี้ใจอ่อน หลังจากเห็นรูปที่ซูเจิ้งส่งมา ใจเธอก็สั่นเล็กน้อย และเมื่อเห็นว่าเขาโทรมา เธอก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็กดรับสาย

"อี้อี้ มีเวลาว่างมั้ย?" ซูเจิ้งถาม

น้ำเสียงของซูเจิ้งในตอนนี้เปลี่ยนไปเหมือนเมื่อก่อนแล้ว นอกจากเสียงค่อนข้างแหบแล้ว ก็มีความรู้สึกว่าเหมือนปกติ

"ไม่มี...." หลิวอี้อี้ถอนหายใจเบาๆและพูดว่า "ซูเจิ้ง เรื่องระหว่างเราจบลงแล้ว ฉันรู้ว่าคุณหวังดี แต่ตอนนี้ฉันยุ่งมาก"

"เอ่อ คือผมหาเงินได้แล้ว เลยอยากจะให้คุณไปโอนบ้านกับผมหน่อย" จู่ๆซูเจิ้งก็พูดขึ้น

"หา?" หลิวอี้อี้ตกใจ และถามว่า " เร็วขนาดนี้เลยหรอ?"

"อืม....ผมกลัวว่าต่อไปจะต้องรบกวนคุณ ก็เลยกลับไปเอาเงินที่บ้าน พวกเราไปกินข้าวด้วยกันก่อน พอเสร็จธุระต่างๆแล้ว ต่อไปผมจะไม่รบกวนคุณอีก" ซูเจิ้งพูด

ฟังคำพูดของซูเจิ้งแล้ว หลิวอี้อี้ไม่สงสัยเลยแม้แต่น้อย เพราะเป็นสถานที่สาธารณะเธอไม่กลัวว่าซูเจิ้งจะทำอะไรเธอได้

ถ้าสถานที่ที่ซูเจิ้งนัดเป็นที่บ้าน หลิวอี้อี้ไม่กล้าไปแน่นอน หลังจากที่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอเลยคิดว่างั้นก็ไปวันนี้เลยแล้วกัน เพราะยังไงเธอก็หลีกเลี่ยงการไม่เจอซูเจิ้งไม่ได้ เพราะยังต้องทำเรื่องโอนบ้าน

ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะจากลากันด้วยดี แล้วเธอจะกลัวอะไรอีก?

"ถิงถิง วันนี้ฉันออกไปกินข้างนอกนะ" หลิวอี้อี้หันไปมองหยางถิงที่กำลังสั่งอาหารในโทรศัพท์ และถามว่า " ไม่งั้น เธอไปเป็นเพื่อนฉันมัย?"

"ไปหาซูเจิ้ง?" เมื่อกี้หยางถิงได้ยินที่ที่หลิวอี้อี้คุยแล้ว จากคำพูดของหลิวอี้อี้ ก็สามารถเดาได้ว่าคุยกับใครอยู่

"อืม เจอหน้าเป็นครั้งสุดท้าย ทำเรื่องโอนบ้านเสร็จ พวกเราก็จะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว" หลิวอี้อี้พูด

หยางถิงคิดๆ สุดท้ายพูดว่า " ฉันไม่ไปดีกว่า เจอกันเป็นการส่วนตัวครั้งสุดท้ายไม่พาคนนอกไปดีที่สุด!"

พูดจบ หยางถิงก็กระพริบตาหยอกล้อ

"อะไรคือส่วนตัว อะไรคือคนนอก" หลิวอี้อี้แบะปาก และพูดว่า " ตอนนี้ ซูเจิ้งคือคนนอก เธอเป็นคนของฉัน"

"วะ วะ วะว๊าววว งั้นชีวิตที่เหลือนับจากนี้มาคบกับฉันมั้ยหล่ะ?" หยางถิงพูดล้อเล่น

หลิวอี้อี้ถูกหยางถิงแกล้งจนรู้สึกมีความสุข เธอพูดว่า " ชีวิตที่เหลือของฉันไม่มีเธอไม่ได้"

เห็นท่าทางขี้ขลาดของหลิวอี้อี้ หยางถิงก็เลยปล่อย แต่เพิ่งจะมีอารมณ์เลยยังขจัดไปง่ายๆไม่ได้ หยางถิงเลยพูดว่า " ดูท่าทางขี้ขลาดของเธอสิ"

"เธอกล้าที่สุด พอใจมั้ย?" หลิวอี้อี้จัดเสื้อผ้าตัวเอง ถึงแม้ร่างกายยังมีอารมณ์อยู่ แต่ในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าจะไปกินอาหารกับซูเจิ้งเป็นครั้งสุดท้าย ตอนนี้เธอเลยไม่ควรมามัวเล่นอยู่กับหยางถิง

ไม่งั้นเกิดทำอะไรกับหยางถิงจนขาทั้งสองข้างของเธอไม่มีแรง เดี๋ยวตอนไปเจอซูเจิ้ง แล้วไม่อายมากเลยหรอ?

หยางถิงเห็นท่าทางของหลิวอี้อี้เลยถามว่า " ให้ฉันไปส่งมั้ย?"

"ส่งฉัน.....อิอิ ถ้าเธอจะไปเป็นเพื่อนฉันด้วย งั้นก็ไปส่งฉันสิ!" หลิวอี้อี้พูด

"ฉันไม่ไปเป็น กขค หรอก " หยางถิงส่งเสียงหึ่ และพูดต่อว่า " เธอไม่ต้องเป็นห่วง ฉันอยู่คนเดียวมาตลอด ฉันชินแล้ว.....เอางี้ ฉันไปส่งเธอ แล้วฉันก็ไปหาอะไรกินเอง"

"ก็ได้...." หลิวอี้อี้คิดๆ สุดท้ายก็ตอบตกลง

หยางถิงพูดแกล้งๆว่า " ฉันอุตส่าไปส่งเธอนะ ไม่จุ๊บฉันเป็นรางวัลหน่อยหรอ?"

"รอตอนเย็นให้ฉันกลับมาก่อน ดื่มเหล้าซักนิดแล้วค่อยมาจุ๊บเธอ" หลิวอี้อี้เสแสร้งแกล้งทำเหมือนไม่กลัวหยางถิง พวกเธอคุยกันนิดหน่อย หลังจากนั้นก็ออกจากบ้าน

ร้านอาหารตะวันตกอยู่ห่างจากบ้านของหยางถิงไม่ไกลมาก ขัยรถไปใช้เวลาประมาณสิบนาทีก็ถึงแล้ว

หลังจากหยางถิงส่งหลิวอี้อี้เสร็จแล้ว เมื่อเธอเห็นว่าซูเจิ้งยังไม่มา เธอเลยถามว่า " จะให้ฉันอยู่รอเป็นเพื่อนเธอก่อนมั้ย?"

"ไม่ต้องหรอก เธอรีบไปหาอะไรกินเถอะ เขาก็น่าจะใกล้ถึงแล้วแหละ" หลิวอี้อี้พูด

หยางถิงในตอนนั้นก็หิวแล้ว เธอก็เลยบอกลาหลิวอี้อี้และเดินออกจากร้านไป สรุปว่าตอนที่เธอเพิ่งออกมาจากร้านอาหารตะวันตก กำลังจะขึ้นรถ เธอก็เห็นซูเจิ้งกำลังซุบซิบอะไรแปลกๆกับผู้ชายอีกสองคน

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แอบรัก